|
...Yutkun...
Sus… Sus şimdi… Korktuğumuz başımıza geldi… Haydi yutkun şimdi tüm acılarını, Yürek,doldu taştı da, Dile geldi… Sus… Sus şimdi… Sen konuştuğun an,ben de sakınmam, Sus… Bahanem olursun, İsyana vardırtma beni, Ki isyan, Günahın göbek adıydı, Zaten günahkarım, Sus… Sus, Elbet dili olsaydı gözlerin, Felaketimiz olurdu bu, Her şeyiyle yanlışız, Sen de biliyorsun, Sus… Yutkun şimdi tüm sözlerini, Yürek,doldu taştı da, Dile geldi… Sus… Tüm deliliğim de üstümde bugünlerde, Cesaretim de var,hiç olmadığı kadar, Sus… Sen bari deli olma, Sus… Sevnur Şaylan |
...Yüreğim Orda Mısın? ...
Yüreğim,orda mısın? ... Fark edemiyorum artık seni… Kelebeklere dokunduğum an titrerdi içim… Gülümserdim… Papatyaları çok severdim ya hani… Umursayamadım… Yüreğim,orda mısın? ... Bir sevda barınıyordu sende… Şarkılar söylenirken susamazdın… Deli divane çarpar dururdun da… İçinde yangınlar başlardı beni baştan aşağı saran… Heyecanlanırdım da sonra… Yeni yetme aşıklar gördüğünde sen de yeniden severdin sanki… Koşup gitmek isterdin en yeşillerde delicesine… Yüreğim, Orda mısın? ... Fark edemiyorum artık seni… Özledim heyecanlarını, Özledim deliliklerini, Bir çocuk gibi şımarıklığını… Baharda deli divane çarpışlarını… Varlığını… Yaşatırken gülümsetmeni… Özledim… Bana bir iyilik yap… Fark ettir yeniden deliliklerini… Sevnur Şaylan |
...Yüreğime Sakladım Seni...
Sana söylenecek o kadar çok şey var ki… Ve sana susmamı gerektiren o kadar çok şey… Takvimlere,saatlere baka baka, Uzaktan bakıyorum sana da… Biliyorum… Farkındayım her şeyin… Tatlı bir tesadüftük işte… Benim için en olası zamandaydın… Sende bilmiyorum hangi ve nasıl bir zamandaydım… Hayata en derinden iç çekerken, Gözlerimizin gülümsemesi gibi birbirimizin… Aklımda kalan yarım gülüşlerin… Ve en güzel sessizliklerin… Biliyorum… Birden çıkacaksın hayatımdan… Süresi belli en güzel tesadüfümüzün… Ve bir daha uzaktan da olsa göremeyeceğim seni… Çıkacağım hayatından… Ve belki de bir daha hiç konuşmadan… Utangaç boynuna bir daha bakamadan… Sana söylenecek o kadar çok şey var ki… Ve susmamı gerektiren o kadar çok şey… Değerini bilemediğim o kadar çok an var ki… Bir daha yanıma gelmeyeceğini bilmek gibi… Ve o an da gözlerimizi kaçırmak gibi… Yüreğime sakladım seni… En masum sevgimin hatrına… En masum sevgimin hatrına… Sevnur Şaylan |
...Yüzün Varsa...
Gözlerime bakıyorsun... Anlamsız... Sözlerinde adım geçiyor... Anlamsız... Boynunu büküyorsun... İç geçiriyorsun... Susuyorsun... Susuyorsun... Sanki Mecnun oldun, Yanıyorsun... Bana aşkı anlatma... Sen... Sevmiyorsun... Sorsam,aşktan yanıp bitiyorsun... Aslında sen... Sevmiyorsun... Hayatı sorgulamadan önce kendini sorgula... Sen çabalamadan neyi verir ki bu hayat sana... Bana aşkı anlatma... Boyun eğmişsin çoktan kaybetmeye, Sen sevdim dedin de... Ben sustum mu... Sen sevdim dedin de... Ben ellere gittim mi... Şimdi bana mutlu ol, deme sakın... Senin mutluluğun yeter,deme! ... Hayat değil bu hallere sebep! ... Ben değilim! ... Biraz da kendinde ara suçları... Bana da bir daha aşkı anlatma! ... Aşkı için savaşmayanlar, Ancak yüreksiz olurlar! ... Yüzün varsa, Bir daha aşktan bahsetme bana! ... Sevnur Şaylan |
...Zamane Gençliği...
Bu zamanda genç olmak… Her geçen gün uzaklaşıyorum sanki yarınlardan… Kurulan hayaller bile azalıyor adeta… Ki hayaller bile,uzaklaşıyor biraz daha… Gerçek olma ihtimali azalıyor geçen her dakika… Elini tutuyorum sevdiğimin… Yürüyorum sokaklarda… Bir dede tutuyor eşinin ellerini, İç geçiriyorlar bakıp… Ki oysa… Ben binlerce kez iç geçiriyorum o anda… Yıllanmış bir sevdayken onlarınki… Benimki yıllanmamış bir sevgi… Sevda bile değilken daha… Bu zamanda genç olmak… Bu zamanda genç olup dünyada olup bitenden haberdar olmak… Ahiri zamanın ensemizde solumasından… Ve her gelecek günün bugünden daha iyi olmasının ihtimali bile yokken… Hayaller unutulmuşken… Yarını unutup,bugün varolmaya çalışırken… Bu zamanda genç olmak… Bedenler gençken,düşüncelerle ölüyorken… Hayaller kuramıyorken… Kurmaya cesaret edemezken… Torun morun neyse de,çoluk çocuk bile düşünemezken… Bu zamanda genç olmak… Genç olmak bu zamanda… Herşeyin farkındayken… Bedenler gençken,düşüncelerle ölüyorken… İnsan ömrü uzarken,yaşanılacak hayat kalmıyorken… Gençken daha… Yolun başındayken… Sevnur Şaylan |
...Zehir...
