|
İskelenin en ucundaki, en gıcırtılı tahtanın üstüne oturmuş, denizdeki nereye gittiklerini bilmediğim, bilmeyi de istemediğim parlak renkli balıklara bakıyorum. Bir süre izleyebiliyorum ancak onları, sadece bir yere kadar görebiliyorum, sonrası görünmüyor.
Nedense her düşüncemin arkasına bir olumsuzluk eki katılıyor bu günlerde... Devrik düşüncelerle pekiştiriyorum bu ruh halini. Düşüncelerimin bağlaçları yok, sırf kafiyeli olsun diye kurulmuş iki yabancı cümle gibi birbirinden kopuk ve anlamsızlar... Hava sıcak, su ılık, toprak soğuk, ben yanıyorum. Gitsem diyorum, şöyle yağmurları olan uzak bir yerlere... Günahlar gözyaşlarında yıkanır, diyor birisi, yağmurlar kadar çok gözyaşları istiyorum o zaman diyorum içimden... ve eğer ağlayabilseydim ne yağmuru ne de küçük bir ağacın en küçük yaprağına düşen yağmur damlasının süzülüşünü bu kadar çok sevmezdim herhalde... Gitsem diyorum, balıklarda gitti zaten. Yıllardır tanıdığım, bana yabancı olan bu evin derin sessizliğinde aslında normal çıkan bütün seslere bile bile kulak verip, kendi kendimi bile bile korkutuyorum. Sonra korkuları susturmak için, kendi kendimi susturup sadece yüreğimi seslendiriyorum, çünkü duymak düşünmekten daha az üzüyor insanı. Yüreğini ve beynini sırtlanmış, yükünden yorgun adamların halleri geliyor aklıma. Herkes uyurken korkuyorum, sessizlikten, sessizliğimden... Gitsem diyorum acıları alıp, yalnızlığa sarılmaya.. Yıllardır bilip tanıdığın, yanlış şehirde, doğru otobüse binip, yanlış durakta indiğini fark ettiğinde yürümek zorunda kalmış gibi, geçte olsa gitsem diyorum... Ve senden daha değersiz olan anlamsız şeylerin bekçiliğini bırakıp, ayağını acıtan ayakkabılara, sıcağa, fırtınaya rağmen ne varsa yakıp yıkıp ardına bakmadan yürümek gibi... Gitsem diyorum, biraz ölsem... alıntı |
Bıraktım suskunlukları bir yana bağırıyorum. Boğazımı yırtarcasına haykıra haykıra bağrıyorum.
Sana sevdamı anlatıyorum. Yüreğimi ihbar etmekten korkmadan içimdeki deli dolu çoşkuyu saklamdan heycanın en büyüğünü yaşayarak her haykırışımda çoğalarak anlatıyorum. Sensizliğin beni boğduğu zamanlara inat cesurca yürüyorum aşkın denizinde. Ne ihanetler var ne yalanlar o sonsuz mavilikte. Senin yüzün senin tenin senin gülüşün besliyor beni tohumdum filizleniyorum bir koca ağaca döneceğim biliyorum. Dallarım seni taşıyacak yeşil yeşil köklerim seni saracak taa derinlere kadar. Hiçbir yıldız kaymayacak artık ay karanlığa dönüşmeyecek yağmurlar üşütmeyecek. Sana seni anlatmaya gücüm yetmiyor öyle güzelsin ki... Öyle güzel gülüyorsun ki... Bak senin gülüşüne özeniyor herkes mutluluk dağıtan bir yanın var senin. Sen gülerken benim içim içime sığmıyor çocuklaşıyorum. Sen gülerken mevsim bahar oluyo nasılda ısınıyor dünya. Sen gülerken ben bir sonraki gülüşün özlemini duyuyorum olacak şey mi bu? Sen gülerken gözlerin aşkı anlatıyor ah o zaman eriyorum. Gözlerin dedim de içim titredi. Bazen çocuk olan bazen baştan çıkaran o bakışlarına alev dudakların eşlik ediyor.Sevdan beni benden aldıkça yoldan çıkıyorum. Gönüllüyüm korkma. Nereye istersen gelirim seninle hangi iklimi seçersen orda olurum. Deniz kızı ol çağır beni denize sonsuza kadar kalırım orda seninle Sensiz zamanlarm vardı ya benim bir daha olmayacak... Söz verdim kendime bu hayat sensiz yaşanmayacak. Yazılar şiirler sana yazılacak şarkılar sana söylencek kadehler sana kalkacak. Senin olmadığın yerde bu yürek bir an bile kalmayacak. Bak herkse aşkı arıyor görüyor musun? Biz bulduk şanslıyız. Ya hiç görmeseydim seni ya hiç tanımasaydım? Şimdi yine uyanmak istediğim uykularda olmaması gereken sabahlarda bin parçaya bölünmüş umutlarda ve hep yalnızlıkta olacaktım. Seni sevmeseydim kendimide sevmeyecektim. Bana yeniden sevdirdin kendimi yeniden barıştım yüreğimle. Yaraları kapadım dindi kanayan acılarım... Bir tek sensizlikten korkuyorum.Korkmakda neymiş ödüm kopuyor. Mutluluğa çabuk alışıyor insan. Ben senin verdiğin mutluluktan senden aşkından ayrı kalmak istemiyorum. Ah yar! seni anlatabileceğimden çok daha fazla seviyorum... alıntı |
Korkularım...
