|
Koparsa Gönlünüzden Birşeyler
kelimelere vursan vursan beni kaç satıra sığdırabilirsin ki bir damla yanaktan sızan suyu hangi adla çağırabilirsin ki akar gider uyarak yer çekimine süsleme sanatının en mahir ustası olsan değiştire bilir misin ki yatağını dokundurmadan tele mızrabı vurmadan deriye tokmağı döke bilir misin nağmeleri ey benim bilgeliğini gecenin içerisinde yıldızlara bağlamış cümlelerine sevgi ile başlamış emekte fukara sözünde keramet olan sevildiklerim yılanın derisi ürpertir beni sarılamam basarken acılarımı tuza acılarım gün olur keskin olur tuzdan kokutmaz kelimelerdeki ihaneti emektir saran her türlü yarayı onaran zaman sunmayın yıldızlarınızı bana karanlıklar içerisinde ışıltı değil aradığım okuyamıyorsam eğer kelimeleri ısıtamıyorsam eğer yürekleri parıltıları taşımak paye etmiyor yıldız taşımakla… |
Kor
körüğün inmeye hazır kolu gibi köze körüğün savurduğu yel gibi demire ışıltısını veren kor gibi akıp geçti ilk bakışları bilincime durulmak için dokundurdum duygularımı dalgalara dalgalar buhar kulağımda bitmeyen uğultular doruklarda yaşam başım duman yüreğim çelik esnek kırılgan haydi durma vur çekicini örsün üzerine koyduğum yüreğim mahir olsan evrende güzelliğinle cilvelerin kıvraklığını sarsa raksetirse isterse dilin en nadide nağmeleri çıkarmasaydın eğer kat kat altından esaretin bendeki cevheri kar eyler miydi köşkleri kurmaya |
Korkularım
yara yara giderim şehrin yosma düşüncelerini korkarım yenilgilerden üzerine üzerine giderim korkularımın gizli bahçe dedikleri bir garip yer üç beş masa bir çıkrık eskilerden kalma birkaç düş bir sokak ressamının fırçasından dökülmüş gibi biraz hayal biraz süs birde şu iskele şu deniz olmasa şu motor sesleri şu tek tük havalanan kuşlar tadımı kalırdı şarabın yara yara akıtırım irini bir sararmış çıban başı gibi durur garsonlar bilirim birazdan daha bitmeden sigaram küllüğümü alacaklar kül olmuş duygularla ellerin elimde nerede dilek tuttum hiç sevgili kul olmadım şu esinti şu gökyüzü şu öğlen güneşinin denize vuruşu yakamozlar kentin kıvrak belli ******su elleri elimde sevdiğimin korkarım yenilgilerden onun içindir ki üzerine üzerine korkuların gitmelerim |
Korkuyorum
Hiçbir şeyden korkmazdım Senin ile oluncaya kadar Ama şimdi ayrılıktan Özlemden, Sensizlikten Korkuyorum |
Koy Noktayı
koy noktayı yetiyorsa yüreğin titremiyorsa elin biz alışığız çentik atmaya kah kabzalara kah noktalara |
Koyun
diyorlar ki her koyun kendi bacağından asılır nice kendi bacağından koyunları asanları gördüm her koyunu kendi bacağından asanları asanları gördüm düş mü düş mü ola |
Kökler Salar Derinlere Umudum
1-) Yalnız kaldığımda diye başlasam da, uzaktır yalnızlıklar yaşamdan… Düşen taneleri yağmurun imgesel farklılıkları gibi süzülür bilgece yüreklerimize, bir gül yaprağında damlacık olarak alırız düşlerimize, düşmeye devam eder damlalar, Damlalar olmasa yağmur olur muydu, hüzünlene bilir miydik bir cümle yerde, camdan bakarken, kuyruğunu kıstırarak bacaklarının arasına almış şaçağın altına sığınan köpeğe, yeşertebilir miydik, ektiklerimizi, ıslana bilir miydik sokaklarda sevgilinin elinden tutarak, atar mıydı kalbimiz o ürkek gizemlerle… çoğalırım çoğalırım damla büyüklüğünde seneler oluşur bir elma çekirdeğinin toprağa girişi gibi üretkendir benliğim üretkendir toprak açar yapraklarım kalmaz yaza alabildiğine özgür özgürdür yapraklarım gövdesine bağlı dal ile |
2-)
Yalnız kalabilir miyim toprağa düşmüş bir damla gibi yaşama karışarak, baş, başa olmak mıdır yalnızlık; yaşamla, rüzgar vurur saçlarıma, bir arı konar çiçeğe, bir dal takılır, yüzümde esintilerin özgür gezintisi, belleğim dolu canlarla… Bazen yüreğimden kopan sessizlik yırtar bilincimdeki sessizliği, bilinmezlerle dolu, akıntılarda hedefe doğru giden, bazen bir çaya düşmüş yaprak gibi… Çay akar ırmağa doğru, yaprak akıntıya bırakmış kendini, takılacağı yere doğru… serçeler konar dallarıma rüzgarlar savurur yapraklarımı hışırtılar kaplar sessizliği rüzgar esmeseydi konmasaydı kuşlar dalıma duyar mıydım seslerini kerameti gösteren ayna olsa kırar mıydım aynayı yaşam sarmasada kollarını kucakla sen kucaklayabildiğin kadar yaşamı |
3-)
Dalından kopup akıntıya bırakmak kendini, gitmek bir yerlere uzaklaşarak köklerinden, kurtarır mı, bir orman olmak kökleri sarmalamak bir birine nasıl tad verirse de, seyyah olup gezmek diyarları aynı şey olsa gerek öyle anlatıyorlar, hiçbir zaman bir seyyahla oturup sohbetim olmadı… göçmen kuşları sanki yer çokmuş gibi uzak durur kırlangıçlar leylekler turnalar kökler salar derinlere umudum uzaklaşır görüntüden martılar |
4-)
Deniz yanı başımda, düşüncelerim uzak, beklide Anadolu’nun ücra bir köşesinde… Oynaşıyorlar düşüncelerim, anılara karışmış hayaller, anıları güzel yapan, kopmuşluğumu yaşamdan, yoksa hatırlanması mı istenilen kesitten, oynaşıyorlar esintilerle yaprakların oynaşması gibi ses oluyorlar, bir kış, bir yaz, gönlüm sürekli baharı istese de… bir başka oluyor yağmuru düşlerken yalnızlık istemlerin dışında ise eğer hücrelerine oksijeni çekmekten öte şeyler gelip giriyor bilince köklerimi salıyorum daha derinlere çınara dönen bilincimin bir elma çekirdeği bir çınar gidip gelmelerim bir saka bir kırlangıç umutlarım üflüyorum közün üzerindeki küllere kor parlaklığı bulmak için |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 08:16 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.