Dün,seni gördüm sonunda… Yanında,bir başkasıyla… Uzun zaman olmuştu, Yerimi dolduran hiç kimse yoktu… Şimdi,koca bir boşluk dolmuş sanki… Dün,seni gördüm sonunda… Yanında,bir başkasıyla… Seninle ilk günlerimizdeki halimi gördüm onda… Masum… Sense… Sonrasını belli etmeyen halinle,yalan dolu,masum… En yakınındaydım şimdi… Sense,telaşlı… Rahatsız eden bir şeyler vardı sanki, Çekindin… Bense,gözüne soktum kendimi! Zaferimi gösteren dik duran başımı,ve yüzümdeki tebessümü… Korkuyordun… Gerçek seni bilen birinin varlığındandı bu korkun… O güzel bakışlarının ardındaki çirkinlikleri gören birindendi… Acıdım sonra… Sana da… Ona da… Ve asıl o zaman yaşadım yıllarımı alan çabamın sonucundaki zaferi… Ve en güzeli de bende çoktan tükendiğini fark etmemdi… Seni,sensiz koca bir sevdayı yaşayarak tükettim içimde… Zaman geçtikçe,geçtim senden… Zaman geçtikçe,geçtim senden… Şimdi tüm zehrimi attım yüreğimden… Sana mutluluklar dilerim,en içten! ... Sevnur Şaylan |
...Zor...
Seni uzaktan seyretmek zor geliyor artık bana… Bir zamanlar yanıbaşımken sen… Şimdi mesafeleri arttırmak aramızdaki… Kaçmak…Saklanmak… Zor geliyor artık bana… Bazen takılıp kalıyorum sana… Dalıp gidiyorum… Sonra uykudan uyanırcasına dönüyorum gerçeğe… Utanıyorum gururumdan… Utanıyorum kendimden… Zor geliyor artık bana… Sana en yakınken,elden de öte el olmak… Bir daha tanışmayacak kadar yabancı kalmak… Herkesten de öte bir yabancıyım sana şimdi… Selamsız… Gözlerinden kaçak… Zor geliyor bir gün çok uzaklara gideceğini bile bile, Sana küskün yaşamak… Deliler gibi özleyeceğimi bilerek, Sana uzak yaşamak… Sevnur Şaylan |
..Ve Bitti..
Küçük küçük mutluluklar... Sonu yazılamayan bir masal... Ve bitti... Acemi birer aşık... Yaşanmaya çalıştıkça harcanan bir aşk... Ve bitti... Gözler en başından küskündü birbirine... Sözler dudaktan akıp gitse de ne fayda... Boş sözlerin sınırı yok ki oysa... Ve bitti... Aslında yalnızlıklar korkuturdu bizi... Ve hayat hiç de parlak değildi... Ve aslında buydu bizim aşk dediğimiz... Bir kaçış... Bir saklanış... Ve bitti... Ve başlıyor çift kişilik bir yok oluş... Masalın sonu yazılıyor kahramansız... Ve bitti... Sevnur Şaylan |
Adını Ben Koydum Gecenin
Gece kimden almış ismini kimbilir... Adını ben koymak isterdim,yoldaşımın... Gecenin adını ben koymak isterdim, Adı 'ben' di gecenin, Adını 'ben' koydum gecenin... Adı 'ben'di çünkü... Çünkü bana çok benziyordu... O benim yoldaşım, Üzerime çullanmış bir zoraki yoldaş, Adı bendi ve sende yalnız kaldı... Sende yalnız kaldı gecenin tonları... Yıldızları bana bıraktın belki avunurum diye ama, Avutmuyor hiçbir şey beni,benden çaldığın gece kadar... Yoldaşımı çaldın benden,*******imi geri ver yakışmıyor sana, Seni düşündüğüm tek zaman aralığını çalmak, Yok etme *******imi,ben de yok oluyorum... Yok olmanın siyahını ver bari,tüm siyahlarda seni görüyorum... Onu da mı alacaksın? ... O zaman sensizliğin siyahını ver, Bana beni geri ver... Adı ben'di ve sende yalnız kaldı, Sende yalnız kaldı aydınlığın tonları,paylaşmadın benimle... Aydınlığını esirgeyen yüreğin karanlığını esirgemesin benden... Bana beni geri ver... Beni yok etme yokluğun sonsuzluğunda... Git artık neyin korkaklığıdır bu gizem, Ve bu gizemin karanlığı... Çok mu karanlık bir şiir oldu,haklısın... Çok siyahın tonunda kaldı mısralar... Bana da hak verçünkü olmayan ve belki de olmayacak, Bir sevgilinin hasretindeki mısralar, Aydınlığı çalkalayamayacaktır... Geldiğin gün biter bu mısraların karanlığı, Yeter ki gel... ERCAN ÇAĞLAR ÇELİK Sevnur Şaylan |
Adını Koyamadım
Şimdi çok uzaklarda,bana uzak gelen dağların bile, Çok uzaklarındasın,biliyorum... Adını bilmekle yetindiğim,yolumun düşmediği o şehirdesin... Nerden aklıma geldin bilmiyorum,ama, Bu kadar zaman sonrasında, Beni hala hüzünlere boğman da, Bir garip geliyor doğrusu bana. Su gibi akıp giden ömrün, Bunca yılı geride bırakması da, İçimdeki acıları hafifletti biraz da... Sana söylemiştim,hatırlarsan, Senden sonra kimseleri sevemem ki ben,diye. Öyle de oldu işte. Bir daha yolunun düşmeyeceği bu şehri, Bir daha anımsadığında, Aklına gelir miyim bilmem... Ama bana senin şehrinden bahsedildiğinde, O şehrin adı ''sen'' oluyorsun. Canım acıyor o anlarda, Bir burukluk kaplıyor içimi, Buğulanıyor gözlerim ama, İnan,eskisi kadar uzun da sürmüyor... Yıllar,hiç olmazsa acısını alıyor, Acısını alıyor... Bunca zaman sonra, Ben sana emanet ettiğim yüreğimleyim... Ben hala aşk denince,''sen'' diyorum... Sen...ilk aşkım... Benden sonra sen,kaç tende nefesini bıraktın, Kaç kişiye acılar yaşattın,kaç kişiyi yaktın,kaç kişice yakıldın, Bilmiyorum... Ve inan,artık merak da etmiyorum... Yıllar... Söylemiş miydim? Yıllar acısını azaltıyor bazı şeylerin, Zaman,tamamen silmese de,azaltıyor... Bu bile yetti beni hayata bağlamaya. Ve ben,barıştım artık hayatın tüm gerçekleriyle, Zaman diyorum,zaman... Azaltıyor,yok etmiyor,azaltıyor... Anımsanması gerek şeyler var hayatta, Ve ben,anımsıyorum seni,yaralı aşkımızı... Yani,unutmadım işte,unutamadım,unutmaya da çabalamadım, Ki unutmayı da istemedim... Bugün öylesine akılma geliverdin işte... Bugün... Aslında hep aklımdasın ya,kabul edemiyordum,susuyordum ama, Bugün de şiir oldun dilimde... Beni unuttun mu bilmiyorum, Ama unutacağını da ne biliyim işte, Biliyordum ki ben... Olsun,artık merak da etmiyorum. Zaman diyorum,zaman... Zaman hiç olmazsa acısını alıyor,söylemiş miydim, Olsun... Ama zaman var ya... Alıyor acısını bişeylerin.... Sevnur Şaylan |
Affet Beni...