Sevme eylemini seninle özdeşleştiriyorum.Hatalı mıyım bunda¿ Ya birgün yok olursan¿ Ya bilinmedik diyarlara gidip beni bu kentte bir başıma bırakırsan¿ Her geçen gün içimde sen büyüyor,biliyorum birgün sığmayacak,taşacaksın.Ben bunun coşkusunu yaşayacağım,evet ama ya sen bu sevmeyi kaldıramazsan¿ Biliyor musun,seni sen kadar sevmek de yetmiyor bana.Senin kendini sevmeni bile kıskanıp “Ben,kendini sevdiğinden daha çok sevmeliyim onu” diye düşünüyorum.Bu tehlikeli olmamalı.Söz geçse yüreğime,durduracağım kendimi ama bu aralar kalbim benden bağımsız hareket ediyor.Yüreğim özgür bırakma işime de geliyor aslında.Böylece seni daha çok,daha çok,her şeyden çok sevebileceğimi anlayabiliyorum Küçük sevgiler sana göre de değil.Sende sana büyük sevgilerin sunulmasını istiyorsun.Ama diyorum ya,ben sevgimi büyüttük,seni kaybetme korkum da bir o kadar artıyor.Aşk korkularla birlikte yaşamaz,fakat bu başka bir şey.Yokluğunu düşündüğüm zaman içime oturan acıyı tarif etmem mümkün değil.Seni benden bir parça koptuğunda acı duyarsa,işte aynı acı benimde hissettiğim.Üstelik bu sadece yokluk düşüncesinin verdiği bir acı.Gerçekten yok olduğunda nasıl bir acı duyacağım acaba¿ Seni çözdükçe,sırlarını öğrendikçe hayranlığım daha da artıyor.Aşkın bize çizdiği yolda seninle el ele,yürek yüreğe yürümek kadar güzel bir şey olamaz.Hayranım dedim ya sana,ciddiye al beni.Her hareketin,her tavrın ezberimde.Beynime kazımışım. Gülüşlerin,bakışların,dokunuşların her yerde,her zaman aklımda.Tanrısal bir sevda bu Öncesi ve sonra olmayan,bitimsiz Aşkı hep böyle yaşadım ben.Ateşlere attım kendimi hiçbir pişmanlık duymadan. Yaşadığım her anın kıymetini bilerek,her ana apayrı anlamlar yükleyerek.Ama ilk kez yemin ederim meleğim ilk kez kaybetme korkusunu bu kadar yoğun hissediyorum içimde.Demekki ilk kez böylesine derin seviyorum.Yeniden sığ sulara girme ihtimali beni bu kadar korkutan.Elini uzat bana,bak gözlerime.Yeneceğim korkularımı… alıntı |
Sen gittiğinden beri çok şey değişti buralarda. Mevsimler... Sonbaharlar, ilkbaharlar ve sensiz kışlar... İnsanlar da değişti, daha iki yüzlü, daha umursamaz oldular sevgi pınarında, pınarlar kurudu.
