|
Artık sensizliği umursamıyor muyum nedir? *******i hala aklıma geliyorsun ama ne hayallerimde nede rüyalarım da istemiyorum artık seni… Seni hatırlatan her anı, her şarkı, beraber gidilen her köşe başı bana boş ve manasız geliyor…. Kimdi bunlara her baktığında ağlayan? Yüreğinin kanamasından nefes alamayan… ben mi?
Ara sıra senden haberler geliyor, gözlerime bakarak anlatıyorlar. Acımı görmek için, bundan zevk almak için…. Onlara bakıyorum… anlattıkları sana deli gibi aşık olan bana değil ki… kime anlatıyorlar seni? Ben seninle vardım, ben sende kayboldum, ben sende yok oldum…. yerime gelen seninle ilgilenmiyor ki…. Ufak da olsa bir ipucu arıyorlar gözlerimin içinde…. Ama artık bulamazlar…. Kim seni sevdiyse o senin gidişinle öldü…. Yeni birisiyim artık ben… hiç bir şey acıtmıyor canımı… Seninle birlikte duygularım da gitti benim. Gözümden bir damla yaş akmıyor, kanayan bir yüreğim yok artık… Bunun için mi girdin hayatıma…. Benden yeni bir ben yaratmak için mi? Eski ben bu dünyaya dayanamayacak kadar mı zavallıydı ki bir an önce yok edilmesi gerekiyordu? Görevin bu hayata devamımı sağlamak mıydı? Görevin beni yüreksiz bırakmak mıydı? Umarım başarının zaferini yudum yudum içiyorsundur… Umarım aldığın yüreğimi tepe tepe kullanıyorsundur… nasıl olsa o hep senindi… Yarattığın yeni ben’in artık ne sana ne bir yüreğe ihtiyacı var…. Tebrik ederim… |
Sen bilemezsin yagmurum ben Düşerim semadan ellerine Islatırım yanağını, saçını Sırılsıklam olursun Dokunurum tenine nerden bileceksin Yağmurum ben Baharda yanıbaşına düşen her damlada ben varım Herçiçege hayat verir yüregim Ben yağmurum sen bilemezsin Düşerim semadan ellerine Beni göremezsin Pencerene vuran benim Yalnız *******de Camlara tutunur Seni izlerim öylece Bakarsın yağışıma buğulu gözlerle Hatıran olur düşerim yerlere Nerden bileceksin Yagmurum ben Islatırım sokağının En ücra yerlerini Herköşe başını bir damlam tutar Getirir ayak sesini serseri rüzgar Bekler seni hayalim Bekler damlalar Ama Bilemezsin sen Oysaki yağmurum ben.....
|
Daha çok sigara içer, daha çok susar, daha az güler oldum sen gittiğinden beri...
Bilmiyorum görsen tanır mısın yeni "ben" i... Ben artık tanıyamıyorum ne yeni "sen"i ne de aynada gördüğüm yeni "ben"i... Gel yanıma... Yardım et bana... Ya da gelme, beni bırak kendi halime... Bırak kalbim çırpınsın sevginle.. Kıvransın özleminle ve yok olsun yokluğunda... Gözlerin gitmiyor gözlerimin önünden... Gecenin bir yarısı nefesini duyuyorum bedenimde, uyanıyorum aniden... Seni arıyor gözlerim ama sen yoksun... Seni özlüyorum. Sevgini özlüyorum... Sıcaklığını özlüyorum... Varlığını özlüyorum... Artık hissedemiyorum varlığını... Sevgilim diyemiyorum sana... Dokunamıyorum sana... Bütün yetilerimi kaybettim sanki seni kaybettiğimde... En çok da sevme yetimi... Evet sanırım bundan sonra senden başka kimseyi sevemeyecek bu yorgun kalbim ve enkaz halindeki bedenim... bak yazma yetimi de kaybettim sonunda... Yazabildiğim 2 kelime var; SENİ SEVİYORUM... Kalbimin de anımsadığı tek kelime... Senin adın... Onu sayıklıyor her atışında.... |
Bekleyişlere yüklemişsen aşkını, senin için en tanıdık sözcük ‘yarın’dır...