Biliyorum... Çok hatalıyım... Haketmediğin acılar yaşattım sana, Beklemedin benden, Sana ihanet ettim... Ama inan ki, Bir anlıktı... Delilik de, İster çılgınlık... Bedeli en ağır bir hataydı, Kabul ediyorum,inan... Sen, Hayattaki tek dostumdun benim, Asla kopamayacağım, Asla yokluğuna alışamayacağım, Hatta yokluğunla beni de yokedecek, Sendin işte... Her acımda sen de acı çektin, Sevincimde sevindin, Herşeyi,ama herşeyi beraber yaşadık, Ve ben, Seni o kadar severken, Bir anda... Bir başkasına... İnan ki elimde değildi. O, öyle biriydi ki... Bana en olmazları bile yaptırdı işte... Affet beni, İhmal ettim seni, Onun uğruna ateşlere attım, Hiçe saydım... Affet beni kendim... Affet.... Sevnur Şaylan |
Affettim...
Zor geliyor insana, Affetmek... Büyüklükse de büyüklük, Umrumda değil... Seni bu yüzden affetmedim ben. Kırılan insan affetmez mi sanki? Kurallarından biri mi aşkın? . Çiğnedim işte ben, Ben, Affettim seni... Beddua etmak sana, Ne sana kar eder,ne bana, Dua da edemem,kusura bakma, Yalnızca şu anda ederim,sadece şu anda... Dua et de duysun Allah'ım beni,şu anda, Kabul olsun sana dualarım, Kendim için istemiyorum, Sadece sana... Mutluluğu haram ettinse de bana, Senden uzak olmasın mutluluk asla... Kırdığın kalplere inat, Kırmasın kimse kalbini, Ama lütfen, Sen de kırma... Bir gün yine benim sevdiğim gibi, Delicesine ama yine de ömürlük sev. Ve sevildiğin kadar da,sen de onu sev... Ağlattınsa da beni her gece,her gece, Mutluluktan dahi olsa akmasın gözyaşların, Ki biliyorum,dolmaz,dolmayı bilmez senin karaların... Ben,affettim seni... Hakkımı da helal ettim bak... Beddua etmem sana, Duamı da bekleme artık asla... Kırılan kalbimden çok şey feda ettim sana,hala... Ben,affettim seni... Artık, Allah affetsin seni... Sevnur Şaylan |
Ağustos Sıcağı
Tüm pencere kapıları açık evimin... Ağustosun ortaları... Uzanıyorum yatağıma, Seni düşünüyorum gözlerim gökyüzünün mavilerinde... Beyaz bir güvercin dans ediyor sanki rüzgarlarla, Gülümsüyorum... Hatta belki biraz da kıskanıyorum... Ellerim kelepçelenmiş ensemde... En sevdiğim şarkı çalıyor odamda, Bir sıcak rüzgar esiyor, Taşıp gidiyor açık penceremden tüm sokaklara, Rüzgarlarla... Ellerim terliyor, Terliyor bedenim, Yine de özlüyorum sıcaklığını, Bu ağustos sıcağında... Hani sarılsam sana, Ellerim ellerinde erise, Aldırmam... Ağustos... Ve ben, Yine de özlüyorum sıcaklığını... Sevnur Şaylan |
Akıllı Delilik
İstersen gel... İstersen gelme... Yalansa yanayım cehennem ateşinde... Umrumda değilsin artık, Bitişin kesindir bu defa... Yüreğim yana yana, Kendimi kandırmıyorum artık... Sözler yalan söylemiyor, Gözler gerçeği yansıtırken... Artık... Kazandım bu zorlu savaşı... Ben tükendim farzet, Ama bitti bu defa... Aklıma gelmiyorsun, Ben bile şaşırıyorum buna, Hatta gülüyorum kendi durumuma... Hani olmaz derdim ya... Umrumda değilsin artık... Benden uzakta olsan da, Olmasan da, Bir farkı yok artık... İlk defa inanarak söylüyorum bunu, İlk defa gözyaşısız yazıyorum şiirimi buraya, Hatta yüzümde bir tebessüm ki sorma... Gökten zembille inmemişsin ya... Bir abartmış bir abartmışım ki seni,sorma... Hani sen duysan,bu ben miymişim,dersin ya... Bu hatanın günahını alıyorum ben... Ne de olsa hatalardır insanı akıllandıran... Akıllandım dediğime de sakın kanma, Bir delilik ki bendeki artık, Sorma... Sevnur Şaylan |
Akrep ile Yelkovan
Dünya dönüyormuş... Dönsün bakalım... Akrep ile yelkovan, Yakalamacılık oynuyormuş, Hiç bıkmadan... Ne akrep yoruldu, Ne yelkovan... Onlar da mı dönüyor? Dönsün bakalım... Takvim yaprakları koparılıyormuş birer birer... Bitti mi? Yenisi hazır bekliyormuş zaten... Olsun bakalım... Ben de mi döneyim yani? Ayaklarım yere bassa, Hani belki, Başarabilirim... Ben de mi yakalamacılık oynayayım? Geçmişim yakama yapışmaya çalışıyor, Geleceğimin kuyruğuna da ben koşuyorum... Ha yakaladım,ha kaçıyor... Dön bakalım dünya... Ak bakalım zaman... Tükenin takvimler... Ne yapalım... Kim az koymuş kum saatlerinin kumunu? Haydi biraz daha koyalım... Bu yelkovan neden bu kadar hızlı? Hatta bakın,akrep bile çok hızlı, Yavaşlatalım haydi saatleri... Takvimleri ne yapsak ki? ... Güneş doğsun, Ayı saklayalım... Bi denesek mi ki? O zaman da akıp gider mi ki zaman? ... Zaman akıp gidiyor, Elden birşey gelmiyor... Korkuyorum ama... Elden birşey gelmiyor... Sevnur Şaylan |
Akşamüstü...
Zaman,bir günü daha geçirmenin yorgunluğuyla dinlenirken ufukta, Ben, Bir günü daha sensiz geçirmenin hüznüyle yorgunum bu zamanda… Sevnur Şaylan |
Anlamıyor *******...
