|
yaqmurlar...
sna olan aşkımın habercisi... ne bir bulut,nede bir sis hiçbişy..sadece bir damla..sadece bir yaqmur damlası..herşeyi anlatmya deqer.. okdr uzaksınki (!) sna bir damlayla ulaşmya çalışyorm..nekdr anlamsız dimi. sna qöre öyle biliyorm..ama bnm için önemi okdr büyükkii.! nereye kdr bilmiyorm..inan hiçbirşey bilmiyorm..bir damla, sadece bir damlayla sna nasl ulaşabilirm hiç bilmiyorm.. bn kendimide kaybetmişim..benliqimide bilmiyorm..birtek "seni" biliyorm...içimdeki seni..bir damlayla ulaşmaya çalıştıqım seni..bna uzak olan seni... her qeceye sen diye, qündüze biz diye bakıyorm..oyzdn ayaktayım ya.. aslında herşeyin farkındayım..biz diye bişy yok!! olamaz! yok, yok, yok biliyorm... qözlerin uçurum qibi..bakmaya korkuyorm..anla bni seni unutamıyorm! ölürüm yoluna, ölürüm yoluna sonum olacaksn..! ne bir qece, ne bir qündüz, ne yıldızlar, nede bulutlar..sna sadece bir damlayla sesleniyorum..qönlümn damlası.. bir yaqmur damlası...dokunduqu yeri yakan..kalbimi delen..seni arıyan.. yaqmurlar, sna olan aşkımın habercisi... yaqmurlar, sensizliqimin, yalnızlıqımın habercisi alıntı |
Dalgalar..
Hayatımın tümünü esir alan dalga sesleri..Sizin için her bir gülüşüm.. Hayatım sizden bir parça çünkü.. Yazlarımda oluyor kışlarımda.. Yağmurlarla geliyor dalgalarım..Buz gibi vuruyor gönlümün sahillerine.. Öylesine üşüyorum ki.. Ama biliyorum,sadece arkadaşımsınız,yoldaşım.. Belki de renkdaşım..Aynı rengi taşıyorum sizinle.. Baharlarım oluyor ,durgun sahillerim.. Misafirlerim oluyor sizler gibi,çırpınışlarımı izlemeye gelen.. Onlar için sadece bir manzarayım..Sadece bir manzaradan ibaret.. Biraz bakıyorlar, gözlerine çekiyorlar sonra,başlıyorlar sohbete.. Öylesine güzel gülümsüyorlar ki,utanmasam, yasaklanmamış olsa sevgi bana, erişip onlara,ortak olacağım gülüşlerine..Ama olmuyor,yapamıyorum!.. Sonra yaz geliyor birden..Ben yine sadece eğlence olarak kalıyorum..Ben üşüyorken yanıma yaklaşmayan kimseler,dolduruyor dört bir yanımı..İçime sokuluyor kimi.. Seviyorum..Öylesine seviyorum ki o zaman, tüm yasakları delip yine coşmak geliyor içimden.. Sarmak istiyorum dalgamın o büyük coşkusuyla.. Ve sonum.. yine terkediliyorum,yine terkediliyorum.. kıyılarımdaki sıcak sığınıklardan birinde gelgitlerimi alaycı ve eğlenen bakışlarla izleyen o gözlere rastlıyorum.. Ve yine.. Ölüyorum,ölüyorum,ölüyorum!! Tugce.Y. |
Yüz görümlüğü, beşi bir yerde gibi duruyor her cümlen ,bahar bahar açmış göğsün orta yerinde...