Aslında ‘o’ yoktur ve senin de beklemekten başka çaren yoktur. Bu yüzden yarın senin için hiç bitmeyen bir umuttur. O olmadan geçirdiğin hiçbir gün yaşanmış sayılmaz. Yaşamadığın günler eklendikçe birbirine, yarına olan özlemin daha da artar. Her gece gözlerini ’yarın olsun’ diye kaparsın, her gece o günü değil yarını düşünerek uyursun. Uyuyabilirsen tabii.. Gün ışığı varken daha çabuk geçer zaman.Gündüzdür, bir uğraşın vardır, ‘o ve yarın’ yine aklındadır ama yolların, sokakların kalabalığında daha az hissedersin yalnızlığını. Ama o gece kahrolası gece..bir çöktü mü kentin üzerine geçmek bilmez saatler de seninindir artık. Ne yapsan olmaz, ne yapsan tüketemezsin dakikaları. Oysa senin istediğin bu gecenin de bir an önce bitmesi ve ‘yarın’ olmasıdır. Bugün yoktu ya ‘o’ belki yarın olacaktır. Aylardır hasret kaldığın yüzünü belki ‘yarın’ göreceksindir. Kadehlere sığınarak ve kendini sarhoşluğun kollarına bırakarak bitirmek istersin geceyi. Yapamazsın çünkü içki seni uykuya değil ‘yarınlı’ düşüncelere taşır. İki satır kitap okuyamazsın. Sözcükler çoktan anlamını yitirmiştir. Belki bir iki şarkı dinlersn iigelir kafan dagilir ama zaten bilirsn ki her şarkıda o'nu hatırlayacgnı.. umudun vardır ya içinde ‘yarın’a dair; bir tek ona sarılırsın. Yüzünde beliren gülümsemeyle kaparsın gözlerini.Zaten ne kalmıştır ki şurada ‘ yarın’ olmasına... Sabahın ilk ışıkları yüzüne çarpar çarpmaz açarsın gözlerini. Heyecanla kalkarsın yataktan. ‘yarın’ olmuştur ya, geceki sıkıntından eser kalmamıştır.biraz kosusturmaca,biraz yorgunluk..ama yine yalnızsındır işte ve bu duygu bir bıçak gibi keser yüreğini... ince ince bir sızı hissetmeye başlarsın, tıpkı dün sabah hissettiğin gibi... ‘Yarın’ bugün olmuştur ve senin önünde yine sadece ‘yarın’ olmasını beklemekle geçecek bir bugün vardır. Daha kaç gün geçecektir ‘yarın’ı bekleyerek bilinmez... BEKLEYİŞLERE YÜKLEMİŞSEN AŞKINI VE ‘YARIN’I BEKLEYEREK TÜKETİYORSAN ZAMANINI, BEKLEME ...... Çünkü; O YARIN HİÇ GELMEZ.....!!!!!!!!!!!!!!! alıntı |
Bir hayaldin öncesinde,adın konmuş aşk dilinde Ben senin sadece imkansızındım Kelimeler tükendi de,sen bitmedin bak içimde.. Bunu senden beklemezdim.. Hangi yalan ,hangi sebep.. Cevabın yok,bitti demek.. Belki de ben senin korkularındım.. Zorundayım,zorundasın.. Hangi yolun sonundasın.. Belki de sakladığın bi şey var.. Biri varsa aramızda Çığlıklarım yalnızlığa Bu ayrılık akşamında.. Gözyaşıma boğuldu dünya.. Sorma bana sensizliği.. Sorma bana gücün yoksa.. Gelen aynı giden aynı
Bırak beni yalnızlığıma.. Hangi yalan hangi sebep cevabın yok bitti demek Belki de ben senin korkularındım Evet bu olmalı,bu şarkıdaki gibi ben senin korkularındım.Ürkek bir çocuk gibi kaçmana başka bir anlam yükleyemiyorum.Sevgimin büyüklüğü ya da gelecek hakkında kurguladığım cümleler seni uzaklaştırmış olmalı.Bak yine anlamlar yüklüyorum kendimce.Gülümseyişini sevda sanmam gibi bir şey bu.Gittin işte nedeni niçini önemlimi ki.. Sen cümlelerini tamamlamadın hiçbir zaman hep doldurulması gereken cümleler sundun.Biliyor musun İngilizce derslerinde en sevmediğim bölüm buydu fill in the blanks lerde iyi değildim ben.O boşluklar aramızda o yüzden. Seviyorum seni ama "kendimi daha çok seviyorum ,özgürlüğümü seviyorum,söylemekten korkuyorum. Seni sevmediğimi sanıyorsun ama seviyorum,çok seviyorum ! Yanılgılarım bu boşluk doldurmalarda başladı belki de.