Aslında,

Kalbim ta derinden DUR diyor

ama

Bu Yalan,
Bu Ucuz,yaşamdan,

Zorlama kendini git diyor..

Yaşamak kolay değil,

Kardelen çiçeği için de olsa..

Bir yalnızlık senfonisi çalarsın.

Hayatın tek sayfası kıpırdamaz..

Solar büyüttüğün çiçekler,

Şarkıların namelerinde hüzün,

Çığlık çığlığa saklanır anılar.

Düş kuramazsın hayata dair ,

Apansız çıkıverir,gerçekler önüne

Hıncın avuçlarında saklanır,

Ben yalnızlığımla yok olurken,

Böyle yalnızlık olmaz,
Demişti bana...
Niye, dedim,
Buğulu camdan karanlık caddeyi izleyerek.
Kimse olmuyor yanında, yalnızlığını paylaşacak
Demişti fısıldarcasına...
"Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz."
Sözleri döndü aklımda, büyük üstadın söylediği...
Sonra devam etti;
Gecenin fısıltıları çığlık çığlık
Beynimde yankılanırken,
Bir darağacında,
Kendi bedenimi hissettim.
Sonsuzluğa uzanan çaresi yolculukta,
Acılar içinde, mutsuz...

vazgeçtim seni özlemekten
bir sıkımlık ömrü kalmışken ümitlerimin
zamanı geldi artık gitmelerin
ecel canıma susamadan
çekip kendimi geceden
bu defa ben gidiyorum senden...

şimdi sabah ezanları
ayrılığı haykırıyor şehrin semalarına
yine başıma bela olacak yokluğun..biliyorum..!
ama söz ağızdan çıktı bir kere sevgili
isterse yansın gece
tutuşsun gökgubbe ne yazar
ömrümün bütün dallarını silkelerken hayat
gidiyorum senden
vefasız ezgini yanıma alarak...

hoşçakal se

İyiyim derken içimdeki çığlığı dinletemedim sana..
Ayaz buralar diyemedim yağmur yüreklim...

Eksilmişim Gün gün saymadım kaç ben gitti kaybettik..
Gömdük kara topraklara..

Diyemedim yağmur yüreklim..
Canım iki parça kemik bende..Gücüm neye yeter sen
bilirsin..”
Ayaz vurdu canımı” canım yandı diyemedim...

“Dayanmak çok zor..” diyemedim...

İstedim sen bilme..

Benden uzak siyah matem olmuş yüreğini birde bu yağmur yüklü kız
vursun

Keşke söyleye bilsem sana,
Kendime bile söyleyemediğim sırlarımı,
Usulca eğilip kulağına fısıldasam,
Sevdiğimi ...

Günlerce hiç olmadığına inandırdım ,
Aylarca didiştim durdum kendimle.
Sana yenilmemek için *******e yenildim,
Yokluğuna yenilmemek için yalnızlığa yenildim.
İnsanları koyamadım yerine,
Şarkılar söyleyemedim,
Dolaştığın sokaklara bulaşamadım,
Adının geçtiği sözleri duyamadım.
Aylarca hiç olmadığına inandırdım kendimi,
*******i bir türlü uyuyamadım.

İçimde binlerce isyan çığlığı
Özgür olmak..isterdim..
İçimden tutsağım dört duvar hayatıma
Benim ama benim olmayan hayatıma
Avaz avaz sustum içimdekilerle
Sustukça kan kustum
Bu hayat benim kime ne, derken
Bi baktım, bu “kime ne” kişilerinin esiri olmuşum

Gözlerime diken gibi batıyor gerçekler
Aşk zılgıtında yüreğim, sağım solum önüm arkam sen.
Hani 'sesi herşeyin sebebi olabilecek adam' diyor bir şair ya
Sesinde fırtınalar koparırım o vakit..

Serbest bırakıyorum tüm duygularımı,
Göz yaşlarım sessiz ve derinden içime akıyor.
Toplayıp birer birer onları,
Sessizce kucağına bırakıyorum.
Hayallerim yarım yamalak.
Külrengi bir dargınlık hâlâ yanı başımızda duruyor.
Gitmem gerekiyor ,diyorsun.
Başka bir şey çıkmıyor dilinden.
Ve gidiyorsun.
Beni yarım hayallerimle baş başa bırakarak gidiyorsun.

Dönüp ardından bakamıyorum, gitme diyemiyorum.
Eteğinden birer birer yenik sevdamız dökülüyor.

Yine kendimle sonsuz bir savaşın içine girdim
ßirkez daha aşka küskünlüğümü haykırmak istiorum
Ama olmuyor...
Olmuyor işte yapamıorum..
Yine sensizliğe yenik düşüyorum...
ßir yanım haykır diyor..ßir yanım unut...
Aslında kendimde biliorum yine olmayacağını
Yine boşuna haykırmak için güçsüz olduğumu...
Ama deli yüreğime engel olamıorum işte...
Yalnızlıkmıydı benim istediğim yoksa senmiydin??
ßilemiorum...
ßelkide benim için en iyisi yalnızlıktı..
Hayır...Hayır..

Duyuyor musun birtanem?
Dün gece yine sendin aklımda
Bir hüznün çıkmaz sokalarında
Gözyaşı oldu hasretin
Ilık bir buse gibi süzüldü yanaklarımda
Yanaklarım kırmızıydı, küskündü aynalara
Ne zaman karşılaşsak sen bakardın onlardan
Başıboş hoyrat aynalardan
Önce ilk sarıldığımız yere gitti duygularım
Bu gün gibiydi yaşadığımız küllenmemişti
O bir ömürdü sanki, ölmeye değerdi
Sonra gözlerin geldi aklıma, güzelliğin
Başımı döndüren mey gibiydin sen
Şelaleler akardı içime göz

Ben sana mecburum,
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin ,
Ben sana mecburum bilemezsin

İçimi seninle ısıtıyorum
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski istanbul mudur
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lâmbaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
İnsan bir aksam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yasamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Bir kaç