Demiştin ki; "Beni unutma.
Kalbim fırın oldu,
Sen, onda piştin."
Demiştin ya,
Bak,
Yıktım mabedini...

Kolay gelmişti,
Unutulacak gibi değildin!
Öyle ayrıldım yanından
Dönülecek yolum,
Tutunacak dalım,
Diyordum ki;
Sevecek bir gülüm var...

Türküler söylerdi; "Bülbüle gül yâr"
Bilemedim; "göz, göze bakar"
Unutmak kolay,
Unutmamak zor...

Sokaklar dopdolu
Sokaklar, insan
Ne peşinde bunlar?
Bir türlü bilemedim,
Ben de, zamanın ardına düştüm
Ka

Ne zaman baksam çevreme elli yıl sonra
Hep aynı gördüklerim; bir keşmekeş, bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uğruna tükenmesi insanların
Yaşamak ve ölmek için hep aynı neden

Sefil doymazlık: ete, kana, paraya
Öylesi bir açlık ki eksilmeyen, bitmeyen
İnsan, ezebildiğince mutlu insan, oğul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen

Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve değişmez çığlığı insanoğlunun: Ben, ben, ben!"
Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?

Süzülüp mavi göklerden yere dogru
Omuzuma bir beyaz güvercin kondu

Aldim elime, usul usul okşadim
Sevdim, gençligimi yeniden yaşadim

Bembeyazdi tüyleri, öyle parlakti
Açsam ellerimi birden uçacakti

Egildim kulagina; dur, gitme dedim
Hareli gözlerinden öpmek istedim

Duydum; avuçlarimda sicakligini
Duydum; benden yillarca uzakligini

Çirpinan kalbini dinledim bir süre
Ve uçmak istedim onunla göklere

Ak güvercinin iri gözleri vardi
Güzelliginden fişkiran bir pinardi

Acılar vardır, bir de çaresizlikler
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kimbilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda ölüm
Durup durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
Dünyamı saran bir uçtan bir uca
Hep o bir gün sevememek korkusu
Ben kalbimi o taşlarda biledim
Bütün pisliklerini yeryüzünün
Kazıdım hançerimle yeniledim
Son dakikasında bile ömrümün
Ben Tanrıdan başka bir şey istemem
Her sevgiye açık olsun pencerem

Deniz benzer, deniz benzer
Şu gönlüme deniz benzer
Karadeniz'im, yüzüne
Hüzünlü bir beniz benzer

Her şey uyurken uyanan
Her ayrılığa dayanan
Çocukluk aşkıma yanan,
Üstündeki yıldız benzer

Sılasın sen hayâlime
Işıksın sevdâ yoluma
Benim şu mahzûn hâlime
Durgun hâlin yalnız benzer

Bir korku; düşten çıkaran
Bir öfke; taştan çıkaran
Bir sevinç; baştan çıkaran
Sana nazlı bir kız benzer

Deniz benzer, deniz benzer
Karadeniz aşka benzer
Benim şu deli gönlüme
Bu deniz bir başka

Ben orada öldüm en çok orada bilmezsin
Orada zaman buruşmuş bir eski resimdi
Orada sen yoktun, gözlerin belli belirsiz
Koptum oradan, bir kırık heykelim şimdi

Bir kolum derin denizlerde tek başına
Ayaklarım çöllerde kum tepelerinde gömülü
Alıp götürür saçlarımı bir soğuk rüzgar
Ben orada öldüm, en çok orada bir başka türlü

Hiç bende değilsin, burada yoksun ki
Orada var mısın, ya da ben yok muyum
Tek değiliz seninle, bütün olmadık hiç
Şimdi nerdeyiz nasılız bilmiyorum

Özledim sesini ne olur konuş
Bir gül açtır zamanların ötesinden
Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir şarkı söyle
İçimde bir şey kımıldıyor
Gözlerim kan çanağı, yorgunum, uykusuzum
Bir baksana ne haldeyim deli divane
Yaralıyım, çaresizim umutsuzum
Bana bir şarkı söyle
Yağmur ol yağ üstüme, güneş ol ısıt
Dökül karanlığıma ışıklar gibi
Al beni, en uzaklara götür
Sesin aksın içimde bir pınar gibi
Bana bir şarkı söyle
Bütün renkleri kat

Seninle yaşanacak bir aşkin öyküsünü
Bir giz gibi derinden dün yaşatti gözlerin
Sundugu sevinçlerle o eşsiz bahar günü
Yemyeşil bir adakti, bir muratti gözlerin.
Acilar uzaklarda, mutluluklarsa yakin
Bir kaç saat içinde kaç yildi yaşattigin
Gözlerime sevgiyle bakarken, bana aşkin
Ölümsüz oldugunu hatirlatti gözlerin.

Içimde tek sen vardin, düşüncemde yalniz sen
Birbirimizden uzak yaşadigimiz o en
güzel yillarimizi elemle düşünürken
Hem agladi sessizce, hem aglatti gözleri

Aşktı o! Değiştiren tüm *******imi
Aşktı o! Beni durup durup yenileyen
Oydu, duygulu yapan hoyrat ellerimi
Oydu, doludizgin gidişime dur diyen

Bir bıçağın keskin yüzünde kan lekesiydim
Aşktı yine beni yıkayan, arıtan su
Böyle ak pak olacağımı bilir miydim?
İçimde açmasaydı o sevmek duygusu

Ben bir tutsağım şimdi sevgiye, gönüllü
Çözmeyin ellerimi, zincirlerim kalsın
Görsün prangalarım o doğacak günü

Ve bu dünyaya aşk dolu şiirlerim kalsın
Seninle her yerde güzel, her zaman yeni

Üzülme bir tanem kanı bozuk günlere geldin diye
Mâdem iz bırakıyor ayağın karda
Mâdem güller gül kokuyorlar hâlâ
Ne diye küsersin,
Bilmem, ne diye aşka?

Yazısın, yazgısın, sözlüsüsün ustanın
Bozukmuş,
Ve hattâ bozulacakmış daha da dünyâ
Olsun...
Gözün de ağlamayı unutmadı yâ!

O küçük, o kara,
Sabah pencerene konan küçük kuş var yâ
Fısıldamadı mı sana haberi:
Mahşerî bir ordu indi de dağdan,
Çizmeleri kanlı İblis'in askerleri
Terk etti hâneleri