Sen yokken kimse sevmiyor kucağına yatırıp siyah lülelerimi, o yüzden belki saçlarım toplu geziyorum hep. Kimse tutmuyor elimi, götürmüyor tozlu yollarda hemşireye iğne yapsın diye. Sırf senin geri gelmen için tekrar mikrop kapıp tekrar hastalansın istiyorum ciğerlerim. Kimsenin öpemiyorum pamuk yanaklarını, bakamıyorum yaprak yeşili gözlerine. Kim bir daha sırtına alıp döndürecek beni? Kim benimle oyunlar oynayacak sabahın köründe? Kıyamazdın bana, ama kıyıyorlar şimdi. Kimseler sevmiyor sen gittiğinden beri. Gelsen onları pataklasan ne olur? Her gün biraz daha kanıyorum, kimse silmiyor sandık lekesi olmuş mendiliyle kanlarımı. Çok yalnızım senelerdir, yanımda yoksun sen. Kışları severdim sen varsın diye, senliğinin eriyişi gözlerimin önünde boğulduğundan beri karların içinde sevemiyorum hiçbir şeyi. Kardelen gördüğümü sandım ama basit kırık bir ağaç dalıymış o, farkına yeni vardım. Pollyanna ile konuştum geçenlerde. Bir bilet istedim ondan yanına gelmek için, en güzel beyaz elbisemi de giydim. Bütün sevecenliğiyle yüzüme bakarak imkansız olduğunu söyledi. Sonra bir kelebek buldum kırmızı kanatlı, kanatlarına tutunarak uçmaya çalıştım ama kanatlarını kopartıp ölümüne sebep oldum sırf kendi bencilliğim için. Kanatlarım yok benim senin gibi, uçup gelemem yarınına. Bir kere görsem yüzünü, koklasam beyaz sabun tenini öpsem doyasıya, başka bir şey istemem. Ama gelme ihtimalim yok senin yanına, üzgünüm. Sana bir söz vermiştim gitmeden önce, büyük adam olacağım diye. Sözümü yerine getiriyorum ama sen nerdesin? Sen de yanımda olacağına dair söz vermemiş miydin bana? Seni özledim ve her zaman yaptığım gibi el sallıyorum gökyüzüne, belki görürsün diye. Yanımda olduğun zaman kaçardım senden köşe bucak, neden kaçtığımı anlayamıyorum belki sevdiğimden. Şimdi söylesem bir şeyi değiştirmez çok geç kaldım biliyorum ama söyleyeceğim: Seni çok seviyorum Kraliçe. Sanırım şimdi yaşama dönmeliyim senin istediğin gibi. Özür dilerim yine istediğin gibi olamadım, ama en önemli sözümü yerine getireceğim. Sırf senin için... Yaşayacağım... alıntı |
Ben yine bu saatlerde evdeyim dün ve bir önceki günden farklı olmayarak. Ellerim her gün yeni bir kesik ve yere damlayan bir kaç damla kan ve bazıları evde uyurken ben hala dışarıda bir şeyler arıyorum belki de yıllardır arayıp bulamadığım şeyi. Yeter artık demek için bile vaktim yok. Kirli akşamlar temiz gibi görünen sabahların ardında duran bir adam. Hayat ne bir su ne de güzel bir ırmak misali akıp geçiyor. İsyan değil belki ama uzaktan 7. kuşak bir yakını. Bu gece son biraz sonra diye başlayan mısraların sonuna koydum gençliğimi ve bitiriyorum zamanı bu akşam bir daha. Ve her zamanki her seferindeki gibi kendime söylediğim şeyim. Belki herkes gibi belki de hiç olmadığım gibi. Anlaşılmak istemiyorum konuşmak zor oluyor bu zamanlarda ağlamak da... Ve ben beni bırakılan yerin bir adım ötesinde kaçırmış olduğum trenin bir sonraki seferini bekliyorum. Oturacak ne bir yer var ne de telaştan... Sadece bir sigara var. Geçmişin sinema perdesi geleceğin kanserli yalnızlığı bekliyorum bekliyorum bekliyorum. Sadece trenin değil. O acı o iğrenç o acımasız düdük sesini. Çaldığında perde çoktan kapanmış. Sigaram çoktan sönmüş ve ben bir önceki treni neden kaçırdığımın farkındalığında saklıyor olacağım son göz yaşlarımı. Şimdi ölüyorum. Hissetmiyorum acıyı şimdi gömün beni. Parçalarımı toparlayın diğer şehirlerden eski sevgililerimden gözlerimi alamadığım o masum çocukluğumdan.
