Yeniden Yeniden

Yeniden yeniden,
Çarpmak kıyılara.
Ve yeniden ıramak;
Doğup ufuklardan,
Göğün düzüne.
Yıkmak yeniden yeniden;
Yıkmak.
Ve ıramak;
Uzak ufuklara.

Ufuk Nazım

Yeryüzünce

Yaşa
Dünya dillerince.
Dilincedir
Vardığın yer.
Yeryüzünce uzun
Yabancı dillerce renkli.
Yaşamak
Anadilinden çıkarıp
Dilin kabuğunu
Yalın dilinle
Hece hece
Kelime kelime
Yayılmaktır yeryüzünce.

Ufuk Nazım

Yeşer

Sarsıldığını görüyorum çağların,
Zalimler dönemecinde.
Bir cehennem barut kokusunda,
Ta can evinden vurulmuş zincirlere;
Promete.
Beynindeki karamsarlığın,
Ta içinde;
Yeşeren bir umut;
Haykırıyor ta Urgakinadan.
Kan damlayan zaman süreci,
Yıkılmalıdır;
Hür insanlık dünyasından.

Ufuk Nazım

Yeteriz

Sevgilim
Toprağa yığdım gözlerimi
Yeşerecek tohumlar için
Sustum
Bulutlar akarken ufuklara
Sen bana doğru akarken
Yığılma öyle heyecanınla
Yaşlanmasın gözlerin
Ağma ıraklara
Gel bana yavaş da olsa
Gel bana
Yıkılsın kararan bahtlar
Sen bana bak
Dağlar gibi
Sonra sus
Gül sussun kurusun
Gül kurusu toza
Toz sonsuza
Sonsuz ufka aksın
Sen bana ak
Irmak ırmak
Damla damla
Dol gönlüme
İnsanlar
Sessiz sedasız geçsin
Telaşına uyup zamanın
Unutsunlar konuşmayı
Umut etmeyi bize ne
Sen ve ben
Yeteriz bu ömre

Ufuk Nazım

Yıkılma Öyle

Yıkılma öyle geceye.
Sanma ki saklanırsın;
Sen o pırıl pırl gözlerinle;
Saklanamazsın geceye.
Rimeller içinde,
Tutsak mı gözlerin.?
Ah o;
Kapkara zülüflerin.
Amansız gülüşlerin.
Kaç benden,
Kapkara geceye.
Yarın olur;
Dönersin göğüme.

Ufuk Nazım

Yıkıyor Yel

Yıkıyor yel;
Bizi ayıran sınırları.
Ufuktan güneş;
Gülümsüyor yele.
Uçuyor yel,
Yel süzülüp güneşten;
Saçlarında bitiyor.
Sevgilim.

Ufuk Nazım

Yıldız

Yıldız;
Gecenin çarmıhında,
Ağlar yalnızlığına.
Meydan okuyarak karanlığa;
Güneşi arattırmaz dostlarına.
Tutunamayıp düşerken biri,
Samanyolu’nun sırtından.
Onu çekemeyenlerdir,
Dilek tutanlar.
Ve karanlığa yenilmiştir yıldız.
Artık soğuyan,
Soğudukça soğurulan,
Bir kaya yığınıdır yıldız.
Şimdi uzaklardan;
Yerini alan yıldıza bakıyor.

Ufuk Nazım

Yıldızlar

Yıldızlar
Gecenin çarmıhında
Yalnızlıklarına ağlarlar.
Karanlığa meydan okurlar
Işıktan gözyaşlarıyla.

Tutunamayıp
Düşerken biri
Büyük ayının sırtından
Onu çekemeyenlerdir
Dilek tutanlar.

Ufuk Nazım

Yırtılan Gök

Yırtılan göğün;
Kızıl tortusu kalmış,
Ufuklarda.
Ve güneş;
Renk ahenk,
Kahkahalarla boyamış,
Tutuşan bir gök kuşağını,
Ancak yağmurlar harlar.
Unutma su;
Her an yaratandır.
Ve renklerin maviden aksini;
Tayf tayf yayandır.

Ufuk Nazım

Yitik Gemi

Yitik bir gemi,
Dalgalardan yorgun bedenini,
Kıyıya vurmuş.
Yorgun alnın da kuruyor,
Denizin suyu.
Ve denizden ona kalan,
Tuzlu ve kırık bir gövdedir.
Kaybettiklerini düşünüyor,
Son dalga da bile.
Direnen bedenini,
Ve şimdiki dalgasız sefilliğini.

Ufuk Nazım