******* uzuyor,
******* bitmek bilmiyorlarsa eğer
Soğuk heceleri çözmüyor şafak,
Güneş doğmuyorsa nefret üstüne
Yâni; bu sevdâya yürek dar ise

Bir de özlediğimiz değilse aynı güzel,
Gözlerimiz olsa da aynı ufka çivili,
Neye yarar?
Beni senden daha iyi anlatıyor şarkılar,
Seninle sâdece bir kavlimiz var
Canevime seni salan yâr ise
Böyle bir sevdâya yürek dar ise...

O halde dokunma ellerime,
Bırak kırsın dallarımı çoban nefesinden bir ağıt
Sonra,
Sana,
Seni anlatsın söğüt:
G

Seninle ölmek istiyorum;
seni sevdiğim için,
sana inandığım için
senden ötede yalnız ölüm olduğu için...

Seninle ölmek istiyorum;
birlikte ölümsüzlüğe erelim diye,
karanlıkları birlikte aydınlatalım diye,
birlikte varolalım diye...

Seninle ölmek istiyorum;
çünkü seninle yaşamıyoruz.
Çünkü mayamız ayrılıktandır,
çünkü ölümle bir bütün olacağız.

Seninle ölmek istiyorum;
benimle kadere meydan okuyabilecek misin?
Hiçe sayabilecek misin benimle
insanları, yaşamayı, Tanrıyı?
Beni

Ölümdü o, beni aldatmayın
Soğuk nefesiydi yüzümde duyduğum
Öyle sessizce öldüm ki defalarca
Hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum
Hayatın omuzunda bir yük olduğu
Nice yalnız *******, nice akşamlar
Tanrı biliyor ya kaç kere öldüğümü
İnandım ölüme, aşka inandığım kadar
Satır satır yaşadım yazdıklarımı
Ne saadetin ne güzel günün şairiyim
Kimse acımasın bana, istemem
Ben aşkın ve ölümün şairiyim.

Hiç genç olmadın mı?" diye sorarlar
Çok şükür olmadım; Hak yardım etti
Ne gün kendimi genç sanacak olsam
Bir başka musîbet imdâda yetti

Benim de kalbimi meşhûr 'ef' ve 'püf'
Az da olsa meşgûl etti elbette:
'Herkes gibi' diyip durdu büyükler,
Bir zaman aklımda böyle yer etti
Dinledim; her sohbet içinde zan var,
Sözler ya gak, ya guktan ibaretti,
Baktım; koşturmaca, bütün işleri,
Bilemedim kim kâr, kim zarar etti
Sabah akşam ye iç, giyin ve kuşan,
Çoğunu fakirlik fikri tükett

Nedense bütün resimlerde ben
Böyle mahzun ve perişan çıkarım
Hep böyle hayata kapalı durur
Gülmesini unutmuş dudaklarım

Artık canından bezmiş kimselerin
Hazin bakışı parlar gözlerimde
İçinden adamlar arabalar geçer
Çizgiler alnımda bir büyük cadde

Aynada saçlarımı düzeltirim
Bir perde iner yüzüme alçıdan
O, bin mumluk ampullerin altında
korkarım korkarım fotoğrafçıdan

Bakışlarım gümüş camlara sorar
Elbisemin eskiliği belli mi
Sonra karşıda küçük bir noktaya
Di

Bitmişse
Kızıllığını avuç avuç içtiğimiz şafaklar
Öğleler, ikindiler çoktan geçmişse
Bir akşamüstü garipliği
Sarmışsa her yeri
Güneş devrilmiş
Renkler solmuş
Sesler kesilmişse
Son kuşlar da geçip gitmişlerse ufuktan
Ve çiçekler
Bükmüşse boyunlarını dalgın dalgın
Bil ki ölüm saati gelmiştir
Senden uzak, kendimden uzak
Tüm umutlardan ve her şeyden uzak
Ben ölmüşümdür uzaklarda bir yerde
Gövdesini kurtların oyduğu
Bir ağaç gibi devrilmişimdir
O anı sen bileceksin herkesten önce

Ne kötü bir dünya bu; sevgisiz, acımasız
Yaşarken dolu dizgin, ölüvermek apansız

Sen, en güzel yerinde olsan bile yaşamın
Alırlar, götürürler bir yerlere zamansız

Bütün o sevdiklerin, dostların, yakınların
Koyup giderler seni orada yapayalnız

Çalkalanır gidersin kapkara bir boşlukta
Ne sevinç, ne de keder; artık her şey anlamsız

Hakkın yok üşümeye, ağlamaya, gülmeye
Unutma! ölüsün sen, boş bir kalıpsın cansız

Her şey geride kaldı, ne sandın yalan dünya

Ne yapsam dönüp dolaşıp sana geliyorum
Avuçlarımda ateş, gözlerimde sitem
Ve hep o şarkı dudaklarımda belli belirsiz
Ne yapsam, neylesem ne söylesem.
Değişen sadece ellerim, gözlerim değil
Ayakkabım, gömleğim boyunbağım, elbisem
Her şey iğreti şimdi, herkes yabancı bana
Ne yapsam,neylesem, ne söylesem

Bütün günlerimi aldın gittin,bütün akşamlarımı
Oturmuş üstüme boğuyor beni her gecem
O renkler yok, o hayaller yok, o düşler yok
Ne yapsam, neylesem, ne söylesem

Ben ağlayan şairim
Bana gülmesini öğretmediler
Eğil de bir bak mahzun yüzüme
Anlatır sana çektiklerimi
Birer bıçak yarası gibi
Alnımdaki çizgiler
Ben mutluluk nedir bilemedim
Saçlarım okşanmaya alışık değil
Hep böyle dalıp gider gözlerim
Ve ne zaman düşünsem geçen günleri
Bir karanlık basar içimi
Aydınlık değil
Seni nasıl severim bilirsin
Nasıl yanarım özlemler içinde
Bastığın yerler cennet olur
Bilirim en serin rüzgarla gelirsin
Yine de yanar tutuşurum ben
Cehennemler içinde.

Başka uçurum yok bana
Gözlerinden daha derin!

Gözlerinde mahkûm olsam,
Söyle; ayrılık biter mi
Bakışın ne kadar derin
Ölüm daha da beter mi

İstemese gönlüm seni
Görmesem nakış, deseni
Tanır mı yâr, bendesini,
Gözünde hâlâ tüter mi

Hüznümden doğmasa yağmur
Islanmasam, kalsam mağrur
Dağda yine kurtlar ulur,
Dallarda kuşlar öter mi

Sana fedâ olsun ey yâr
Kâinâtım; şu dört duvar
Fakir düştüm: Bir canım var
Onu da versem yeter mi