Cüce ve YÜCE

“Zamanım, düşlerim, yüzüm, gerçeğim, geçmişim,
Dünyam hayatım, ölümüm, içim, dışım, kalbim.”
Ruhumda göl göl, sel sel, kana kana içmişim.
(Budur harp-im)

Ecele emreden Yüce, Yüceler Yücesi,
Sen’den geldim, Sana getir, Sen’i göster Rabbim,
Ben büyük beyinli cüce, cüceler cücesi.

Çerçeve

Cesedimin üstünden ruhlarım ayaklandı,
Ölümü nasıl vacip kılındı kardeşimin? ! .
Her kırmızı ışıkta iyi bir cin haklandı,
Çatladı leşimden, mezar taşları leşimin.

Ekranın sırçaları yere düştü, topladım.
Kanlar sıçradı...kanayan cam mıydı elim mi?
Objaktiflerin önünde zıpladım, hopladım,
Öğretilen nasıl birşey, gerçekten bilim mi?

Katili hayallerin, tattığım hayat tarzı.
Gülme gülme değil, ağlama da ağlama değildi.
Tutamadım, avuçlarımdan sıyrılan arzı,
Göktaşları gözyaşımı gözümden sildi.

Çiseleyen İki Bin

insan, bin yıl gibi doğuyordu düşlere
bir çağ gibi yeni esiyordu gidişlere
zaman…

duman duman yine efkarında toprak
ve deminde dünyadaki çaylar
ve dert
hala sert
ve demirinde yine çilelerin tadı…
yeni ümitlerin yepyeni başlangıcı
ve iki bin
dertsiz bir takvimin
selamındaki gülmecik
hayatın dar pabuçlarını giymek

ve bir perde daha açmak kıyamete belki de…

güneş başka doğacak ruhumuza
güzler başka geçecek mevsim mevsim
gökyüzü başka ağlayacak yüzümüze
gülüşler eskiyecek
değişecek dünya
başka başka insanlar yağacak
ve başka başka batacak düşünceler
iklimler sevinecek
sanılacak belki de…

aşkların ayakları
uzun gelecek yorganına
kordonsuz ve kemersiz bağlayanacak zaman
kalplere
ve sökülecek bütün çiviler
tabutlardan
ve dökülecek bütün eski dişler
ağızlardan

ve bir perde daha açmak kıyamete belki de…

bir tat alınacak beladan sonra
belki de sabah ismin okunacak
seladan sonra
hayallerde kalacak
gelecekteki güzellikler
ve belki de gerçek olacaklar

insan,
bin yıl gibi doğuyordu
düşlere
bir çağ gibi yeni esiyordu
gidişlere
zaman…

ve bir perde daha açmak kıyamete belki de…

Çizgi Üzerine Yazılanlar

Deli olmak, olabilirliğimin en son noktası belki de bu.
Hayat der her geçen bu hayatta ölmeden önce.
Bir beş dakika daha isterler ecelden.
Bilinir ki ecel geldi mi saniyeliktir işi.
Bir an saniyeden bile küçük bir an gelir ve alıverir.
Seni mi bekler keyfini mi bekler beklemez elbet.
Anlamışlıkları kadar bilmemişlikleriyle mevcut ömürler,
Seril serpe bir uykulu yıldızlı gülümseme yalancıktan,
Tak düşüvermek bir anda dolunayın ağıtlı olduğu bir tarihe.
Türklükten midir nedir özlemden midir?
Yoksa istemekten midir özgürlüğü?
Sen doğru dersin sana göreli göreceli bir doğru olur.
Herkesin bir doğruluğu var ya zaten senin ki ne kadar geçerli.
Yine o herkesin kabul etmediği,
Bir kabul edilen doğru kullanılır.

Acı mıdır gerçek midir, acı mı gerçektir gerçek mi acıdır?
Gerçekten acı mıdır gerçek, gerçekten gerçek midir acı?

Koftiden alaturka bir felsefecikten ibaret,
İki nokta arasına sıkışmış kısa cümleler.

Ne taştan ocaklar kurulu kimi güzel kimi kötü kalplere.
Kötü kalp olur mu öyle hiç?
Öyle bir olur ki sen bile düşün kalbin ne kadar iyi?
Ne yaptın kendin için kendine,
Dünya sandığın ufak bir nefes almalık yerde?
Hep başkasını düşünmekle geçirilen bir dünya hayat,
Ya senin hayatını düşünen biri var mıdır?
Hani sen başkasını düşünüyorsun ya nedense,
İçten midir acımaktan mıdır çaresizlikten mi?
Ya seni diyorum düşünen birileri var mıdır,
Benim var mıdır onun bunun ya?
Varsa da kim bilecek ki bunu ya da kim bilmeli senden başka.

Umurunda mı kimse senin, kimsenin senin umurunda olduğu kadar?

Ben sana bir şey söyleyeyim mi kendi doğrumca,
Kabul etmesen de ya da etsen de,
Derin bir nefes çekip oh diyebiliyorsan derinden,
Yüzünde ve gözünde minik gülmecikler oluşuyorsa
Ve aldığın nefes için şükredebiliyorsan
İşte o zaman yaşıyorsundur mutluluğu…

Bir şeyin tarifi daha var ben de,
Bilir ama anlatamaz kimse hayat denilen şey,
Bir süre sonra unutulmaktan ibaret bir akşam yemeği gibidir.
Yaşadığın sandığın yaşamayı sana bahşedildiği üzere yaşamaktır.

