Dedim.

Kapat gözün bakma güne,
Gönül,sana sevme dedim.
Gün bugündür,dönme düne,
Sevip dizin dövme dedim.

Gönül diri,Sevgin iri,
Seveceksen bir dilberi,
Yalpa vurup kalma geri,
İşle ilmik ivme dedim.

Kapat kapın kal içerde,
Dışta başın girer derde,
Dönüp durup her bir yerde,
Seveni de kovma dedim.

Gidip girdin bilinmeze,
Düştün ender onulmaza,
Senle birlik olunmaza,
Derdin yanıp,sövme dedim.

Bu can sana artar, yeter,
Ve ne kovar, ne de satar,
Anladım ki baştan atar,
Yapma, etme,savma dedim.

Evrim Evrensel

Derdini Söylemeyen Derman Bulamaz Yazıhanesi

Dertlim benim,
Demedin derdini bir kez,
Dermanı bulurdum belki...
İlacın olmazmıydım acep,
Merhemin sürerdim kesin,
Dertli olmam kör etti seni...

Derdin;
Bir kez bile kapısına uğramadığı,
Ömründe yüzünü dahi görmediği derdin,,
Kucak açıp koşarcasına,
Dert uğramayan dertsizlerine,
Arayıp durdun derde dermanı,
Dönüp bakmadan yüzüme...
Dertliyim ya...

Dertlim benim;
Hani dermanın?
Nerede ilacın?
Sürüldü mü merhemin,?
Dindi mi bir nebze acıların...?

'Kelin ilacı olsa keline' dercesine, gittin...
Uçar gibi arkana bakmadan,koşa, koşa,,
Çaldın dertsizin kapılarını tek tek,

Bileydin;
Zehirin balla geldiğini,
Sevginin nefret içinde yeşerdiğini,
Ustanın'Dertsiz tabibten derde derman olur mu? ' dediğini,
Ya da 'Dertsizler dert halinden ne bile' deme'sini,,,
Dertlim benim...

Ben bu derdi çeke çeke kazandım,,
Yılların sonunda dert okuyup yazdım..
Kolay doldu sanma bu derdin kazanı,,
Dertlerden kurduğum filolarım,
Dolup taşan depolarım,
Hangarlarım,Silolarım,
Öyle kolay mı kazandım...

Dertlim benim;
Aradın durdun dertsizlerden dermanı,
Oysa; dövünmekte dertlerimin harmanı,
İşte bak bende,derdin türlü türlüsü,
Birgün gelmek istersen, işte adresim;
'Derdini söylemeyen derman bulamaz yazıhanesi'
Dermanın olayım,
Dertlim benim.
Kapı kilitsiz ve ardınca açık...

Nelerimi kaybederek kazandığım,
Pahası biçilemez derdimi,
Ve dert ürünlerimi de...
Bedava gelmedi bunlar,
Ve asla bedava gelmedi...
Emeği derdin şiirleri ve türküleri de...

Evrim Evrensel

Dılamın

Bir dilbere içimi içimden döktüm,
Acep dinlermi ki bilmez dılamın.
Sevgisi içinde eğildim çöktüm,
Acep anlarmı ki olmaz dılamın.

Sevgisine kul olup,boynumu büktüm,
Sandım ki cennet-i alaya çıktım,
Arı namusu da kökünden söktüm,
Acep sinermi ki solmaz dılamın.

Baş koyup ağladım onun dizinde,
Dolaştırdı dağında,ova düzünde,
Bir kıvılcım çaktı akıp gözünde,
Acep yakarmı ki Gülmez dılamın.

Her dem yanımda, gitmez bu nesi,
Oldu bu gönlümün Şahı,perisi,
Sevdimi bir insan vız dır gerisi,
Acep aklarmı ki n'olmaz dılamın.

Solu nokta benli,ben'i ben olsam,
Akıp fırat gibi gönlüne dolsam,
O bülbül dalımda,ben gülü olsam,
Acep konarmı ki solmaz dılamın.

O bende ruh oldu,hemi dılamın,
Kutsi bir sedaya döndü kelamı,
Sevdası sevdamla verdi belamı,
Acep dönermi ki kalmaz dılamın.

Uyudum kolunda rüyaymış kurdum,
sokulup koynunda çırpınıp durdum,
Ar edebi namusu sel suya verdim,
Acep avlarmı ki salmaz dılamın.

