bu şiir sanadır iyi dinle.
benim ve bana ait ne varsa,
ve ne varsa yalan yanlış,
yaşadığım herşey ama herşey ,
yüzleşecek bu mısralarda.
bugün haber aldım senden.
defalarca çarpıp nefretin kapılarını,
sokaklara vurdum kendimi.
serseri kaldırımlar ayağıma dolaştı.
yalanlarla soğuttum yüreğimi.
kahrettim,kan kustum,ama hep sustum.
bilirmisin?
kaç kere seni düşünüp gizli gizli ağladım.
sanki celladı olmuştun hayallerimin.
umutlarımın katili,
ve genç bir ömrün acımasız azraili.

Sonbahar anısına


Ey yağmur gözlüm
Beni boynu bükük koyuşun
Bir sonbahar akşamı olsun
Bir sonbahar akşamı dokunsun
Yüreğime yalnızlığın eli
Kirpiklerim ıslansın
Yaşlar avuçlarıma sığmasın
Avuç dolusu ağlayamıyorsam
Ve akmıyorsa kaldırımlara selim
Sevgimden şüphe ederim

Ey yağmur gözlüm
Beni boynu bükük koyuşun
Bir sonbahar akşamı olsun
Ve her sonbahar akşamı
Sen kaçarken yağmurdan
Yanağına bende unuttuğun
Birkaç damla yaşım dokunsun
Ey yağmur gözlüm
Beni boynu bükük koy

GÖzlerİm GÖzlerİnde KaybolmuŞ
Kalbİm Sevgİnİ Beklemekten HarabolmuŞ
Edenİm Sensİzlİkten MahfolmuŞ
Ne Verdİnkİ Bana Ne İstİyorsun
Yillarca Bekledİm Yetmedİ
Hasretİne Hasretİmİ Ekledİm Bİtmedİ
Şu Yalan DÜnyada Sensİz YÜzÜm GÜlmedİ
Ne Verdİnkİ Bana Ne Beklİyorsun
Bİr GÜlÜŞÜn Bİr BakiŞin Yeterdİ
UĞruna Can Vermeye DeĞerdİ
Feda Edebİleceklerİme Aklin Hayalİn Ermezdİ
Ne Verdİnkİ Bana Ne Beklİyorsun
Senden Sadece Sevgİnİ İstedİm
Benİ Yanlizliklara BoĞduĞun Karanlik *******de B

Değişir yönü rüzgarın

Solar ansızın yapraklar;

Şaşırır yolunu denizde gemi

Boşuna bir liman arar;

Gülüşü bir yabancının

Çalmıştır senden sevdiğini;

İçinde biriken zehir

Sadece kendini öldürecektir;

Ölümdür yaşanan tek başına,

Aşk, iki kişiliktir.



Bir anı bile kalmamıştır

******* boyu sevişmelerden

Binlerce yıl uzaktadır

Binlerce kez dokunduğun ten;

Yazabileceğin şiirler

Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca

Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün

Masal şehirlerini geçerken hızla



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Ürpertili, sımsıcak tenini kadınların

Salmak serin sulara gövdemi

Düşüp gitmek ardına şiirin ve aşkın



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Varolduğumu düşünmeyi, ürpererek..

Karanlık bir odada küçük bir çocuk gibi

Yağmurdan ve yalnızlıktan ürper

En acı duyguyu öğrendi gönlüm
İnsanı en çok üzen dostu oluyor
Vefalı olanlara yok benim sözüm
Vefasız olan çok can yakıyor

Çevremde bir tek dost göremiyorum
Neden tüm dostlarım beni terk etti
Tam dost buldum derken yanılıyorum
Gerçek dost olan böyle terk edermiydi

Dost bulamamak içimde bir yara oldu
Gün geçtikçe yaram daha da büyüyor
Sevinin tüm umutlarım bir bir soldu
Sevinin bu dost DOSTSUZ ÖLÜYOR...............
özdemir asaf (sibel)

seni seviyorum diyorum zamanı gelince diemiyorum o masum gülüşüne
doyamıyorum ruhunun güzelliği bedenine yansıyor.kalbinin güzelliği
etrafa dağılıyor benim senin sevdiğimi biliyormusun diyecek cesaretim
kalmadı çünkü benim yüzünden canın acısın istemiyorumm..

İNSANI İKİ ŞEY ÖLDÜRÜRMÜŞ...
birincisi: sevmediği insanın silahından gelen mermi
ikincisi: sevdiği insandan gelmeyen ilgi

en küçük ihtimalim bile değilken
en büyük yaram oluyorsun
aldığım her nefes seni yüreğime
beni ölüme zincirliyor
saate bakıyorum
AKREP İNTİHARA GELİYOR...

eksiltesim var bugün gökyüzünü,
yırtılmış bulutlara inat ağlayasım.
-uzaklaştıkça küçülüyor güvercin-

topal bir toprak kokusuyum şimdi,
nefesine yetişmeye yetmiyor rüzgarım.
-intiharda akrep, yelkovan kırgın-

ilk defa değil aslında dünden umutsuzluğum,
daha önce de öldüm ben, vakitsiz gömüldüm.
-bulutlarla yıkanır yitik kuşların ruhları-

'bir camın buğusuna çiziyorum serçe parmağımla gülüşünü'
başka dilde nasıl söylenir, bunu yalnız sen bilirsin.