Yetim Çocuk

Bügün bir yetim gördüm:
Mahcup, mahcup duruyordu.
Ğaribin kimsesi yoktu:
Dalıp, dalıp gidiyordu.

Her an boynü bükük olur,
Ğariplerin,yetimlerin.
Çoğu zaman kimse sormaz:
Hallerini yetimlerin.

Çok eskiydi elbisesi.,
Ğaribin yoktu neşesi.
Az kalmış idi bayrama:
Kim giysi alacak ona..

Pantolunda bir kaç yama:
Hep renkleri başka, başka.
Gülmedi ğaribim benim:
Çünkü onun adı yetim...

Ayakkabıları yırtık,
Elbisesi çok eskiydi.
Gördüğüm yetimin hali;
Bizlere güzel bir dersti.

Okula giderken ğarip:
Götürür yemek çantası.
İçi boştur bir şeyi yok:
Acır ona arkadaşı...

Öğretmeni çok koruyor:
Yetim olan bu çocuğu.
Garibin mahcup halleri:
Yakıyor hep ciğerleri.

Kimi kalem, kimi defter,
Bazen, bazen giyecekler.,
Arada bir yiyecekler,
Yetime ikram ederler...

Elinden gelirse dostum:
Yardım eyle yetimlere.
Yapacağın iyilikler:
Çıkar karşına mahşere..




Kimi öksüz, kimi yetim:
Yaşar şu fani dünyada.
Ey alemlerin Rabbi:
Koyma hiç kimseyi darda

Daim yanık olur derler:
Yetimlerin ekmekleri.
Herkes oynar, güler iken;
Onların akar yaşları.

Her yerde adı yetimdir:
Bu zavalli ğariplerin.
Bakışından belli olur:
Hüzünleri yetimlerin.

Kiminin anası yoktur.
Kiminin babası yoktur.
Yetime sahıp çıkmanın:
Biliniz sevabı çoktur...

Unutmayalım ey beyler:
Muhammette bir yetimdi.
Bizleri yoktan var eden:
O’ na habibim söyledi.

Resulullah çok severdi:
Biliyoruz yetimleri.
Sende ğayret eyle beyim:
Sevindir hep yetimleri.

Baktım, baktım ben yetime:
Sonradan döndüm kendime.
Dedim ey Ali dikkat et:
Daim şükr eyle Rabbine.

Ali Sandıkçıoğlu

Yine Aklıma Düştü

Yine akılama düştü,
Medine iftarları.
Medinede yatıyor;
Alemlerin Sultanı.

Nasıp olmuştu bana:
Orada oruç tutmak.
Nede güzel olurdu;
Oarada iftar etmek.

Herkes orda açardı:
İftar için bir sofra.
Daha sonra başlardı;
Bir kaç müsafir kapma.

Mübarek beldelerde,
Ramazan, iftar başka.
Dünyanın her yerinden;
Müminler aynı safta..

Evlerdeki iftarlar,
Anlatılamaz cidden.
Hizmetler sunuluyor:
Neler gelirse elden...

İftar vakti gelince:
Manevi rüzgar eser.
Yükselen ezan sesi,
Ruhlara feyiz eker.

Pakistanlı dost vardı:
Yolda beklerdi bizi.
Sofrasına varınca:
Yansır idi sevinci...


Önce zemzem içilir,
Arkasındada hurma.
Medine iftarları,
Hala canlı aklımda.

Daima özlüyorum,
Mekke ve Medineyi.
Yıllar geçip giderken,
Hasret hep ilerleyi...

Ah! Mekke’i mükerreme,
Ve Ah! Nurlu Medine..
Özlüyorum sizi daim,
Hasret yanar içerimde..

Ali Sandıkçıoğlu

Yolcu Kardeş

Yolcu kardeş bize söyle;
Nerelerden geliyorsun?
Hiç duraklamadan böyle:
Nere doğru gidiyorsun?

Yazın, kışın gidiyorsun.
Akşam,sabah demiyorsun.
İyice düşündünmü:
Nere doğru yürüyorsun? ..

Kaç saatlık yolun kaldı,
Varmak için o menzile? .
Bunca cefa, bunca çile:
Çekip nere gidiyorsun?

Dağlar, bulutlar yürüyor.
Herkes yolunu biliyor.
Elde pusulan doğrumu;
Hangi yöne yürüyorsun?

Azık aldınmı çantana,
Yetecekmi yolda sana?
Bir durupta düşünsene:
Hangi yoldan yürüyorsun?

