Şehirler Girdi Aramıza

sabreden gönül erer mi muradına.
yanan yürek kavuşur mu aşkına.
lâvların içinde ki beden,
nezaman kül olacak
sorarım sana.
fırtınalar estirdin hayatımda..
bir oyana bir bu yana savruldum sevdamla.
kaçacak yer aradım bulamadım dünya da.
ey gönül, her yere sığdın bu aşk sana çok fazla.
hâzan da ağlayacak, bahar da gülecek mi sandın
söylesene bana.
aşk uğrarsa insana, hüzün yaratır beden de.
herşeyi unutturur mükâfatı ise gözler de.
şehirler girdi aramıza..
ayrılığı ben istemedim sevdiğim,
kabahat yollarda.
oysa nekadar çok yandık
biz bu aşkla..
ölümü bile göze aldık tutkularımızla.
bilsem ki tekrar dünyaya geleceğim
yine seni severim.
ismini kazıdım yüreğime,
orası artık senin.
bitmeyen özlemlerimizle
bu aşk, sevda ikimizin.

Şehit Anaları

bağrı yanık şehit anaları..
biliyorum yüreğinizde ki acıyı.
ateş düştüğü yeri yakar derler ya.
işte içinizde ki ateş,
köz olur hiç bitmez.
yaşadığınız müddetçe sürer.
dağlanmıştır kalbiniz üzüntüyle,
her sene artan bir seviyeyle.
genç yaşta verdiniz oğlunuzu toprağa,
kısa ve yarım kalmış bir ömürdü
onlar için,
ama büyük şerefti vatan için..
Rabbim, şehitlik mertebesini
verdi onlara.
bu dünyada ki hayatı yaşayamadan
kendi dünyalarında.
biliyorum içinizde ki üzüntü bitmez.
hasretiniz, herzaman daha da büyüyecek.
bayrağımız için, şehit olmuş asker,
herzaman bizlerin gözlerinde,
yücelecek.
şehit anaları ağlamayın hiçbirzaman.
maneviyat daha önemli, bu hayattan.
herkes birgün ölecek zamanla.
şehit olmaksa ancak onlara.

Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez

Gülerek gittin uğurlandın askere.
Bitecekti birgün alacaktın teskere.
Vatan borcu şerefti tüm askerlere.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Arkanda kaldı gözüyaşlı sevenlerin.
Dönecektin olacaktı bekleyenlerin.
Umut dünyası herzaman gülenlerin.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Bir kâhpe kurşundu seni biz den alan.
Eşin, çocukların hep arkanda ağlayan.
Anandı ana yüreğiydi korlarda dağlanan.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Vatanımız için şehit olmuş askerim.
Milletçe ağlıyoruz acımız çok derin.
Bitmeli bu terör içimiz olmalı serin.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Al bayrağa sardık seni verdik toprağa.
Milletçe ağladık dayanamadık haksızlığa.
Gözyaşımızla yıkadık kefene sarıldığında.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.


Bir acı var Mehmed'im dayanmıyor yüreğim.
Bu can vatana fedâ sizlerle birlikteyim.
Ölüm olsa sonunda vatanım benim herşeyim.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Hiçkimse bölemeyecek bu cennet yurdumu.
Arkasında Türk Milletinin yenilmez huyu.
Savaşlarda güçlü galibiyetimiz ve onuru.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Yüce Atam bayrağımızın altındayız milletçe.
Ona gelecek zarar, namusumuza, şerefimize.
Sevgi yumağı ördük baştanbaşa Türkiye'mize.
Şehitler ölmez vatan bölünmez.

Şiir kadın

yine hergeceyi takip eden
bir gece de,
seni düşünüyorum bak
herzaman ki gibi,özlemimle.
tutkularım daha da çoğaldı
bu ******* de.
özlemin bin kat daha arttı sevginle..
şiirlere verdim kendimi,
hergün bir tane,
yazıyorum senin için..
belki, okursun
beni daha iyi anlarsın diye..
birtürlü alışamadım yokluğuna.
gün geçtikçe daha da artıyor hasretin,
yaşamım da.
ağlamayayım diyorum ama dayanamıyorum
anlasana.
bu yıllar nasıl geçecek sensiz,
sevgisiz.
tutunacak delim da kalmadı sen den başka.
tutkunun esiri oldum yıllar boyunca.
şiir kadın diyorlar benim için,
biliyor musun.
şiirlere verdim kendimi, anlıyor musun.
her yazdığımda sana olan aşkımı,
yaşıyorum şiirlerimle.
sevgini, hasretini daha çok yaşıyorum
yazdığım şiirlerle..
eskiden sen anlatırdın aşkını,
şiirlerinle bana.
bak canım dünya tersine döndü.
ben senin için yazıyorum şimdi..

