Sana Akarım...
Senden gelir, sana gider
Sana doğru akarım ben
Sefil, ahmak, serseri der!
Elbet “beni” yıkarım ben

Görmez gözüm, çekmez dizim
Kaybolur ardımda izim
Yapayalnız kimsesizim
Bana bakar, bıkarım ben.

Sadık tabanın aynası
Bunca çabanın aynası
Şair babanın aynası
Sende bana bakarım ben.

Gül incitir, söz de yakar
Kül kör eder, köz de yakar
Hor görülen öz de yakar
Gözlerimden çakarım ben.

Bozdum özgürlük dağını
Tutsak balığın ağını
Gökte ebemkuşağını
Renkten renge sokarım ben.

Kara gözler kara gözler
Ne öldürür, ne de özler
“Sitem dolu acı sözler”
Dağ ardındaki karım ben.

Söyle nasıl dayanayım
De ne zaman uyanayım
Hangi sıfatla anayım
Duyguları sıkarım ben

Güneş terleyince ak ak
Yerden alev çıkar mutlak
Yalınayak, çırılçıplak
Yıldızlara çıkarım ben.

Ben ne şahım, ne var şahım
Ne seherim, ne sabahım
Arşta yankılanır ahım
Bulutları yakarım ben

Sebep-Sonuç (Korkulur)
Özür kabahatten büyük olursa
Başlara taş yağmasından korkulur
Karar vermek kararsıza kalırsa
Günün gece doğmasından korkulur

Kaderi şans ile sınamak olmaz
Şehit anasını kınamak olmaz
Ve ille bu yaşta bunamak olmaz
Şerrin gönle ağmasından korkulur

Şu mızrağın ucundaki sallanan
İnsanlığı eğitmeye yollanan
Yıllar yılı budaklanan dallanan
Bir geceye sığmasından korkulur

Göklere kovulan namusun ırzın
Cehalet kokulu hoşnutsuz tarzın
Kokuşmuş zihniyet hortlarsa arzın
Celallenen magmasından korkulur

Figanı göklere çıkaran zulmün
Kurbanı olursa münevver filmin
İradesi sağlam olmayan ilmin
İnsanlığı sağmasından korkulur

Sattığınız mücevherse alıcı
Çıkar herze ise yere çalıcı
Takdir adaletli huzur kalıcı
Olmayınca boğmasından korkulur

Sebep Ne?
Anında bürünüp muradı renge
Ersin diye, fırsat vermek nedendir?
Milli ruh düşmanı şu pezevenge
Yorsun diye fırsat vermek nedendir?

Bir kulak ver, dinle, gönül ağrımı
Özünde duy, tâ yürekten çağrımı
Şu T.V.ler hançer gibi bağrımı
Yarsın diye fırsat vermek nedendir?

Yalan, talan, vurgun ile kasayı
Doldur, ters yüz edip aciz yasayı
Hep emir aldığı malum U.S.A.yı
Sorsun diye fırsat vermek nedendir?

Sıçan gibi yavaş yavaş kemirip
Sonra tırman diyor, dayanır mı ip?
Milletin malını yiyip, semirip
Dursun diye fırsat vermek nedendir

Milleti ağlatmış, yadı güldürmüş
Bir koymamış, parça parça böldürmüş
Maziyi karartmış, ruhu öldürmüş
Vursun diye fırsat vermek nedendir?

Selam Olsun...
Türkiye sevdamdır deyip
Gelenlere selâm olsun
Kaderine boyun eğip
Solanlara selâm olsun

Millet için, bu yurt için
İnsanım diyen fert için
İslâmdaki beş şart için
Ölenlere selâm olsun

Vurgunsa bayrak alına
Korku kondurmaz dalına
Canını vatan yoluna
Salanlara selâm olsun

Gerçek yol bu de yürü de
Çok koşan olur sürüde
Aşsız, ekmeksiz kuruda
Kalanlara selâm olsun

Olunursa hakka aşık
Sokak olur mu karışık?
Bu fakir millete ışık
Olanlara selâm olsun.

Sen
Beşer düşüncenin aşk deryasında
Hasta da sen, ölü de, sen diri sen
Zaman ötesinde sır aynasında
Her sevdanın gönüldeki yeri sen

Neşe sensin, sevinç sensin, tasa sen
Anane sen, töre de sen, yasa sen
Türkü sensin, destanda sen, kıssa sen
Gözbebeğim, gözlerimin feri sen

Boyut sensin, soyut sensin, somut sen
Komutanın dilindeki komut sen
Serapta su, gözlerdeki umut sen
Gariplik sen, gariplerden biri sen

Bahtsız *******in batsın sabahı
Göklere ulaşır mazlumun ahı
Ve şu gönüllerin sultanı şahı
Hem yiğidi, hem koçağı, eri sen.

Gökyüzü sen, tepe sensin, ufuk sen
Seherin koynunda yatan şafak sen
Mekân da sen, mevzi de sen, afak sen
Öte sensin, ortası sen, geri sen

Gönüllerin içindeki gözde sen
Serçedeki cik cik te sen, sözde sen
Erde sensin, serde sensin, gizde sen
Tükenmeyen umuduma veri sen

Sen Genç Adam!
Yurda aşık Hak dostunun
Hatırını sormalısın!

