Gül Yâr
Bana diken diyorlar, sana ise, hep gül, yâr!
Hasret, nâlan gözüme bir kez olsun bak, gül, yâr!
Vazgeçmez, ezel gönül vermiş sana, gönül yâr!
Hasret, nâlan gözüme bir kez olsun bak, gül, yâr!

Gönlümdeki çiçekler ümitlerle açıyor
Neşeyle rayihasın sevdân için saçıyor
Anlamadım, gözlerin niçin benden kaçıyor?
Hasret, nâlan gözüme bir kez olsun bak, gül, yâr!

Tut elinden kalbimin, peşin sıra sürükle!
Külleniyor ateşi, gözlerinle körükle!
Amâdedir emrine, ne derdin varsa yükle!
Hasret, nâlan gözüme bir kez olsun bak, gül, yâr!

Canım, kâlbim bendendir; ayırma eşiğinden
Sevdâlanmış, hüsnünün demlenir ışığından
Katlanır her cevrine, razı ol aşığından
Hasret, nâlan gözüme bir kez olsun bak, gül, yâr!

Hakkı Söyle
Yalanlarla yürümez iş
Gel ey dilim hakkı söyle
Hak diyene cennet bahşiş
Bil ey dilim hakkı söyle.

Yerli, yersiz övseler de
Kahretseler, sövseler de
Acımasız dövseler de
Öl ey dilim hakkı söyle.

Dağıtmaya malın mı var?
Tutunmaya dalın mı var?
Direnmeye hâlin mi var?
Kul, ey dilim hakkı söyle.

Bükülmem dersin, bükerler
İçine neler ekerler
Her gün hesâba çekerler
Ol ey dilim hakkı söyle.

Mûteber iken hâlimlik
Hâlin olmasın zâlimlik
Yakışmaz sana hâinlik
Yıl ey dilim hakkı söyle.

Ateşlere atsalar da
İbrâhim’ce yaksalar da
Mahpuslara soksalar da
Kal ey dilim hakkı söyle.

Münâfık dillere kanma
Düşman, nefsine inanma
Nefret edilip kınanma
Yol ey dilim hakkı söyle.

Zarar eyleme kârını
Harca Hak için varını
Ne olur düşün yârını
Çöl ey dilim hakkı söyle.

Etkilenme şundan, bundan
Bezdirseler dahi candan
Hiç vazgeçme doğruluktan
Bal ey dilim hakkı söyle.

Kötü hâllerinden silkin
Kalmasın içinde hiç kin
De diline Allah için
Gel ey dilim hakkı söyle.

Halkımın Hali
Sığlara sığınmış aç, susuz, sefil
Kimi, kimsesi yok, perişan halkım!
Saf kuzu, idâre edenler gâfil
Kimi, kimsesi yok, perişan halkım!

Beyinlere demir atmış tembellik
Ne yolu var, ne su, ne elektrik
Irgatlık tek meslek, rütbe kölelik
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Okul yok, bihâber nesil ilimden
Göz açmak imkansız baskı, zulümden
Bu nasıl özgürlük, beter ölümden!?
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Çeker büyüklerin her tür kahrını
Bal ister, verirler külfet zehrini
İçine akıtır isyan nehrini
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Sen sal, dertler baştan “gitmedi” derler...
Barış ister, savaş “bitmedi” derler...
Kan verir, can verir “yetmedi” derler...
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Tarlası çoraktır, harmanı kıtlık!
Bir kemik, bir deri; dermanı kıtlık!
Gözü aç beylerin fermanı kıtlık!
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Duyun bu çığlığı, ağalar, beyler
Sorun; açlar ne yer, ne içer, neyler?
Söylesem dokunur denecek şeyler
Kimi kimsesi yok, perişan halkım!

Hasretlik
Çok çok uzaklarda yuvamla yurdum
Özüme kaynar su dökülmüş gibi!..
Hasret kavurması oldu vücudum
Ciğerimden canım sökülmüş gibi!..

