Sen

Ben hasreti yüreğime yazdım.
Sensizliğide gönlüme.
Hep sendin bağırışlarım,ağıtlarım,yalnızlığım,
ve gözyaşlarım.
Sendin,güzeller güzeli,
bir mıh gibi çakılan beynime.
**
Sendin kâbuslarım,güzel rüyalarım.
Hiç okunmamış,adına ismin dediğim,
açmaya korktuğum dolabımdaki,
saklı tozlanmış sayfalarım.
Eskimiş kalemimin,boyası
ve bazan anlamsızlaşan şu yazılarım.
Kimi zaman kışı ortasında yaşadığım,
sendin ah! Sensiz baharım.
***
Sefilliğim,sessizliğim,garip duruşlarım.
Gecenin bir vaktinde,
haykıran,korkak uyanışlarım.
Semaya ellerimi açıp; Allah'ım diyerek,
ağlayarak,başlayan yakarışlarım.
Tövbe tutmaz isyanlarım,
sevaplarım,edepsiz günahlarım.
****
Ay yüzlüm.Gün gelir bende ölürüm.
Ot bitsin mezarımda bir tutam.
O otuda mezarımda ben,sen sanam.
Kökün bende kalsın,dallara uzanamam.
O kök uzasın bedenime,sarsın beni,
kolların gibi.
Orda bile seni kimse değil,
ne olur sanki,hep ben ansam.

Ali Binboğa

Senden Sonra

Senden sonra ben,rüzgâra bıraktım kendimi,
beraber söylediğimiz şarkılara.
Sen gitmiştin ya sevgili,
ben sanki,bir derya ortasında
yolcusu olmayan,
sessiz yalnız bir gemiyim şimdi.
**
Yazdığım,belki manasız olan,şu mısralara kattım,
yalnız,bir yüze hasret günlerimi.
Öyle zamanlarım oldu ki;
gelene geçene,rastladığım herkese,
seni bir bir anlattım,
tutamadım kendimi..
***

Gözlerim yaşlı,gittiğin günde,
gittiğin hayırsız yolda kaldı.
Çok şeymi istedim hayattan,
olmayacak şeylermi.
Bir dileğim vardı sevdiğim,
Senin bir yerde değil,
yanımda olmandı.
****
Kadehlere bırakmadım kendimi,
Bu günlerimede alıştım.
Eskiden olduğu gibi,çarşıya çıktım,
gezdim,dolaştım,güldüm,ağladım,
dönüp kızlara dahi baktım,herşeyi yaptım,
dünyanın anasını bile sattım.
Ne yaptım,ne ettimsede yar,
bir seni unutmadım,
bir seni unutmadım..........

Ali Binboğa

Seni Seviyorum(aklımdasın)

Dışarıda,saatlerdir lapa lapa kar yağıyor.
Buğulanmış,kenarı kırık penceremden seyrediyorum.
Paslı,eski emaye sobam yeni sönmüş,üşüyorum.
Üzerimde senin aldığın
çürümüşlüğünü kabullenmediğim,iğreti hırkam.
Gittiğin günün umudu içinde,gözüm yolda bekliyorum.
***
Odam soğuk,odam sessiz ve karanlık.
Aklımdan çıkmayan sen,beni hiç bırakmayan.
Aslında gitmemiş,aslında hep yanımda kalan.
Bazan benden ne umduklarını anlamadığım,
Ne isteyeceklerini bilemeyen,döşürcüdür fakir kapımı çalan.
Onlarda biliyor,seni bekliyor bu bahtsız adam.
****
Bin kere lanet şu kaderime,hep aklımdasın.
Yanımdasın ya; seni karşıma alıp,duvara bakıp konuşuyorum.
Çekinmeden,utanmadan,sıkılmadan söylüyorum artık,
Seni seviyorum,seni seviyorum,seni seviyorum......
Seni gecenin siyahı gibi,yağan şu karın beyazı gibi seviyorum.
Bunu bağır,bağır bağırıyorum,
Hey sevdiğim duyuyormusun beni,herdem aklımdasın.
Herdem aklımdasın.Seni seviyorum.