Şimdi senden kalan boşlukları doldurmaya çalışırken daha iyi anlıyorum bunu. Gökyüzünde asılı kalmış yıldız gibiyim.Ne düşebiliyorum ne de saklanabiliyorum.Garip bir his bu.Bağırmak isteyip sesinin çıkmaması sensizlik öyle rahatsız edici. Keşke hayal olarak kalsaydın. Gerçek olmayacak kadar güzel bir hayal. Hayatında birileri var elbette boşluklar itinayla doldurulur nede olsa senin yaşamında.Sana mutluluklar dileyemiyorum.Üzülmüş incinmiş yanım izin vermiyor bana…Çünkü…. Akıttığım bunca gözyaşı adına bir kez olsun sen doldur boşlukları..Bir kez olsun son kez olsun. Ya da boşver olduğu gibi kalsın her şey öyle boş.. Gelen aynı giden aynı Bırak beni yalnızlığıma.. |
Cevaplayamadığım sorulara hapsolmuş gidiyorum..Geçmişimden mi kaçıyorum,yoksa geçmişime mi koşuyorum..!!
Ne zaman gözlerimi kapatsam ; çok uzaklardan karanlıkları parçalarcasına bir çığlık duyuyor ve sonrasında beton kaldırımlara hızla süzülen bir kelebek görüyorum.. Buluşunca kelebek beton kaldırımlara,ben burada bir cam bardak misali parçalara ayrılıyorum..Sen..Sen düşüyorsun,ben ölüyorum… Ölümlerden uyanmak ne kadar zordur bir bilsen..Seni oralarda yalnız başına bırakarak dönmek ne zordur bir bilsen.. Bilmiyordun…Bilemezdin böyle olduğunu..Ama bak..Bak ben hala katlanıyorum.. Kimseler duymasın diye biraz sonra işleyeceğim cinayetlerin çığlıklarını; şehirden uzaklaşıyorum.. Üzerlerine benzin döküp yakıyorum hatıralarımı… Onların alev alev yanıp kül olmalarını ,yandıklarında çıkardıkları acı iniltileri duymamak için kulaklarımı tıkayıp,gözlerimi yumup bekliyorum..Sonra bir rüzgar esmeye başlıyor.. Dört bir tarafa dağılırken küller,açıyorum gözlerimi.. Küllerin altında seni görüyorum..Hiç bir şeyin bende yakamadığı seni görüyorum.. Bana o bakışın var ya..!!..İşte ben o bakışa yeniliyorum her zaman.. Gözlerimi silmekten nasır tutmuş parmaklarımla çıkarıp sen küllerin arasından yüreğime geri koyuyorum....Geri dönüyorum.. Cevabı olmayan sorular takıldıkça aklıma soluksuz çığlıklar atıyorum..Ben çığlıklar atarken sıcak yataklarında irkilen şehrin insanları şimşek çaktı sanıyor.. Boğazım düğüm düğüm,hakim olamıyorum kendime.. Gözyaşlarımı akıta akıta ilerlerken sokak lambaları yanmayan karanlık sokaklardan her taraf sırıl sıklam.. Gün doğduğunda herkes gece yağmur yağdı sanacak..Kimseler dün gece benim yine ağladığımı anlamayacak.. Yalnızlıklar şehrime dönerken kullandığım dar sokaklar..Gözyaşlarımın tuzundan aşınmış kaldırım taşları siz..Siz şahitsiniz.. Ben onu unutamıyorum..!! Kalbimde yıllardır kabuk bağladı yaralar Ödüm kopuyor, bir gün hepsi birden kanamaya başlayacak diye,yenilirim diye.. Yenilmeyeceğim, boyun eğmeyeceğim hiçbir şeye Hep direnen bir yanım kalacak.. Dünyanın ölümünü gördüm, suyun toprağın En yakın dostlarımın birer birer Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların Ölümünü gördüm, ama kimse İnandıramaz beni öldüğüne sevgilerin,aşkların Leylalar ölür,mecnunlar yüreklerinde yaşatır Leylaları..Ama kah ağlayarak..Kah gülümseyerek.. alıntı |