Gördüm... Hüzün çöreklenmiş bir bakışın ,duvar diplerine sindirten acizliği anımsatan bir çaresizliğin duyulmayan çığlığı gibi duruyordun ,karalanmış sayfalar içinde...Ses versem duymayacak kadar derin bir hüzne daldırılmış bakışın ve el versem ,elime uzanamayacak kadar diplerinde kaldığın hayatın isyan yüzündeydi yüzün ... Sustum... Gördüklerimi görmemiş olmayı dileyecek kadar sustum...Susanlara isyanla geçirdiğim ömrümün her çığlık anına ihanet edercesine sustum ....Ve susmanın ne acımasız bir eylem olduğunu anladığımda susanlara artan öfkemle bozdum sessziliği çoğaltan herşeyi ...Herkesi ve her sesi... Ağladım... Öylesine bir isyanın eşiğinden dönüyordum ki ;bildik tüm aynalar paramparça oluyordu inanç yüzlü bakışlarda...Kime baksam ben ,kime baksam ayna ,hangi aynaya baksam paramparça...!Gözbebeklerime baktığım yere batan cam kırıklarıydı ,öfkeli bulutları yağmuruna kavuşturan... Bir damla... Bir damla daha... ... ........... Yağmur yaş olup ,oluk oluk akıyordu zamanda....Her olukta biraz kan ,biraz tuz...çokça keder doluyordu sokaklar... Dur/ul/dum... Sokak aralarında anaforlara tutulmuş ,yüreği fırtınadan sağ çıkarmanın telaşı düşerken us'a,düşünceli düşünceler hayat öpücüklerine boğuyordu yürekten yaralı çıkmış her duyguyu ve mantıklı köşelere çekiyordu her birini güvenli döşeklere yatırmanın özlemiyle...Yağmur durduğunda durulmuştu herşey ...Dupduru bir bakışın aynasında ilk kez parçalanmayan bir yüzle uyanılıyorken güne ,ışık kırılmalarını yansıtmayan yeni bir aynanın keşfi yaşanıyordu gülümseyişler içinde... Gülümsedim... İçten bir gülümseyişin ne çok yaralıyı hayata döndürüşüne şahit kılınmış hayat oyununda ,yarasına tebessüm basan bir gaziydim artık ...Aşkın gazabından sağ çıkmayı başaran... Kaç eylemlik bir savaştı baksana... Gördüğü ateşe ,susarak atlayan ve ağladıkça durulan bir tebessümün hikayesiymiş uğruna kıyasıya savaşılan.... alıntı |
Karanlıklar sarmış yine dört duvarlarımı karmaşık duygular içinde yazıyorum bekliyorum onu güzel bir geceden sabaha karşı ...!
Hiç çok neşeli oldunuz mu ? Hiç yüreğiniz kıpır kıpır oldu mu ? Hiç heyecanlandınız mı ? Hiç kendi kendinize konuşup bişeyler istediniz mi ? Hiç hüzünlendiniz mi ? Hiç boğazınıza bi şeyler düğülenip yutkunamadığınız oldu mu ? Hiç şöminenin başına geçip elinizde şarap, baş ucnuzda mum ışığı, şöminenin ateşine bakıp onu düşünüken arka fon müziğinde bob dylan one more cup of coffee yi dinlediğiniz oldu mu ? Hiç düşünürken ağladığınız yada ağlarken nefret etttiğiniz ama aynı zamanda sevdiiniz biri oldu mu? Yada hiç bunları yapmazken hiç ağlamaya, sevmeye değer biri olmazken böyle birinin biyerlerde seni beklediğini onunda senin ardığını yada yanından geçen herhangi birinin o olduğunu yıllardan beri hasretini çektiğin sevginin yanı başından geçip gittiğini düşlediğiniz oldumu ? Benim oldu...! Herhangi bir ilişkiden çok ; Sevmek istediğim sevdim sandığım derken aldandığım, buldum derken bulamadım sevgiyi, ona şiirler yazıp okuyamadım yada o çok sevdiğim gülleri, geçtiği yollara dökemedim onu karşısına geçip gözlerinin içine bakıp SENİ SEVİYORUM diyemedim ama her zaman biliyorum onun bi yerlerde olduğunu onunda beni beklediğini bu yüzden heyecanlanıyorum neşeleniyorum belkide yanımdan geçiyor bilmiyorum yüreğim kıpır kıpır oluyor bazen hüzünleniyorum onunda bana ihtiyacı olduğunu düşünüyorum...! *******i onun hayali geliyor isli buğulu bir şekilde yüzünü bilmediğim tam gördüm görüyorum derken rüyadan uyanı veriyorum sabah oluyor ******* güzel Rüyalar hecanlı Sabahlar hüzünlü alıntı |
İçindeki zehiri akıtmak için alma yanına hiçbirşey...
