|
Anladım ki zor zanaatmış sevmek, sarmak
Anladım ki kolaya kaçmakmış sevilmek, aranmak Anladım ki en güzeliymiş değer vermek, saymak Anladım ki ateşte yanmakmış hiç gibi unutulmak. Anladım ki en yüce erdemmiş insan kalmak Anladım ki en zevkli duyguymuş mutlu olmak Anladım ki altüst edermiş yangınlarla savrulmak Anladım ki kül edermiş yüreği acıyla kavrulmak. Anladım ki hayatta tek yolmuş ayakta kalmak Anladım ki gerekliymiş yere sağlam basmak Anladım ki yetmiyormuş yalnızca aşık olmak Anladım ki mümkün değilmiş işsiz güçsüz yaşamak. Anladım ki çıkılmalıymış merdiven basamak, basamak Anladım kı koşmadan, gerekliymiş her adımda soluklanmak Anladım ki pehlivan gibi, herkül gibi olmakmış yıkılmamak Anladım ki paylaşarak mümkünmüş hayatı başarmak. |
Bilir misin ufuk dedikleri şeyin ucunda hiçbir şey olmayan bomboş bir hayal olduğunu
Sever misin yinede,kanar mısın bile bile Ben kandım. En erken ben geç kalırdım Son aşkı kaçıranlar arasından. Peşinden koşsam aptal Ucundan tutsam kara sevda Ve dokunsam ağlayacak kadar platonik bir sarhoştum. Yalnızlığımın tek tanığıydı seyyar satıcılardaki kitaplar. Hep ön sözlerinde âşık olurum bilinmez bir aşka Tanıdığım gözlerde yabancılaştıkça Kendi kalabalıklarından çıkıp Başkalarının yalnızlığını rahatsız eden Tüketmeyi icad etmiş tembel bir şarkı, Yeni sevdalarımın hayalini kuruttu. Yinede sevdayla başlardım her yeni güne Gözlerimde gelincik, ağzımda kırlangıç Kucağımda ay ışığı yetiştirip, Bahçesinde melek büyüten cennetimin Doğmamış güneşine vurulurdum... Şimdi, Kim o demeden özlemlerimin kapısını açıp Yanlış aşklara yeltenen zavallı bir kalbin esiri olduğumdan beri, Sahte bedenlere girip müebbet cezası yemiş ruhlar kadar özgürlüğe muhtacım. Ve anladım ki, Hangi mutluluğa çeyrek kalsa saatler Yine oraya toplanacak bütün menfaatler. |
Anladım,
Şimdi en uygun denizleri sereceksin üstüme Martılar konacak kirlettiğin yüreğime İnadına yaşamak,inadına sevmek felsefesini Deli yağmurlar,deli fırtınalar sildirecek... Anladım, Sonsuz kelimelerle aşk cümleleri yaratmamı Ardına bakmadan binlerce nokta ve soru işareti bırakıp gideceksin Belki bir anda sıcak bir yağmur bastıracak. Soğuk bir rüzgarla ayaz kesecek ellerimi Gözlerimden anılar damlamaya başlayacak usulca Gitar sesleri duyulacak batarken kızıl güneş Belki o anda sizin sokak gelecek aklıma Yapraklar dans edecek çiçekler eşliğinde Bulutsu bir özlem dalgalanacak semalarda Tütsü tütsü hasret kokacak,duman duman sen kokacak sokak Ben gidişinden,dönmeyişinden hep o sokağı sorumlu tutacağım belki de Ve belki de ben hep o sokakta olacağım,her bir köşesinde... Anladım, Özlemler günden güne büyüyecek şimdi karşımda Karşılıksız aşkım değer kazanıp,sen anlamını yitireceksin Gün gelecek en güzel çiçekleri yıldızlı *******den sırf sana toplayacağım Buseler dolusu sevgimi göndereceğim tozlu sonbaharlardan Bazense son veda kokusu gelecek burnuma sisli bir geceden kalan... Olmayacak sevgili; Ne kal diyebileceğim, ne de git... Ama inan ki sevgilim bir tek şu söylediğime inan!!! "Kapatıp gözlerimi, Düş bahçelerinden bir karanfil verip,gideceğim bir gün Ve gitmek ölüm gibi dönüşü olmayan oklar çizmek olacak Ve her şeye rağmen gitmeden önce seni bir kez görebilme umudunu hiç yitirmeyeceğim..." Kısacası ben seni hep seveceğim! |
İlk önce bakışlarınla tanıştım.
