Zaman...

Döküldü son bahar yaprakları kalbine
Kışa isyan etmek boşuna girince yüreğine
Yazdan kalma günler olsada teselli bir nebze
Kışın soğuğunda acılar serpilir...baş döndürücü yalnızlıklarda!
İşte bir kapı çalar başı önüne eğilmiş
Sakalı kesilmemiş
Bitap nefesinde seni soluyan aşklar bezenmiş
Sarılmak ister...sürüngen gezegeninde
An bitmeden aklarla!

Safet Kuramaz

Zikir…

Halkaya bağlanır eller
“Hu Allah, hu…” söyler diller
Akıtır manevi seller
Başka âlem tadar suret!

Neye sahipse dökülür
Dünya bağları sökülür
Binlerce melek sokulur
Başka âlem tadar saffet!

Safet Kuramaz

Zor Ayrılık…

Bahar gelsin diye beklerim dört gözle!
Özlem di hani elveda derken nisanda,
Yağmur yağıyordu aşk viranemize!
Gözyaşlarımız,
Hıçkırıklarımız,
Ayrılıyordu birden ruhum bedenden…
Ayrılıyordu duygularım, ağıtlarımız!

Ağaç gibi budanıyordu bahçıvan elinde,
Alışkanlıklar, anılar, paylaştıklarımız...

Ne zordu arkama bakmadan yürümek,
Sanki ayaklarımda ipin, bataklığa gömüyordu!
Ne acıydı aşk denizinde aslan gibi kükremek…
Şimşeklerde, tornadolarda başım dönüyordu!

Annem hastaydı çok uzak ellerde,
Analık hakkını helal etmem diyordu gelmediğimde,
Bir yerde ilk göz ağrım diğer yerde kabrim toprak!
Git diyordu sevgilim titrek sesinde,
Doğum sancısı imdat eder nefesinde…

Zor ayrılık…
Zor kabire girmek aniden!
Her nisanda doğanın kucağında hasret gidermek…
Zor bakarken unutulmak, görülememek!

Safet Kuramaz

Zoraki Senfoni...

Nefes almakta zorlanıyorum
Göğsümde sıkıntı, dolanamıyorum
Öyle aciz ve melül haldeyken
Mekke aklıma geliyor soluklanıyorum!

Gözlerim kapalı, yerde beyaz mermer
Sıcacık siyah örtüde kendine çeken esrar
Hac mevsimi ya tavafta kalabalıktayken
Nefes nefese, dilimde tövbe ruhumda zikir!

Hacer-ü Esved ‘e geldim yine, bismillahu Allah-u ekber
Öpülesi eller havada, başlıyor yine güzel sefer
İbrahim makamında sıkışmış mekan, etten koridor
Ya sabır Allah’ın evinde akmaktayken...

Gözlerim açılıyor yine, yine sıkıntılıyım
Dört duvar ve eşyalar yalnızlığıma kızgınım
Başka bir havaya ihtiyacım varken
Şükürsüzce, rahatlığa isyan nazlanırım...

Hastanede inleyen hastalar,
Çaresizlik içinde bazıları ayaktalar!
Ölen yakınları yastalar,
Bana bu rahatlık batarken...

Hatta dondurucu soğuğa rağmen asker nöbette
Silah arkadaşı, karanlık yoldaşı, oynar körebe
Talihsiz bir kurşun-bomba gelirse gövdesine
Ne acılar yaşayacak ben rahat-rahat yatarken!

Hele fakirler, yemek-ev bulmakta perişan,
Hasta olsa bakacak kimseleri yok gariban,
Ne aşk var nede hatır sorulur, her yer yaban
Elimde telefon, her evde soran beni arıyorken!

Sağlıklıyım, oysa doya-doya yedim sofrada
Evin her tarafı sıcak, içim hem neden komada
Heyecan aramak niye, hele düşünmek boşuna
Sıkıntıyı üretiyorum, korkuyorum hareketten!

Çok yedim galiba maden suyu içeyim,
Yine gözlerim kapalı güzel rüyalar göreyim,
Ruhumu Medine’de eyleyeyim...
İçimdeki sıkıntı çöllerini aşarken!

Safet Kuramaz