Ali Binboğa

Sevdiğim İlk kadın

Gökten bir yıldız demet ettim,
dizlerimin üstündeyim annem,sana getirdim.
Sayki dağıldı,didik didik etim.
Yaşı dinmez gözüme,birkez baksan anneciğim.
Çok uzaktan meleklere el eyledim,
seni bana bıraksalar anneciğim.
**
Ne çok severmiş seni,şu sefil yüreğim,
şimdi daha çok anladım.
Yorgun yanıma düştü kollarım,kırıldı belim.
Çok zormuş seni o halde görmek.
Gittin sanki,bir başıma kaldım.
Bu yitik halimle,bırakma beni anneciğim.
***
Feda olsun bu beden yoluna,
sök yerinden senindir,al kalbim.
Zaten değilmiyim ki; ben senin.
Daya ak başını göğsüme,
kesik nefesine,eş olsun nefesim.
Sana bir kurbanlık koçum,kapına geldim.
Sensiz koma beni anneciğim.
****
Ayağın altını öperim eğildim,
huzurundayım anneciğim.
Kaldırabilirmisin başını,bir gülsen yüzüme,
o zaman bırak kör olsun gözlerim.
Kıymazsın sen bana,acı şu halime,
Beni sensiz bırakma anneciğim.
*****
Sen sönmeyen bir sokak lambası.
Ah anam! Dinermi bu yürek sızısı.
Sen halsiz orda,çaresiz,ben kolları bağlı.
Ömrümün kışı hem baharı,hem yazı.
Sen sevdiğim ilk kadın,
bedenimin bir yarısı.
Solmayan çiçeğim,canım anneciğim..

Ali Binboğa

Sitem

Kaç yalan söyledim,kaç kere döndüm yeminimden.
Gençliğimi,yükümdeki yalnızlığımı sattım pazar pazar,
Derdine senin düştüm düşeli.
Hak şahittir,ömür gitti ömrümden.
**
Anam fukara,görüp ağlar halime.
Bizde konuşmaya analar bile çekinir yarim.
Ezik büzük,canım anam,bir kelam edemez yüzüme.
Hıçkırıkları hep sessiz,bakıp bakıp gözüme.
***
Nazından geri kalma sevdiğim,bakma söylediklerime.
Bendeki; bülbülün güle olan bir sitemidir.
Aldırmayasın ha,seni sayıklayıp kan ağlayan yüreğime.
Alışmış bu pejmurde adam sana,dertlerim eskidir.
****
Beyhude geçmiş avare günüm,senden önce.
Konacak dal arayan,serçe misali.
Sende gizliymişim,saklıymışım meğer,
Para,pul,altın,akçe misali.

Ali Binboğa

Son Veda

İzmir'in Gültepe'sine bağdaş kurmuşum,
yaşlı bir çamın gölgesindeyim.
Kuş sesleri kulaklarımda,
yoluma yaren olmuşu arar gözlerim.
Dilimden hiç düşürmediğim,
bir türkü tutturmuşum,
bir benim hasretliğim var,
bir İzmir'in güzelleri içinde.
Bağırarak söylüyorum
sonra gözümün yaşı karışıyor,
dosta olan sözlerine.
**
Konak meydanına bir selam verdim.
Bir kalabalık,bir insan seli,
kayboldum aralarında.
Uzattım elimi,
falcı güzel bir esmer kıza,
anlattı bana ne var,ne yok
neymiş benim derdim.
***
Karşıyaka'ya bakıyorum ışıl ışıl gözlerim,
ayrı bir alem,
alışık olmadığım,kocaman binalar,
binalar arasında
silinir gibi oluyor düşlerim.
****
Suyu geçiyorum,
sanki kanatlı bir kuşmuşum.
Bir ümit,içimde bir heyecan,
hayret,
yorgun dizlerimde bir derman.
Öyle haykırarak gelmişim ki,adını dostun,
birden bağlandı elim kolum,
tutulmuş dilim,
susmuşum.
****
Bir minnet borçluydum,
bir özürüm vardı dilenecek.
Ben dostluk zarfının hiç birşeyi değil,
belki bir puluydum.
Çok şey vardı içimde,
çok şey söylenecek.
Özürümü de,sözlerimi de o zarfa koydum,
suyun kenarına,taşların arasına bıraktım,
gelip alsın diyerek.
Bir selam,son bir veda ederek..

