Ben Ciğersizim
aşka düşmüşüz yaralardan bize ne.
kan revan akşamlar
alacakaranlık yalnızlıklar
ve kahrolası umutlar
sitemkar.
ama bize ne..
herkesin yarası kendine.
herkesin ağrısı kendi ciğerine...

ben ciğersizim..
paramparça ettim.
tükettim yaralara.
ben kimsesizim.
doğduğumda da tektim.
yalancı dostluklara.
farkettim..

herkesin yarası kendine.
herkesin ağrısı kendi ciğerine...


İrfan Bakırcı

Ben Daha Çok Sızıyacakmışım
şimdi farkettim...
ben daha çok sızıyacakmışım.
çok kanayacakmışım.
erkeklik yapacak ağlamayacak ama
daha çok yanacakmışım.

şimdi bir firari havasındayım.
görüş günüme gelmesin kimse.
çıkamam, cinayetimin yasındayım.
hayrında veya şerrinde değil öldürdüğüm aşkın
belasındayım.

şimdi farkettim.
ben daha çok bekleyecekmişim.
çok sabredecekmişim.
mertlik yapacak kaçmayacak ama
daha çok özleyecekmişim.

şimdi bir kaçakçı havasındayım.
benden bir şey istemesin kimse.
veremem kaçırdığımın pususundayım.
hayrında veya şerrinde değil giden sevdanın.
namlusundayım


İrfan Bakırcı

Ben İkimizin Yerine Kahrolacağım
artık gidiyorum.
henüz daha çokça incitmeden seni.

verdiğim acıların yanında.
küçücükte olsa dokunabildiysem yüreğinin bir köşesine.
anlıkta olsa yaşatabildiysem bir tebessümü
bundan sonra onun gururunu duyacağım.
sen hep gül ey sevgili.
ben ikimizin yerine ağlayacağım.

artık gidiyorum.
henüz daha çokça kaybetmeden seni.

yaşattığım hicranların yanında.
kaldıysa benden yana parmak uçlarında tatlı bir sıcaklık.
olduysa hayalim gözlerinde bir anlık.
bundan sonra onun sevincini yaşayacağım.
sen hep mutlu ol ey sevgili
ben ikimizin yerine kahrolacağım


İrfan Bakırcı

Ben Kolay Ölmem
bu arsızlık,
bu yüzsüzlük nereye kadar.
ne güne dek kalacak ellerin boğazımda.
silinmesede gözlerimden hüzün,
alamayacaksın dudağımdaki tebessümü.
alamayacaksın İstanbul, öyle öleceğim.
ve ölürken bile inadına güleceğim.

benide al İstanbul!
zaten ölmeye geldim ben,
yalınayak, çırılçıplak,
yaşamak istediğim kadar ölmeye.
vur beni,
sana en yakışan şekilde, kahpece.
masumiyetine ihanet ettiğin
binlerce kalabalıktan biri olayım.
kaçırma bu fırsatı bak bir daha gelmem.
ama iyi sarıl boğazıma,
alışkınım zulümlere ben kolay ölmem...


İrfan Bakırcı

Ben Olmasamda Yaşanabilir
uyan bir sabah erken düşümün ihraç sıcağıyla
çatlak,uçuklamış dudaklarını musluğa daya.
ihanet etme buseme sana çok uzaktan yakaran.
tenime aksın ıslaklığınla o amansız yaran.
korkma henüz gelmedi hazan...

ziyan aşkları öldüreli asırlar oldu.
uğultuları beynimde çığlıkları yalan sevişlerin.
yalan olma.
yazık bu yara
sende bir yara talan olma.
bir zayi maceranın yaşanmamışlığında
elde yok kalan olma.

kan akıtıyorum duvarlardan ömrüme.
sırdaş bir akşamı yazıyorum sana
tırnaklarımın buzlu kırıklarıyla.
ihanet etmiyorum yokluğuna.
kanlarım sitemsiz.
aldırmıyorum yolların uzunluğuna.
mesafeler kifayetsiz.

herhangi bir şehirdeyim şimdi.
adı yok.
içinde sen olmadıktan sonra
öyle bir şehrin ömrümde miadı yok.
miadı, adı, tadı yok...

hani gelsem diyorum yine.
mecburi istikametime.
gelsem...
yok adresi adının.
hem inceliğini bilmiyorum henüz inadının.
gelsem;
belki yine,
köşe kapmaca oynayacağım
yalnızlığımla.
yada,
birdaha başbaşa kalacağım
hasretine batmışlığımla.

neyse geçelim bunları.
onu bir yağmursuz eylül bilir.
birde sen.
bilirsin,
ömrüme hazan ya da eylülsen.

sen.
neyse sen bilirsin....
beni böyle bırak düşünde.
beni böyle bırak hasretinde.
sen yine bir sabah uyan,bir hazan
bir sabah bensizliğin sesiyle.

uyan bir sabah erken düşümün ihraç sıcağıyla
çatlak,uçuklamış dudaklarını musluğa daya.
ihanet etme buseme sana çok uzaktan yakaran.
tenime aksın ıslaklığınla o amansız yaran.

boşver neyse,
biliyoruz ikimizde
ben olmasam bile,olur seni ömrüne kanıyla yazan.
ben olmasam bile,bahtiyar yaşanabilir bir ve
her hazan...