Günübirlik gezilere açıl; önemli mi nerde sabahladığın? Kaç biraz kendinden,ruhunu pamuklara sarıp, dinlendir. Takma kimseyi; arayanın olmasın, soranın hiç olmasın kendini kendinden al, yine kendine kal.Herşey öyle karmaşık ki bırak dağınık kalsın,nasıl olsa birgün çözmek zorunda kalacaksın.Bazen sadece ama sadece kendin lazımdır kendine. Bir sandal kirala; üstünde dolunay, altında yakamoz bi gecede olsa sat dünyanın anasını... İç içebildiğin kadar; hatta sarhoş ol,dağıtmazsan toplayamazsın.. Şarkı söyle nara at gerekirse,rezil olmaktan korkma,en büyük rezilliklerle,- toplumsal değer yargılarıyla_ eziliyorsun zaten. Sadece sevdiğin bi kaç kişiyi ara, çocukluğundaki parka git,ilk aşkınla buluştuğun ormana,karne hediyen dondurmacıya git.Hiçbişeyi imzalama, ütüleme gömleğini bi kez de,bırak tozlu kalsın ayakkabın.Yağmurda ıslanmalısın; dönüşünde bir çorba yapan bulunur, korkma hastalanmazsın.. Dudağının kenarında kıvrılmış ufak bir gülümsemeyle döndüğünde,tenin hafiften kavrulmuş olacak,gözlerinde yakamoz parıltıları,yüreğinde sevinç olacak,tutuşmuş eteklerin, hızlanırken adımların insanlar arkandan bakakalacak... Soranlara söyleme; sana ne olduğunu 'aşk değil de' sadece, kafaları daha da karışacak.İçindeki sihir geceyi üstüne çekip, gözbebeklerini ağırlaştırdığında tatmadığın uykular sana uyanacak. İçindeki zehiri akıtmak için alma yanına hiçbirşey. Eğil içine bak ,orda ihtiyacın olandan fazlası vardır herzaman.. alıntı |
kendi cezasını kaldıran son insan gibi hissediyorum kendimi.
ne cezamı kaldıracak güçteyim, ne de sana geçmiş diyebilecek kadar cesaretli... sevmenin ne anlama geldiğini senden öğrendim. karanlık korkutmazmış, rüzgar üşütmezmiş insanı meğer... yalnızlığın bile bir bedeli varmış, yokluğunla öğrendim! ben seni her şeyinle sevdim! kimi zaman göz yaşlarımın içindeydin, kimi zamansa kahkahalarımda... bilmeni istiyorum; HER ŞEYİN BEDELİNİ ÖDEDİM! bazen varlığınla savaştım bazense yokluğunla... ama ellerim hep avucundaydı, sıcaktı... hiç bir şeyin arkamdan ıslık çalmasını istemiyorum. farkına varmadan öğrenmişim; MEĞER ESKİYORMUŞ ZAMAN ve AYNI KALACAK SANDIKLARIMI DA ESKİTİYORMUŞ... ama benim eskilerim olmayacak sevgilim SENİ ZAMANA BIRAKMAYACAK KADAR YÜREKLİYİM... alıntı |
Bu dinlediğim son şarkı bizim üstümüze söylenmiş. Kilit vurdum kalbime, umutlarıma. Ne bundan böyle sevdaya dair bir şeyler beklenebilir yüreğimden ne de nefret edebilirim birinden. Ben hamal değilim ki; hep kahrını taşıyım ömrün… Alın artık üzerimden hayata dair ne varsa. Alın sevdaya dair acıları, paylaşın aranızda...
Sen sanıyorsun ki, kolay geliyor gidişin bana.. Arkanı döndüğün ilk andan gözlerim gülecek mi yeniden sanıyorsun? Söylesene! Sen ne sanıyorsun aşkı, sevgiyi, söylesene! Kolay olan, kaçmaksa, yalansa, vazgeçişse; ben zor olanı seçiyorum ve Seni Hala Seviyorum. Sen öyle san, farzet ki her şey çok kolay... Gittiğini sandığın sen, giderken bende kalanlarını, yani seni, yani aşkı, yani bizi alamayacaksın benden.... Geri vermeyeceğim onları, benim onlar, bana ait. Biliyor musun, acı olan asla gidişin değil.. Belki bir gün sevmeyi öğrendiğin de yanında ben olmayacağım.. Bir sabah gözlerini yeni doğan güne açtığında başkası olacak yatağında.. Benim içinse sadece “sen” var olacak baktığım her yerde... Ve işte ilk defa o gün sebepsiz ağlayacağım, o gün yağan yağmur gizlemeyecek gözyaşlarımı. Kim bilir belki de aynadaki hayalin ilk kez asacak suratını bana ve o sabah sensiz ve üşümüş uyanacağım! Her şeyin bir bedeli var biliyorum ve bende bu bedeli ödüyorum. Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık. Oysa yüreğim her şeye rağmen mutlu olmanı diliyor.... Seni bulduğum yerden başlıyorum yürümeye.. Seni düşünüyor ve gecenin ayazında üşüyorum.. Veda bile etmeden gidişin geliyor aklıma, sadece susuyorum….. alıntı |