Dilimde sözümde yasakladımsa seni, Birikir kalırsın her gün bir şiir gibi. Adını anmıyorsam bu bahar *******i, Gelir senin saatin,gecenin bir vakti... Yasak tanımıyor bu *******, Derdimi anlamıyor... Unutmalıyım dite çok haykırdım, Beni hiç dinlemedi bu *******, Beni her gece sevdanla yüzleştirdiler... Ki... Seni unutturmamaya yemin mi ettiler? ... Beni ağlatmaya yemin mi ettiler? ... Asılı kalır sevdan kirpiklerime, Islanmış gözlerle uyurum her gece, Seni unutturmamaya yemin mi ettiler? ... Beni ağlatmaya yemin mi ettiler? ... Kabullendim ki ben artık, Bir yerim yok ki sende,yazık... Yanındayken bile bir başkası gönlünde, İşte böyle biri uğrunda, Benim kalbime de yazık... Yıldızlara dalar dururum artık, Dert yanmam,isyan etmem, Ama,ağlamadan da duramam... Susarım,duyurmam sesimi geceye, Çözer dilimi sadece, Şiirim olursun,yazarım... Anladım... Bir faydası yok gecenin... Anlamıyor sevdalının halini, Anlamıyor unutmaya yeminliyi, Bozuyor tüm oyunlarımı,çabalarımı... Seni unutturmamaya yemin etmişler, Beni ağlatmaya yemin etmişler, Seni bana şiir etmişler, Sevdalıyı hiç anlamıyor,yazık... Beni hiç anlamıyor, Yazık... 11.05.2006 Sevnur Şaylan |
Anne Bir İsteğin Varsa Söyle...
Ben geldim anne... Rahatsız olmanı istemem ama, Bir kere kalksan da, Sarılsam doya doya... Sonra,rahatsan tekrar yat anne... Ben geldim anne... Bak,o en sevdiğin sümbüllerden aldım sana, Hep sen mi alacaktın eve, Bu kez de ben sana getirdim işte... Duyuyor musun kokusunu, Sen...Sen çok severdin anne... Anne...bu sümbüller senin kadar güzel kokmuyor be anne... Kokunu özledim be anne...Kokunu özledim... Dün gece giriverdin rüyalarıma, Hani o pembe oyalı beyaz tülbentinle, Bana gülümsüyordun yatağımın yanıbaşında, 'Geldin mi anne? ' diye uyandım düşümden, Yoktun anne... Üzerim açılmış,üşümüştüm belki de, Hani sen olsaydın usulca örtüp çıkardın odadan, Her gece,her gece usanmadan... Bense bir kere örtemedim üstünü anne, Üşüyerek uyanırdın yanımda,''uyurken insanın üstüne kar yağarmış'' derdin, Sonradan gelirdi aklıma,ses etmezdin... Bense senin üstüne toprak örtüp gittim işte anne! ! ! Anne...Ne kadar vefalı bir evlatmışım gösterdim mi işte? ? ? Üstümü örten olmayınca hasta oluyorum anne... Hasta olunca,ayrılmazdın ya yanımdan, O sıcacık tarhana çorbandan yapar içirirdin, İçine de ekmek ufalardın,doysun karnın diye, Gözlerimin içine bakardın telaşlı, Bir isteğim var mı sorar dururdun, Ve ben sana bunu hiç soramadım... Bir isteğin var mı anne? ? ? ... Sulayayım mı toprağındaki gülleri? ... İstersen sümbül de dikerim toprağına, İster misin anne? ? ? ... Bir isteğimi yapmasan, 'Beni sevmiyorsun! ' diye küserdim sana, Sense ''sen de anne ol,seni de görelim'' derdin, E peki neden yoksun şimdi anne? Hani görecektin? ... Beni neden koyup gittin anne? ? ? ... Bir derdin olsa bana anlatırdın, Gözünde yaşlarla... Bense 'çok takıyorsun kafana' der geçiştirirdim, Şimdi ben kimseye anlatamıyorum anne... Hani sen olsan,dinlerdin mutlaka beni, Koynuna alır,teselli ederdin hem de... Şimdi kimse,dinlemiyor bile beni... Gözlerimden yaş gelse,''geçer'' diyorlar, Sense gözlerimde bir hüznü nasıl da anlardın hemen, O hüznü gözlerine yaş yapardın ben üzülmeyeyim diye... Anne...Şimdi neden yoksun söyle? ... Hiç bir zaman layık olamadım sana, Hayırsız bir evlattan öteye geçemedim işte... ''Hakkını helal et yavrum'' deyip çekip gittin, Anne...Benim sende ne hakkım olabilir ki, Asıl sen hakkını helal ettin mi anne? ... Şimdi ben nasıl öderim ki anne? ... Anne...Bir isteğin varsa söyle... Biraz daha sulayayım mı toprağını, Gözyaşlarımı istersen akıtmam toprağına, Sümbül de dikeyim mi güllerinin yanına, Ha? Ne dersin anne? ... Anne...Bir isteğin varsa söyle... Bak bugün Anneler Günü,anne... Ve ben ilk sensiz Anneler Günü'mü yaşıyorum, Hadi çık,bir kere öpüveriyim ellerini anne, Alışık değilim sensiz bugüne... Anne... Bir isteğin var mı söyle... Sevnur Şaylan |
Anne,Kalemimi Sakla! ...
Anne! ... Kalemimi sakla! ... Ama sakın atma! ... Anne! ... Defterlerimi topla, Tek bir kağıt bile bırakma! ... Sakla anne... Görmemem için sakla... Ama sakın, Fazla da uzaklara koyma... Anne! ... Hadi çıkıp dolaşalım, Bak, Yaz bitiyor, Son günlerin keyfine bakalım... Yemeği bırak, Bu akşam bari izin ver kendine... Anne ne olur, Hiç susmadan konuş benimle, Bir kere bile kendimle bırakma beni, Aşktan da bahsetme, Biten yazdan da... Sonbaharı ise, Hiç hatırlatma... Anne! ... Yemyeşil yerlere götür beni, Rengarenk çiçekler olsun hatta, Gittiğimiz yerlerde, Bir çift bile gezmesin kolkola... Anne! ... Hadi bana yemek yapmayı öğret, Tarifini ver tüm yemeklerin, Mutfağa girmeme izin ver, Ama sakın sonuçlarına kızma! ... Beni kendimle bir an bile yalnız bırakma... Günlere de giderim, Dantel bile yaparım... Ama bana çeyizden bile bahsetme anne! ... Korkuyorum anne! ... Korkuyorum bugünlerde! ... Artık gündüzleri de şiir yazıyorum anne! ... Korkuyorum anne! ... Ve ağlıyorum daha kalemi elime almadan bile! ... Anne! ... Kalemimi sakla! Ama sakın atma! Anne! ... Defterlerimi topla! ... Tek bir kağıt bile bırakma! Sakla anne! ... Görmemem için sakla! ... Ama sakın, Fazla da uzaklara koyma! ... Anne! .... Gözlerim doluyor... Bana şen şakrak şarkılar söyle! .... Sevnur Şaylan |
Ardına Dön Bak!
