İstanbul Rubaileri-28

İstanbul şarkı söyler her ilk baharda
Nağmeler yankılanır ta Ada'larda
Gönülleri şen olur sevdalıların
******* öksüz kalır loş odalarda

İstanbul Rubaileri-29

Gökten indirir mi bir gün odama
Tanrı inanır da bir gün dua ma
Görmek için ömrüm daha var ama
İstanbulu yaşat bu gece bana

İstanbul Rubaileri-3

İstanbul benziyor eski bir sevgiliye
Bu şehir eski bir sevgiliden bana hediye
Her an her köşesinde maziyi yaşıyorum
Madem bu sevgi vardı niye ayrıldık niye

İstanbul Rubaileri-30

Hala cömert mi seven insana
Hala sitem eder mi kalbi susana
Yarin sevdası gibi yaktı hasreti
İstanbul'u anlat bu gece bana

İstanbul Rubaileri-31

Acılar yenik düşsün bırak zamana
Umutlar çiçek açsın ilk Hazirana
Aşıklar ruhuna gam yüklemesin
Bu şehir sadıktır aşık olana

İstanbul Rubaileri-32

O narin ellerin yine yazar mı mektup
Anıların bir ucucdan sessizce tutup
Kitapların arasından üç gül kurutup
Yollarmısın İstanbuldan dünü unutup

İstanbul Rubaileri-33

Pamuklar uçuşurdu rüzgarlı sokaklarda
Şarkılar söylenirdi efkarlı dudaklarda
İnsanı sarhoş eden akasyaların
Kokusundan anlardım İstanbul uzaklarda

İstanbul Rubaileri-34

Martılar ağlar mı hiç ağladı işte
Dağların ötesine bu son gidişte
Seni nasıl bulurum bilemiyorum
Yıllar sonra bu şehre geri dönüşte

İstanbul Rubaileri-35

Fesine de şu gönül feda olsun fesine
Sesine de yaradan seda katsın sesine
Şarkılarla inlesin şu şehrin gök kubbesi
Nasıl kurban olunmaz yar senin nefesine

İstanbul Rubaileri-36

Çalkaram gülkaram sultanım selvinazım
Yokluğunda suskundur sinemde telli sazım
Tükenip gidecek mi ömrümüz gurbetlerde
İstanbul'a kavuşmak Tanrıdan tek niyazım