Gömün beni doğduğum saate yakın. Şimdi zamanıdır ölmenin... alıntı |
Aslında bütün suç benim...
Hayaller kurmaktan vazgeçmeyen,masum bir ruh var ki bende...inatçı insanlara güvenmek,inanmak konusunda inatçı...suçlu ruhum,asıl suçlu benim... Aşkmışşşşşşşş........ aşkkkkkkkk.. varmış.... Bende bir körlük sorunu olsa gerek...Hani nerde? Ben sen aşksın sanmıştım... Merhabalar ne kadar kolaysa elvedalar o kadar zor...Benim merhabalarım da zordu bu yüzden.Sana kadar.... Geriye dönüş zamanıdır şimdi.zoru başarıp elveda demeliyim! El-ve-da!!!! Sonra merhabalarım zor olmalı yine,çünkü acı çekmek zevkim olmaya başlıyor...Kaldığı kadarını kurtarmalıyım kendimin... Hayatmış tuzakları kuran.Koca bir YALAN...Esas tuzakçı bizleriz...Sevmesek tuzakları nasıl olur da belki doğrudur diye aşkkk sandıklarımıza eyvallah çekeriz... Bir yanılgı daha işte.Söylerken acısa da içim söyleyeceğim...Sevmiyorum seni....bu da yalan... Ama ağlaya ağlaya vazgeçeceğim.Hiç bilme istiyorum...Bilmeyeceksin. bunu hiç hak etmedin.... Tekrar karşılaşacağız,arkadaşım kalmak zorundasın hiç bilinmesin aşkım diye...Başka bir yanılgı hali... Artık her merhabam daha zor...Her adımım geriye...Bir daha beni acıtma diye... Şimdi alarak kendimi senden,bana dönüyorum...İnan bana merhabalarım zor olacak artık...Aşka inansam da kendisiyle küsüm... küslüğüm sana dair.... Yalanlara dolanmışım... Aşk diye boş boş dolanmışım... bir vardım bir yok oldum şimdi çizili hayallere aldanmışım... git sevdiğim sevemediğim sevilemediğim... git de doğsun ay bu geceye... Bir daha sevmem demeyeceğim aşka inat olsun diye... kusurlarına kadar sevmiştim en büyük kusurum oldun.... şimdi ben derinlerde çığlık çığlığa.... susarak,avaz avaz... seni sileceğim... birileri hep sever birilerini ben birisi olamadım... şimdi sadece benim... yalnızlıkla sarmaş dolaş bu gece gideceğim... Hep birileri sever birilerini...ve bilinir ki o birileri hiç sevmedi kendisini seven birilerini....... alıntı |
Gene geldin aklıma canım.unutmaya çalışırken gene hatırladım seni.sen… sen hayatımdan ne zaman çıkacaksın?ne zaman beni yalnız bırakacaksın?ne zaman çıkacaksın yüreğimden? Ne zaman?...
Unutmak için ne bekliyorsun gönlüm, Zaman geçiyor... Gözlerinde ışıkların yerini, Mor halkalar alıyor. Hep unutmak istedim seni.hep unutmak.ama olmadı işte tam unuttum derken gene geldin aklıma.gene girdin yüreğime.sen…sen nasıl birisin haa söylesene…. Yeter artık çık git yüreğimden yalnız kalsın içimdeki ben.sen benim içimde olduğun sürece beni içten içten tüketiyorsun!beni yavaş yavaş ölüme hazırlıyorsun.bırak git beni artık git aklımdan… Unutmak için ne bekliyorsun gönlüm, Bak mevsimler uçuyor... Baharların yerini, Artık kışlar alıyor. Unut gitsin dinle beni, yaşanmaz böyle. Varsın boş kalsın ellerin, ömür tükenmez hasretle. Unut gitsin, aksın gözlerinden bir damla yaş gibi. Unut ve diren hayata, rüzgara duran taş gibi... Bak gene unutmaya başladım seni lütfen girme artık yüreğime lütfen!!! Yalvarıyorum sana gelme bir daha bana istemiyorum artık seni anla beni ve git hayatımdan… alıntı |
İnsan kendine has bir hayatı sevmek için ne yapmalı ? Acaba ruhumla büyünleşeceğim zamanlar gelecekmi diyorum.İç itminan olmayınca hayat ne kadar anlamsızlaşıyor.Gayret sarf ediyorum hayatı sevmek için.Çünkü kendimin farkındayım,kendimi kefşedebiliyorum.Ve beni hayata karşı dirençli,zorluklara gülümseyebiliyorum,Tabiiki sen olduğun zaman.