Canımın içine koydum cananı,
Vız geldi dünyanın sarayı,hanı,
Sevdim o dilberi tenimde teni,
Acep bölermi ki çalmaz dılamın.

Evrim Evrensel

Dik duranlar kora yandı

Çektiğim bu cevru cefa,
Süremedim zevk-i sefa,
Mazlumun hakkın müdafaa,
Edenler hep dar'a yandı.

Gelmedi baharla yazı,
Dinmedi yürekte sızı,
Harabat gönül enkazı,
Kaldıranlar nara yandı.

Zorbalar hakka eğemen,
Haksızlığa boyunmu eğem,
Menfaate eğilemem,
Dik duranlar kor'a yandı.

Derdim dehledim pazara,
Karadeniz'den Hazar'a,
Düşünen,çizen,yazara,
Hal bilene soran yandı.

Evrim Evrensel'i nidem,
Bir yer bulup ora gidem,
Sustu pınar,akmaz didem
Yürekciğim har'a yandı.

Evrim Evrensel

Divan Yatak değildir.

Divan deyince aklına gelen karyola,
Divan bir meclistir, yatak değildir.
Sevdanın yolcusu çıktım ki yola,
Gönlüm bağıgülşendir,batak değildir.

......

Evrim Evrensel

Doğum Günün Kutlu Erinç

Onbeş ağustos doğum günün,
Doğum günün kutlu Erinç,
Mutlu bahtiyar gün günün,
Doğum günün mutlu Erinç.

Aslın benim,özün benim,
Sensin dölüm,sensin cenin,
Hem ruhumsun hem bedenim,
Buğday hiç olurmu pirinç.

Aç gözünü gör gerçeği,
Dikenle paylaş gül çiçeği,
Sılamız hasret gerçeği,
Doğum günün yurtlu Erinç.

Senin aslın özün bir kürt,
Başka olmak tıpkı züğürt,
İster sök at,istersen dürt,
Doğum günün dertli Erinç.

Kolay olmadı doğumun,
Bakma öyle o düğünün,
Kıskanırlar seni bu gün,
Aslın ile eyle övünç.

Döl'ündür Evrim Evrensel,
Kaçma öte gel beri gel,
Korkma ondan olsa ecel,
Yaşam ölüm reel, gerçek.

Evrim Evrensel

Dostlar yüz çevirdi

Dost olanlar bana yüzün çevirdi,
Arzu halin Hak'a bildir Evrensel.
Muhanetin sözü yaktı kavurdu,
İnsaf edin taze güldür Evrensel.

Esti deli poyraz külüm savurdu,
Döktü yapraklarım dalımı kırdı,
Vurdu gönül,şişesini devirdi,
Al kadehler içinde mey'dir Evrensel.

Yaren ile yare oldu elveda,
Bari sırlarımı demeyin yada,
Kim kaldı ki, kalasınız dünyada,
Gider gelmez uzun yoldur Evrensel.

Ateş düştü içerimi kavurdu,
Felek vurdu sillesini devirdi,
Nazlı yar dediğim yüzün çevirdi,
Senden evvel dosta kuldur Evrensel.

Evrensel'im söyler sözüm aheste,
Bülbülüm ötermi telli kafeste,
Dostu kanda koydum,cananı yasta,
Yeter cevreylemen güldür Evrensel.

Evrim Evrensel

Doymaz Bir Caniyim.

Doymaz bir caniyim, içtiğim kandır.
Önüme sürüleni kıyıp öldürdüm.
Tarihler boyunca aldığım candır,
Ne alimle bileni bulup öldürdüm.

Şeyh'lerim var benim, patronum ağam,
Hizmette kusur etmem, sadık uşağam,
Kinim ışığadır, Karanlığa aşığam
Çok uğraştım ne kandiller söndürdüm.

Düşmanım, okur yazara, hele basına,
Bab-ı ali de od verdim matbaasına,
Odunla ormanda küt kafasına,
Sabahattin Ali'yi vurup öldürdüm.

Aziz Nesin, Yaşar Kemal ve Beşikçiyi,
Aslolan gizdedir, ararlar tetikçiyi,
Günün ortasında, Abdi İpekçi'yi,
Gözümü kırpmadan vurup öldürdüm.

Kan gıdamdır, bilemem alınteri.
El yetiştirsin Gothe, Martin Lüteri,
Diyarıbekirde aksaçlı Musa Anter'i,
Bölücüdür kürttür deyip öldürdüm.

