Bombalar taşınıyor

Sen uyurken
Sacacık yatağında
Çocuklar ölüyor
Bak Bağdat'ta
Bombalar taşınıyor
insanlara
Tepemizden geçen
uçaklarla

Ayşe Adlım

Burnumda tütüyorsun

Özledim seni
Burnumda tütüyorsun
Karanlık kapılarda belirip
Kayboluyorsun
Esen yellerle gelip
Saçlarımı dağıtıyorsun
Kara bulutlarla süzülüp
Yanağıma damlıyorsun
Bir ses olup gece yarısı
Beni çağırıyorsun
Kar olup Erciyes'te
Eriyip içime akıyorsun
Özledim seni
Burnumda tütüyorsun

Ayşe Adlım

Burnumun direği

Burnumun direği sızlıyor
derlerdi de hani
Nasıl sızlarmış derdim
burnun direği
Oysa şimdi
İrili ufaklı taşların
Yerlerini hiç unutmadığım
duvarlar
Süpürdükçe oyulan
Toprak yollar
Çatlak taşlı merdivenler
Ardıç damlı evler
Yüzünü bile görmediğim
Mini mini yavrular
Aklıma geldikçe
Burnumun direği
Öyle bir sızlıyor ki

Ayşe Adlım

Can İstanbul

Ah İstanbul, can İstanbul
Kıyamam ben hiç sana
Yaktılar, yıktılar, kazdılar
Çaldılar, çırptılar, kaçtılar
Yetmedi İstanbul, can İstanbul
Kastettiler toprağına
Zehir verdiler kanına
Ah İstanbul, can İstanbul
Dilin olsa da haykırsan
Yeter, yeter Allah aşkına!

Ayşe Adlım

Canımın içi

Oğlum, canımın içi
Gelip bana seslendin, niye ki
Bir sıkıntın mı var
Yadırgadın mı yerini
Batar bu yatak artık
Kapayamam gözlerimi
Özledim kara kaşlım
Seviyorum, çok seni

Ayşe Adlım

Ceza

Bakışın yok gökleri delen
Gülüşün yok ışıklar saçan
Sesin bile yok artık
Silindi kulağımdan
Neye sarılsam hatıra diye
Çıkıp gittiler hayatımdan
İhanetin bini bir para
Daha bir özgür herkes
Canım dediklerinin bile
Yalan sözleri, hep entrika
Nasıl dayanabildin bunca zulme
Anlamış değilim halâ
Bilsinler ki, bu bir ceza
Seni alarak yaşattı Allah
Bunu onlara
Üstelik suçluluk duygusu
Oturdu içlerine kapkara

Ayşe Adlım

Cumhuriyet

Yine tüylerim ayakta
Ağlatan sesin kulağımda
Her Cumhuriyet Bayramında
Lekelenmiş gururum
Sevincim buruk ama
İhanet ettiler sana
Kanını emdiler Cumhuriyetin
İhanet ettiler vatana
Kalk da gel Anıtkabirden
Şimşek şimşek bakışlarınla
Yeniden biz olmayı öğret
Yeniden dirilelim seninle
Daha nice seksenüçlere

Ayşe Adlım

Çabuk kaybettiklerimdensin

Geç bulup da
çabuk kaybettiklerimdensin sen benim
Bir Temmuz sıcağında çiseleyen
yağmur gibiydi gelişin
Buram buram
toprak kokusu bıraktın ardında
Öyle ani oldu ki gidişin
Toprak bile doymadı sana

(Son satır sevgili Sergül Vural'a aittir.)

Ayşe Adlım

Çal oğlum

Çal oğlum
Uzun ince bir yoldayım
Kendim ettim, kendim buldum
Çal oğlum
İşte gidiyorum çeşmi siyahım
Acem kızını da çal
Yemen türküsünü de
Çal da dinlesin yüreksizler
Belki yeşerir ölü duyguları
Belki ıslanır göz pınarları
Belki kullanırlar mantıklarını
Belki anlarlar insan olduklarını
Anlamayan da anlamasın varsın
Anladığını sansın
...... dilini, çarşafını, yalını
Dururken kendi özü, kendi sözü
Ezberlesinler uydurma günahları
Düzmece masalları
Çal oğlum sen Gesi bağlarını
Ben razıyım
Parçala kemanınla
Bir kalbim var zaten
Feda olsun sana

Ayşe Adlım

Çan sesleri

Duyulsaydı sesim
Şu çan sesleri gibi
Haykırırdım dünyaya
Dirilmiş bir ölü gibi

Pazarın sessizliğinde
İnleyen çan sesleri
Öylesine de korkunç ki
Bir azrail sanki

(1981)

Ayşe Adlım