Yüreğim yakınken, kendim ırağım
Kavuşma bekleyen müzmin kurağım
Her yerim hârabe, viran yüreğim
Kalkamam ayağa yıkılmış gibi!..

Buz tutan çözülen özlem canımda
Ölsem, dirilsem yok, kimsem yanımda
Kaynıyor ayrılık gamı kanımda
Sevgi hislerimden çekilmiş gibi.

Bitmeyen hasrete canım ezilen
Yoktur çektiğim adını bilen
Nerede belirsiz; bekleyen, gelen
Bakarım yollara çakılmış gibi!

Haydi Uyan Çocuğum
“Hiç uğruna savaş isteyenleri kınamak için”

Savaş tamtamları yeniden çalmaya başladı
-Sebep…? Bir çocuk bir kuşu taşladı..!?
ya da…bir garip, başkaldırmayı düşledi..!?
belki bir kelebek ipek işledi..!?
diyeceksin ki; saçma!
Kapat, üstünü fazla açma!
Bozulmuş bir kez dürüstlüğün dokusu
Açarsan, her tarafı sarar, pislik kokusu!
haydi uyan çocuğum!
vicdanları insafsızlık haşladı!
akıllar durdu birden
izanlar yavaşladı…
sen de gel haydi!
Şimdi kaçma zamanı, kaçma!
başlamak üzere barış yolculuğum!

kabuslar uyandırmadan kalk!
Geçti düşler, hayaller zamanı…
Güzel uykuların kana bulanmadan kalk!
-Belki görünce sen gökte yıldız sanacaksın
üzerine bombalar yağmadan kalk!
Aç, çıplak kalıp donacaksın!
güneş üzerine acılarla doğmadan kalk!
İnsanlık rotasını şaşırmış!
ihtiras ve gözü dönmüş çılgınlık
mâsum boğazını boğmadan kalk!
Sen farkına var olan bitenin hiç değilse
Farkında olmasa da birçok ahmak!

Haydi uyan çocuğum! Haydi!
Nice yiğit unuttu akdini…
Nice mert verdiği sözden caydı!
Kalleşlik ve kahpelik en geçerli rütbe..!?
Yalnız bizim değil âlemin ayağı kaydı
Yalnız bizi değil
Çıldırmış, kana susamış canavarlar
Hakkı, hukuku yok saydı!
Haydi uyan çocuğum!
Olmadan duygular daha hain, daha kıraç!
Belki kucaklayan birileri vardır…
sevgiyle kucağını aç!
Yoksa seni de boğacak bu kancık savaş
ve senin de sırtına şaklayacak namert kırbaç!
Haydi uyan çocuğum! Haydi !

Her Yerde Aşk
Ben aşkı kelebeklerle
cilveleşirken gördüm çiçeklerle,
gezerken
kendinden geçmiş halde,
bahçelerde…

Ben aşkı …
kırmızlar içinde bâzen…
bâzen beyazlarla dolaşırken gördüm
arılarla peteklerde…
ve bulutlarla kucak kucağa…
dertleşirken rüzgarlarla, yükseklerde…

Ben aşkı mevsimlerle
gezinirken gördüm
büyüleyici desenlerle..
bâzen üşümüş gibi büzülmüş…
bâzen sere serpe
her yerde…

Ben aşkı
oynaşırken gördüm yıldızlarla
gökkuşağında renklerle…
ondördünde ayken göklerde…

Ben aşkı sevinçlerle
coşarken gördüm yüreklerde…
ve el ele dolaşırken caddelerde…

Ben aşkı…
bakışları buğulanmış gözlerde
tepeden tırnağa ıslanmış gördüm…
anadan üryan sevişirken
yakamozlarla kendinden geçmiş halde…

Ferhat’ın dağları deldiği…aşktan!
Aşk ki, teskin eder ne çılgınları! ..

Vahşinin insafa geldiği…aşktan!
Aşk ki, barıştırır ne dargınları! ..