Zamanı geriye getirebilseydim,istediğim bir yayatı yaşamak için elimden geleni yapardım diyordum.Tek düzeliği sevmiyordum çünkü.Seninle aynı havayı tenefüs etmeyi çok istiyordum,sonunda oldu.Hayata farklı açıdan bakıyordum.Yüreğimdeki kuşun kafesini açmak istiyordum hep.Buna rağmen hayat tarzım,prensiplerim,duygularım herkese farklı geliyordu.Okuduklarım,yazdıklarım,bakış açım,insanlarla diyaloğum...Hayatın içinde kendi yerimi bulmaya çalışıyorum.Kendime çizdiğim çizgide yürümek istiyorum.Şiiri,müziği kısaca ruhuma huzur veren her şeyi seviyorum.Kalem,kelam ve aşk benim için çok önemli.Aşk'ı anlamaya çalışıyorum.Her ne kadar ifade edemesemde hissediyorum,ifade edenlerle mutlu oluyorum.Duygularıma tercüman oldukları için seviyorum onları. Düşler kuruyor aklım.Gönlümü eğlendiriyor,sonu hüsranla bitecek bir oyun oynuyor sanki gönlümle.Kulağımdaki sesin aklımla iş birliği yapmış gibi.Kapılıyorum ikisininde oyununa kandırıyorlar beni,o kadar çok sevdiğim sesin ve güvendiğim kaybetmeyeyim diye Rabbime yalvardığım aklım.Beni sevmiyor kandırıyorlar.İstedikleri zaman benimle oynayabiliyorlar.Neden izin veriyorum bilmiyorum,direnemiyorum.Elim kolum bağlı kala kalıyorumöylece karşılarında. Hatta birgün benimle oynamayı bırakırlarsa,terk ederlerse beni,ne yaparım diye bir korku kaplıyor gönlümü.Sesi soluğu çıkmayan yüreğime sesleniyorum!Ah benim ezilmiş yüreğim,bu gidişle biz daha çok eziliriz gibi geliyor,çünkü destek olmuyorsun bana.Sen olmayınca bende olmuyorum;Tükeniyorum yok oluyorum işte.Ey gönlüm sesin çıksın ne olur.Haykır seni üzen ne varsa,haykırda öyle öleyim.Kulağımdaki onun sesiyle göz yaşlarımla birlikte,yanaklarımdan süzülüp giden hayallerimle birlikte seninle birlikte. Ölsemde sağ kalsamda beni bırakma Sonramı ? Allah a ve sana kalmış alıntı |
Hayır, aşk değil bu. En başından beri de aşk değildi. Biz öyle sanmıştık, ama değildi. Basbayağı doyumsuzluk. Ne sana dokunsam geçiyor bu içimdeki kaşıntı, ne baksam, ne öpsem, koklasam. Uykunda özlüyorum seni, benden ayrı geçirdiğin vakitten kıskanıyorum. Ne bu şimdi? Aşk mı?