Hayat; adım attığın toprağın altına yatmaktır.

Çöl Masalı

Rüzgardaki kanat çırpan canım
Sensizliğin kilitli ufkumda yaralı.
Tahtımın katil sevgisi sen oldun,
Aşkımda Şirin Leyla Aslı bakışlı.
Yalvardım kalmadın, ama giderken,
Çaldın beyazlığımı hırsız çalımlı.

Gel canıma sevgilim gel canıma
Ölsün acılar, öksüz kalsın çileler
Oh canıma sevgilim oh canıma

Gökkuşağı içinde,
Gökyüzü yanındadır,
Bu sevda yarında, canında, kanındadır,
Tut ellerimi anlat her şeyi,
Eli kınalı,
Hurma dudaklı,
Adı şu olsun;
Çöl masalı
Çöl sen ol masal da ben
İster oku ister sat
Olsam da ben yakışıklı
Sen gözleri pırlanta ışıklı

Damlaya Damlaya Yağmur Olan Şiir

Biri gül
Biri bülbül
biri susar biri konuşur
ikiz buluttan düşen
iki avuç göl

ikiz bulut damlar
damla yağmur olur
yağmur da deniz
öyle berrak
öyle temiz

ah bir görseniz!

Dansa Ortak İki Gül

dansa ortak iki gül ve utangaç
yarım-yamalak bir şarkı çalıyor
ve henüz saat kaç
susuz kalmış dudaklar küs
geçiştiriyor zaman her teneffüs
ama etkisi yok o dansa
öyle de sanılıyor olabilir
keşke o da öyle sansa

dansa ortak iki gül ve utangaç
biri kırmızı biri beyaz
mevsim de baharı aştı, şu an yaz
gözlerinde tek ifade
“seni seviyorum” demekte
ve ağlamak yasak
sonuçta “sen” ve “ben”
yok olmadı
ilk önce “sen” sonra “ben”

dansa ortak iki gül ve utangaç
şarkımız bitse de sorun etmek yok
ruhumuzdaki aşk gönlümüze taç
“bu kaçıncı” demek yok
beraber olmak
değil mi zaten tek amaç
haydi durma
ruhunu bana ruhuma saç

bitsin artık olmayalım
ne “sen” ne de “ben” utangaç

Değerin

Yıldızlar kadar güzel ve uzaksın,
Sesimi duyacak kadar da yakın.
Alınyazın kadar temiz ve aksın,
Elbet budur birçok insandan farkın.

Seni bir gün göremezsem, mutsuzum,
Olmazsan ne tadım kalır ne tuzum,
Sensin kışım, yazım, kuzum, sonsuzum,
İşte bu kadar büyük bende aşkın.

Deli mi Oldum Ne

Camekandan ülkede delirttim korkularımı
Sakladım hiç umulmadık bir yerde uykularımı
Avuç içi yalnızlığımı örümcek ağına kaptırdım
Suskun sesimden sildim yorgun yankılarımı
Kayboldum alnımın çizgilerinde
Alıştım
Kadere inandım
Ağladım

Camekandan yürekte parçaladım heyecanlarımı
Ayırdım canımdan canlanan canlarını
Gündüz gözüyle çöl olmadan belirdi seraplar
Ölmekten bıktım daha yaşamadan yaşlanmadan
Korkuttum çizgili geleceğimi
Çalıştım
Kendimi anlayamadım
Ağladım

Camekandan filmde ışıklarım kırıldı bitmeden sahneler
Camlarım kanatlandı penceremden son çekimde daha neler
Maviliğimi gizledim özgürlüğümün gölgesinde
Kandırdım mecnunları öldürdüm Leylaları
Yanlıştım
Ama inanamadım
Ağladım

Karınca yuvalarında biriktirdim nefretlerimi
Deli mi oldum ne
Bağırdım
Çağırdım
Çıldırdım
Eğdim başımı
Ellerimi sırtımda bağladım
Ağladım…

Delikanlı Aşk

Kaygılarının cesedlerini yak gitsin
Cinayetlerinin kimliğini sil tüm zamanlardan
Ve sakına ağlama olur mu?
“kıyamam...”

Okyanus bakışlarında yıka gözbebeklerimi
Gülücüklerimi masmavi ışıkla besle
Ay batarken kırık kalemimin ucundan
Çilelerini yoprağa serp
Çileklerini topla dallarından
Ateş rüyalarından uyandır beni
Söndür korkularımı
Hafızamı yaz yeniden
Gül yakından yakından,
En mutlu halinle
Herşeye kanarım kanmasına da sana
“doyamam...”

Acı sancıları varken şah damarlarımda
Karşımda sen beliriverdin
Süs oldun soluklarıma
Başka düşlerden uzak dur
Yalnız benim masallarımın kahramanı ol
Çünkü seni hiç kimseyle
“paylaşamam.”
Bilemiyorum
Nedir bu kalbimdeki heyecan
Kendimden geçmişim
Kentimden göçmüşüm
Aç gözkapaklarını, kapama olur mu
Eriyeyim, mavi gözlerinden, mum gibi avuçlarına
Beyaz kanatlarınla
Uçur beni mutluluklarına
Vampir şimşeklerimi
Yağmurunla sustur
Ağlayan geceyarılarımın güneşi ol
Doğ gökyüzüme
Öyle çok deli dolu duygular
Öyle çok yeni yedi renkler
Öyle delikenlı bir aşk kök saldı ki bahçemde
Bir türlü
“anlatamam...”