Hak’tır yazan her bâbı

Vasfın nedir ey şâir,kimdir kalem erbâbı….?
Aklında bir âyet var; Hak’tır yazan her bâbı…



* * *

Ahrazi

Hakikat

Nasıl kaldıysa Meryem bir anda İsa'ya gebe
Şek ve şüpheden dünya niçin ayrıldıysa,o an
Önceden hangi el çektiyse İbrahim'i gaibe
O'dur Ahmet'le birlikte son kitabı Yollayan.

* * *

Ahrazi

Halden anlayan biriyim

Halden anlayan biriyim


Dert yurdunun müezzini,
Halden anlayan biriyim.
Mektebi hayat mezunu,
Halden anlayan biriyim.

Yarı ömrü yalnız geçmiş,
En acı zehri içmiş,
Gönülden dostluğu seçmiş,
Dilden anlayan biriyim.

Daha bakmadan gözlere,
Kulak vermeden sözlere,
El değirmeden izlere,
Buldan anlayan biriyim.

Dostlar beni çağırmadan,
Gözü dalıp seğirmeden,
Cana ateş değirmeden,
Gelden anlayan biriyim.

Der Ahrazi kızan gelsin,
Sıkıntıyla gezen gelsin,
Vasiyeti yazan gelsin,
Kuldan anlayan biriyim.


Ahrazi

Ahrazi

Halisünasyon devrinin sonu

Kenefin de bir mîmârı vardır; eserim der
Sarf etmiştir vaktini,parasını milletin
Biri çıkar:kenef de lâzım birâderim der:
Saray yıkıldı,Sinân öldü,bunlarla yetin.

Kalemin de bir sâhibi vardır; şâirim der
Linç etmiştir aklını,dimağını milletin
Örnek almıştır Nâzım’ı,Yahyâ Kemâl kim der
Karanlık çöktü,güneş soldu,bunlarla yetin.

Hâinin de bir sanatı vardır; ustayım der
Satmıştır ülkesini,toprağını milletin
Hiç rengini vermeden,sıkılmadan,’’bayım! ’’der
Eskiden kalp vardı,ahlak boldu,bunlarla yetin

Toprağın da bir bekçisi vardır; yüceyim der
Hor görmüştür câmîsini,fikrini milletin
Bir misyoner gider,mason gelir; a beyim! der
Mevlânâ sustu,neyler kaldı,bunlarla yetin.

Târihin de bir günâhı vardır; suçluyum der
Aç koymuştur belleğini,rûhunu milletin
Artık başka çâre yok,Allah’tan bir yol um der
Kaderin buydu,böyle oldu,bunlarla yetin.

Milletin de bir sabrı vardır; çok katlandım der
Nereye kadar gidecek; ‘’yetin babam yetin! ’’
Allâh’ım! Fâtih’ler..Kemâl’ler..doğacak sandım der
Ne bilirdim; Öz annesi kendiymiş milletin.


* * *

Ahrazi

Halktan Hak’ka gidiyorum

Halktan Hak’ka gidiyorum


Çıktım varlık meclisinden,
Halktan Hak’ka gidiyorum.
Geçtim arşın kalesinden,
Halktan Hak’ka gidiyorum.

Yetmiyor bana bildiğim,
İbadet değil kıldığım,
Çok bile burda kaldığım,
Halktan Hak’ka gidiyorum.

Bu dünya iğne deliği,
Sığmaz ruhumun soluğu,
Dar geldi beden kılığı,
Halktan Hak’ka gidiyorum.

Sahipsiz sesleri duydum,
Gözüm kapanınca aydım,
Nurumu bütüne koydum,
Halktan Hak’ka gidiyorum.

Var Ahrazim ana yurda,
Gör ki canlar kayıp, nerde?
Nice sırlar varmış sırda,
Halktan Hak’ka gidiyorum.

Ahrazi

Ahrazi

Hamurunu gizleyemez

Hamurunu gizleyemez




İnsan astarsız dikilmiş,
Ayıbını gizleyemez,
Toprağı çok az yakılmış,
Hamurunu gizleyemez.


Gözünden anlarsın onu,
Apaçıktır her bir yanı,
Gönlüne bak öyle tanı,
Hamurunu gizleyemez.