Bir gece hatırlıyorum, buz gibi, dışarıda kar, yan odada tanımadığımız birileri. Uyuyorsun. Adını sesleniyorum hafifçe. Uyanmıyorsun. Öpüyorum. Uyanmıyorsun. Yastığıma sarılıp sessizce ağlıyorum, seni uyandırmaktan korkuyorum, ama uyanıyorsun. Kaçmak istiyorum, bağırmak, karın altında üşüyerek, anadan üryan ağlamak istiyorum. Kollarındayım, saçlarımı okşuyorsun. Göz kapaklarımı zorla kapatıyorsun. Açıyorum, tekrar kapatıyorsun. Tekrar açıyorum, tekrar kapatıyorsun. Uykuya teslim oluyorum. Grotesk bir rüyanın ortasında buluyorum kendimi. Kan yağıyor gökten. Kaçıyorum, takılıyorum, bir yuva bulup sığınıyorum. Uzaklardan geliyorsun, “Islanmadan evine dönemezsin” diyorsun. Elimi uzatıyorum, tutacak mısın bilmiyorum. Çaresizim. Kan içindeyim. Bir bakıyorum o benim kanım. Nefes nefese uyanıyorum. Yanımdasın. Uyuyorsun. Yüzünde aynı huzur. Yine uyandıramıyorum seni. Ağlıyorum. Bu isteri defalarca tekrarlanıyor. Ama artık evdeyim. Kan içindeyim. Aşk mı bu? Ne zaman anladım bunun aşk olmadığını, biliyor musun? Senden nefret ettiğim her anda. İçimde hissettiğim kaşıntı parmaklarıma kadar yayıldığında, gururum paramparça olurken, yakınımdakilerin suçlayıcı parmakları beni gösterirken benim parmaklarım sana uzandığında. Zayıflık bu. Bağımlılık. Ne zaman ki senden nefret ettim, ne zaman ki sesimi duymadın, işte o zaman hayatımda ilk kez dua ettim, adınla başlayarak. Hayaline sığındım. sen değilsin bu diye avunarak. Bahşettiğin yaşam suyunu içerek yaşadım. Zaman geçmek bilmedi. Kumral dalgalarda salım kayboldu. Adına ilahiler söyledim, kan kusarak, unutkanlık ırmağım oldun. Tapınağında sana ettiğim her duada bunu hatırla. Sen benim sevgilim değilsin. Sen benim taptığımsın, içimdeki kaşıntı seni istiyor, kıvranıyor sendeki anlayamadığım şeye ulaşmak için. Sen benim parçamsın, nefret ve öfkeyle bile olsa ilk andığım. Hayalimsin, kabusumsun. Bulunmazım, ulaşılmazım, dokunulmazımsın. Dikkatle sakladığım, içimden söküp atamadığım, paylaşamadığım inancımsın. Aşk değil bu. Başka bir şey. alıntı |
BEn giderim,sen mutlu ol..İçime akıtırım gözyaşlarımı..Cismimi alıp,ruhumu alıp,tüm sözlerime ruhuma tıkıp,kilitleyip kapılarımı giderim,üzülme..Sadece mutlu ol ne olur.. Çocukluluğumun gözyaşları gibi masum ol,gençliğimin gülücükleri gibi az bulunur ol sen! Ne olur acımasın için,hiç birşeyim kalmasın razıyım..Sonunda senin tek bir gülüşünü görmek varsa,ömür boyu küçülmesin gözlerim,gülmeyeyim razıyım..
Al herşeyini ne olur,tek bir mutluluk kalmasın bende..Sen ben gibi ol,gülümse ben hüzünlerin dikenli tellerinde kan içinde kalayım,razıyım.. İnan bana,son bir isteğim olsa senden,sadece ömür boyu gülümsemendir dileğim..O hüzün mavisi gözlerinin,daimi parlaması tek umudum..Kendime sen edindiğim herşey mavi.. HErşey bitti..Ne olur ufuktaki o mutlu çizgiye ulaş sen..Ben seni,mutluluğunun damla damla yağdığı her bahçede beklerim inan bana..Sen yeter ki mutlu ol! Hayatın tüm yollarında tanıdığın mutluluk olsun,öp mutluluğu benim için..Sarıl doyasıya,sen yeter ki mutlu ol,ben giderim! Yollar biter,ben giderim..Hüzün biter,ağlarım.. Tüm uzaklar yakın olur,sen uzak kalırsın,sana yemin olsun arkamı dönüp bakmam sana..Yeter ki mutlu ol sevgili.. Mutlu ol.. T.Y. |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 10:12 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.