Meze

tadına varabilmek için şiirin
iğdişleşmiş kelimeler içerisinde
çöplüğünde debelenen horoz gibi
didinip durdum bulmak için
biberini tuzunu salçasını yağını
unutmamışlardı unuttukları aşı

alışamadım meze yapmaya
yarım asır biriktirdiğim
ilmek ilmek emek emek
bilgi birikimlerimi

Mundar

balık istifi
dizilmişti
dolabın içerisine

dokundun
dokundum
dokundular

sonra
kimse almadı
sordum
mundar oldu dediler

o nedenledir ki
müsaade etmem
kimsenin dokunmasına
açıkta kalmış duygularıma

varsın diyeceklerse
yabani desinler…

Mutlaka Güzel Olacak

kora tutuk
körük basarak
örse koyduk
çekiç vurarak
suya koyduk
çeliğe dönmedi
emeklerimiz
ya biz bilmedik
yada sevgiyi
ölçemedik
tezgahlarımızda

ama
yinede
çıplak
yüreklerimizde
bizim olmayan
bu dönemde
umutlarımız var
beklemelerde
hey şey bir gün
mutlaka güzel olacak

Nasıl Bahsederim

ezilmişken
tüm çimenleri ülkemin

nasıl bahsederim
ıtır kokularından fesleğenden

sızar pelte pelte olmuş hayallerim
kalemimin çizgilerinden

Nasıl Durdura Bilir ki

pencerenin önünde
yıldızların savurduğu
olgun huzmelere
dokundurarak tenimi
beslerken bilincimi

gecenin zifiri karanlığı
yüreğim ile baktıkça ben
nasıl durdura bilir ki
korkularımın dizelere gidişini

Nasılda Açacak Güller

kem gözlere şiş değmesin değmesin
bir kalem ucu kadar acı verebilir misin
düşürebilir misin koru yüreğimden içeri

ama ben kaleme dokunarak söndürebilirim
en ücra köşelerdeki yangınlarınızı bir bir
vurulmazsa ellerime kelepçe yüreğinize mühür
sanmayın ki gürleyen topları yürek ısıtır
düştükçe bilincimize kızıla çalan gülleleri
karanlığın içinden geçerek kuyruklu yıldız misali

bizim meşrebimizde yıldızlara dilek tutulmaz
öylesine sokaklarda tenekeler çalınmaz
vurulur isyanlara kamçı gibi satırlar
kor alevlerde çeliğe su verir ozanlar
her düşen yiğit toprakta başak
gökyüzünde yağmur tanesi olarak
yüklenir bilgeliğe yaşatarak

kem gözlere şiş değmesin değmesin
bir kalem ucu kadar acı verebilir misin
düşürebilir misin koru yüreğimden içeri

bak işte o zaman ozanım
nasılda açacak gönlümüzün gülleri

Ne Çareki

ne garip haberler düşüyor sayfalara
çöpten bulduğu salamı yiyen ailede
diye başlayan ölüm haberleri

işsizlik dokuz nokta bir gerilemiş
dört günlük bebek sokağa bırakılmış
bir gariplik var bu işlerde bir gariplik

kış güneşi gibi ısıtmıyor tenimi
bilsem de orda olduğunu bilmenin ötesinde
kar etmiyor üşümeye var olduğu

toprağı ıslatan damlalar sanmayın ki
bulutların bıraktığı yağmur taneleri
saplanmış tırnaklarım avuç içlerime
ne çare ki yetmiyor haber sayfalarına

Ne Çok

ne çok
mutluluklarla
doldurmuşlar
dağarcığımızı

avunmuşuz
açmışız elimizi
duacı olmuşuz
günahlarımızın

tövbeler sunmuşuz
tüm aflarımızı
erdem sanıp
erdirmişiz kemale
şarlatanları

sev sevki
sevgili KUL
olursun demiş
ne görkem demişiz
sev dedi

tasmanın ucunu
vermişiz ellerine
efendilerimizi
yaratmışız
kelebek ömürlü
köle hayallerimizle
keserek umudu
umut dilenir
olmuşuz efendilerden

Ne Çok Şeyler Yitirdik

ne çok
şeyler yitirdik
çocukluğumuzdan bu yana

yeni alınmış
Sümerbank mamulü
İskarpinlerle yattığımız
huzur dolu günlerimizi
yarım kilo et alabilmek için
et balık kurumunun
önünde beklentilerimizi

ne çok
şeyler yitirdik
anılarımızdan öte

Ne Diyeyim Gülüm

ne diyeyim sana gülüm
varoşlarına sevdanın
güneş doğmuyor

ürpertiler arasında
kaldıysan eğer
yenildiysen soğuğa
örtünmediysen
bilgi birikiminle

ve

halen dinlemedeysen
ezbere dayalı tembelliğinde

dik olsun istiyorsan kuyruğun

keçiye inat
uzaklaştırır
seni benden

yanar yüreğim

solan bir çiçeğin
tacına dokunurken elim
bükülür benimde boynum

ben onu anlarım