Can alır El verişine

Yaşadığım şu dünyanın,
Aklım ermez gidişine,
Döner çarkıyla devranın,
Can alır el verişine.

Ay dolanır, güneş batar,
Biter günüm, gece basar,
Gafil olma seni yutar,
Pişman eder gelişine.

Anlarsın ki,birgün fani,
Onca yaşayanlar hani,
Yok olur canın mekanı,
Ağlarsın bu gülüşüne.

Sevenlerin elin çeker,
Gönlün gözü yola bakar,
Biri bir taş başan diker,
Anlarsın son verişine.

Evrim Evrensel bilendir,
Ol yazgı başa gelendir,
Cilvesi aklın çalandır,
Beklersin boş bilişine.

Evrim Evrensel

Can bedenden ona aktı

'Hoşçakal' dedi
İyi ******* diledi,
Yüreğim ikiye bölündü,
Biri bende kaldı,
Biri onunla gitti...

Veda ederken, iki yanağımdan bir hoş öptü,
Sandım ki dağ beni çarptı,
Yıldızım kaydı, ayım koptu,
Kaya sert,dağ da sarptı...

Buse verdi yanağından,
Bir solundan bir sağından,
Eli elimdeydi dağda,
Aklım fikrim karıştı,
Güneş miydi? ay mı? çarptı,
Yüreğimi yerinden apardı,
Bu ne haldi ne hatırdı,
Attı denize batırdı,
Yunus geldi beni kaptı,

Avucunda su içirdi,
Uzattı elini verdi,
Gönül sevdi,gözde gördü..
Ben mi döndüm,
O mu saptı...

Aktı damar, kanımdaydı,
Sandım yer yerinden kaydı,
Kalbim avucunda baydı,
Can bedenden ona aktı...

Karardı her yan, nurum söndü,
Yıkık viraneye döndüm,
Bugün kutsal kutsi gündü,
Ne savaştı ne de harpti.

Evrim Evrensel

Cehennemine Düştüm

Bulutlar Siyahlaştı,
Semalarda dolaştı,
Gök bütün dehşetiyle...
Olanca şidetiyle bağırdı.

Göklerin hiddetiyle,
Korktu yıldızlar...
Ay kaçtı,....
Dağlar ürktü…
Ateş fırladı gözlerinden,
Aktı yeryüzüne aktı...
Yüreğimi yıldırım çarptı...

Gök bağırdı...
Korkudan kanım dondu,
Adeta ödüm koptu...
Yıkıldım olduğum yere...
Elimden tutanım,
Sevdamı yutanım,
Ve kalbimde yatanım,
Mahşer vaktimi geldi,
Yoksa kıyamet mi koptu....

Gönül hal bilmeze koştu,
Sevdası yandı tutuştu,...
Yüreğime yıldırım düştü,
Her taraf ıssız bomboştu...
Sadece kuşlar ürküp uçuştu....

Bir tek yaprak kalmadı ağaçlarda,
Dökülüp düştü...
Ve bir yumak gibi büzülerek yüreğim,
Duygusuzluğunun cehennemine düştü...
Cehennemine düştü yüreğim...

Evrim Evrensel

Çizilemez Türlü Eşgalim.

Sır içinde sırrım kivre,
Bilinmez türlü ahvalim.
Gök katından indim yere,
Görünmez türlü hayalim.

Montsegur'da yandım nara,
Mansur olup çıktım dara,
Nurdan özüm aktım nura,
Çizilmez türlü eşgalim.

Gerçeğe yüzdürdüm derim,
Ölmem ben Hak'ka yürürüm,
Ceddim İdris'le giderim,
Ay Gün ayınamdır ey zalim.

Türlü dona girdim çıktım,
Derya iken kurağa aktım,
Nahak nerde gördüm çattım,
Bilmem nice olur halim.

Sakınmadan dedim sözüm,
Duydu kulak,gördü gözüm,
Çiğden pişti yandı özüm,
Bildim Evrim Evrensel'im.

Evrim Evrensel

Çöker Babo Çöktü Çöker

Gögsüm açık,yakam yırtık,
Yakar babo, yaktı yakar.
Birgün başına koca koltuk,
Çöker babo, çöktü çöker.

