Hücrem

Cezaya çekilmiş mahküm gibi
Neştere vurulmuş gülüm
Esip gelme sevda
Hücrem dar
Dönüp durma sevgili
Kovalama gönlümü
Başım belada
Katma muhabetine beni
Yüreğim yara
Sineye sığmaz tarzın
Çekilmez sevdaya nazın
Dallarımda ayazın
Tükenmez senin karın

Ümit Fatma Uçar

Işığın Çocuğu

Karanlığın ışığı yoktur
Oturttunmu köreltir
İçini yedirtir kendi içinde
Göremezsin ışığın evini

Çocuklar doğurmuş
Bize bakıyor ışık ana
Uzat ellerini ışığa
Korksun bizden karanlık

Girsin içimize ışığın çocuğu
Aydınlığa yakalım ışıkları
Uzanmasın artık
Umutlarımıza kara eller

Doğalım karanlığın gözlerine
Aydınlansın köşe bucak
Işığı sevmez virüsler
Dökülsün canımızı yakacak ne varsa

Ümit Fatma Uçar

Işık

Keder arıyorum sen görünmeyince
Karanlık kokuyor havanın nefesi
Kulaklarımda poyrazın hırçın sesi
Tünemiş soluğuma sessizlik
Gel de ahlarımı kovala
Açılsın küflenmiş düşlerim

Işığımın abidesi
Gözlerinden geçir güneşleri
Ulaştır açılsın nefesim
Endamını da kat görsün gözlerim
Melteme sarıl da gel
Gözlerimdir yerin

Ümit Fatma Uçar

Işıklı Çember

Işıklı çemberim
Renk renk desenlerim
Işığında kamaşır gözlerim
Güldükçe açar çiçeklerim
Daraldıkça sıkışır yüreğim
Karardıkça uyuşur elim kolum
Hep dönsen renkli ışıklı
Hiç gam yazmam ben

Ümit Fatma Uçar

İçimden

Bi gitmedi
Sancıya dönen ağrım
Soldurdu günümü
Seherden devrilip
Taşındı öğlene
Oldu halim selim
Bulandırdı ikindiyi
Gör halim
Kuruldu akşam sefama
Dokunmayın sakın
Yerleşince semanın gözüne
Geceylen döner
Çekilmez zalim
Kaldı başımda asalak
Usandım
Gitmezse eğer
Ben gideceğim içimden

Ümit Fatma Uçar

İçin İçin

Kof bir kütük gibi içimde tükenirken
Bir çınar gibi duracağım
Penceremden güneşe bakarken
Bir taraftan yıkılacağım
Bana zaman tanı çilem
Senin için yeniden biteceğim

Ümit Fatma Uçar

İçirmişler

Dünyaya içirmişler
Dönüyor serseri serseri
Üşüşmüşler başına
Canavarın elleri kolları
Koparıp koparıp
Tıkıştırıyorlar
Doymuyor bir türlü karnı
Birlikte yalıyorlar
Bulaşan ellerini

Ümit Fatma Uçar

İflas

Beyaz perde geçiyor
Gözlerimin önünden
Boş oynuyorum
Figüran bile değilim
Kendi sahnemde
Oturmuşum görünür yere
Görünmüyorum kimselere
Yok oynuyorum
Kendi perdemde
İskeletim durur yerinde
Ruhum görünür
Bazen sahnede
İflas etmişim galiba
Kendi içimde

Ümit Fatma Uçar

İki Bin Yedi

Daldın hayatıma ansızın
Halaylar koşturdum yalnızdım
Sarıldım kollarına umut diye
Kıyım kıyım ettin gidiyorsun

Gitme diyemem sana
Artık dolayamam kollarıma
Sen de yamanmışsın anladım
Git fazla oyalanmadan

İzin isteme benden
Çek git geldiğin gibi
Görünme bir daha
Kederlerini de al yanına

Başka hatıra bırakma sakın
Ardından akmasın göz yaşım
Anlayamadın odur tek ahım
Bakma ardından bitti saltanatın

Ümit Fatma Uçar

İlham

Eğer korktuğum olurda
Birgün bırakıp gidersen
Manzumeyi alıpta
Heceleri koparırım dizelerinden
Sözcükleri boğarım
İsyan çıkarırım alfabene
Kömürle çizerim
Kara tahtalara kederlerimi
Gitme
Gitmez de kalırsan
Yakarım inan
Bütün kara tahtaları
Güneşi fener ederim
Deniz mürekebim olur
Bulutlar sayfam
Dağlar kılavuzum
Yıldızlarla yazacağım
Seni atlasa
Mehtapta demlenir aya içeriz
Gitme

Ümit Fatma Uçar