Sen, hayatımın kadını.. İlk gördüğüm andan itibaren vurulduğum kadın.. Düşlerime giren ve beni sonsuz etkileyen.. Hayelle gerçek arasında gidip gelmemi sağlayan şahsiyet.. Benim olurmusun? Diye başladı adam söze.. Aslında tümceleri anlam yüklüydü. Anlatamadığı okadar çok şey vardıki daha. Nerden başlasam diye düşünürken daldı konuya.. Birşeyler sezmek senden. Anlatamadığım o refakâr yüreğimi ortaya koymak. Senden de öte birşeyler hissetmek. Anlam katmak varlıklara... Diye devam etti kadın.. Her tümcesi aklında soru işareti ile bitiyordu. Ne desem?Ne yapsam?Ne etsem? ... Nasıl cevap verebilirdi sevdaya. Aslında istediği tek adam oydu. Ama nasıl diyebilirdi bunu ona?! Her nerede olursan ol,benimle ol! İstemesen de kalbim seninle.. Sen nereye, kalbim peşinde... Derken ağlıyordu adam. Saklamaya çalışıyordu sevdiğinden yaşlarını. Ne olursa olsun görmemeliydi(!) Onun için ağladığını anlarsa, daha çok üzülebilirdi... Yüreğimde saklamaya çalıştığım hisler var.Anlam katamıyorum susuşlara. Nereye gidersem gideyim benimle ol...Bırakma beni yalnızlıklara... Yeterrrr...diye haykırıyordu içinden kadın.Daha ne kadar dayanabilirdi. Yüreği küt-küt atarken karşında, düğümleniyordu tümceler boğazında... Biliyorum, sende beni istiyorsun. Dayanmıyor kalbin karşımda durmaya. Sus-ma artık be kadın.. Seviyorum seni anlasana!!! İsyan bayraklarını açtı adam. O da biliyordu aslında, içten içten ağladığını o'nun uğrunda.. Yüreğimde söyleyemediğim bir çift söz var.Dilimin ucuna geldiğinde tam, geri yutuyorum.. Nasıl anlatsam sana.. İnan senin kadar bende acı çekiyorum... Ve, o da ağlamaya başladı ardından. Yaşlar gözlerinden kalbine doğru süzülüyordu.. Yüreği göl halindeydi ama anlatamıyordu!!! Neydi ozaman bu karamsarlık senden yana..Acı çekmekmi istiyor yüreğin? Bayramlık ağzımı açtırma... Sinirleniyordu yavaş yavaş..İstediği sadece bir çift söz ve kalbiydi aslında.Çok görüyordu sevdiği bunu o'na.. Yapma bana bunu.. Daha çok üzülmemi istemiyorsan yapma.. Nolur! Yap-ma... Dayanacak ne güç nede zerre ümit kaldı kadında sonra.. Yere yığılmak üzereyken, tuttu adam son defa! Seni seviyorum anlasana..!!! Dedi adam son kez.. Kadın ise ağlamaklı bir şekilde; Ben-de..... demeye kalmadan öbür dünyada...... alıntı |
Ezik cümlelerim... Bu yüzdendir, karşında konuşma cesaretimin olmayışı... Sahte kahkahalar atmayı beceremedim bir türlü, özlemle kavrulurken yüreğim... Silahını unutmuş bir asker gibi, kavganın ortasında şaşırmış gibiyim... Bir sığınak bulamazsam, bu deli okların yüreğimi paramparça etmeleri içten bile değil... Korkum nedendir bilmiyorum.. Ölmekten mi? Hayır değil.. “Sensiz yaşamak”tandır belki de..... Sen gidersen kalamam ben buralarda.. Ben gidersem sen kalır mısın? Varlığınla yokluğun birken, gitsen ne değişir ki aslında? Ama hayır... Gönlüm gitme-menden yana yine de... Gitme! Beraber göğüs gerelim bu oklara.. Tek bilek olup, yıkalım şu zindan duvarlarını... Beraber söyleyelim zafer türkülerini.. Gitme! Bak yağmur yağıyor şehrimize.. Bunca haksızlıklar yaşanıyorken.. bak yağmur yağıyor yine de... Ayrım yapılmaksızın, dağa, taşa, çiçeğe, yaban otlarına.. UMUT! Var demek hâlâ..! Neden alıpta koymuyoruz gönlümüze, yaralarımıza merhem, yolumuza meş’ale olacak UMUDumuzu..... Gece ay ışığını beraber izleyip, sevdamıza yeni anlamlar katmak varken, Her şeyi anlamsızlaştıracak bu gidişin neden??? Bir kez daha söylüyorum bak.. Gitme!... alıntı |
Şiir gibiydin okuyupta bitiremediğim...
