|
Ne bir dondurma,nede bir elma şekeri kandırabildi beni
İçini açmaya kıyamadığım kumbaramda çocukluğumun ilk harçlığıydın.. Bu yüzdendi belki de cimriliğim Aklımda,fikrimde,kumbaramda sen Seni sana biriktirdim, bir görsen ! Patlayan bir topun peşinden koşan kenar mahallenin o en cennet sokağında belki annesi duyar diye avaz avaz ağlayarak dizleri kanayan bir çocuğun, acısı saklı yüreğimde... Hatırlar mısın "Öpte geçsin" derlerdi yara bandı rolüne bürünmüş dudaklara Ve inanırdı öz annesi tarafından kandırılmış,merheme muhtaç bütün fakir çocuklar Belki çok beklemez gidersin bu şiirden Hadi,sende beni kandır ! "Öpte geçsin" Ruhumda biriken bir volkanın patlamaya hazır sevgisi dudaklarına. |
Sevda aşırdım yağmurun koynundan
Aşk heryerde beni arıyor! Şiire döktüm gözlerini ve ellerinde çiçek açtım Sevdiğim,sayende ben bir tek aşktan kaçtım Dalgalı saçları yeşilmiş Denizin yok yok kandıramazsın artık Mavi boncuğun umrumda mı çok canı yandı bu Kerizin. Gece gel, pencerenin dibindeyim,hazır dedi çeyizim sabaha kadar havladı Paçamda sokak köpeği,sarardı gene benizim Sevdiğim, Babana selam söyle,ben aşkı oyun sandım hala yanıyor genizim... |
Bakışlarında doğmamış bir çocuktum
gözlerini her kırptığında Zaman durdu,ben içinden geçtim Yaşlandım sevdiğim Nefretinde çöllere ağlayan bir yağmurdum yalnızlık vurdu,kan kustum Paslandım sevdiğim Yokluğun,gölgesi olmayan bir Çınar dı Kalbime çok sevda kondu,birtek sendeydi gözüm, Ey benim özüm!,kırdım baltamı yaslandım sevdiğim... |
Siz benim seçemediklerimdiniz
Gün oldu önümden geçtiniz,gün oldu ömrümden Kaldıramayacak kadar ağır dert taşıyordu belki de başımız Yada yetmiyordu o an suyumuz aşımız Bu yüzden göremedik birbirimizi Bir merhaba sözcüğünün içine gizlenmiş O en çılgın sevişmelerin önünden geçerdik de Akşam olunca kaderimize ağlayıp yalnızlığı seçerdik… Radyo dinlerdik çoğu gece Bir şair yalnızlığımızı tasdikler, her şarkıda olmayan sevgililerimizle hayalimiz dans ederdi Canlı yayına bağlanmış,cansız,isteksiz insanlar bir sevda seçerdi kendilerine “ Sıradaki intihar benim olsun “ Siz benim ayrılığı hiç düşünmediğim ama hep aynı ayrılıktaki sevgililerimdiniz Biraz kıyafet,birazda kıyamet balosuydu hayat! Hakarete maruz,iltifata gebe düşük belli bir ömür giymişti üzerine… Farkına varırdı birileri,suç üstü yakalanırdı beklentilerimiz Kefilsiz senetsiz kısa mesajla sevgili dağıttılar! İmla hatasıydı belki de zoraki sevmelerimiz Çünkü seçmece değil,rasgeleydi bize düşen aşk! Siz benim yüreğimde çürüyen, seviyorum diyemeden terk ettiğim sevgililerimdiniz… |
On dört yaşındaydım henüz
Masumiyetimizi koruyan o dev gibi adam, Babam öldüğünde anladım hayatın zorluğunu. Dilimde dua,elimde boya sandığı ile Ürkekliğine gizlediğim çocukluğumu, Ayakkabıların esnaflığını yaparken yitirdim. Babamdan tek kalan mirastı gururum. Garip anamın bir tas çorbasına ekmek Kardeşlerimin çaresizliğine merhem olabilmek için çalışır, Rengi solmuş,soldurulmuş kısık sesli isyanımla Kimselerin görmediği,zindana dönmüş *******de ağlar, Gözyaşlarımın her damlasında biraz daha büyürdüm. Ne odam kireç,nede yüzüm güleçti benim Hayattaki tek yarimdi anam. Bir gülüşüne okyanusları çiçek yapar Kınalı ellerine cennetten nur toplardım. Yoksulluk yüreğime çisil çisil damlarken Yamalı ceketimin içine gizledim mutluluğu. Koynumda kime biriktirdiğimi bilmediğim bir sevdayla, Hem kendim büyüdüm,hem de kardeşlerimi büyüttüm. Kendi isteklerimi karşılayamamış olsam da Onların neşesiyle teselli bulup, Hep hayallerimi gözyaşlarımda öğüttüm. On dört yaşındaydım henüz,Koskoca bir adam gibi... (Bu şiir yavuz şahin e yazılmıştır) |
Gece yarısı günaydın dedim uykusuzluğa
Yanağımda Azrailin busesi Dudaklarında beni son kez uyutmak için söylediği ninni, “ölüm var” diyordu kulağıma… O öldürdükçe, Ben yaşıyordum Oysa Çaresiz oltamda yemsiz sevdalar Ve ayrılıklara boğulmuş umutlarımla Koskoca bir ömür büyütmüştüm kollarımda. Ne çabuk geçmiş zaman Ben seni bekliyordum, o geldi! Geride Cinsel düşlerdeki, dinsel utanmaların vebali asıldı boynuma Sen ise, Sahte sevdanla, kim bilir kimlerin koynuna… Henüz erken, giymeye kefenim yok yanıma Ölmüyorum arkadaş! Sok hançeri kınına… Sevdiğim,Hadi gel artık Belki çok kadın öptü ama Hala seni bekliyor, Bir türlü prense dönüşmedi bu kurbağa… |
