İsyan Mahpushaneleri

Mütevazi saatler yaşardık isyan mahpushanelerinde
Sevinirdik özgürlüğün pembe hayalleriyle
Sırları incelmiş aynalarda gençliğimizin serin çizgilerine yürürdük
Sevdalarımızı demlerdik ince belli çay bardaklarında
Sigaramızın dumanında umutların cennetine yükselirdik bıkmadan
Usanmadan yürürdük ninnisiz sallanmayan yataklarda
Çember çevirirdik kalemlerimizle kağıtların üstünde
Gururumuzu oturturduk köşkümüzün tahta sandalyalarına
Ve naylon terliklerimizle volta atardık bağdat caddesi diye
Viyana valsleri yapardı düşüncelerimiz
Demir döküm sobaların çıtırtılarında
Demir parmaklıklı *******in sabahlarında
Devlet töreni yapardık özgürlüğün cesetlerine
Bilmedik ağlamanın güncelliğini
Söylemedik boş duvarlara hasretin bencilliğini
Dinletemedik türkümüzü gri kapıların bozuk tokmaklarına
Biz hep mütevazi yaşadık isyan mahpushanelerinde
Yaşattık geçmişin akıl almaz boyun eğmişliğini
Mütevazi saatler yaşadık isyan mahpushanelerinde

İş İşten Geçtimi

Titriyorum yanlızlığın kollarında
Islak değilim
Pişman değilim
Üşüyorum
Yanlızlık kötü
Dondurucu yanlızlığın ayazı
Boş...
Bomboş herşey
Sensizliğinden fakir düştü yüreğim
Fakirlik dedimde
Ellerimin boşluğunda
Ellerinin yokluğu
Fakir düştü mahpuslarda
Hani elini tutmazdım diye kızardın ya
Şimdi kötü koyuyor sitemin
Ve daha başka sitemlerin
Sana kızdığımda
Gözlerinin sitemi
Gözlerimden gitmiyor şimdi
Ama şimdi
Herşey bittikten sonra
İş işten geçince

İş işten geçtimi sahi
Bitti mi sabrın,sevgin,bekleyişin
Tükendin mi beklemekten
Tükendik mi sahi
Şu bizi ayıran demir parmaklıklar
Kalbibimize de girdi mi yoksa
Yoksa başlattı mı herşeyi
Sönen mumları yeniden yaktı mı hayatımızda
Mevsim kış
Doksan iki kışını hiç unutmayacağım
Başka kışlrı görürsem eğer
Eğer kucaklarsam yeniden özgürlüğü....

İşte O An

İşte o an
Yavruladığını görürsün
Ölümün ulu çınarlarına
Rüzgarın çığlığını

Deliye döner
Işığını saklayan
Gözlerimin
Can çekişen kahverengileri

O an
Bir atlıyla
Umutlarımı
Dağlara götürdüğü zaman

Zman bir bıçaktı
Kesti umutlarımı
Yeşil bir bahçede
Hıçkırıklar umutlarımı
Hiç acımadan

Seversen gelir şarkılar
Ay ışığında
Sonsuzluk dansına
Şehirlerden geçersin
Köylere uğrayarak
Bitirirsin zamanı

Bin yıllık kanyonlarda toplarsın
Eskimiş kadınları
Göğüslerinin ucundan
Delicesine öperek
İşte o an

İzi Kan

Gülller de kurumuş
Bahar gibi
Vurulmuş
Ayrılığından
Zaman da durmuş
Akrep yelkovan
Ve guguklu saatte susmuş
Ayrılığından
Renkler de kavgada
Beyaz mahvolmuş
Yürek kaybolmuş
İzi
Kan kırmızı

İzmirli Bir Kız

Düşündüğün kadar yaşarsın demiştim
Hayaller dünyasında
Sarı bir yelkene kaptırırsın
Özgür kızını
Sonra Zübeyde hanıma
Dönüşür rüyalar
Ağlarsın
İzmir körfezi akar gözlerinden
Ta Urlaya kadar
İzmir çeşme ertan lisesi gelir aklına
Sonra yanan İzmir Kız Lisesi
Kemeraltında kaybedersin aşkını
Pasaport İskelesinde alırsın pasaportunu yarinden
Karşıyaka da oturur tonton teyzen
Eski Foçada korsanlarla nostalji yaparsın sevdiğine
Sen İzmiri çok seversin oğlum
Ama bir İzmirli kıza tutulmak senin neyine

J'si Bol Şiir

Janjanlı Jaguarı olan
Jakoben adam
Çillerime
Çil çil altın döksen
Sevemem seni
Jelatinden derin
Kırış kırış kırışsa
Tanrıya isyanını
Jurnallemeyeceğim
Jestlerin jet hızında olsada
Dilime pelesenk yapmayacağım
Hadi vakit geçiyor
Seveceksen sev beni
Yüreğimin jaluzisi kapanır şimdi

Kaç Kere Kaç

Kaç kere kaç
Ne eder
Seni beklerken
Hiç saydın mı
Ömrümün yıllarından
Kaç kere kaç
Ne eder
Bilirmisin
Ellerim vururken
Pişmanlıkla duvarlara
Kırılan ne parmaktır
Nede umutlar
Uzayan yanlızca ayrılıktır
Pişmanlıklar
Sayılarla ölçülmez
Tükenirken gençliğim
Dünyanın tersine dönüşünde
Ve güneş benim dünyamı
Kovalarken
Senin peşinde

Kaçıyor Tut Sevdayı

Kaçıyor tut sevdayı
Yüreğinden aklından
Sessiz sedasız
Kaçıyor tut

Kırılmadan
Ağlamadan
Yüksünmeden
Ve senden hiç bir şey istemeden
Gidiyor önünden
Tut sakın bırakma

Şaşırma sözlerime
Hiç duymadın diye benden
Gözlerime bak çocuk
Ve dediklerimi dinle
Sevdayı yakaladıysan
Sakın bırakma
Ve sakın incitme
Nazenin bir çiçek kadar
Kırılgandır o
Sakın bırakma

kadın

Kopya çektiğini söyler
Gözleri yeşil
Saçları sarı kadın
İnanmaz
Gel-git'lerine
Boş gelip
Dolu gittiğini sanır

Hazreti Yusuf'a dönüşürsün
Aynalarında
Kuyuyu bulamaz ellerin
Kıskançlıktan
Körleşirsin

Sen...
Öyle sanırsın kendini
Ama başlangıç kadar uzaktır son
Ve kararı
Başkaları verir senin adına
Sen infazı uygularsın
Bedeninde itaatkar
Sonra boz bir eşeğe binersin tersine
Geleceğe sırtını dönüp
Kısmetini geçmişte ararsın
Keyifle

Kaldırım Bülbülü

Bu yolun efendisi
Köşe başı gülüyüm
Yağmurun tiryakisi
Kaldırım bülbülüyüm
Çoktan sönmüş ateşin
Yel bekleyen külüyüm
Seninle dirilecek
Bir yaşayan ölüyüm