Gün olur, Uçurumun kenarında bulursun kendini... Boş gözlerle bakarsın boşluğa... Gökyüzüne bakarsın, Ne bir güneş parlıyordur, Ne de bir yıldız ışık saçıyordur... Tüm ümitlerin yitip gitmiştir bir gemi misali, Dönülecek ne bir liman kalmıştır, Ne de bir fener parlıyordur yol gösteren... Umutsuzca bakarsın boşluğa... Yüreğindeki ayazlar itmeden seni sonsuzluğa, Son anda bir gözyaşı salınır göz pınarlarından... Ardına bir kez olsun dön bak! ... Bir çift göz vardır mutlaka... Seninle ağlayan,seninle gülen... Sımsıkı sarıl ona, Bir şekilde yalnız değilsin,unutma... Yeter ki her uçurumunda, Ardına bir kez olsun dön bak! ... Sevnur Şaylan |
Aşık Oldum Ben Sana
Oysa hep vardın... Keşfedilmeyi bekleyen bi halin vardı... Ruhun farkedilmek istiyor gibiydi, Sözlerin 'ben burdayım' dercesine el sallıyordu... Konuşurken ellerin titrer, Sözlerin birbirine karışır dururdu, Gözlerine bakmaya korkardım oysa ben, Masumluğunu saklardı karasında, İki dakka baksam gözlerine, Kaçırırdın benden... Bir kere gülümsemen o kadar ısıtırdı ki içimi... Uzaktan farkedilirdin hep, Uzun boyunla o kadar endamlıydın ki... Kimse bilmezdi ama o cüssenin içindeki minik çocuğu... Bir şeyler saklıydı gözlerinde... Uzun zamandır yasaklarla büyümüş içinde, Engeller vardı belki de bu sevgiye... Düne kadar anlamamamızlıktan geldiysem de, Bana bakışlarındaki manayı keşfettim işte... Kaçamak kaçamak buluşuyordu gözlerimiz... O en kalabalıklarda farkedilmese de... Haydi işte şimdi haykır haykırabilirsen... Ben bugün yokluğunda seni özlemişken... Şimdi belki de yoksun bu şehirde, Aklımda dünden kalma o en tatlı halinle, İlk şiirimi yazıyorum sana... Ve sen duymasan da, Bak söylüyorum, Aşık oldum ben sana! ! ! Sevnur Şaylan |
Aşkı Kim Nereye Sakladı
Aşkı kim nereye sakladı? 'Seviyorum'derken dil döner mi elvedaya, Bu kadar kısa sürer mi bir sevda, Sevda dediğin karıştırılır mı yalanlara? ... Gönül sever,gözler saklamaz mı sevdayı, Dil tutulur da sevda böyle tatlanmaz mı? ... Satılık kalplerde sahte sevdalar, Kimler getirdi bu hale, Kıymet bilmeyenler şimdi nerde! ... Artık ayrılıklar bile ayrılık değil, Gözyaşı,efkar tarihe karışmış! İntikam deyip geceye dalıyorlar, Bir günlük aşk da elbet, Bir günde maziye karışır! Sevdayı(!) bir anda satın alanlar, Bir anda da atar oldular, Bu zamanda gerçekten seveni İnsan yerine koymadılar! Bir zalimi ölümüne sevdim diye, Güldüler halime... Madem ki öyle, Ya yalandan sevmeyi öğretin! , Ya da ben sevmeyi öğreteyim! Sevda yürekten gelir, Yürekle son bulur... Hangi devirde kalmışsa gerçek sevda, Bundan sonra olmayacaksa da, Kendi ellerimle gömeyim yüreğimi toprağa! ... Sevnur Şaylan |
Aşktan Sonra
Sustum... Kabullenmesi zor oldu elbet, İncindi en derinlerim, Her zerrem... Kapanması imkansız bir yara gibiydin, Hiç kabuk bağlamadın, Aklıma her gelişinde, Kanadın... Bir gün ağlamasam, Ters gidecekti sanki birşeyler, Olması gereken birşeymiş gibi, Her gün,her gece ağlayarak uyudum... Ağlaya ağlaya senli rüyalara daldım, Rüyalarımda da ağlattın, Uyandım... Ve dindi gözyaşlarım, Zamanla azaldı hıçkırıklarım, Susmayı öğrendim,adını her anışımda, Bir burukluk kaplıyorsa da içimi, Öylesi bir sevdaya helal olsun değil mi? ... Aşık olmayı da öğrendim, Belki de hatırladım... Ama sevmeyi,henüz başaramadım... Korkularım var hala... Ve artık başkalarından değil,kendimden... Yüreğime çöken zehrini atıyorum hala. Ve bir başka kalpleri alırsam kalbime, Zehirli bir sevda vermekten korkuyorum onlara. Ve sevenleri üzmemek için o kadar çok çabalıyorum ki... Birazcık da olsun kırmamak için onları... Senden sonra,seven herkesi ''ben'' gördüğüm için... Üzülmesinler,aşka küsmesinler diye, Bütün ''sen''leri ''ben'' yapmak için... Yalansız sevmesi için... O kadar çabaladım ki... Unutmayı da öğrendim... Unutmadan,başlayamayacağımı, Ve her güzelliğe geç kalacağımı... Yaşandığını da kabullendim... Üzüldüğümü, Ve, Severken sevilmediğimi kabullendim... Kabullendim... Ve hayatta, Herşey olabileceğini, Hayatın bize hep güzellikler sunmayacağını, İhtimalleri, İhtimaller içinde sevilmeme ihtimalini... Kabullendim ve, İnadına hayatı daha da çok sevdim, Kendimi,insanları... Nefrete dair hiçbir kötü duygu bırakmadım, Ve senden de nefret etmiyorum artık, Ama şunu da kabullendim ki, O sevgi nefrete dönüşmeseydi, Hayatı bu kadar sevemezdim, Kendimle yüzleşip,ruhumla,kalbimle barışamazdım. Her ihtimalini düşünemezdim hayatın... Ama artık... Kabullendim... Olman gerekmiş hayatımda, Olması gerekenler için varmışsın. Yine de pişman değilim geçmişte kalan herşeyden, Yazılan buymuş, Hayırlısı,hayırlımız da buymuş demek ki... Hayatın senden ibaret olmadığını, Gerçekten sevgiyi hakedenler olduğunu, Zaman öğretti bana... Şimdi bu şiire nasıl bir son yazacağımı düşünüyorum... Sana dair herşeye bir nokta koyduğumu da söyleyerek, Bir nokta koyuyorum bu şiire... Aslında hiç bitmeyecek tek şiirim bu belki de, Hayat bana başka şeyler öğrettikçe yazmam gerek, Ama, Hayat senli olan kısmında bana başka şeyler öğretti... Yıkılışı...Ve yeniden yapılanmayı... Ki bundan sonrası, Sensiz bir hayatın,başrollerde farklı biriyle, Yepyeni bir şiir olacak... Yepyeni... Ve hayatın öğrettikleriyle, Daha da anlamlı... Sevnur Şaylan |
Bak Bugün Düşündüm de...
