Bu topraklar bizimdir

Gülle dü?üp gül biten
Bu topraklar bizimdir
Gülünde bülbül öten
Bu topraklar bizimdir

Burda ky?ym baharym
Merhem yapar sürerim
Zerresinde ben varym
Bu topraklar bizimdir

Yanar isli oca?y
Dolu dört bir buca?y
Anam gibi kuca?y
Bu topraklar bizimdir

Göz ya?yyla beslenen
Çiçeklerle süslenen
Türkülerle seslenen
Bu topraklar bizimdir

Kimseyi hor görmeyiz
Ba?ka bayrak germeyiz
Dünya gelse vermeyiz
Bu topraklar bizimdir

ATARO?LUM can sana
Haykyryryz cihana
Edirne’den ta Van’a
Bu topraklar bizimdir

Bulutlar

Eğleşin de iki kelâm edelim,
Nere böyle sıra sıra bulutlar?
Gözyaşınız derman olsun derdime,
Bir de siz açmayın yara bulutlar.

Pamuk tarlaları olmaz denginiz,
Bozulmasın sizin hiç ahenginiz,
Ak pak idi var oluşta renginiz,
Size yakışmıyor kara bulutlar.

Hep yüce dağlara olurken yakın,
Engin denizlerden kopmayın sakın,
Susuz ovalara yağmur bırakın,
Çekilmeyin bir kenara bulutlar.

Her gönülün ayrı olur hesabı,
Bu hesaplar sevdaların icabı,
Kapatmayın dolunayın mehtabı,
El edeyim nazlı yâra bulutlar.

Gök kızının saran kollarısınız,
Pembe hayallerin yollarısınız,
Şifa ağacının dallarısınız,
Nisan yağmuruyla çare bulutlar.

Dolaşırken yükseklerde uykusuz,
Bulanan dereler bir hayli huysuz,
Oluğu kurumuş, çoktandır susuz,
Ümit verin şu pınara bulutlar.

Ataroğlu’m kimi kimden sordunuz,
Kaf Dağı’nın ardında mı yurdunuz?
Ardınızda gezdirirken yordunuz,
Varın artık bir karara bulutlar.

Bulutlar ağladımı

Bulutlar ağladı mı
Yer yüzüne can gelir
Şimşek çakar gök gürler
Cana heyecan gelir

Damla, damla serpeler
Büyür taze körpeler
Islandıkça tepeler
Vadiye orman gelir

Yosun tutarken taşlar
Yuvayı yapar kuşlar
Bülbül türküye başlar
Ormana lisan gelir

Yaratandan hitaplar
Yamacı çiçek kaplar
Arılar tek, tek toplar
Dertlere derman gelir

Ovalar yeşil döşek
Çalışır oğul uşak
Sararır altın başak
Evlere harman gelir

Su başıboş çağlamaz
Setler onu bağlamaz
Bulut boşa ağlamaz
İlahi ferman gelir

ATAROĞLU et zikir
Düşün fikreyle fikir
Bunlara edecek şükür
En başta insan gelir

Çaldı çalacak

Bu gönül neleri denemedi ki,
Her göle bir maya çaldı çalacak.
Söylediği sözler dinlenmeyince,
Kızdı, sazı taşa çaldı çalacak.

Dünyanın işini bitiren var mı?
Acep eksiğin yetiren var mı?
Yükleyip sırtına götüren var mı?
Kim dünyanın malın çaldı çalacak?

Delilik var gönlümün kanında,
Bir şey desem çıkış yapar anında,
Kırılsak da başkasının yanında,
Yine benden yana çaldı çalacak.

Kötülüğü asla benimsetmedi,
Düşmanına hiç tavsiye etmedi,
Kötülerin arkasından gitmedi,
Çirkin işten hep yan çaldı çalacak.

Kim kimi severse onu bulacak,
İki âlemde onun ile olacak,
Dostun ağlayacak, düşman gülecek,
Kıskananlar kara çaldı çalacak.

