Vazgeçtim, üzüm karası gözlerinden,

Masallar kadar tatlı sözlerinden vazgeçtim.

Kiraz kırmızısı, çatlak dudaklarından,

Bana senin kokunu getiren rüzgarlardan,

Seni hatırlatan bütün şarkılardan vazgeçtim.

Umudumun bittiği yerlere güller dikmekten,

Her acı cigaramın sonunda "of " çekmekten,

Hayatı, sen diye yaşamaktan vazgeçtim.

Yalan dünyanın, doğrularını dinlemekten,

Kadehlerden, gözyaşıma su katıp içmekten,

Yalancı dostları, çevremde görmekten v

yaşam ölüm arası paylaştığımız bu an
bir kez aşık olunca, sınır tanımaz insan
kuvvetli bir rüzgarla uçsun yüreğim sana
ben bir yaralı sandal, sen vurduğum son liman

dalgalar ürkütücü, geçiyor göz boyunu
kanadım olmalıydı aşmaya imkansızı
ben sadece figüran, bu da hayat oyunu
hem sevmeye mübtelâ, hem de hüzün arsızı

tuzlar iz bırakırken, bu yorgun mizacımda
ben titreyen ellerle siliyorum merceği
bir kaç cesur hayalle mutlu olacağım da
durmadan dayatmasa yüreğim ah gerçeğ

Ve bir düşman daha kazandım ben
incesu yeşimi kristaller düşürürken
bir sevda ses kilimine
sızıyordum parmakuçlarımdan, saçlarımdan fışkırıyordum
çöliçlerinden, vaha yarıklarından geçtim
sırtımda araf taşları
kurşun döktüler, tütsü yaktılar giderken
incelen ben miyim, sevdikçe öldüren ben
kıyısız serüvenimi sürüklerken
değirmen intiharlarında
ve sözcük barikatlarında tükenen
yunus ılığı gözlerim
Yehova yeniği çizgili bir mermere dönüşürken
kapattım üstüne yedi deniz kok

Hangi sevgili var ki, senin kadar duyarsız ve kalpsiz?
Ve hangi sevgili var ki, benim kadar çaresiz?

Hangi ayrılık var ki, böyle kanasın ve böyle acısın?
Ve hangi taş yürek var ki, benim kadar ağlasın?


Hangi gün karar verdin, küt diye çekip gitmeye?
Hangi lafım dokundu sana, böyle inceden inceye?
Hangi otobüs söyle, hangi uçak, hangi tren?
Seni benden götüren, beni bir kuş gibi öttüren.
Hangi kırılası eller dolanır, kırılası beline?
Hangi rüzgar şarkı söyler, o ay tanrıça

Bugün yine seni düsündüm derdimi daglara taslara anlatdim.
Bana onu unut dediler ondan hayir gelmez sana dediler ama insan
hayatindan nasil vazgecebilir?
Bunu sormadilar söylemediler....
Sen ya sev ya sevme ne yazarki artik yildiz gözlüm cünki sen yoksun ve
artik hic olmayacaksin zaten gelsende istemem seni, sen artik onunsun
beni istesende ne yazarki?!?!
Sende sevginde yalanmis anladim gec oldu, yikildim ama düsmedim sana
inat olarak ayaktayim ve yasiyorum.
Anladim artik sana deymezmi

Gittin
Ayrılırken buz tutmuş bıyıktı gözlerin
Kaçamak ellerimiz komutsuz sallandı
Dudaklarımızda sıradan sözcükler
Vedalaşmayı bile beceremedik
Son bir bakış kaldı arkanda
Kalabalığa karışan
Her şey düzmece bir dinginliğe gömüldü
Gittin.

İçimde
Yığınlarca kitap kaldı uçuşan
Sözcükler beynimin köşelerinden
Çıkıp korkuttular *******imi
Peşimden geldi gölgeler
Aynalara bakamaz oldum
Hiçbir oyun avutmadı beni
Yaşamıma sığmayan bir şey kaldı
İçimde.

Kaldı
Yen

Tek kelime söyleme..
Haram edeceksen baharımı,yazımı,
Dindiremeyeceksen sızımı,
Hiç bir şey söyleme..
Sus..!
Küstüreceksen hayatıma beni..
Umutlarımı,hülyalarımı
Yok edeceksen eğer;
Hiç konuşma..!


Boşaltmaksa maksadın
Nefretine bulanmış sintineni,
Sus..!
Kirletmekse niyetin
Mavi dünyamı,
Sanma ki buna değer..
Dilimden düşürmediğim adın
En pak yanım..
Sus,birşey söyleme..!


Ben bazen dalgalanırım böyle.
Büyütürüm uçsuz bucaksız deryamda,
Küçücük çırp

Ansızın bir duman yükselir gülüm,
Bu ruhsuz kentin ufuklarında...
Ve... Yangınlarda gönüller...
Kavrulan bedenindir, kış ikindilerinde..
Ve... Bin yalana adanmış taptaze yürekler...
Ağıtlarım sanadır, zamanadır,
Ve... Sendeki banadır, gülüm!..
Bir bir boyun büker fidanlarım,
Dallar tomurcuklanmaz, çiçeklenmez baharlar..
Ve.. Meyve vermez artık ağaçlar..
Bu hasat mevsimidir gülüm!..
Ve... Biçilen yüreklerdir,
Aysız *******de,
Hiç ekilmemiş topraklardan...

Aslında,

Kalbim ta derinden DUR diyor

ama

Bu Yalan,
Bu Ucuz,yaşamdan,

Zorlama kendini git diyor..

Yaşamak kolay değil,

Kardelen çiçeği için de olsa..

Bir yalnızlık senfonisi çalarsın.

Hayatın tek sayfası kıpırdamaz..

Solar büyüttüğün çiçekler,

Şarkıların namelerinde hüzün,

Çığlık çığlığa saklanır anılar.

Düş kuramazsın hayata dair ,

Apansız çıkıverir,gerçekler önüne

Hıncın avuçlarında saklanır,

Ben yalnızlığımla yok olurken,

Kendi

Böyle yalnızlık olmaz,
Demişti bana...
Niye, dedim,
Buğulu camdan karanlık caddeyi izleyerek.
Kimse olmuyor yanında, yalnızlığını paylaşacak
Demişti fısıldarcasına...
"Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz."
Sözleri döndü aklımda, büyük üstadın söylediği...
Sonra devam etti;
Gecenin fısıltıları çığlık çığlık
Beynimde yankılanırken,
Bir darağacında,
Kendi bedenimi hissettim.
Sonsuzluğa uzanan çaresi yolculukta,
Acılar içinde, mutsuz...