Komşu Kavak

Direndi dalı yolunuk
benzi soluk komşu kavak
Onca borana inat
Baktım gülümsüyor
Aksetti yüzüme
Vuku bulunca şafak
Yeşil ziller takınmış
Şakıyor seher yeline
Çekildi kara toprağa
dikilmiş gözlerim
İrkildim
Beni sarınca şafak
Ne demeli bilge kavak
Yalnız değiliz
Direndikçe karanlığa
Şafaklarda çoğalacağız

Ümit Fatma Uçar

Kop

Kop gel güzelim
Mehtapta sarıl gözlerime
Gece gitsin ağlasın
Düş tepesine düşlerimin
Dertler kaçıp gitsin
Takıl voltalarıma
Görüşelim gök kuşağında
Mavi yakışır saçlarına
Renk renk dönelim gözlerinde
Yalpalasın yamuk çarkı dünyanın

Ümit Fatma Uçar

Koptum

Ben dağlardan koptum
Sızlanır yüreğim
Tepemden dağlara
Yol aldıkça kuşlar

Sevdalar dolanır başımda
Nehirlerin ninileri düştükçe aklıma
Özlem sarar bağrımı
Uyurum ırmaklar koynunda

Ümit Fatma Uçar

Korkuyor muyum?

Yaşlılıktan korkuyor muyum ne
Yaşlanmaya direnen gençlik
duruyor bir köşem de
Genç kızımla yarışta
Gözetliyor beni de
Bazen hükmetmekte benliğime
Dilerim ölmesin benden önce

Ümit Fatma Uçar

Koş Kulu

Başlarken güne koşkulu
Yollar dolanbaçlı puslu
Pustan göremedim yönümü
Gölgede haylazım
Bırazda asi
Arşınladıklarımdan gayri
Dizlerim de kötürüm
Göremezdim elbet
Evelimin ertesini
Kim görmüş ki
Bilmek mümkün aslında
Devredenden hesabı eder belli
Ağır öderim bedelini
Zamansız yağmurlarda
İnerim gönül sığınağıma
Bilirim ama
Sığınağında gönlümün
Mahkümüm aslında

Ümit Fatma Uçar

Kovma

Kovma gözlerimi
Gözlerinde dursun
Cilve bilmem
Nazın yorulsun

Çekme cezaya gönlümü
Nevrim yerinde dursun
Üfür sözlerini rüzgara
Başımdan uçsun

Çekme oyuna gözlerini
Gözlerim yorulmasın
Hep gül ki gözlerimle
Gözlerim fısıldasın

Ümit Fatma Uçar

Köprü

Erkenden yürüdüm
dağ eteğinden okula
Okul yolu karlı gider
patikadan
Bata çıka karlara
yürudüm hayli vakit
Köprü yok
çaydan geçmeye
Çantam titrer elimde
Sektim taşlar üstünde
Çekirgelik çekti ayaklarımı
Buzlu taşlar üstünden
Devrildim buzlu sular içine
Debeleştim
buzlar taşlar içinde
Bırakmazlar beni
aldılar oyunlar içine
Bana müsade
Öğretmenim bekler
Süzüldüm
zor sıyrıldım
Vakit hayli geç
Sular süzülmez
ayaz hapsinde
Buzlar sardı giysilerimi
Yürüdüm çelik şeklinde
Okul bahçesi sessizlik içinde
Derse yetişme telaşıyla birlikte
Uzandık çeliğin eliyle
kapıyı tıklamaya
Bütün gözler yapıştı üzerime
Şaşkınlık kahkaha iç içe
Öğretmenim telaşta
-Bu ne hal böyle
-Öğretmenim çay aldı beni içine
İstemezdim teyirli sefer
Dedim ki öğretmenim af eder
Kusura kalmasın çay
Sadece biraz vakitsizdi
kucaklaşmalar
-Selam söyle çaya
dalma bir daha tedbirsiz
buzlu taşlara
-Öğretmenim bir köprü olsa ya
olmaz mıydı çara

Ümit Fatma Uçar

Köpük Gibi

Sorma haşat gemi
Bilme nereye gideceğimi
Pervanelerin ezer bedenimi
Ardından bağıran köpük gibi

Bakma rotasını şaşıran serseri
Girdapta döndürme beni
Büyük sevda küçülmüş sevi
Dalganın şamar vurduğu deniz gibi

Durma fırtınada alabora
Düş peşine umudun deli deli
Düş peşinde,düşler ülkesine
Çırpınıp kaybolan köpük gibi

Ümit Fatma Uçar

Körfez

Sıkıştırılmışsın köşeye
Kara taş sarmış için
Yok rengin benzin
Gökten maviliğin
Kabarmış yüreğin
İniltilerin derin
Yok senin coşkun
Mayış mayış halin
Rüzgardır coşturanın
Yok neşen senin
Martıdır neşe verenin
Duyulmaz çığlikların
Suskunsun yok sesin
Anlaşılmazsın
Sirenlerdir ses verenin
Yangındır ışık verenin
Bİir dünyadır içinde yanan
Seni taşıran,
kara bir gölgedir içinde kaybolan

Ümit Fatma Uçar

Köstebek Yuvaları

Bilmez miyim köstebek yuvalarını
Önlerinde biten gevenleri
Takılıp düştükçe
Kanattıkları yaraların ızdırabını
Açılan onarılmaz gedikleri
Yok olan umutları
Acıları,sancıları
Bilmez miyim batan güneşleri
Karanlık *******i

Ümit Fatma Uçar