Sakın

Sakın ha
Duymak istemem
Düşer de kalkamam
Gözlerim kulaklarımı izler
Tıkandım boş bakmaktan
Seda almaz oldum tellerden
Haber versene güloş
Uçuracağımız güvercinlerle
Dövüyor beni şu dört duvar
Kuşatmış yıllardan hasret
Yollamasın feryadı gurbet
Sakın ha taşıyamam
Daha çok koşacağız güloş
Mumlar yakıp
Barışa şarkılar yazacağız
Unutmuş olamazsın
Dilek haberim olsun
Hadi haber ver
Sakın sakın ha

Ümit Fatma Uçar

Sakla Yüreğinde

Sarmalama beni anne
Bırak toprağın kucağına
mateme çekme yüreğini
Ser yüreğimi de yıldızlara
otur bak
Kokla beni annem
bahar rüzgarlarında
Çiselerim belki de
yağmurun ardından
topraktan okşa saçımı
Ağlama annem
fırtınalar dindiğinde
sevgini dik
beni emanet ettiğin yere
Benim için çelenkler yap
gönder güneşe
Renkleri cıvıl cıvıl olsun
yüreğimdeki gibi
Şarkımızı haykır azgın sulara
Bakma ardından sellerin
Göremezsin
Otur dere başına
Gör beraklığında beni
bir avuç suda serinlet yüreğini
Menekşelerde kokla beni anne
Git sor şelaleye hayallerimi
İşlesin yüreğine incilerle
üzülme
çiz resmimi inciler içinde kalbine
sev sakla dursun seninle öylece
İşte ben oradayım
Sakla beni anne
Sakla yüreğinde

Ümit Fatma Uçar

Sallar Başını

Dağlar sallar bana başını
Dumanları sarar başıma
Yalvarsamda
Bakmaz göz yaşıma
Yel savurdukça
Yeni dumanlar sarar başıma
Kül olup savrulsam
Rahatlar mı acaba

Ümit Fatma Uçar

Sanem

Babam derdi ki
Ağzımda tadım
Sevdamda yüreğimsin
Anacım,ağacım,toprağım
Sen yoksan ben nasıl varım
Emekçim dişim tırnağım
Sana nasıl eğilmezki başım
Uğratır mıyım seni hüzünlere
Kederin batar gözlerime
Bacam aynam yastığım
Sanı duyulmayan hatun
Gün gelir yaşlanırsın
Yaşlıydı diyecekler ölen
Bilmeyecek seni alem
Gönül tahtımda sanem

Ümit Fatma Uçar

Sanma

Sanma hayat durudur
Mevsimler ondan kuruludur
Baharın genelde ucu görünür
Yazın da nazı yük devirir
Hazana varınca sarartır savurur
Kışın insafı yok arkadan vurur
Mevsimlerin sonu kuyudur
Ondan malumatım yoktur

Ümit Fatma Uçar

Sapan

Gözlerini koydu spana
Sözcükleri bindi hançere
Hızlı devir döndü nevri
Parçalıyordu önüne geleni
Günü devirdi geceye

Çekil dedim menzile
Uyulmaz ki sefile
Aldım parçaları elinden
Bırakırmıyım meydanı gafile
Kuşandım kendimi

Ümit Fatma Uçar

Sara

Beladaysa başı,
yüreğin tutar sarası
Çeşit,çeşit belası
En meşhuru karası
Vardır biraz da alası
Onun da yoktur faydası

Ümit Fatma Uçar

Saraylım

Sarayların unutulmaz sultanı
Ebrunun bitmeyen aşkı
Minyatürün cananı
Sürmüşsün,sürüştürmüşsün allığı
Yakıştırmışsın yeşil papuçları
Rujun fazla kaçmış
Hani farların nerede
Yürürken bir endamla
Dans edersin meltemin kollarında
Ebruyu kıskandırmışsın
Ressamın tablosunda
Lale Sultan

Ümit Fatma Uçar

Sarhoş Canavar

Tuzağı kurulmuştu önceden
Bilseydim verir miydim
Bir çift, iki yoldaşımı
Sarhoş canavarın ellerine
Bir dünyaydı tepeme yıkılan
Az ötede yıkılmıştı tüm dağlar
Beyaz mitsubişhin üstüne
Canlarım yoktular içinde
Bir isyandı feryattı içimden kopan
Nasıl yaşamamışcasına yok olur
Gözlerimin önünde iki saniyede iki can
Geride bırakılan üç tazecik fidan
Gözyaşları dinmeyen iki anam
O günü tekrar yaşadım an be an
Sizi unutmak ne mümkün
Güzel,şirin dostlar

Ümit Fatma Uçar

Savrul

Sesizlik oturmuş içime
Sığdıramıyorum konuk evine
Doydum ziyadesiyle asaletine
Savrul sesizlik asaletinle
Savrul poyrazlara
Çığlık ol sesinde rüzgarların
Soluk ol duyulsun ritmin
Varsın devrilsin parçalarım
Yarım dönsün sabahlarım
Ağlasın ardımdan sesizliğim
Savrul sesizliğim
Bulaşmasın bir daha matemin

Ümit Fatma Uçar