Y a ş l a n ı y o r u z

Ömür geçip gidiyor, kırk oldu yaş,
Ben sakinim ama yıllarda telaş,
Baş ucuma dikilmeden bir uzun taş
Bekletme nazlım, gel yavaş yavaş.

Solarmış güller, susuz kalınca
Anlarsın beni, sevdalanınca
Bir gece vakti yalnız kalınca
Ben gibi hayale dal yavaş yavaş

Ak dolar saçların, bükülür belin
Susar da şarkılar söylemez dilin
Kapın çalınmaz, tutmaz ayağın elin
Gelirim, bir haber sal yavaş yavaş.

Derdim dinlemedin, dertliyim
Başımda sevdan, perişan halim
Gözlerim enginde ağlarken, benim
Uzanıp elimi tut yavaş yavaş

Baharım gelmez, uzak tüm ümitler
Sen yoksun, soldu ah! bütün çiçekler
Başıma devrilmeden viran haneler
Yıkılmadan bendim gel yavaş yavaş

Beklerim hasretle, nerdesin nerde
Hazan dolu ömrüme inmeden perde
Solmuş çiçekler açtığında bu yerde
Gül koka koka, gel yavaş yavaş



Ahmet Ünal ÇAM

Ahmet Ünal Çam

Ya garip ölürüm, ya musalla tahtım. (DÖRTLÜK)

Karadan kara, karaymış bahtım
Dönüp dönüp kendimi vuruyor ahtım
Dünyada muradım kalmadı gitti
Ya garip ölürüm, ya musalla tahtım.

Ahmet Ünal Çam

Yad'a Kaldı

18-08-2006 08:30

Huzur aradım da yıllarca
Huzurum, uzak miyada kaldı

Ömür gelip geçti de
Mutluluk diğer hayata kaldı

Garip gönlüm, tatmadı bir neşe
Gönlüm daim, bir acı tada kaldı

Dostlar gitti, ilk ‘dar’ımda
Salım kaldırmak, yad'a kaldı






Ahmet Ünal ÇAM

YAĞMUR DuRuR

14-04-2007 03:00
Sen gittin, kaldı binbir hatıran
Her köşede hâlâ durur
Pişmanlıklarımı
bir ok gibi, kurşun gibi,
salar üstüme üstüme,
Kalbimden vurur
Gittiğin o yağmurlu günü,
Sanırdım ki yıllar unutturur.
Bak işte, sen gittin ama yine geldi yağmur.
Yine yağmur, yine yağmur, yine sen.
İşte bir gasvetli akşam daha
İşte bir fırtınadır eser,
bir yağmurdur, yağar durur
Ankara’nın tozlu sokakları
Her yağmurda, seni anar, anar durur
Belki yarın güneş açar,
belki yarın bu fırtına, bu yağmur durur
Ya içimin fırtınası, ya gözlerimdeki yağmur
Ne gün durur



Ahmet Ünal ÇAM...

Neresinde kalmıştık yaşamanın
 

02-12-2008 10:10
Hay Allah, iş-güç telaşı
Unutuyor insan işte…
Neresinde kalmıştık yaşamanın
Neresinden tutup kaldırmıştık umudu
Ne yapalım,
Ne sesimiz, ne izimiz kaldı geride
Unuttum, unutuldum sessizce
Yazık, yazık
Tam anlamaya başlarken,
Ölüp gidiyoruz işte
Kimsem yok ki, olsun kimse farkımda
Ah! Yoruldum, yoruldum
Ben gitsem, şehir kalsa ardımda