Cahilin meçhulü bildiği…aşktan!
Aşk ki ehilleştirir ne saldırganları! ..

Hâkimin isyanı sildiği…aşktan!
Aş ki canlandırır ne yorgunları! ..

Ey aşk!
Sen ne büyük, ne azizsin! ..
Eğil de başın
eğilmez başlara değsin!

Hercai Bir Hayalet
Avucunda zamanın hercai bir hayâlet
Bir kelebek misâli, dönüyor gözlerimde!
Sevdiğimin hayâli, diyor, haydi hayâl et
O her zaman ki umut sönüyor gözlerimde.

Bir siluet görüntü bıçaklayan içimi
Kim yaptı, haberim yok, yüksündüğüm seçimi?
Hep aynı, hiç değişmez özlemimin biçimi
İhtiyacım tesellim, yanıyor gözlerimde.

Susmaksızın esmekte özlemimin borası
Met cezire yem oldu hislerimin karası
İyileşmez ne yapsam, bu sevdânın yarası
Bakıştıkça göz göze kanıyor gözlerimde!

Hovarda
Güneşin
alev alev dudakları
dudaklarında…

Sevgileri besleyen
Umutlarında…
Un ufak eden hasreti
Avuçlarında…

Sevdâ türküsü rüzgar soluklarında…
Koynunda ayın ondördü…
gökkuşağı yataklarda…

Dedikodusu yapılan
bulutlarda…
hücre hücre ateş
zerre zerre yangın
kuraksı vücutlarda…

Hatırına kandiller yakılan
ve festivaller düzenlenen guruplarda…

Irmaklarda çağıltı
denizlerde dalga..
en nâzik dokunuş parmaklarda
ve en büyüleyici gülüş dudaklarda..

çiçeklerde renk
güllerde koku
düşlerde sancı
hayâllerde âhenk…
Eşi ve benzeri olmayan civarda
benim işte!
O, her yerde adı söylenen hovarda…

İbâdet Sevmek
Seni sevmek ibâdet, sevmemekse isyandır
Müebbet mahkum sevdâm, ayrılık zindanında.
Servettir, bir bakışın; gülücüğün ihsandır
Cezânın en büyüğü, olamamak yanında…

Anlayamam, anlatsam anlaşılmaz açmazım
Yaşamak kolay değil, sürgünlük belge yazım
İşitilmez çığlığım, rağbet görmez niyazım
Taşıyorum özlemi leke gibi alnında.

İlan-ı Aşk
Ateş basıyorsa yüreğimi
seni anınca...
ve görmüyorsam...
düşünmüyorsam senden başka...
yalnız hayâlin bürüyorsa gözlerimi
sensen en ve tek değerli
kimseye değer vermiyorsam...
bir çılgına dönüyorsam sensiz kalınca...

Bir telini bile...
değişmek istemiyorsam başkasına...
içimde ateş topu gibi duruyorsan...
sana yan bakan bir gözün
yapışıyorsam yakasına...
kalbimle birlikte çarpıyor,
nabzımla bir vuruyorsan...
yokluğunun...dayanamıyorsam şakasına...
söyler misin nedir bu?
Ben bulamadım bir cevap...
sende de bir cevap yok mu?

Sözüm ve sözlüğüm sensen...
her cümlem seni târif ediyorsa...
Sen aklıma düşünce...
- aklımda olmadığın bir ân zâten yok!
aklım başımdan gidiyorsa....
sensen kördüğüme dönen özüm...
ve sensen problemim,
problemime tek çözüm...
gözüm sensen...ağlayan
ve sensen gülen yüzüm.

Bütün cesâretimle söylüyorum...
Sır olmaktan çıksın artık bu...
İlk ve son sözüm!
değilsin ve olamazsın aslâ tabu!
böyle olmasaydı keşke!...
daha nasıl anlatayım!?
anla artık iki gözüm!
ve anlat bana!
düştüğümün delili mi bu, aşka?