Ben’li cümleler kurma… Yazılarına düşmesin karanlığım… İçimdesin kanıyorum… Beyaz sayfalarına bulaşmasın kirli kanım… Sevdim seni… Kendime bile itiraf etmekten korkacak kadar sevdim… Bu yüzdendi senli cümlelerimi en derinime hapsedişim… Bu yüzdendi uzanan elini görmezden gelişlerim… Bu yüzdendi “gel” deyişlerini duymamazlık edişlerim…
Sevdim seni… Nedensiz, beklentisiz, gerekçesiz, tanımsız… Sevdikçe korktum kendimden… Sevdikçe uzaklaştım senden… Yeni hayaller, yeni düşler kuramayacak kadar yorgunum… Sevme beni, benim bezmişliğim değmesin sıcacık yüreğine… Sevme beni, korkuyorum… Alışık değilim bana dair yazılar yazılmasına… Bugüne kadar hep bendim içini döken beyaz sayfalara başkaları adına… Hep bendim satır satır kanayan… Simdi senin satir aralarında kendi adimi hecelemek hiç görmemem gereken mavi bir duşu anımsatmakta… Bu düse dalmak istemiyorum… Çünkü biliyorum, her düş karabasana dönüşmeye mahkum… Biliyorum her düş apansız bir uyanışla son bulmakta… Bu düşe dalmak istemiyorum, bu düşten uyanmak istemediğim için… Sevme beni, korkuyorum… Bu ruh, bu yürek alışık değil yaralarının sarılmaya çalışılmasına… Ömrümce içimi cam kesikleriyle lime lime edenlere koştum ben… Benden beni calip geri vermeyenlere uzandı ellerim yıllarca… Hep bekleyendim, hiç olmadı bekleyenim… Simdi ne olursa olsun bekleyenim olacaksın biliyorum ama inanamıyorum… Bilip de inanmamanın nasıl olduğunu sorma bana… Yine, ben anlatmasam da beni anlamana sığınıyorum… Sevme beni, korkuyorum… O kadar uzun zaman beklentisiz, karşılıksız sevdim ki insanları ve o kadar uzun zaman beklentisiz, karşılıksız sevilmeyi bekledim ki, artik yitirdim inancımı… Artik onlardan biri olmak için kendime rağmen kendimle cebelleşirken çıktın karşıma… Sevme beni, kendime geri dönmemeliyim… Sevme beni, korkuyorum… Korkumdan yazmadım sana bunca zaman… Korkumdan içimdesin… Ben’li cümleler olmasın satırlarında….Okuyunca içim içime sığmıyor… Yansımamı sende görmek yüreğimi yakıyor… Sen yazdıkça, çok eskide kalan bir masal belli belirsiz benliğime süzülüyor… Sevme beni, korkuyorum… Simdi zamansızlıklarımda boğuluyorum… Gereksiz meşguliyetler yarattım dünyevi istekler adına… Kaçışımı kolaylaştırsın diye önemli insan rollerine burundum ahmakça… Kendimi kandırıp, kendimden kaçıp kaybolmanın, yok olmanın, hiç olmanın derdindeyim… “Ben” olarak tutunamıyorum… Sevme beni, korkuyorum… Sevme beni, “Beni sevme” derken içimi parçalıyorum, içime kanıyorum… Sevme beni, hak etmiyorum… Sevme beni, seni seviyorum… alıntı |
Bir durgun suyun sessiz çığlıklarıdır sana yazdıklarım ya da bir evladın sırtını annesine dayamışcasına güven duyduğu bir sevdadır yüreğine fısıldadıklarım. Nerdesin, kiminlesin bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Sadece yüreğinin " yüreğimde " olduğunu biliyorum..Kelime dağarcığı kıt olan yüreğimin en fakir cümleleriyle seni " sana " yazdım. Yazmalıydım; satırlara işlemeliydim sevgimi ve içimdekileri çünkü senli kelimelerim hiçbir zaman ölmeyecek. Her Beniâdem gibi yüreğim sonsuzluğa gömülecek. Oysa ben seni " satırlarda " ölümsüzleştirdim.