Özlemler Kelepçem

Bıraktın gittin beni, arkandan bakakaldım.
Sevdan içimde, özlemler de kelepçem şimdi.
Hapishane evim, dört duvar içinde günlerim.
Ağlama duvarı her sayfam, renklerden ise kırmızı.

Aslında yeşili severdim senin gözlerin gibi.
Yeşerdim sana, ama bak şimdi kırmızıya esirim.
Çaresizlik hep benimle,hasretin ise içimde gizli.
Kovalasam da gitmiyor ben den ne istiyor ki.

Sensizlik vurdu beni, kurşun dan da beter şimdi.
Beklemekle mi geçecek ömrüm, bu esaret biter mi.
Tuz bastım yüreğime, yokluğun ise her an içimde.
Kavuştuğum anda kaybediyorum seni,tutamıyorum ki.

Kahrolası ayrılık, yakacak mı hep yüreğimi.
Berbat gönlüm, hüzünlemi kaplayacak gözlerimi.
Gücüm tükeniyor yavaş yavaş istiyorum sevdiğimi.
Bu sevda fazla bana, yoruyor artık kalbimi.

Gökyüzün de kutup yıldızını hediye etmiştin bana.
Sen de yıldızımsın benim, uzanamadığım, erişemediğim.
Aslında benimsin, ama avuçlarımdan yıldız gibi kayan.
Bir kalsan hiç gitmesen avuçlarım da hapis etsem seni.

Yollarım buram buram hasret kokuyor sevdam da.
Leylân oldum sevdiğim, özlemler kelepçem sana.
Sensizlik ateş yüreğimde,yakıyor içimi güneş gibi.
Bu özlem bitmez sen, ben ve aşkımız hep yaşadıkça.

Papatya Tarlası

güneş pencereden mağrur bir şekilde,
giriyor içeri.
sevinç kaplıyor bir anda içimi,
dalıyorum düşüncelere.
güneş içimi ısıtıyor
aşkınsa yakıyor beni.
papatya tarlasında koştuğumuz günler,
hep aklımda..
el ele bıkmadan yorulmadan koştuğumuz,
yorulduğumuz da papatyaların üzerine,
uzandığımız.
nekadar değişik gelmişti
gökyüzünün mavisi bile o an.
kimsenin olmadığı,
sen ve ben papatya tarlasında.
ikimiz, aşkımız ve bitmeyen sevgimiz..
bir kucak dolusu papatya,
toplayıp vermiştin bana.
papatyaları sevdiğimi biliyordun.
benzetiyordun hep bana.
baktığın papatya falında ise,
seni sevdiğim çıkıyordu.
ikimiz de çok mutluyduk birlikte
bir haberle gittin çok uzaklara,
istemiyerekte olsa.
aklımda yine papatya tarlası ve hayallerimiz.
bazen tek başına toplarım papatyaları..
gözümün önünde sen ve bedenlerimiz birlikte.
gözyaşlarım ıslatıyor solduruyor papatyaları..
ama bizim aşkımız, solmayacak hiçbirzaman.
ruhlarımız papatya tarlasında,
el ele dolaşacak.
her papatya açtığında sevgimiz,
yeniden büyüyecek.
sana olan sevgim hiç bitmeyecek
seninle yeşerecek..

Peri Olsaydım

peri olsaydım hayallerim de,
bir dünya kursaydım bulutların üzerinde,
bazende uyusaydım ağaçların en tepesin de.
dünyayı toz pembe göstermek için,
yardımcı olsaydım herkese.
mutlu etseydim onları,
sevdiklerine kavuştursaydım aşıkları,
merhamet verseydim kötü kişilerin
kalplerine.
bir düzene soksaydım çekilmez olan
şu hayatı.
barış hakim olsaydı bütün dünyaya.
sabahları, günaydın demeyi,
yaşlılara karşı, öğretseydim saygıyı.
bir peri olsaydım eğer,
gökyüzünde uçar.. uçardım.
misafir olurdum her kapıya,
izin vermezdim acılara.
derman olurdum dertten yananlara.
tabi bunlar benim hayallerim.
ama mutluluğun tek anahtarı,
İyilik etmektir düşüncem de.
İyilik eden insan,
kendini mutlu eder herzaman.

Prangalı Dede (Ali Dede)

Bir adamın rüyasına girdi bir gece.
Yattığı yeri söyledi...bulsun diye.
Adam şaşkındı anlam veremiyordu kendince.
Aslında inanmıyordu olabilir miydi bir bilmece.