Gönül avlanırsın, çıkarsın ava,
Şişer kabarırsın verilse hava,
Bir aferin ile gelirsin tava,
Eteklerin çok zil çaldı çalacak.

Gönül terlemeden bulanlar var ya,
Öksüz yetim hakkını çalanlar var ya,
Hep güçlünün yanında olanlar var ya,
Hakikatte boşa çaldı çalacak.

Gönül bu ya, günde bin dala konar,
Her konduğu dalı kendinin sanar,
Dal kırılır, içi burkulur yanar,
Kaç mesleğe çakmak çaldı çalacak.

Gönül göçer her yaylanın göçünde,
Gönül gezer sevdiğinin saçında,
Yandık durduk bu sevdanın içinde,
Âşkımızla sazı çaldı çalacak.

Ataroğlu’m dedi: “Bakiye dayan,
Dünya sevdalı sanacak duyan,
Uyan be ey gönül gafletten uyan,
Kurulan o saat çaldı çalacak.”

Çanakkale

Detanın söylenir tam doksan yıldır
Eşi bulunmayan yer Çanakkale
Etten duvar ördü şanlı mehmetcik
Her zaman yaşadı hür Çanakkale

Çarpışanlar hepsi Allah kuludur
Yolları da yüce Kur’an yoludur
Tarihimiz zaferlerle doludur
Senin ayrı yerin var Çanakkale

Senin ne yürekli toprağın varmış
Gülleler yedikçe yüzün ağarmış
İkiyüz elli bin şehidi sarmış
Cennet ehiline yar Çanakkale

Rabbimizden nice yardım beklendi
Zaferlerin birbirine eklendi
Canavarlar üstümüze yüklendi
Tüm Dünyaya dedin dur Çanakkale

Ataroğlu’m sana destan okuyan
Yaşlı genci sana koştu hep duyan
Her şey orta yerde ayan ve beyan
Gerçeği görmeyen kör Çanakkale

Çiçeklerle muhabbet

Çiçeklerle muhabbete başladım
Hepsi birden al kalemi yaz dedi
Mor sümbülle bağlarımı düşledim
Sarı çiğdem eksiğimiz saz dedi

Kırmızı gül âşka döktü sohbeti
Fesleğenin hep iyilik niyeti
Papatya baharda tutar nöbeti
Kadifeyse benim mevsim yaz dedi

Lâle dedi sevda bizden sorulur
Nergislere daim saygı durulur
Sarmaşıklar sevdiğine sarılır
Gelincik konuşur çok dilbaz dedi

Kır çiçeği bahçeliyim bağlıyım
Altın otu yaylalıyım dağlıyım
Hanımeli sevdiğime bağlıyım
Karanfille söyleşmesi haz dedi

Menekşe der benim türlü rengim var
Bilmiyorum bu Dünyada dengim var
Nevruz dedi yaylalarda çengim var
Kardelen rengimdir karbeyaz dedi

Ben iğde çiçeği kokum baygındır
Mor leylağın gönlü daim kaygındır
Akasya der parklar bana uygundur
Yasemin güzelsin gel biraz dedi

Zambak dedi neşeliyim koşarım
Nilüferim su üstünde coşarım
Ayçiçeği güne aşık yaşarım
Orkide gururlu fazla naz dedi

Kasımpatı ben son güzde açarım
Üşümem etrafa neşe saçarım
Gülhatmi der yol üstünü seçerim
Peygamber çiçeği bilen az dedi

Fulyalar konuştu beni unutma
Kamelya der ömrü sevgisiz tutma
Haydi Ataroğlu dilini yutma
Sizlerin yanında dil ahraz dedi

Çile çeker

Bu dünya çile dünyası kullarda çile çeker
Gelen geçer konan göçer yollarda çile çeker
Altın kafese konsada ona zindan sayılır
Bülbül gülü yoklamasa güllerde çile çeker