Sana bu şiiri laf olsun diye yazıyorum
Gözünde sinek ikilisi kadar değeri olmayan bir iskambil kağıdıyım. Hayat kumarında tebessüme mağlup hayallerim Yağmurun suyuna bandığım yavan aşkım sevmeyince yine yolunu unuttu kör yüreğim yorgun ve şaşkın. Umut ıstakasına konmuş sahte okey ile hayalin arasında bir bağ kurdum Ve Anladım ki, yalnızlıkmış benim yurdum... Sevdiğim, ama hala açık sokak kapısı ve posta kutusunda yüreğim... Rakının içindeki alkol değeri miydi ilk dublede sarhoş eden yoksa aşkın içindeki özlem mi? Kim bilir,belki de birazcık gizem. Söylesene,neydi karşına çıktığımda dizlerimin bağını çözen? Benim alnımın secdeye değdiği bir an vardı Ve hiç görmeden taptığım Allah ım. İşte öyle sevdim desem inanır mısın? İnanır mısın gözlerinin içinde gördüğüm Cennete? ... Hiç isyan etmedim çocukluğumda, Annemin sürdüğü kuru ekmeğimin üzerindeki salçaya Neden demedim babamın attığı tokata Gülümseyebilmekti tek derdim Şimdi gülüyorum halime... Ben seni maksat şiir olsun diye sevdim. Yüreğimde peygamber mührü sabrettim öfkene,belki bir gün diner diye... Olmadı Geride,kalp ameliyatında aşkı alınmış asık suratlı,sevgisiz biri kaldı. Her aşkın bir kurşunu varmış beklemem artık, Şakağıma bir namlu,bir intihar dayandı... |
Sevdanın yükünü kaldıramam,ben gidiyorum.
Şimdi sen,kibarlığı tatlı dilinle dilimlersin, Bense ekmeği böler de yerim Ve nasır tutar,bükülür çalışmaktan belim. Bizde sevmek alnından öpmektir. Ne seni bara götürecek kadar param var Nede bu soytarılığa göz yumacak kadar sabrım. Bizim güneşimiz nasırlıdır,hüzün doğar sabahları Sen canın sıkılınca,tatile çıkar ertelersin aşkları Şimdi saysam anlatmakla bitmez aramızdaki farkları, Sen altın kal,ben gümüş böbürlenip anlatma yediğin haltları. Doyuramam gönlünü süslü kız,az gelirim sana Benim gözümün üzerinde kaşım var, Sana bu koca dünya bile çok dar Ben seversem ömrüm olur,etmem kimselere yar, Sen sayarsın aşkları,sanırsın ne kadar sevsen kar. Kim bilir,senin hayalinde kaç mevsim saklıdır Benimse hep kıştır iklimim,buda yoksulluğun farkıdır. Satmam sevdamı paraya pula,yaşadığım ülke öz güveninim çarkıdır Çünkü geçmişe saygım var,hep atalarım haklıdır. Ben değişemem süslü kız Hiç özenmem ıslak saçlı delikanlılara Asla takmam kulağıma küpeyi Ama hep küpe olur kulağıma, Giydiği kıyafetle değişirmiş insanların kaderi... |
Sevgililer atlasının gözyaşlarında
boğulduğun okyanus, Yalnızlığın coğrafyasında bir çöl çiçeği, İklimsiz çatlamış dudaklarınla sevişen rüzgar, Ayrılığın doğum gününü kutlar. Ve her sevdayı elinden alır, Aşkı bilmeyen aç kurtlar... |
Gramla mutluluk satan kuyumcularda rastlardım gözlerine
Cebim kadar yüreğimde yanardı. İşporta tezgâhlarının ikinci el kitapları kadar Yorgun ve değeri yitirilmiş yaşantımın arka bahçesinde yeşerirdi Kuru dallarımın yaprakları Gün batımlarının hiçbir işe yaramayan alın teri yorgunluğuyla Cebimdeki meteliği sevdana biriktirirdim. Hep yemekten sonralara sakladığım paketteki son sigaramı Şimdi sensizliğin sonralarına saklıyorum. Bu ateşi sönmüş hayatın ızdırap sokağında Kuşların bile kırıntı bulamadığı bayat ekmek kuyruğunda, Yarı aç bedenlerin sefilliğini unutmak için Sevdalarını katık yapmaya çalıştığı saklı yakarışta olduğu gibi, Bende sana aç kaldım. Hiçbir yeterlilik yeteri kadar yeterli gelmiyor insanlara Sadece sevmek yetmezmiş gibi Sevdalara vasıf aranıyor. Beyaz atları haciz edilmiş prensler Yayan aşkların yavan hasretiyle Kavuşamamanın bekâretini çaresizliğe bozdurdukça Aklımı ilaha naklediyorum... Oysa en zor zamanların tek tesellisiydi aşk. Onu da bencilliğe kilitleyip, Üzerine fesatlığı örttüğümüzden beri Hep kuyumcular satıyor mutluluğu... |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:26 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.