Hele susuz hiç dunulmaz.
Her sudan ise içilmez.
Sahralarda su bulunmaz.
Hangi suya koşuyorsun?

İyi hesap eyle şimdi.
Vakit olmuştur ikindi.
Hava henüz kararmadan:
Han kapıları kapandı.

Handa senin yerin varmı,
Konaklamak için gece?
Hep açıkta kalamazsın:
Yolculuğun müddetince...

Ali Sandıkçıoğlu

Yolcuyuz Hepimiz Aynı Gemide

İnsanlar hep üzgün yaralı böyle:
Paramız pul olmuş doğrumu söyle.
Haramiler çalar, çırpar her yerde.
Ğaripler, yetimler ağlıyor öyle...

Bazen yağmur vurur, bazendede sel.
Dostlar birbirine sanki birer el.
Bülbüller yerine karğalar öter.
Bilmem bu gidişat ne güne sürer? ..

Kimileri yüzer zevku, sefada.
Kiminin eakmeği yoktur sofrada.
Köylü,şehirli hepsi israfta....
Koşar bir çok insan karanlık yolda.

Bazısı devayı arar zehirde.
Zehirden olurmu devalar derde?
Çare taklit değil özdedir, özde.
Yolcuyuz hepimiz aynı gemide..

Alttaki, üsteki aynı gemide.
Yalnış gözle bakma sakın bir ferde.
Gün gelir kapanır bu süslü perde:
Evini yaparlar karanlık yerde.
09.11.2006 Almanya

Ali Sandıkçıoğlu

Yolun Sonuna Gelmeden

Görmezmisin mahlukatı:
Herkes bir düzen içinde.
Uyan, uyan! Ey kardeşim;
Koşma şeytanın peşinde.

Kuş nasıl uçar havada?
Arı bal yapar kovanda.
Balıkları Ummanlarda:
Yüzdüren kim bilmezmisin?

Küçük böçek ipek yapar;
Bacası yok, dumanı yok.
Mevlaya inanmayanın,
Hem aklı yok. Hem fikri yok.

Bakmazmısın karıncaya:
Gece,gündüz çalışıyor.
Karanlıkta sivri sinek:
Kan damarını buluyor.

Güneş nereden geliyor,
Dönüp nereye gidiyor?
Sayısız yıldızlar gökte:
Hepsi Allah Allah diyor.

Yağmurlar nasıl yağıyor,
Nasıl dönüp kar oluyor?
Gece ay nerden geliyor?
Bu gerçeği görmezmisin?

Kuru tohup toprakları:
Yarar, yarar çıkar gelir.
Sonra sebze, meyve olur.
Yaradanı tanırmısın? ..

Kainatta tüm eserler:
Gösteriyor Yaradanı.
Pusulanı düzelt dostum:
Sende tanı yaradanı..

Eşrefi mahluktur insan.
Haber veriyor Yaradan.
Bir an önce kendine gel.
Yolun sonuna gelmeden.

30.01.2006

Ali Sandıkçıoğlu

Yönel Mevlaya

Günah deryasına dalan,
Ayır sıyahla beyazı.
Bırak artık kirli işi.
Yönel mevlaya mevlaya.

Camilerden uzak kalan,
Fani dünya hepsi yalan.
Vakit varken sende davran!
Yönel mevlaya mevlaya.

Zıyan etme gel ömrünü:
Burda kazan ahretini.
Soyacaklar elbiseni.
Yönel mevlaya mevlaya.

Yazıktır gaflette kalma,
Her akşam kafayı bulma!
Günahına günüh katma.
Yönel mevlaya mevlaya.

Her akşam kadeh elinde,
Meyhanelerde içersin.
Aldatmasın seni nefsin.
Yönel mevlaya mevlaya.

Can bedenden ayrılmadan,
Gözlerin feri durmadan.
Ayak, çenen bağlanmadan:
Yönel mevlaya mevlaya.

Ey rabbine ası kişi:
Yönüün çevir kıbleye.
Vakit yoktur düşünmeye.
Yönel mevlaya mevlaya..

Rabbın azabı çetindir.
Tevbe eyle sende kurtul.
Ğayrileri çıkmaz yoldur.
Yönel mevlaya mevlaya.

İman kuran olmaz ise,
Uğrarsın sen büyük derde.
Geçer ömür perde perde.
Yönel mevlaya mevlaya..