Hepsi aynı gibi durur,
Kimi kibir, kimi gurur,
Sıfatları yüze vurur,
Hamurunu gizleyemez.


Kimi şahtır, kimi yılan,
Kimi doğru, kimi yalan,
Görür bakmayı bilen,
Hamurunu gizleyemez.

Ahraziyim, gönül görür,
Her insandan koku gelir,
Kimi tatlı kimi zehir,
Hamurunu gizleyemez.


ahrazi

Ahrazi

Hâren perdendir

Zamân sırdan gelen yegâne sürat,
Sürat varlığa meyleden küsürat,
Ol emriyle gezen bulunca seni,
Gören hâreni perdeler bu surat.

(mefâîlü/mefâilün/feilün)
***

Ahrazi

Hasret bu

İsyân etme a cânım! Hasrettir,çekeceksin;
Soluyacak ruhunu göğsündeki her arzû
Baktıkça devrilecek gözlerindeki aksin
Şükret ki,ayrılmadın bir nafile hasret bû

Ahrazi

Hatıralar

Seyretmede sanki hep aynı yerden
Geçmiş seneler ve tüm hatıralar.
Ayrılmaya başlasam takvimlerden…
Rüyana sarıldığım an <<< tanırlar.


* * *

Ahrazi

Hayâline dalmalı

Ne gâibin denizinden ne de sırlı nehirden,
Seni dilediğim kadar dilemedim kendimi.
Ahh.çektiren bir üzüntü ele verir ya birden,
İsmine öyle giderim ben,dilde can tükendimi.

Umulan bir ufuktur bu,sabâhı tek ve nurlu,
Vatan gibi hayâlin var baş ucumda kalmalı.
Hicretteki meydan gibi yolcu kadar onurlu,
Yummalı bu gözleri de hayâline dalmalı…

(ﺀ ﺀ

Ahrazi

Hayat

Hayat, çatın derme çatma,
Hem üşütür, yakar beni,
Duvar denen iki tuğla,
Her rüzgarda yıkar beni.

Hayat, suyun katran, zehir,
Kadehiyle çeker beni,
Altı ateş, üstü nehir,
İçin alıp atar beni.

Hayat, dilin çatal uçlu,
Konuştukça keser beni,
O hakimdir bense suçlu,
Her sözümde asar beni.

Hayat, sanki doğdun haçlı,
İmanımla sınar beni,
Karşısında duran güçlü,
Musallada yıkar beni.

Hayat oyun bir bilmezde,
O görünür, Göz görmez de,
Der Ahrazi, dil bilmezde,
Dilbaz olur, yazar beni.

Ahrazi

Hayli zamân oldu beni terk edeli

Hayli zamân oldu ben'siz gideli,
Gâhı meydandayım gâhı sırdayım.
Cân ile gezmenin var ki bedeli,
Bâzı nefes gibi âhu zardayım.
***
Hâl evinden ayrı nurlu mekâna,
Kim isim getirse yakan yakana,
Biçâre dedim ki bana bakana,
Hâlâ dünyâdayım hâlâ dardayım.
***
Bir nazar peşinde gezdim âlemi,
Derde şifâ ettim kendi çilemi,
Mecnûn kişi neyler aklı selîmi,
Öyle perişânım öyle zordayım.
***
Gün için geceye muhtâç olmadan
Rast geldim yârına dünü salmadan,
Ecelle birlikte vakit dolmadan,
Hem ziyâretteyim hem mezârdayım.
***
Şu ahrâzi dilde kelâm diriye,
Yâd eller kınaya seven eriye,
Kısa mühlet ile döndüm beriye,
Amma ziyândayım amma kârdayım.

*****

Ahrazi

Her harf ayrı bir tabu

Ey akıl,idrâkınca kal,dilin mâbedi sende,
Ola ki cihansındır o dil zerreye bular.
Söz ile murdar olursun cismi terk eylesen de,
Maddeye tutsak eder bak,harf,harf çıkan tabular…


* * *

Ahrazi

Her sıfat dahi secde etmişken sana

Vaktin olursa gel
Oturalım cennet bahçesine
Dinlesin katipler bu zikri
Rıdvanda vakur bir eda
Kim desin bu denli mecnun
Gelmedi henüz hiç kimse
Ahalisi kim,kim bunun.