İrfan Bakırcı

Ben Onun Yalancısıyım
yağmur yağdı sandım,
ağlıyormuşsun.
vakit geceyi bulmuş haberim yok.
korkarım ben karanlıktan,
yağmurlarda içimi üşütür.
sil gözyaşlarını,
ısınsın içim.

bana bir avuntu bırakmışsın,
nemli gözlü bir resim,
ıslak ıslak bakan iki kara göz.
sabaha çok var,
senin de gözyaşların ürkeklikten galiba.
kıs gözlerini,
sessizlik olsun yanaklarında.
hiçbirini harcamadım gözyaşlarının,
bak hepsi avucumda.

bir gün dönecek diyor rüzgar.
sahi, dönecekmisin?
sabah olacak mı?
saatim durmuş,
saniye hala sessizlikte.
ben yapayalnız ve sensizlikte.
ama rüzgar söz verdi.
getirecekmiş seni bulutlarla,
yağacakmışsın bana.
ıslak ıslak okşayacakmışsın saçlarımı.
göhsünde uyanacakmışım sabahlara.
açtım bak ellerimi semaya,
hadi gel,düş artık avuçlarıma.

sakın üzme beni olur mu?
incitme hislerimi.
kırma sakın hevesimi.
gel ne olur.
gelde rüzgar mahçup kalmasın.
pişman olmayacaksın.
gel makbulum.
tertemiz bir anne duasıyım.
ben değil rüzgar dedi gelecek
ve ben onun yalancısıyım.


İrfan Bakırcı

Ben Sana Ne Yaptım ki?
ben sana ne yaptım ki?
yıldızlarımı sermedim ayaklarına,
yolunmu olmadım üzerine bastığın,
bensiz koyunca başını üzerine;
hıçkırıklara tutulup kanamadımı yastığın?

böyle bir veda revamıydıki?
sözlerin yalanmıydı,
tebessümlerin sahte.
hani hep ben ısıtırdım ya;
üşümedimi avuçların yine o saatte?

ben sana ne yaptım ki?
seviyorum demedimmi
gözlerinin içine bakarken
yüzlerce kez ölümüne?
kahvesinin dehlizlerinde,
salmadımmı kendimi sonsuz umuda?
hiçmi için burkulmadı,
sevdiğimiz şarkı çıkınca radyoda?

neden gelmedinki?
böyle bir beklemek ibadetti hak nazarında.
böyle bir istemek felaketti aşk pazarında.
böyle bir sevmek, ölmekti.
ama tek çarem sendin
ve seni beklemekti...


İrfan Bakırcı

Ben Susuyorum Ama
sen ömrümün ziyan olmuş en deli isyanı,
yerin, gülmek yasaktır yazılı
hayat koridorumun en başında.
hasretinden, mutluluğum hep sıfır
kederlerim milyon yaşında.

oysa aşkı yazacaktı ikimize dair,
ömrümün tüm boş salonları.
seni konuşacaktı,
beynimin ve gönlümün tüm platformları.

seni anacaktı eski dostlar
seni soracaktı
beni sorgulayacaktı.
lakin sorulacak, sorgulanacak
hiç bir şey kalmadı senden ve bizden geriye.

sadece susuyorum ardından
ve tek suskunluğum kalıyor bana.
susuyorum sana.
kuruyor dudaklarım
sade aşkına.
ah bi olsaydın diyorum sadece,
eskisi,
hatta razıyım en eskisi gibi.
benim olmadığın en eskisi.
iki arkadaş olduğuğumuz günlerdeki eskisi.
ben susuyorum ama
susturamıyorum içimdeki o sana susayan isyani sesi.


İrfan Bakırcı

Ben Ümitsiz Bir Vakayım
dudaklarımın en kuytu kıyısından süzülür tebessümlerim
gözlerimin en suskun dehlizlerinden.
yüzümdeki kara,
elimdeki kan.
yazgımdan.
ağlamayışım kalpsizliğimden değil;
kadere inadımdan.
tutmuyorsam ellerini,sarmıyorsam seni,
sevmediğimden değil,
aşktan anlamadığımdan.

ben ümitsiz bir vakayım...
farzetki bir yıldızdım ömründen kayan.
sende git, boşa vakit harcama,
adım sevdasızlık,yaşantım ziyan...


İrfan Bakırcı

Ben Üzülmüyorum
akşam olmuş sen yokmuşsun.
yastığım öksüz kalmış.
odam kimsesiz.
ben üzülmüyorum ama
onlar kaldı çaresiz.

sabah olmuş sen yokmuşsun.
kadehim boşalmış.
perdem kapalı kalmış.
saat iş saatinin ilerisinde
suskun kalan o boşver
ben uyanıyorum her alarm sesinde.


İrfan Bakırcı