Sabah telaşlıydı eli ayağına dolaşmıştı sanki.
Haber verdi konu komşuya anlattı hikayeyi.
Güldü geçti arkadaşları güldüler tabi ki.
Bir rüyaydı işte,, gerçek olabilir miydi.

Birlikte indiler sabırsızlıkla deniz kenarına.
Gözlerine inanamadılar yatıyordu meftâ.
Tir tir titriyorlardı ne yapacaklardı şimdi.
Elleri ayakları prangalı, genç biriydi.

İsmi Ali diyordu adam, rüyamda ki gibi.
Meftânın yüzündeydi çektiği acı izleri.
Çukur kazdılar gömmek için acele acele.
Prangaları çözemediler çözülmüyordu ki.

Öylece gömdüler bulunduğu yerin yakınına.
O sene üzüm bağların da bir bereket bir bereket.
İnsanlar şaşkındı Ali dede de himmet.
O da bulmuştu yerini belki de burasıydı kısmet.

Avşa adası Türkeli köyün de yatıyor şimdi.
Ziyarete açık, kimler gelmiyor ki.
Her sene uğramadan dönmem evime.
Himmetini de çok gördüm Allahın izniyle

Ruhuma İşleyen Aşkın

gökyüzünden düşen bir yıldız gibi,
düştün yüreğime.
yaktın yıktın mahvettin beni,
bu sevgiyle.
aklım, fikrim hep seninle nedense.
kalbimde ki sızı diner mi sensizlikte.
yağmursuz çiçek büyümez toprakta.
güneşsiz hayat olur mu bu dünya da.
sen de doğdun yüreğime bu aşkla.
bitmeyecek sevgin hiç yaşamımda.
ruhum çiçeklerle döşenmiş bir köşk.
güller, papatyalar ve lâlelerle
mutluluğum.
mis gibi kokularıyla arzularım,
bu sevdayla.
bir yanım sen de.
diğer bir yanın ben de.
ruhuma işleyen aşkın ise, hep içimde.
cennetimiz bizim yüreğimizde
coşan şelâleler gibi sevgimiz de.
özlemler ise gözlerimiz de.
tutkuyla bağlı yüreklerimizde.

Rüyalarımdaki Sevgilim- Hikaye -1

Çocuk kaldırımın üzerinde avazı çıktığı kadar bağırıyor ve ağlıyordu.
Arzu tam apartmana girecekti merak etti çocuğun yanına geldi.
-Neden ağlıyorsun kızım?
Çocuk dört yaşındaydı.Konuşması hıçkırıklarıyla birbirine karışıyordu.
-Bu çocuklar beni oynatmıyor. Bana kızdılar.
Arzu şaşırmıştı. Çocuğun işaret ettiği yere baktı.Onun yaşlarında iki çocuk
top oynuyordu.
-Hadi arkadaşlarının yanına gidelim dedi Arzu.
Çocuk bir yandan hıçkırıyor bir yandan da Arzu'nun elinden tutuyordu. Çocuklar Arzu'yu ve ağlıyan çocuğu görünce, yüzlerinde korku ifadesi belirdi.
- Biz birşey yapmadık teyze.
-Tamam birşey yapmadınız Arkadaşınızı da alın yanınıza birlikte oynayın.
-Tamam teyze. Hadi gel Ayşe birlikte oynuyalım.
Ayşe'nin ağlamaklı yüzü, artık gülüyordu. Arzu baktı herşey yolundaydı.
İşte yine evindeydi.
-Off yemek yap, bulaşık, ütü diyordu kendi kendine.
Eşinden ayrılalı bir sene olmuştu. Evliliği mutsuz geçmişti.Evlendiğine de
bin kere pişman olmuştu.
-Oh çok şükür yanlızım diyordu.
Ama bazen yanlızlıktan da sıkılıyordu. Evlilikten de korkmuştu doğrusu..
Gece olmuş, yatma zamanı gelmişti.Hergün aynı şey sabah iş, akşam
yatak.Sıkıldım diye bağırdı. Uyumalıyım diye düşündü. Sabah uyandığında
gözünün önüne gece gördüğü rüya geldi. Uzun boylu yakışıklı bir erkekti.
Arzu'ya kızıyordu.
-Yeter artık biraz da kendini düşün. Bu zamana kadar hep başkaları için yaşadın. Artık kendin için yaşa diyordu.
Arzu hıçkırıklara boğulmuştu.Ağlıyordu. Gözünde ki yaşları durduramıyordu.
Rüyada ki arkadaşı haklıydı. Hayatı boyunca herkese iyilik etmiş, Herzaman
da incinmiş ve karşılığında da kötülük görmüştü.

-Arkası var