Hayyul kayyum olan Tevvab
Var oluş,firkatinle Hak’ka tap…

Vakit bulursan git
Ayrıl bu yakın alemden
Hüviyet vadisinde yapayalnız
Dolaşan neslini seyret;
Bir çok rüya içinde bir çoğu
Arıyor ki refakatçisini
Davet alır ölümden insanoğlu

Hakimlik için Musavvir kim
Bari O,muazzam bir Hakim..


* * *
Her sıfat dahi secde etmişken sana
Bir sıfat yoktur kalk desin insana..
--------------
HAYY:Gerçek hayat sahibi olan
KAYYUM:Gökleri yeri ve bütün mahlukatı ayakta tutan
TEVVAB (C.C.) :Bütün tövbeleri kabul eden.
MUSAVVİR:Şekil ve özellik veren.
BARİ:Bir model olmaksızın canlıları yaratan.

Ahrazi

Hicret yerim

Senin gölgen bana benden beridir,
Yolun cihân olur hâlden göçerim,
Hayâlin sînemin hicret yeridir,
Adın dergâh olur dilden göçerim.

Ahrazi

Huşû

Ah! Dün gece gezdiğim o şefkâtli yerleri,
Mahrem diyerek mi örttün ey kerbelâ zemin?
Toprak kokusuyla,tâ ilk mâtemliden beri,
Her kabrin içinde sohbeti var cenazemin.

Vuslat gibisin:Kavuştuğum an nihâyete.
Hasretle kucaklarım>>Ölüm bir vesîledir.
Kalbim,nice bin selâm ederken bir âyete,
Sevdâmı duyan değil,duymayan cenâzedir.

* * *

Ahrazi

Hüviyet

Gittik..geri geldik,yine gitmekteyiz,
Ayyukta,semada,bazı gün yerdeyiz,
Kimlikten uzak,kimsesizlik içinde
Firkatle biz,varlıkta aynı mevkiyiz…
Yolcudan ziyade ufuktandır bu hal
Hasıl olan ne varsa hep aynı mahal..


* * *

Ahrazi

Hüzün benim tek dostummuş

Hüzün benim tek dostummuş


Kimse kalmadı yanımda,
Hüzün benim tek dostummuş,
Geldi buldu zor anımda,
Hüzün benim tek dostummuş.

Neşe gitti, haber gelmez,
Mutluluk halimi bilmez,
Tasa gelir, yüzüm gülmez,
Hüzün benim tek dostummuş.


Sevda bana hasret verdi,
Ayrılık sinemi yardı,
Hasta iken bir o vardı,
Hüzün benim tek dostummuş.


Günü geldi içkim oldu,
Şifa veren hekim oldu,
Gözümdeki yaşım oldu,
Hüzün benim tek dostummuş.


Ahrazi

Ahrazi

İçim kan ağlıyor bugün

İçim kan ağlıyor bugün
Gitmek istiyorum çok uzaklara
Fânusunda kaybolan bir ışığın
Nasıl kalırsa ardında buğusu
Öyle kalsın istiyorum bakışlarda
Son kasveti boşluktaki hüznümün.
İçim kan ağlıyor bugün
Ölüm daha belirgin duruyor hayattan
Ve nüksediyor eski bir hastalık gibi
Hâtıramda senden ayrı geçmiş yılların aksi
Duymamak istiyorum kendimi yarın!
Korkusu derlerdi ölümün.Hâyır!
Hissiymiş ağlatan insanı
Ölmek için ayrılmış bir günün.
İçim kan ağlıyor
İçim kan ağlıyor bugün
Sen yoksun
Kalbimdeki sevinç yok.
Biliyorum:bir adım uzaklaşayım desem
İsteği yok gelmeye ömrümün
İçim kan ağlıyor bugün.

* * *

Ahrazi

İçinde toprak oldukça,âdâb çamurun bile zamiridir

Al da şu âdâbı,çamura bula,
Suyunda yıkanıp nûruna varsın.
Kıymeti kalmamış,kâr etmez kula,
Bastığı şu çamur,arına varsın.