Yazmayı seviyorum. Bir nefes alış verişi gibi. Acıyla yıllarca kanamış yüreğimi sevdasıyla güldüren seni " sana yazıyorum. Bir durgun suyun sessiz çığlıklarıdır sana yazdıklarım ya da bir evladın sırtını annesine dayamışcasına güven duyduğu bir sevdadır yüreğine fısıldadıklarım. Nerdesin, kiminlesin bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum. Sadece yüreğinin " yüreğimde " olduğunu biliyorum..Kelime dağarcığı kıt olan yüreğimin en fakir cümleleriyle seni " sana " yazdım. Yazmalıydım; satırlara işlemeliydim sevgimi ve içimdekileri çünkü senli kelimelerim hiçbir zaman ölmeyecek. Her Beniâdem gibi yüreğim sonsuzluğa gömülecek. Oysa ben seni " satırlarda " ölümsüzleştirdim......... Senin yüreğin tarafından sevilmek, Gözlerinden sunulan bir yudum sevdayla yetinmek, Bana sunulmuş en büyük hediyelerdendir. Yüreğinin yarattığı sevdada ben senin gülüşlerinde nefes alıyorum...Seninle gülüşleriyle hayata tutunuyorum.. Ne mutlu sana ki, satırlarımda ölümsüzleşeceksin. Ne mutlu bana ki ; fakir kelimelerim seninle sevgisiyle zenginleşecek.. Ne mutlu bizleri " biz " yapan sevdamıza.. Ne mutlu ayrı bedenleri tek yürekte soluk aldıran aşkımıza... Ölen bedendir, ruh değildir. Sönen külllerdir, ateş değildir. Gülümseyen gözlerdir, gamzeler değildir.. Sevilen yürektir, bedeni değildir.... alıntı |
Yıldızlar
Sen yıldızları severdin, aslında her yıldız sendin.Sana sarılırdım, bütün yıldızları kucaklardım.Sana dokunmak, koca evreni avuçlarımın arasına almak gibi bir şeydi. Yokluğun canımı acıtırdı, parça parça olurdu yüreğim “Kalbimin küçük parçalarını toplamaya çalışırdım yeniden”.İçimde kopan fırtınaları sayamazdım.Sessizleşirdim.Saatlerce ayakta, yalnız başıma, öylece” bakar dururdum seni götüren yollara… “Kimseyi fark ettirmezdim” savaşımı.Yokluğunla savaşmak, görünmeyen bir düşmana karşı kılıç sallamak demekti.Yorulurdum, dizlerim titrerdi.Düşerdim, kalkardım ama sensizliği yenmeyi hiç başaramazdım En büyük korkumdu sensizlik.Korkularıyla yüzleşebilen cesur insanlardan ol madım.Çünkü sensiz olmayı yediremezdim kendime.Bir kez kabullensem, sanki o an çıkıp gideceksin gibi gelirdi yüreğimden.Oysa olmasan bile seni yüreğimde taşırdım.Orada olduğunu bilmek bana hayata tutunma gücü verirdi.Korkumla yüz- leştiğim anda o gücü kaybedeceğimi sanırdım. “Gece uykularım kaçar”, yalnızlığa lanet ederek dört duvar odayı sabah kadar adımlardım.”Bakamadığım aynalar” kırılır, binlerce cam parçası bedenime batardı. Bir sigara, bir sigara daha…”Dumanını savuştururken tavana” duvarla üzerime yıkılırdı… Sonra hayaller gelip çöreklenirdi üzerime.Gözlerimi kapatıp dalardım.Sonsuz Bir yeşilliğin ortasında, baharı yaşarken bulurdum kendimi.Çiçek çiçek açardın, Kokun başımı döndürürdü.Bir gül yaprağı gibi ipeksiydi tenin.Öperdim seni, soluğum kesilirdi.Bir hafif yağmur başlardı.Her damlası başka bir sevdadan süzülen o yağmurda ıslanmaktan inanılmaz bir haz alırdık.Koşardık, her ağaca selam verir, doğanın o müthiş enerjisini hisseder, adeta yeniden doğardık. Bir hayalden bir hayale geçerken sabahı karşılardım.Güneş pencereden içeri girer gecenin kasvetini bitirirdi.Yıldızlar bir sonraki geceye kadar çekilirdi gökyüzünden.Ama içimdeki karanlığın tek ışığı sendin.Sen olmadan ben aydınlanamazdım.Güneş olsa da olmasa da o gün sensiz yaşanacaktı çünkü… Ve ben sensizliği yaşarken hiç ağlamazdım…Sadece, ”yıldızlar düşerdi gözlerimden”… alıntı |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 03:07 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.