Dört karıya birde koca,
Binayı, delik ile baca,
Memleketi hacı, hoca,
Yıkar babo, yıktı yıkar.

Korkma, yağmur ile yaştan,
Çakallar ayrıldı Caştan,
Demişlerki, balık baştan,
Kokar babo, koktu kokar.

Seyret, bak ta gör oyununu,
Kurda yedirdin, at soyunu,
Zalimler, mazlum boynunu,
Büker babo, büktü büker.

Evrim Evrensel yoldaşı,
Ela gözler, oldu şaşı,
Yoksulun gözünde yaşı,
Döker babo, döktü döker.

Evrim Evrensel

Çözüm Zalim (Türkü)

Dağları munzurda kaldı sevdam,
Boran merhametsiz yollar zalim.
Aşılmazlarına ömrümü verdim,
Soran merhametsiz,kullar zalim.

Gençlik kaydı gitti,ömür hay hayda,
İçimde türlü dert var türlü boyda,
Şehirde çürüdüm,mazimiz köyde,
Durum merhametsiz haller zalim.

Bir kez severimiş insan,gerisi benzer,
Munzur rüzgarına ben oldum kenger,
Geçmişine çekemezsinki sünger,
Sorun merhametsiz çözüm zalim.

Evrim Evrensel

Dar günümde gel

Dost olan dostunu arar uzayda,
Hiçse arar sorar senede ayda,
İyi günde dostum olmuş ne fayda,
Sadık dostum isen dar günümde gel.

./.

Evrim Evrensel

Dayanıklı Yürek!

Nice derya nice umman yüzmüşüm
Gözlerinin seli vız gelir bana,
Doğu batı kuzey güney gezmişim
Mağribten maşrıkin düz gelir bana.

Bir deve lokma olur yutar doymazam,
Aşkı dem alınca yerden kalkmazam
Ayakta dursam yeryüzüne sığmazam
Aydan öte fezan vız gelir bana.

Doğudan batıya gürlerken sesim,
Atomlar patlar ancak silinir pasım,
Ben idim birzaman Nuh'un gemisi
Hint'i okyanusların vız gelir bana.

Neler kazandım,nice yitirdim,
Bir günde cihanı gezdim bitirdim,
Bir mevsimde birkaç bahar getirdim
Zemheri boranın vız gelir bana.

Evrimle Evrensel Dünya oynadı
Aşkın tesiriyle derya kaynadı,
Koca tabiatla bir zar oynadı,
Uzay, kutupların toz gelir bana.

Evrim Evrensel

Dayanır mı ki

Varlığına dayanamazken yareli kalbim,
Seni yok saymaya dayanır mı ki.
Şamarın yetmedi üsttede Şelp'in,
Seni Hak duymaya dayanır mı ki,.

Söküp atamadım yari içerden,
Saklayayım kemden kötüden şerden,
Ben kendi halimde,oysa göklerde,
Seni yok saymaya dayanır mı ki.

Elin kazma,kürek ha vurmaktasın,
Gönül sarayımı da yıkmaktasın,
Beni harabata vah koymaktasın,
Seni Tak saymaya dayanır mı ki,

Mahpus edem dedim kalbi derine,
Esti Sevda yeli deli serime,
Sözü hançerini engin yerine,
Seni,Sok saymaya dayanır mı ki,.

Evrim Evrensel

Dedi gitti

Varıp bir doktora hastayım diye,
Senin derdin yok dedi gitti.
Gönül cüda ile yastadır diyem,
Kolayı var, buradan kaç dedi gitti.

Gönülden yaralar,akarda kanım,
Buna dayanamaz çıkacak canım,
Çiçek çiçek açmış sızılar yanım,
Kızgın dağma ile yak dedi gitti.

Bedende bu canla, salt bir sedayım,
Gurbetlerde yarsız ya ben nideyim,
Bir merhem sürsende yare gideyim,
Dönemen sen burda kal dedi gitti.

Son çareyi söyle,söyleki bana,
Bu halle erermı bu can canana,
Bu can kafessizce döner virana,
Bu ahval ve hal hak dedi gitti.

Evrim Evrensel