***

Ahrazi

İlâhî mevkî

Bir rüyâ gibi seyretmeye geldim aksini,
Beklerim yine velhâsıl o mevkîdir hayat.
Hiç iner mi semâdan,ta divâna dek seni,
Kat be kat arıyor ki,dönüyor bu kâinat.

Allah’ım,bu nasıl güç,bu nasıl bir ihtişâm;
Bin defâ daha yüksek daha mağrur olmalı;
Kudretinle berâber vât edilmiş intikâm.
Kabri dâhi korkarken ölü bir gâm almalı.


* * *

Ahrazi

İlhâmla atmıyan kalplere

Kaç kez öldürdün sevdiğini bir şiir için
Kaç kez dirilttin hiç olmayan sevgilileri
Kim bilir kaçıncı yalanın bu söylediğin
Kaç sûrete girdin şâir olduğundan beri!

* * *

Ahrazi

İnsan

Kaybolan tek sen misin? Ey merhamet!
Var mıdır insanda şerden başka his?
En güzel şehrinde ev ev sohbet et,
Bir hazin mevzûdur insandan bahis.
Sanki hiç vâdetmemiş Hak mahşeri,
Sanki mülkün sâhibidir kat be kat.
Hiç düşünmemiş yeri,ulvî gökleri,
Hâşâ! Avcundaki yoldur kâinat.
Açsa bir efsunlu mevsimden bahar,
Aldanır yıllarca.Sormaz kendine;
‘’Hangi tat Dünyâ’ya bir lezzet katar? ’’
Hangi ten var,toprak olmasın yine?
Mustariptir kalp bu inkârdan.Yazık!
Her nasıl aldıysa rûh,öz cismini,
Verecektir bir gün elbet,çok açık;
Belki tek birrini belki bin mislini!

* * *

Ahrazi

İnsân ol ki

İlâhi bir nefes bu insân ol ki duyasın,
Nefsin bana kızmadan sen nefsine kıyasın.

Söyle nerde yüreğin,hangi mezâr içinde?
Nefsin canlı kalmışsa mezâr nazâr içinde.

Zamanda bir telaş var,aradığı madde ne,
Ecel izâh etmeden bilmek kimin haddine?

Hayat bulduk yaşarız,bulmayanlar sırada,
Her hânede bir kişi,beher beden kirâda.

Eğer misâl istersen kaderdeki tâbire,
O tâbirin ardında gezmedin mi ha bire?

De ki idrâk eyledim,ben de sevdâ ileyim,
Görmedim ki zâtını,târif et ki bileyim.

Kelâm bundan ibâret,aklın almışsa şâyet,
Hüküm senin elinde,sana bağlı nihâyet.

İlâhi bir nefes bu İNSÂN OL Kİ duyasın,
Değil miyim dedirten şu nefsine kıyasın.

Sükût ehli Ahrâzim,dilbâz gibi dolanma,
Sitem eden olursa İnsân ol da alınma.

Ahrazi

İnsan olan

İnsan olan


Kulak ver, ey dil sahibi,
Hak’kı bilen gönül kırmaz,
Bırakın dini, mezhebi,
İnsan olan gönül kırmaz.


Canlı çok, dost arıyorsan,
Hayra yor, ne görüyorsan,
Kulu benden soruyorsan,
İnsan olan gönül kırmaz.

Mevla’ya giden yolumuz,
Önünde tek set dilimiz,
Sor söylesin cahilimiz,
İnsan olan gönül kırmaz.


Ahrazi

Ahrazi

İnsân,insânlık ismine sığınan değil,Mevlâ’ya sığınandır

Cezâ mıydı yoksa neydi bu dünyâ?
Anlatsa ya bana hayattan biri.
Canlıydık biçârem,insandık güyâ,
Tende bulamadık,açın kabiri…


***

Ahrazi

İnsandaki tecellî

Ömrünce hayâl ettin ve umdun bir çok şeyi,
Gün oldu kederlendin
Gezdin yapayalnız,tek başına
Bir canlıya hasret vâdîler gibiydin
Ömrünce hayâl ettin yeşermeyi
Gördün nice yıl sonra
Ufkuyla örülmüş bir kaleydi insan!
Devrilmez bilirdin oysa
Yıkılsa da bazen toprak avlusu
Bir taş gibi çarpan duygularla.
Ömrünce hayâl ettin,sığındın bir çok yere
Sandın ki,hayat,bilmekten ibârettir;
Zehretmeyi hattâ sevdiğin herkese!