Kin nefret besinim, bilmem sevgiyi,
Param parça ettim Uğur Mumcu'yu,
Evinin eşiğinde Bahriye Üçoğu,
Paket paket bomba sunup öldürdüm.

İlahlarım 'öldür' der, emridir çünki,
İnsanla, Sevgiyle kurmam ahenki,
Ermeni olduğundan Hırant'ı Dink'i,
Aleme de meydan okuyup öldürdüm.

Dostum Leş kargası, güvercin hasmım,
O barış yanlısı ben tersi düşman,
Kan dökerken asla olmadım pişman,
Güvercin kanatın kırıp öldürdüm.

Her birimin başı çıktı kınadı,
Güvercin çırpınır, kan'da kanadı,
Akıl ermez bana, yürekler yandı,
Ne yiğitler al kanlara bandırdım.

Kimi 'telin' dedi, kimi dedi' çirkin,'
Yok orda yok burda suçlu ararken,
Korkum yok, böyle patronum varken,
Namusluyu çamur, kara çalıp öldürdüm.

Şeyhlerim ister bende yapıyom,
Aslen aşıkarım, gizden bakıyom,
Öldürüp, öldürüp, bazı bıkıyom,
Sessiz Süküneti bozup öldürdüm.

Öldürtenle kınayanın yokturki farkı,
Kınamalar yaparken çevirir çarkın,
Mobil yaşatırlar, yok evim barkım,
Gündüzleri geceye boğup öldürdüm.

Senelerdir kim bana 'dur' diyebildi.
Saltanatım sürerim, kim yiyebildi,
Her öldürdüğüm halkı ikiye böldü,
Avuç ovuşturdum, dönüp öldürdüm.

Sır değilim aslında gayet açığım,
Ne firardayım nede kaçağım,
Emrimde her konfor, vize, uçağım,
Çok defalar çok patronlar kandırdım.

Kimse dokunamaz, atarım volta,
Öyle çok besleyenim var orda burda,
Farksız Şişli,Eyüp, Taksim, Galata,
Hasan Fehmi'yi nara atıp öldürdüm.

Gelir Siparişler işim yaparım,
Aranırken bile ayan bakarım,
İstediğim merciye girer çıkarım,
Tılsım aldım ben görünmez kıldırdım.

Evrim Evrensel der ben bir İnsanım,
Beni katil yapan utanın,arlanın,
Can alırken dahi bende bir canım,
Bilemem ben benimi kandırdım.

Evrim Evrensel

Döndüm Bir yalana,masalım kaldı

Munzur dağlarının öte yüzünde,
Kayadan Su alan sümbülüm kaldı.
Ovacık gölünün sessiz düzünde,
Boynu bükük olan al gülüm kaldı.

Ürettim dertlerin türlü türlüsü,
Gönül yaralarım katmer dür(ü) lüsü,
Sevdiğim Munzurun orda birisi,
Yandım korlarına bir külüm kaldı.

Munzur coşkun aktı sevdamı yedi,
Ne merhamet etti,ne aman dedi,
Şaşakaldım, gaflette enseledi,
Kaptı zirvesine ne halim kaldı.

Mercan boğazında, ha havaçorda,
Söz fayda etmedi, gönül hovarda,
Onca sevdalarım sır kalsın orda,
Ne dökük yaprağım ne dalım kaldı.

Evrensel Munzurun orda var oldum,
Gönlüme Ovacık yetmez dar oldu,
Aşk atına bindim yele savruldum,
Döndüm bir yalana, masalım kaldı.

Evrim Evrensel

Döner sefile.

Gönül dağlarımın başı borandır,
Göremez ki kınar,körler nafile.
Az yaşa çok yaşa sonu virandır,
Gülşen sanan kendin(i) , bakın gafile.

Hazan gelir,bağın yaprağı solar,
Gizli gizli seni senlikten çalar,
Bastığın bu toprak gözüne dolar,
Toprak olmam diyen döner sefile.

Güneşin,yıldızın,ay'ın kaybolur,
Ömür akar,fikrin bir bir zay olur,
Bir yalan uğruna eyvah vah olur,
Yalan olmam diyen ahmak,gafile,

Kopacak fırtınan,yağacak karın,
Kalacak fanide tek intizarın,
Dosttan aldım yaram oldukça derin,
Dertli olmam diyen çekermiş çile...

Evrim Evrensel