seni yollara yazmıyorum
üstüne basmasınlar diye
seni duvarlara yazmıyorum
bir gün yıkılırsa diye
seni beynime yazmıyorum
olurda bir gün unuturum diye
seni kalbime yazmıyorum
o durduğunda
sen bende devam et diye
seni kendime yazıyorum
ölene kadar benimle ol
ve hep benim kal diye...

Bir su damlası gibidir hayat,
sevmedikçe hayatın tadını bilemezsin,
bazen hüzün,bazende büyük bi aşk,
istesende birini asla sevemezsin.

Zaman gelir,seni aşık eder,
başta olmaz ne dert ne keder,
ilerledikce seni eder derbeder,
baksanda,etrafında göremezsin.

Damla su akar gürül gürül akar,
bu sevda benide alev alev yakar,
hayat seni işte böle yıkar,
düşünsende artık vazgecemezsin.

Yıllar gecsede ardından,
sevdan olmuş artık bir volkan,
gürledikçe etrafını yakan,
artık istesend

kırıldı, parçalanarak çoğaldı acı
çiçeklerden düşen yaşlar, yapraklara sıçradı
oysa ki misafir olurdu, bu kalpte
yakındı yalnızlık, yol uzadı

can yakar, can sızlatır
dur bekle, dinle beni, bu nasıl tavır
ilk çocuklukta son toydum, kolay soldum
dokunduklarında çok ağladım

çabuk tükenen sevgilerin, bedeli bu
unutmak çok zor geldi, bittiğinden beri
kalbin her köşesi, her yeri
sana yandı, sana uyandı

yanılınca sana dair, çok içerledim
varlığını unuttuğun bir kalbin, ilk misafiriyd

uyurken gecenin en sessiz saatlerinde sensiz,
açılıyor gözler nerdesin"EDAM" diyor çaresiz,
olsaydın yanımda olabilseydin kollarımda canan,
olmasa bile gözlerin yaran. . .

BOŞVERSENE BU SÖYLEDİMLERİMİN HEPSİ YALAN !!!

Bir gün anlarsın

sensiz sabah ne imiş

bensiz yastığa baş koymak neymiş

bensiz mazi kokan şehrin içinde yaşamı

bir gün anlarsın ellerinin ne işe yaradığını

sevmek neymiş bir gün anlarsın

bir zaman geçmiş günlerin

mazilerine dalarsın

ama acı ama gerçek

kapatır gözlerini çaresizliğine ağlarsın

dolar gözlerin için burkulur

o hiç beklenen saat gelir

düşer saclarının önüne

ama bembeyaz ama yorgun ama bitkin

bir çiçek buyur kabrimde kendiliğinden

seni

Atık çıkmıyorum istiklale sabah Fatma Hanım uyandırıyor helva, ekmek,
çay bana onlar bakıyor. Odanın hali perişan, ben parişan kimse yok
işime karışan. Arasıra balkona çıkıyorum, feslehenler kuruduğunda
ocaktı, ben baharı bekliyorum. Ne olduğunu bilmediğim bir umudum var
hâla gözüm şişelere takılıyor, becerebilseydim ne âlâ bu günlerde
böyleyim ben. Yas!! denen şiirdeyim, bi köşede gülüşün var, sırtımda
kanlı bıçağın. Hiçbir zaman duymuyacağın, duysan da anlamıyacağın bir
çığlıksa sana geliyorum

Gözlerini gözlerimden aldığın zaman ölüm girmişti aramıza sanki.
Belki yaşayan bir ölüydük hayatta.
Sevmek yoktu bizim için haram sayılırdı.
Ama ben yinede seviyordum seni.Her ne kadar benim seni sevdiğim gibi
beni sevmesende.
Hala seviyor ve özlüyorum seni.
Acı vermişti seninle olan her dakika ve hatta her saniye.
Ama acı versede seninle olmak gerçekten çok güzeldi.
Sanki başka bir dünyadaydım yanındayken.
Elimi uzattığımda yıldızlara dokunuyormuş gibi hissediyordum.
Avuçlarımın arasın

simdi uzaktasin benimle degil ben ise yanlizim seninle degil adin
kalbimde dilimde degil kalbim seninle benimle degil seni seviyorum
elimde degil

Sana asigim niye gormuyorsun??
Seni her gordugum an,aglamak istiyorum!!
Seninle çikmak için DUNYAYI veririm,ama sen bunu gormuyorsun ...

seni ilk gordugum gun vardi ya?
iste o gunu hiç unutamiyorum.
her aksam yatagima girdigimde,gozlerimin onunde seni goruyorum

ama sadece bunu biliyorum :
SENI HIC UNUTAMIYACAM !! SEN BENI BILE SEVMIYORSAN !!!!
iste bunun adi ASK