Ulaşmak,gidebildiğince her köşesine
Ve hakkiyle sevmek; ne varsa doğru,iyi
Hayat,bir tek şeyden ibârettir idrâkimce;
Fark edebilmektir en doğru sevgiliyi!
İşte bu hayâldir cüssendeki varlık senin
Kalbindeki nûr ve rûhundaki tecellî.


* * *

Ahrazi

İnsanlığın şekli ne?

İnsan olmak kolay mı? bürünsen de şekline,
İnsanlık bir âdaptır,bürün sende şekline.

******************************

Fâni câna aldanma,uykularda kıyâm et,
Rûhu âyan insâna uykular da kıyâmet.

Ahrazi

İnsanlık dil ile,laf ile olmaz

İnsanlık dil ile,laf ile olmaz,
Mana asıla dönüpte varmalı.
Ömür denen ziynet gafile kalmaz,
Altını bakırdan ucuz görmeli.

Can duvarı nefisle islenmeden,
Ruh yokluğa düşüpte paslanmadan,
Azrail,Şaşkın diye seslenmeden,
Dünyanın bendini vurup kırmalı.

Emsal arar isen,dön geçmişe bak,
Hızır değil isen,gel göçmüşe bak,
Rehber bulamazsan,nur içmişe bak,
Her ne anlatırsa hayra yormalı.

Gel dedin de,Hak sana gelmedi mi?
Niye dertlisin,bir dost kalmadı mı?
Hakikati bilmek şart olmadı mı?
Evvela kendine bunu sormalı.

Ahrazi şu cihanı bir ölç hele,
Anlat kıymetini,gelirse dile,
Yarın gideceğini bile bile,
İnkar ediyorsan,uzak durmalı.

Ahrazi

İnsânlık sîmâsı başka bir sîmâ

İnsânlık sîmâsı başka bir sîmâ,
Nazarı aklına saklayan değil.
Rûhuna erenler insândır ama,
Aynada cismini yoklayan değil.
***
Fikir mahşerinde söz ile niyet,
Doğruyla tutuşup yanmalı gâyet,
İnsanlık kelâmı var ise şâyet,
Kirini diliyle aklayan değil.
***
Kiminin bedeni gölgeyi boğar,
Kiminin gölgesi güneşe doğar,
Hal hatır soranlar insansa eğer,
Selamın içini koklayan değil.
***
Ey ahrâzi gönül,canın pâyesi,
Bir nefeslik tende vedâ gâyesi,
İnsâna benzeyen insân diyesi,
Dünyânın başını bekleyen değil.

Ahrazi

İnsanlıktan bahseyle diyen dost’a

İnsanlıktan bahseyle diyen dostum,
Gülün kökü birse,rengi bambaşka.
Bana türlü türlü dert sayan dostum,
Kulun özü birse,cengi bambaşka.

Her isim kadar dünyada mahşer var,
Her hata üstünde kul izi beşer var,
Kelamdan kelama hayırla şer var,
Dilin özü bire,dengi bambaşka.


Alem,gözlerin aksiyle bütünür,
Her neredeysen,o senin katındır,
Akılla fikir baş cemaatindir,
Kının özü birse,süngü bambaşka.


Ahrazi,tek dallı ağaç ağaçtır,
Nefs sarmaşığının gözü hep açtır,
Ruhuna rehber bulda bir yön seçtir,
Yolun özü birse,döngü bambaşka.

Ahrazi

İnsanoğlu

Nicesi var gök âlemi peşinde,
Nicesi var âlemi sır işinde,
İnsanoğlu yaşar gibi görünür,
Görünmeyen,kâinat bir yaşında.

Ahrazi

İsmi yarda

Âmâ gözde fer olur yârin düşü,
Şehri aşka bir ebedlik tan verir.
Bilmez vakti anıdır mecnun kişi,
İsmi yarda bin ömürlük can verir.

Ahrazi

İsmin yazılır

Doğduğun gün gözlerini ayınca,
İlk evvel başına ismin yazılır.
Kaderin eline nefes deyince,
Girdiğin yaşına ismin yazılır.