Gözlerindeki parıltıya alıştı, ve yalnızlığımı yenmeye çalıştım, çalıştım ama, aramıza koyduğun mesafelere takıldım. Senin buhranlı *******ime ışık saçmanı ben mi istedim? İkide bir karşıma çıkmanı, elimi tutmanı ben mi söyledim? Yoksa gönlümün her an seni anmasını ben mi arzuladım? Ben yalnız bir kuru ümide, bir sıcak sevgiye sarılmayı diledim. Bir hasret ki, günden güne vücudumu sarıyor, sanki kör testereyle kalbim parçalanıyor. Umudunu yitirmiş ellerim tutunacak dal arıyor. İdrak içinde bedenim hakka yöneliyor. Sende bir yıldız gibi kaymışsın ne çıkar? Sevginin kaynağı o, sevmemeye imkan mı var? Sahte sevgilere kanarak kalmışım bizâr... Yaradan'a bir gün dönmemeye çare mi var? |
Dalgalar vururken sahile,
Beyaz köpüklerde aydınlık yüzünü gördüm Güneş batarken deryanın bir ucunda, Yansıların arasında parlak yüzünü gördüm. Ay ışığı vuruyordu denize, Mehtapla birlikte doğan yüzünü gördüm. Odamda ılık döşeğime uzandım. Kısıldı gözlerim uyku ağırlığınca Aralandı rüyalar aleminin kapısı İçeriye daldığımda orada seni gördüm. Sabahın taze kokusunu Burnumda hissederek uyandım ve anladım ki özlemek buymuş... |
Anladım ki, ben en çok
ayrılık acısını seviyorum Şöyle *******ini kan ter içinde böleninden... Karanlıkta küçük kırmızı kalplerin uçuştuğu, Ve bir türlü yakalayamadığın, yaşayamadığın zamanların önünde suçluluk hissettiren ayrılıkların... Anladım ki, ben en çok terkedilmeyi seviyorum 'Ne olur dön' diye yalvarmayı dilinde yücelteninden... Sarı yaprakların tüllediği sokaklarda boş bakışlar bırakan, Ve titremekten olduğu yere yığılıp kalan bedenine söz geçiremediğin çaresiz terkedilişleri Anladım ki, ben en çok aşka ağlamayı seviyorum Dizlerini göğsüne çekip, sığındığın yastığı sırılsıklam bırakanından... Durduramadığın, susturamadığın, doya doya, hıçkıra hıçkıra dilsiz haykırışlarını dünyaya getiren Ve, çok değil ilk dolunayda gecede kalan o son birkaç damlanın bulut olup başka gözlerde doğduğu aşklara Anladım ki, ben en çok....... |
aynı şey,
ha sen gitmişsin, ha ölüm yanaşmış kıyıma ne farkeder sevdiğim sevdiğini söylerken toprak tenime karışmışsa. avuç avuç istemedim ki senden sevgiyi dirheminle yasıyorken. ne sana kızdım ne kendime ne de beni yarım koyan sevdama doğmak dururken... ne görenim görür, ne yazar yazanım unuttum beni affet! oysa ne kadar sürçerdi dilim türküler söyleyeceğim diye yollarında gelince davullar çalardı ya içimde giderken ise yıkılırdı bedenim ürperirdim ne söylediklerime kızdım ne beklemelerime ne de türkülere ölememek dururken... bazen tadıydın çorbamın zehirdin içerken seni bazen kimi nehirdin seni kulaçlamaktı yasamak, nefes almak.. anladım ki; çarelerim mecnun ile gömülmüş ne de sen leylasın yar ne yasamadıklarıma kızdım ne yapamadıklarıma ne de suskunluğuma gitmemek dururken... |
Anlamsız anlamların
Anlamını arıyorum… Gözlerimi ta ufuğa Dikip geleceğe bakıyorum… Belki anlamlı gelebilecek Bir görüntü bekliyorum, Ama nafile… Etrafı dinliyorum, Mantıklı bir söz arıyorum, Beni kendime getirecek, Bana yol gösterecek, Tek bir söz… Hepsi boş ve kifayetsiz… Dün, bugün, yarın hiçbirinde, Hiçbir şeyde anlam yok. Her şey yalan, riyakârlık… Yaşadığımız bu dünya, Bir serap bir rüya, Bunca anlamsızlıklar Arasında tek gerçek var; O da anlamsızlık… |
Yağmurun yağarken ifadesi aynıdır.
Mehtabın hergece uzaklığı dünyama.. Henüz dilimdeki türküde aynıdır.. Henüz aldığım bir çiçekte.. Dinlemesi acı veren şarkım, Mehtap,yağmur damlaları ve çiçekler... Aşk,ihanet ve sorumluluklar.. Anlam katan yağmur damlalarına biziz. Biz, Telif hakkı bizde bulunan anlamları, Hayatımıza yasıtarak yaşayan, Çok seven yağmur damlalarını iki sevgiliyiz. |
Ne güneşe doğma diyebiliriz
Ne güneşe batma diyebiliriz Ne akan suya dur diyebiliriz Ne fazla ömür isteyebiliriz Yaşamak dururken,bu kahır neden Bu kahır,bu elem,can çekiştiren Yaşam sunulmuş en güzel nimetken Ne isteriz bizler,birbirimizden Bizimde kapımız çalındığında Sonbaharın bitiş yağmurlarıyla İşte o an kış hiç gelmesin deriz Anlam veremeden,göçer gideriz. |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 09:25 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.