Gündüz gezen yarasanın
Kanadını kırmalısın!

Ve sen kendini bilmeli
Ki hep hakkı sarmalısın!

Elle dille olmasa da
Buğz edip de durmalısın!

En çaresiz zamanında
Hedefine varmalısın!

Ömre bedel bir hedefi
On ikiden vurmalısın!

Şunu bunu onu değil
Öz nefsini yormalısın!

Kaya delip dağdan aşıp
Denizleri yarmalısın!

Felek evini yıkarsa
Tülden saray kurmalısın!

Gönlünü vicdanın ile
Haşır neşir karmalısın!

Alış veriş dalavere
Hiç almadan vermelisin!

Karunlara özenmeden
Bir gönüle girmelisin!

Cahil olmak kolay değil
Şuuruna ermelisin!

Binip gökte yıldızlara
Gönlü yere sermelisin!

Haksız baban bile olsa
Haksızlığı yermelisin!

Şu kırk ayak alıkların
Defterini dürmelisin!

Şöyle binip doru taya
Menziline sürmelisin!

Görünene bakmak kolay
Sır olanı görmelisin1

Aşkı, sevdayı gönlüne
Nakış nakış örmelisin!

Sen Gülende
Sırrın deryasında, inci ararken
Ben, seni bulduğum bir zaman olur.
Kudret aynasında arşı tararken
Sen gülende, hak güldüğü an olur.

Sen gülende; toprak güler, yer güler
Toprak için, topraktaki er güler
Mecnundaki gayret, güler fer güler
Sen gülende, samanlık seyran olur

Sen gülende, gökte güneş açılır
Şerha şerha, etrafa nur saçılır
Bir gönülden, diğerine uçulur
Sen gülende, gönüller hayran olur

Sabahı etmesin gün doğup erken
Sevdalı rüzgara, hasret çekerken
Lime lime göz yaşını dökerken
Sen gülende, gök güler üryan olur

Gönül kurbanlık koç, aşık bilenir
Umut ile hayal, arşta evlenir
Aşığın gönlünde aşk alevlenir
Sen gülende aşk bile giryan olur

Sen Hangi Mevsimin Yağmurusun?
Dün gece aklımda yine sen vardın
Hasret urganını yağladın gülüm.
Gönlümde gül erir, gözünle gördün
Hayal ikliminde çağladın gülüm.

Gözlerim öteye dalar ansızın
Hayalin karşımda meler ansızın
Bir sızı kalbimi deler ansızın
Yolları yıllara bağladın gülüm.

Arzuyu ip gibi kavradın, çektin
İklimi gamıyla başımdan döktün
Sevdanın gerçeği gönlüme çöktün
Ve garip gönlümü lığladın gülüm

De hangi mevsimin yağmurusun sen
De hangi sevdanın umurusun sen
De hangi ustanın hamurusun sen
Hüznün körfezini sığladın gülüm

De hangi nefretten edindin kini
Hangi ekenekten söktün ekini
Artık itiraf et gönlündekini
Hasretinle beni dağladın gülüm

Hangi yel salladı yapraklarını
Hangi el okşadı şu aklarını
Hangi sel götürdü topraklarını
Ki kaldın kupkuru ağladın gülüm.

Sen Suskun Adam.!
Zalimin sevdasıdır
Mazlumun gözü yaşı
Zalimlerin yasıdır
Mazlumun uyanışı

Sözü söyle söz gibi
Güneş yaksın köz gibi
Gazeli dök güz gibi
Irgala dağı taşı

Ayaksız taya binme
Yıldızdan yere inme
Baykuşlara özenme
Ve mekân tutma loşu

Kızarmaya yüz gerek
Gayret gerek hız gerek
Yarınlara iz gerek
Dünlerde koyma başı

Dövüleceksin yine
Ağlasan kazancın ne?
Haykırsana kendine
Terk eyle artık - mış’ı

Sen Varsın Sevgili
Seherde seslenen cümle kuşlarda,
Çimenlerin bakışında, sen varsın.
Şu gelinin gözündeki yaşlarda,
Gergefinin nakışında, sen varsın.

Canın her zerresi ve her dokusu,
Toprağa can verir bir damlacık su,
Yavruyu cezbeder ana kokusu,
Ak bağrına sokuşunda, sen varsın.

Henüz yeni doğmuş gözü görmeyen,
Kükreyince bağa fırsat vermeyen,
Zarar düşünmeyen, aklı ermeyen,
Suyun dağa çıkışında, sen varsın.

Zaman dondurulmuş, çağ düşmüş gibi,
Deryada balığa ağ düşmüş gibi,
Taze çiçeklere çığ düşmüş gibi,
Irmakların akışında, sen varsın.

Seni bilip her zemine koyuşta,
Sana doğru yavaş yavaş kayışta,
Düşüncede, harekette, duyuşta,
Nefsi gemle sıkışında, sen varsın.

Güneşte, yıldızda, ayın gözünde,
Kardelen yazında, balın özünde,
Vatan sevdasında, yiğit sözünde,
Şimşeklerin çakışında, sen varsın.

Kaleli aşığı bu necip soyun,
Atmaca zirvenin, yarasa koyun,
Bayramın, seyranın, düğünün, toyun,
Ele kına yakışında, sen varsın.