Ali Binboğa

Şehrin Yoksul Kesimindeyim

Şehrin yoksul kesimindeyim,garip bir alemdeyim.
İnsanlar bezgin,insanlar yorgun,kimse gülmüyor.
Zaman öylesine hain,bir o kadar zalim,
Kış bitmez,mevsim hep aynı mevsim.
**
Şehrin yoksul kesimindeyim,tarifi zor bir haldeyim.
Çoğu zaman aynı belirsizlik,aynı çaresizlik.
Tebessümle baktıklarım aciz,günahsız çok temiz.
Bense aralarında bir gönül yorgunu,yıkık viraneyim.
***
Çocuklar oyun oynamaktan habersiz,
Kimi simitçi,kimi boyacı,kimi bilmem ne;
Burda vakit,ne kadar yüreksiz.
Sessiz bir feryattır bu,dertler dilsiz.
****
Şehrin yoksul kesimindeyim,yani; çocuğun çocuk olmadığı yerde.
Gençler söyleyemez sevdiğini,söyleyemediğim gibi.
Yalnızım ben,
Sevda yasaktır bize,bu sefil alemde.
*****
Bir çay,bir simit sabah kahvaltım.
Çaycı Rıza abi,simitçi en yakın arkadaşım.
Aklımda herzaman uzaktaki sevdiğim.
Ben şehrin yoksul kesimindeyim..

Ali Binboğa

Şu Bendeki Gönül

Ne köşkte gönül,ne sarayda,
Bir muhabbet,bir dost arar durur..
Ne zülü,ne gümüş,ne altında,
Eğlenecek,bir yer sorar durur.
**
Ne gönlüme bir yar buldum,
Ne kendime bir post oldum..
Hayal ettim,koca dağlar kurdum,
Acımaz,gelir bozar durur..
**
Şu yücelerin erimez karıyım,
Ben sefillerin ezik yanıyım.
Kalemimin hem çırağı,hem ustasıyım.
Eline alırda bıkmaz,yazar durur..
**
Kimin tuttu ola bilmem ahı,
Boşa koydum dolmadı,dolu desen almadı.
Gider oldum,toparladım tası tarağı..
Ardımsıra gönül,ağlar durur...

Ali Binboğa

Usta - Çırak

Makineler işler,sıra sıra,
göz görmedik makineler.
İnsanlar çalışır arasında.
İnsanlar aşağıda,
insanlar yukarda.
Bir benmi çırak kalmışım,
bu mahşer-i alemde.
Sağım usta,solum usta....

Ali Binboğa

Uzun Cadde

Gecenin karanlığı düşmüş,yolun ortasına.
Bir uzalı cife yatıyor sanki kaldırımda.
Gece hayretler içinde,ay karanlık.
Çirkin kargalar üstüme üşüşmüş.
**
Ben yalnız,ben kendime pervaneyim.
Hava ayaz,sırtım açık.
Açtım caddeyi gizleyen perdemi.
Sureti insan şeytanları seyretmekteyim.
**
Geçmişim hayal,geleceğim karanlık.
Aklım bedenime küs geziyorum..
Bir canavar beni bekliyor,cadde başında..
Adımlarımdan korkuyorum..
**
Çöktüm; soğuk,ıslak kaldırım taşlarına.
Acımaz halime felek,okumakta bildiğini.
Çizgisine çizgiler ekledim suratımın.
Ben ağladım,cadde seyretti beni.

Ali Binboğa