Bak bugün düşündüm de... Başarabilirim belki de... Unutabilirim seni... İmkansız demiştim ya, Aslında... Bugün uzaktan seyerettim de seni, Hiç de acıtmadın içimi... Hatta tanıyamadım bile seni... Ki... Aslında... Yetmedi mi çektiğim acılar, Döktüğüm yaşlar,harcadığım aylar... Bak bugün düşündüm de... Seni haketmediğin kadar yücelten de benim sevgimmiş... Düşündüm de, Seni sevmekti benim vazgeçemediğim, O da benim elimdeydi... Bak bugün düşündüm de... Beni haketmediğim acılara terkedene, Fazlaydı bu sevgi de... Ki aslında... Bakmam yüzüne istemesem de... Bugün düşündüm de, Unutabilirim seni be... Başarabilirim belki de... Sevnur Şaylan |
Başarıyoruz İşte!
Başarıyoruz işte... Çabaladığımız herşeye değiyor doğrusu... Bu kadarını da beklemiyordum senden, Başarıyoruz işte,hiç farketmeden... Buna önce inandık ne de olsa, Sonra da inandık kendimize, Başarabilirim dedik, Hep birbirimizden korktuk, Oysa ikimiz de iyi oyuncuyduk... Sende inatla,bende gururla, Bir film oynuyoruz, Aynı ortamlarda, Farklı sahnelerde... Başarıyoruz işte, Tebrik etmek gerek birbirimizi, Birbirimiz için candan bile öte iken, El olmayı çok iyi başardık... Hiç tanımadığım bir insandan bile daha ötesin artık... Özellikle sen,bu oyunda çok başarılıydın... Çabalarımıza değiyor doğrusu, Gözgöze gelmemek için,yanyana gelmemek için, Fazla iyi oyuncuyduk... Eğil, Öpülecek adamsın alnından! ! ! Sevnur Şaylan |
Başka Kollardan...
Her şey seni görünce değişiyordu gözümde... Köşeden dönüşün... Ya da... Kapıdan usulca girişin... Kim bilir nelerden yakınıyordum o ana dek... Kim bilir neler geçiyordu aklımdan... Bilmiyordum... Sen geliyordun... Ben... Duruyordu sanki tüm dünya... Susuyordu tüm gürültüler... Bir sen kalıyordun yaşama dair, Bir sen... Ne yapacağımı bilemiyordum, Ellerim titriyordu, Sanki içimde bir kuş çırpınıp duruyordu... Farkında olmadan gülümsüyordum... Utanıyordum... Utanıyordum... Yüzüne baksam mııı... Başımı çevirip umursamaz görünsem miii... Bilemiyordum... Haddini bilmez ki gözlerim, Çoktan gülümsemişim sana, Sonradan farkederdim... Gözlerin... Beni benden alan, Yüreğimdeki buzları eriten, Bir anda beni ateşlere bırakan, Gözlerin... Konuşurduk ara sıra... Hep havadan sudandı sebeplerimiz... Bir türlü konuyu aşka getiremedik... Biraz da kendimizden bahsedemedik... Akıp giden zamanın içinde, İki farklı yollardan birbirimize el salladık... Sustuk... Pişman da olduk... Yine de sustuk... Neydi korkumuz? ... Neydi çekindiğimiz? ... Bilemedik... Bir sevdayı da... Başlamadan, Biz bitirdik... Şimdi... Başka kollardan gülümsüyoruz birbirimize, Yaralı yaralı... İç çekişlerimiz de, Boyun eğişlerimiz de, Birbirimize hitaplı... Gözlerde kalan bir sevdaya, El salladık başka kollardan... Neydi bize engel olan... Bilemedik... Sevnur Şaylan |
Başrollerdeki Figüranlar
Hayat... Hayat bir oyun... Hergün bir sahne... Aslında figüranız hepimiz, Kendi içimizde başrol oynasak da... Gerçeği arama sakın... Yok bu dünyada... Herşey yalan diye de, Yalanlar içinde kaybolma... Beklenmedik bir anda, Kapanıverir perdeler... Yazık hiç alkışlanmadan, Kapanan perdelere... Hayat... Hayat bir oyun... Figüranız hepimiz... Kendi içimizde başrol oynasak da... Kimse farketmez... Sen oyundan çıksan da... Rolün bu kadarmış... Ne kadar başarabildiysen, O kar sana... Hayat bir oyun... Figüranız hepimiz... Kendi içimizde başrol oynasak da... Sevnur Şaylan |
Bedel
Hayat,bedeller ödemekten mi ibaret? Anlayamadım... Sevdim, Bedelini ödedim... Kaybettim, Bedelini ödedim... Gözyaşlarımla *******imi heba ettim. Umutlarımı sattım,hayallerimi,inançlarımı,güvenimi... Ödedim bedelini sevdamın... Sevdamı satmak istedim, Olmadı, Yapamadım... Halbu ki,üç kuruşluk adam uğrunaydı... Yine de alan olmadı... Nefreti tutuşturdular elime, Hediyesiymiş tüm çabalarımın... Kazanmıştım sanki, Derken... En büyük kayıbımı vermiştim... Sevmek... Olmuyordu,sevemiyordum, ''Seviyorum'' diyene,'hadi ordan! ' diyecek kadar, Kaybetmişim... Sorgu sual yok artık geçmişime... Hani,mazi desek, Ben de mazi bir tek senden ibaret olmuş... Ki... Anladım ki... Nefret de sevdayı unutturmaya yetmiyormuş! ... Unutacağım... Elbet,unutacağım... Aynaya her baktığımda gözlerimde buğu olup kalan sevdanı, Bir sabah aynaya baktığımda,görmediğimde... Şarkılar 'sevda' demediğinde... 'Aşk' demediğinde... Unutacağım da.... Zormuş bu hayat... Çok zormuş... En zoru da sevdiğinin senden çok uzaklarda, Bir başkasıyla olduğunu kabullenerek yaşayabilmekmiş... Yaşayabilmek? ? ? ... Hala nefes alabilmek... Hala... 21.05.06 Sevnur Şaylan |
Ben Bu Aşkta Sen Olamadım