Hayât döngüsünde yollar ardında,
Gezinir durursun beden yurdunda,
Seninle bir büyür yaşam derdinde,
Amelin peşine ismin yazılır.


Sevdâ ateşinin közleri gibi,
Dillenen gönlünün sözleri gibi,
Vuslatın hasretlik izleri gibi,
O yârin düşüne ismin yazılır.


Cân Ahrâzim emânet cân sende,
An bile zamânın değil sürsen de,
Azrâil’e versen de vermesen de,
Bir mezâr taşına ismin yazılır.

Ahrazi

İsmini yazan gidiyor

İsmini yazan gidiyor


Dünya yoklama defteri,
İsmini yazan gidiyor.
Adem geldiğinden beri,
İsmini yazan gidiyor.

Sabah okunan selaya,
Mezar kazılan sılaya,
Ecel denilen sıraya,
İsmini yazan gidiyor.

Ameli alıp eline,
Elveda sürüp diline,
Girip Azrail koluna,
İsmini yazan gidiyor.

Sor Ahrazi can sende mi?
Ölüm kılcı kında mı?
Aklın şöhretle şanda mı?
İsmini yazan gidiyor.

Ahrazi

Ahrazi

İsrâil’in Abdullâh’a garezi

Ey câhil,mâsumun âhı,Mevlâ’ya ulaşır elbet,
Yakındır,târihin kanı,sana da bulaşır elbet.

***
Not: İsrâil,ibrânice Abdullâh’la aynı mânâdadır.

Ahrazi

İstemem

Ey hüzün! Niçin gönül vadimdesin,
Niçin ağlarsın o alçak duyguya?
Bitti…Hisler bir şikayetmiş desin
İstemem,hiç gelmesin böyle rüya.

Al,dilersen yırtıp at takvimleri;
Velhasıl,hepsinde var olsam bile!
Tutma! Bilmezsin ne zuldür elleri;
Kahrolur kim tutsa bir can havliyle.

İstemem! Binlerce yıl vâd-etse de,
İstemem,Şavkında çok endişe var!
Ağlamak,eyvah demek âdetse de,
İstemem bir gün dahi susmak kadar!

* * *

Ahrazi

İstesem

Hamdu senâlar olsun o Yüce Mevlâya,
İstesem binlerce sayfa yazarım,
Kalem takatsiz kalır yazdırmaya,
Bin kitaba denktir nazarım.

Ahrazi

İşte benim seccâdem

ﺀ
Kırmalı bu zinciri her mühleti yakmalı,
Dumandaki sır gibi terk etmeli sûreti.
Varmalı da semâya bir buluttan bakmalı,
Kum tanesi görmeli yıkılan esâreti.
ﺀ �* ﺀ
Seyretmeli hicreti,perde çeken nesneden,
Durağanlık yurduna yapayalnız varmalı.
Ayrılsan da maddeden.bırakmayan tek neden;
Nefsinde ki şeklin ki,isminle yalvarmalı.
ﺀ �* ﺀ �*

Ve şeytanda görmeli her nevîden bir hıncı,
Kıpkırmızı bir göz ki,târif etmek ne tuhaf.
Bu kaçıncı hileydi,söyle mel’ûn kaçıncı?
Her sözünde bir tuzak.her tuzakta bin sahaf.
ﺀ �* �* ﺀ

Bırak şimdi bunları,bırak da gel diyen Ses,
Öyle duru ve sakin,nurdan bile daha pak.
Dört yanını sarsa da günâh dolu bu ****s,
O sesteki huzurla her yön ayrı bir sapak.
ْ ْ ْ ْ ْ �* ْ

Ey cehâlet pınarı,akıl dolu son kuyu,
Tapmayacak cihâna,kanmayacak bu âdem.
İhânetin bağrına mesken kuran uykuyu,
Baş koydukça atacak,İşte benim seccâdem;

ﺀ ﺀ ْ ﺀ


Ahrazi

Kalbindeki nefes

Şu nârin kalbini incitme sakın,
Düşmanı olmayan vatana benzer,
Bir âfet duyarsan kalbine yakın,
Aşkınla kıvrılıp yatana benzer…


***

Ahrazi