dün gece ben yine sana susadım...yavaşça ayırdım ruhu bedenden..kalktım yanına geldim..uyuyordun..yine öptüm seni acıyan yerlerinden...yanına kıvrıldım sessizce...bir ölümün gizli bekçisi oldum yine..gitmene izin vermedi yüreğim..herşey yarım kalmışken..daha hiç birşey yerinde değilken..daha içimden geldiği gibi ,doyasıya canım diyemeden vermeye razı değildim seni... ne oldu anlamadım henüz...ben kimseyi bu denli çok,bu denli yasak sevmedim..sevdim çünkü yasaktın kalbime..kalbim yasaktı sevmelere..artık sevgi yoktu yüreğime..yine yapamadım... yine en saf duygularla sevdim..şimdi ne mi olacak?kalbimi rahat bırakacağım istediğini sevsin nasılsa yüreğim sevdi seni eğer birgün olurda gidersen o atsın kendini en uzun köprülerden... ben kimseye bu kdr uzun yazmadım bitmek tükenmek bilmeyerek..yazdıkça yazasım geliyor tüm *******im feda olsun sana... ilk defa benimsin dedin ve ben iilk defa seninim dedim...ilk defa farkettim sokakta oynayan çocukların haykırışlarını...ben ilk defa hayallerin sessiz çığlıklarını dinledim..ilk defa farkettim yasak sevmeleri,sevişmeleri..meğer ne güzelmiş sevmel,sevilmek..ne güzelmiş sevdiğinin dudakalrından değil alnından öpmek..ne güzelmiş sokakta oyayan çocukların masum gülümsemeleri... meğer ne çok yakışıyormuş yeşil yaprağa,mavi denize,sevda yüreğe..meğer ne güzelmiş biryerlerde yaşadığını bildiğin bedende özlenmek...meğer ne kadarda güzelmiş en çok senin yanına yakıştırılmak... ALıntı |
Yokluğum sarsmaz biliyorum acıtmaz içini derinden,sızlatmaz yüreğini bensizlik, bıçak gibi kesip atarsın yaşananları biliyorum.Aşka inancın yoktur bilirim ve bu her zaman içimi acıtmıştır senin sevgiyi aşkı yok saymaların hep bitirmiştir beni.Çoğu zaman bundan değilmidir zaten içimdeki çekip gitme arzularım nereye kadar dayanır insan severken sevgisizliğe aynı evde yok sayılmalara.Bitmez dediğim sevgim bitecek birgün,nefrete dönüşecek diye o kadar çok korkuyorum ki çoğu zaman susuyor konuşmuyorum seninle, nedenini hiç sormuyorsun bile senden kaçışlarım sevgimi sevgisizliğin karşısında yenilgiye uğratmamak için ama sen bunu hiç bilmiyorsun ki! Çoğu zaman yastığıma akan gözyaşlarıma gizliyorum sana olan kırgınlığımı,neden diyorum neden bu kadar sevgisizliğe mahkum edilmem. Neden bu seninle sensiz kalmalara saplanıp kalışım.Dünyalara değerdi seninle geçirilen sevgi dolu küçük bir an.Ne oldu bize güzel insan sevgiye dair paylaşımlarımıza ne oldu.Hani sen herkesten çok severdin beni ne oldu. Bitti mi sevmelerin söyle ,söyle ki umutlarım bitsin artık sevilmelere dair. Eğer ki yoksa yüreğinde bana ait azda olsa bir sevgi bileyim ve bitsin alayım sevgimi,umutlarımı gideyim buralardan ufukların ötesine gözümde yaşananlara ve karşılıksız seven yüreğime ait bir kaç damla gözyaşımla. alıntı |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 05:59 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.