Artık bomboş bakar oldu gözlerim... Dalar gider olduğun yere... Avuçlarıma dökülür yaşlar gözlerimden... Avuçlarım yanar...yanar... Sensizliğin aylarındayım şimdi... Ama hala aynı sever,aynı özlerim... Unuturum sanmıştın ya, Ben seni o kadar basit sevmedim... Ben bu aşkta sen olamadım... Unutmak için, Yaşanmamış saymak için, Yani sen olmak için, Yüreğimi söküp atmam gerekmiş... Bunu ben en başında anladım... Çabalamaya gerek yok... Zaten bunun anlamı yok... Ben,sen olamadım... Sevdim seni... Basit olamadım... Sevnur Şaylan |
Ben En Çok Bu Aylarda Sevdim Yaşamayı
Ben en çok bu aylarda sevdim yaşamayı... Belki de bu aylarda göze aldım hayatta kalmayı... Takvimler eylülü vurdu mu, Sararırdım yapraklar gibi... Tutunamazdım hayata, Bir boşluktan düşerdim usulca... Toprak kururdu, Toprak kururdu,gözlerim yaşarırdı, Bir buna uyamadık sonbaharda... Ya da... Ya da yağmur yağar, Gözlerim ağlardı... Kabuğuna çekilirdi herşey, Soyutlandığım gibi işte sonbaharda... Ben en çok bu aylarda sevdim yaşamayı... Güneşin varlığını sıcaklığıyla anlardım, Dirilirdim toprak gibi,doğa gibi, Yeşerirdim,filizlenirdim yapraklar gibi... Ah bir mümkün olsa, Kanatlanırdım yeni yetme kelebekler gibi, Güneşle dans ederdim papatyalar gibi... Ben en çok, Bu aylarda sevdim yaşamayı... Belki de bu aylarda yaşamayı bilebildim, Sonuna geliyordum sonbaharla yaşamın, Başlıyordum yine gelişiyle ilkbaharın... Ben en çok bu aylarda sevdim yaşamayı, Hiç bitmesin istedim ama, Bazen ölmek de yarar insana... Ben en çok bu aylarda sevdim yaşamayı... Sevnur Şaylan |
Ben miyim Suçlu Yani? ...
Ben miyim suçlu yani? Ben terkediyorum seni öyle mi? Kaçıp gidiyorum senden sandın yani? İnanmak istediğin de bu öyle değil mi? ... İyi... Bir dilin olsa çoktan kovmuştun beni, Sende olduğum sürece,ne güzelliğini gösterdin ki... Hep buğulu gözlerle, Islak ıslak bakmadım mı sana sanki? Bir oyunsan,hani belki, Bir figüran bile oldum mu sende sanki? Uzaktan uzağa seyretmedim mi seni? Seyrettiğimse benim oyunummuş,bilemedim ki... Ki sen,hiç farkettirdin mi bunu bana sanki? ... Kırmadın mı sımsıkı tutunduğum dallarımı, Koparıp koparıp kürekleri tutuşturmadın mı ellerime? Ben istemeden istemeden, İndirmedin mi beni sulara, İtmedin mi arkamdan sanki? , ''Bak orda daha güzel yerler var'' diye diye, Kandırmadın mı beni? Ben miyim suçlu yani? Ben terkediyorum seni öyle mi? Korkak olan ben oldum değil mi? İnanmak istediğin de bu,öyle değil mi? Al! ... Kime kalırsan kal hayat! Kalıcı değildim zaten ama, Sabredemedin ki bir ömrü tüketeyim, Dayanamadın bana değil mi? ... İyi! ! ! ... Sevnur Şaylan |
Beni Unutma
Bir şekilde çıkardı hayat birbirimizi karşımıza... Şu en kocaman yalanda... İkimiz mi vardık sadece var olan? , Vardır bir bildiği de Yaratan'ın mutlaka... Tesadüflere kandık,kandırıldık belki de, Payımıza düşeni yaşamıştık hayatta aslında... En kocaman yalanda, En gerçek güzeli paylaştık seninle... Bir yanılsama değildi hissedilen aslında, Ben... Seni gerçekten sevmiştim oysa... Yaşadık payımıza düşeni, Bize verilen bir zaman aralığında, Vardır bi bildiği Yaratan'ın mutlaka... Sevmemiş olabilirsin... Pişmanlığını da ummam ama... Herşeye rağmen, Beni unutma... Bak,yine devam ediyor hayat farklı iklimlerde, Farklı mavilerin altında, Ama hala aynı yalan üzerinde... Payımıza düşeni yaşadık, Vardı bi bildiği Yaratan'ın mutlaka... Hiç yaşanmamış saysak da... Yeter ki... Beni unutma... Hala... Bi bildiği vardır mutlaka... Sevnur Şaylan |
Bir An'lar...
Elinde olmaz bazı şeyler insanın... Bilinmez bir el vardır bazı anlarda, Kukla gibi oynatır bizleri, Tesadüf mü,kader mi, Bilinmez bazı şeyler... Şaşırtır,sonra da yaralar gider insanı... İşte bugün olduğu gibi, İşte bugün olduğumuz gibi... En umulmadık anlarda, En umulmadık mekanlarda, Dalıp gittiğim senmişsin yine... İrkilip toparlanmam hep geçe kalıyor, Kendime kızıyorum, Sanki bir suçluyum,yakalanıyorum, Utanıp,başımı eğiyorum, Tüm ışıkları sönüyor gözlerimin, Susuyorum... Anlamsız bir kaç an işte, Hayat takvimimizde sıradan bir günde... Sen hatırlamazsın o anları, Ben unutamam ki... Sevnur Şaylan |
Bir Elin Beş Parmağı...
Takvimlere bakmaya korkar oldum... Yokluğundan bu yana geçen zamanı saymak için, Hep bir elimi kaldırırdım... Bugünse yetmedi beş parmağım... Diğer elimden de iki parmağı toplarsak, Tamam işte, İşte bu kadar aydır var mıyım yok muyum, Anlamadım... Oysa bir elimi kaldırıp, Diğer elimden de baş parmağı saklayıp, Dört parmağı toplarsam... İşte bu kadar aydır, Seninleyim... ''Nasıl oluyor? '' deme sakın... Öyle bir oluyor ki... Bir ben anladım, Bir de Allah... Gün gelecek, Ben hala takvimlere bakmaya korkacağım... Bir elimi kaldıracağım, Olmayacak... Diğer elimi kaldıracağım, Olmayacak... Bir ayağımı daha... Diğerini de topladık mı, Yine yetmeyecek... O zaman... Ben de yılları sayarım... Nasıl olsa ben, Hep takvimlere bakmaya korkar olacağım... Sevnur Şaylan |
Bir Gün Daha Bitti...