Yazar Ali gündüz, gece,
Oku kardeş hece hece.
Can durur iken kafeste:

Ali Sandıkçıoğlu

Yönelenim Mevdaya

Ermek istersen murada;
Daim yürü doğru yoldan.
Çek elini masıvadan.
Yönel Mevlaya, Mevlaya.

Hile, nifaktan uzak dur.
Sıkıntıya göster sabır.
Bizden istenende budur.
Yönel Mevlaya, Mevlaya.

Kibir,ğurur ehli olma!
Tatlı bala sirke katma.
Maddi varlığa güvenme.
Yönel Mevlaya, Mevlaya.

Dinle Allahın emrini.
Secdelere koy başını.
Tut Muhammedin yolunu.
Yönel Mevlaya,Mevlaya.

Nerde kaldı büyüklerin,
Varmı onlardan haberin?
Ölüm gelir bügün, yarın.
Yönel Mevlaya, Mevlaya.

Tatbik eyle farz sünneti.
Unutma cehennem, cenneti.
Dile resul şefaatı.
Yönel Mevlaya,Mevlaya..

İyi tut sen nöbetini.
Kısa ömürlü dünyada.
Dilersen Hak rahmetini,
Yönel Mevlaya, mevlaya.

Hazan yeli eser birgün;
Dökülür bütün yapraklar.
Yerimiz kara topraklar.
Yönel Mevlaya,Mevlaya.

Bitmez dünyanın işleri.
Aman dikkat eyle Ali.
Dönülmez bu yoldan geri.
Yönel Mevlaya,Mevlaya.

Ali Sandıkçıoğlu

Zalimi Alkışlama

Zalimi alkışlama,
Zülme hiç destek verme.
Atılırsın sonra sen,
Bilki narı cehime.

Gün gelerki o zülüm,
Senide takmaz yakar.
Çarelerin tükenir,
Boşa gider eyvahlar.

Hiç düşündünmü sen,
Kime verirsin destek?
Dünya fani a dostum;
Birgün ölüm gelecek.

Taştan hiç gül bekleme,
Gülün ağacı vardır.
Mazlumların göz yaşı,
Yeri,göğü inletir.

Zalimler

Her devirde şu dünyada:
Zalimlerin zulmü vardı.
Günümüzdeki zalimler;
Geçmişi çok çok solladı.

Yaşlı, gençtir demediler,
Binlerce cana kıydılar.
Ağır işkence yaptılar.
İşte demokrasi dediler.

Bir çok mabed bombalandı.
Erkek, kadınlar soyuldu.
Hepsi üst üste yığıldı.
Zalimler hep seyirciydi.

Irakta ölüm çok ucuz.
Millet kaldı: evsiz, yurtsuz.
Çöle sürüldüler susuz.
Halk gelecekten umutsuz..

Kimyasal sılah dediler:
O nu bahane ettiler.
Sılah bir şey bulmadılar.
Canine kan akıttılar..

Kafir postalıyla girdi mescide.
Yaralı insanlar vardı hedefte.
Mernhamet olurmu kaüfir, zındıkta?
Onlar susamışlar ancak petrole...




Aynı kıblıye dönenler,
Aynı dine inanalar,
Türke kafa sallayanlar,
Birgün gelir uyanırlar.

Bügün kahraman olanlar,
Hiç tarihe bakmazlarmı?
Dimitri,Hanslar dönünce:
Yalnış yaptık demezlermi?

Birnlerce yıl bir yaşadık.
Hem kız verdik, hem kız aldık.
Yoksa oyunamı geldik?
Birgün gelir demezlermi? ..

Grayipteki zalimler:
Numrut, Şeddadı geçtiler.
Köpekleri saldırdılar! ..
Zulümle (!) tarih yazdılar.

Hergün insanlar ölüyor.
Eski günler aranıyor.
Zalim hak, hukuk bilmiyor.
Saldırdıkça saldırıyor..

Zalimlere alkış tutan.
Dostum deyipte güvenen.
Kendi kardeşini ezen:
Birgün gelir olur pişman...

Ali Sandıkçıoğlu

Zam

Zam üstüne zam geliyor,
Paramız hergün eriyor.
“Bit pazarı” şenleniyor,
İnanmazsan bak kardeşim.

Yeniden hortladı sevir,
Böyle bir acaip devir,
İMF den gelir emir.
Güç kalmadı bak kardeşim.

22.04.2001

Ali Sandıkçıoğlu