İnsan oğlu tohum gibi kainata ekilir
Doğar büyür vakit gelir tekrar geri çekilir
Her gün sarı yaprak olur birer birer dökülür
Ardımızda ağlayarak yıllarda çile çeker

ATAROĞLUM çilelerle haldaş olur alışır
Dostu ile ağlaşırken dost gülerse gülüşür
Bir ağaca derdin söyler sızısını bölüşür
Aşığın sazında inler tellerde çile çeker

Biz çilenin erbabıyız, çile ekmek aş bize
Ne gelirse Haktan gelir, ondan gelen hoş bize

Çocukluk yıllarım

Ancak şimdi anlaşıldı değeri,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?
Elime geçseydi vermezdim geri,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Niderdim de bu yaşımı niderdim?
Yaşım büyüdükçe çoğaldı derdim,
Köyün yaylasında oğlak güderdim,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Çıksam dağ başına taşa otursam,
Üstümle başımla yere yatırsam,
Tarhana aşına yufka batırsam,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Dileğimi ben babamdan dilerdim,
Gıdıklasalardı hemen gülerdim,
Burnumu da kollarıma silerdim,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Kimi bilirdim ki kimi tanırdım,
Misafir gelseydi hep utanırdım,
Kara lastiği ben iskarpin sanırdım,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Ataroğlu’m eve şenlik katardım,
Sapan yapar serçelere atardım,
Ebeme sarılır öyle yatardım,
Nerde benim o çocukluk yıllarım?

Dağlar

Hekimler ilacı bulamadılar,
Yârimin dermanı sizde mi dağlar?
Yalvarırım söyle, gel sır eyleme,
Karnında mı saklı, yüzde mi dağlar?

Sen yücesin, ulaşamam başına,
Sabrederim boranına, kışına,
İnsaf eyle, yorma beni boşuna,
Güney yakanda mı, guzde mi dağlar?

Soğuk su kaynağın, şifa bilirim,
Açarsan bohçanı görür alırım,
Müsait olursan “Gel.” de, gelirim,
Hâlâ yükseklerin buzda mı dağlar?

Çamlarıyın uğultusun duyarak,
Beklemiştim ahdımıza uyarak,
Kuru ot yollamışsın ilaç diyerek,
Yoksa çiçeklerin nazda mı dağlar?

Kışın kaşın çatıp sisleniyorsun,
Karlar eriyince süsleniyorsun,
Çoban kavalıyla sesleniyorsun,
Sizin de türkünüz sazda mı dağlar?

Ataroğlu’m derman diyor tellerin,
Mevlâ’sına açık tutar ellerin,
Kar kaplıdır geçit vermez bellerin,
Baharda mı gelen yazda mı dağlar?

Dedim dedi

Dedim adın nedir? Dedi: üç sestir
Dedim uçar mısın? Dedi ki, yok yok.
Dedim yaşamak ne? Dedi: hevestir.
Dedim geçer misin? Dedi ki, yok yok.

Dedim neredesin? Dedi: toprakta
Dedim göz yaşların? Dedi: yaprakta
Dedim hayallerin? Dedi: ırakta
Dedim naçar mısın? Dedi ki, yok yok.

Dedim rengin nasıl? Dedi: tek değil.
Dedim kışla aran? Dedi: pek değil.
Dedim sırrın var mı? Dedi: çok değil
Dedim açar mısın? Dedi ki, yok yok

Dedim kokun var mı? Dedi: kokla gör
Dedim güzel misin? Dedi: yokla gör.
Dedim gelen yıla? Dedi: sakla gör.
Dedim seçer misin? Dedi ki, yok yok.

Dedim Ataroğlu? Dedi: bilirim.
Dedim çağırırsa? Dedi: gelirim.
Dedim yollarına? Dedi: ölürüm.
Dedim kaçar mısın? Dedi ki, yok yok