Bir gün daha yaşandı ve bitti... Ne dünden farklıydı, Ne de yarından tahminim... Herhangi bir gün... Senden uzakta... Sensiz... Küçük mutluluklar, Küçük hüzünler yaşandı, Bitti... Oysa büyük bir hüznüm, Dünden yarınlara devretti... Yeni düşünceler... Yeni duygular... Yeni bir gün... Eski bir hüzün... .... Senden uzakta... Sensiz... Aynı hüzne akan farklı bir gözyaşı, Yanaklarımda aynı ıslaklık... Yeni bir gün... Eski bir dün... Seni özlüyorum...... Sensiz biten her gün, Ömrümden çalan bir hüzün... Bir gün daha yaşandı ve bitti... Ne dünden farklıydı, Ne de yarından tahminim... Herhangi bir gün... Senden uzakta... Sensiz... Ve ben... Aslında bir günle, Ömrümden yıllar sayıyorum... Seni... Çok özlüyorum... Sevnur Şaylan |
Bir masalsın ey İstanbul
Bir masalsın sen ey İstanbul, İki yakası bir araya gelmeyen, Asırlık bir türküsün, Yorgun insanların hiç bitmeyen öyküsüsün... Cihanda bir eşin daha yoktur,bilinir, Layığındır bu topraklar,bu insanlar, Bu gökleri delecek kadar şehvetli minareler, İhtişamıyla Sultan Ahmet, Galata... Bu ne endam,bu ne güzellik Kız Kulesi, Aşığındır martılar,aşığındır mavi sular... Sokaklarına sığmaz telaşlı insanları, Hep yetişilecek bir yerleri vardır, O yer ki İstanbul'un bin bir köşesidir, O sokaklar ki koca bir tarihi saklar içinde, Nicesini görmüştür İstanbullusunun, Nicesini... Uyku nedir bilmez İstanbul, Yorgun insanları uyuturken koynunda, Yorulmaz asla İstanbul... Aç insanlara tok bir şehirsin artık, Sevildiğin kadar,nefret de edilirsin, Ama yine de...Sevildiğin için ey İstanbul, Suçlusu sen değilsin İstanbul'um, Barındırdıklarındır elbet aldırma! Sen asırlık bir tarihsin aldırma! Dedim ya,bir masalsın sen ey İstanbul, Asırlardır süregelen, Asırlarca da sürecek olan, Bir masalsın sen ey İstanbul! ... Sevnur Şaylan |
Bir Ölü Hala Hayatta!
Yağmurlu bir gecenin herhangi bir vakti... Sırtımı odanın soğuk bir duvarına yasladım, Gözlerimigörmekten hiç hoşlanmadığım yıldızsız karanlıkta, Ben suskundum, Tüm şehir suskundu, Bir tek yağmurlar konuşuyordu pencereye vurup vurup kaçarak... Hem karanlık,hem yağmur, Sevmemiştim hiç bu geceyi... O da beni sevmiyordu belli ki, Boğmak istiyordu kuytu karanlığında beni, Ben izin verdim,bekledim Azrail'im gelmedi... Belli ki daha çok canımı yakacaktı bu dünya benim, Daha çektireceği türlü acılar vardı belki... Oysa bilmiyordu ki bu hayati Bir ölüyü hala barındırıyor, Farkedemedi... Oysa kendisiydi bana kendini zindan eden, Kendisiydi beni bu dünyaya sığdıramayan, Bir ölüyü hala barındırıyor, Farkedemedi... Daha taze acılar yaşatmaya çalışıyor bana, Ben bir kere öldürüldüm, Ölüler acı çekemez ki... Bir ölüyü hala barındırıyor, Farkında diildi... Kimse... Farkında diildi... Sevnur Şaylan |
Bir Sana...
Bir sana yıkıldı gönlümün kapıları, Bir sana yazıldı dilimin hitapsız mısraları, Kalpten gözlere bir yol varsa eğer, O yollar bir senin için sevdaya geçit verdi... Dünyanın en güzel şeyi ise, Senden sonra bu gözlerde hiç parlamadı... Yürekte ise,hiç yeri olmadı... O güzellik seninle başladı, Seninle de yok oldu... Sevmek en hakikatiyle, Bir kere geçerse ömrü süresince, Geçtin gittin benden, Ömrün en güzel döneminde... Şimdi bundan sonrası yaşanır mı bilmiyorum... Geçti aşk benden, Bense hala yaşıyorum... Sevnur Şaylan |
Bir Seher Vakti
Belki bir seher vakti, Sen gamsız yüreğinle öylece uyurken, Olur da aniden giriverirsem bensiz rüyalarına, Sakın şaşırma... Sana söyleyeceklerim var,onları iyi dinle, Sen sadece sus,beni sözlerinle üzme, Ağlarsam eğer karşında aldırma, Sakın silmek için gözyaşlarımı,elini kaldırma, Bırak ağlayayım bir kere de senin karşında... Son sözümü söylediğim an giderim yanından, İrkilir,uyanırsın daha sonra... Uzaklardan bir sela duyulur daha sonra... İsmimi duyarsın,sakın şaşırma... Son çarem rüyalarındı... O kadar çaresizdim... Beni anla... Sevnur Şaylan |
Bir Şair Sevdası
Bir sevda uzanır yatar, Bağrımın kara tahtasında. Çıkarıp atmak yakışmaz, Bir şair sevdasında... Kal... Kal... Öylece kal... Gideceksen durma... Hiç durma... Sen benim şiirlerimsin, Acımsın, Yaramsın... Zaman olur, Busemsin, Tebessümüm, Şımarıklığım, Deliliğimin,masumluğumun sebebisin... Git... Kal... Ne istersen onu yap, Yeter ki var ol... Bir yerlerde var ol... Aradığımda bulayım seni, Bulduğumda kaybedeyim kendimi... Sen benim şairliğimsin, Ruhumu saransın, Ömrümü çalansın... Git... Kal... Yeter ki var ol... Şiirlerim ol... Şairliğim ol... Bir sevda uzanır yatar, Bağrımın kara tahtasında... Çıkarıp atmak yakışmaz, Bir şair sevdasında... Sevnur Şaylan |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 03:40 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.