Aydınlıktan bir nokta yıkılmasın

Öyle bir gün ver ki;
Sönmesin hiç bir yanı
Hiç bir yanı solmasın
Akşamsa karanlığın vatanı
Öyle bir gün ver ki;
Tek siyah nokta kalmasın
Yıkılırken akşamın tanı
Aydınlıktan,bir nokta yıkılmasın...


* * *

Ahrazi

âynüd nalay----Gel dediler......

Bir yol vardı yedi kişi yolcusu,
Gel dediler,cânı tende koyda gel.
El uzattı uzun boylu elçisi,
Gel dediler,uyur gözü ayda gel.

Şaşa kaldım ateş düştü bağrıma,
Garip gönül lîsan oldu çağrıma,
Bizden gayri nice sîmâ var ama,
Gel dediler,seni bizden sayda gel.

Zamân ile gün aşırı yitmeden,
Nisan ayı henüz çıkıp bitmeden,
Nefsin gibi ömrü ziyân etmeden,
Gel dediler,aşkla nikâh kıyda gel.

Mühlet tamâm yürü şimdi çileye,
Derdin bâki ateş hârı bileye,
Tek duâmız çâre seni dileye,
Gel dediler,göz yaşına doyda gel.

Can ahrâzim dağlar kuma varınca,
Neyler dünyâ,bulut yeri sarınca,
Destûr alıp kimsin diye sorunca,
Gel dediler,Sözü izden duyda gel

Ahrazi

Ayrılık

Vâdesi bir elvedâdır çok süren ayrılığın,
Yıl tutan enkâzıdır; mâzîde binlerce yığın.


* * *

Ahrazi

Baht

İmtihandır,aslâ bahar sanma bahtı,
Dinle,vaktin çoksa; mısrâ son sabahtı.

Ahrazi

Baht,fâniliğin delilidir

Aldırma hayâta canlı kılsa da şu bahtın,
Tek tanlı vatanda sen de bahtına sabahtın.

***

Ahrazi

Bana kimsin dediler,o suâli arayanım

Tutun gözlerime âlemi seyret,
Gördüğün her neyse işte o benim,
Gel gönlümden öte hâlimi seyret,
Gördüğün o yerde işte diyenim.

Ahrazi

Başka yol tutmalı gayri

Başka yol tutmalı gayri


Bir yön seçmeli bugün,
Terk edip gitmeli gayri,
Buradan kaçmalı bugün,
Başka yol tutmalı gayri.

Ardına bile bakmadan,
Gözlerinden yaş dökmeden,
Güneş ufuktan çıkmadan,
Başka yol tutmalı gayri.

Ayrıldım küsüp diyerek,
Bağımı kesip diyerek,
Rabbim ya nasip diyerek,
Başka yol tutmalı gayri.

Çık Ahrazim önün açık,
Gece uzak günün açık,
İzin verildi, yola çık,
Dünü unutmalı gayri.

Ahrazi

Ahrazi

Bedenim cân gibi düşlesin beni

Kaderin nakışı ömürse mâdem,
İsmine harf gibi işlesin beni.
Nefesin nasîbi emirse mâdem,
Yâdına söz gibi eşlesin beni.


Sevdânın simâsı gönül ayânı,
İki damla yaştır belki ziyânı,
Neyleyim hüzünü gamlı rüyânı,
Hasretin el gibi dışlasın beni.


Seyrine tutunup yaşam boyunca,
Adanmış yılları güne koyunca,
Hayât denen o ki Cânân deyince,
Durduğu an gibi yaşlasın beni.


Ahrâzi dilimde sükût üzeri,
Lisâna kavuştu aşkın nazarı,
Yârinden ayrıya hâli mezarı,
Bedenim can gibi düşlesin beni.

Ahrazi

Ben bu câna,benim desem

Ben bu câna benim desem,
Can bedene kırgın düşer.
Aslî şehir tenim desem,
Ruh nefese dargın düşer.

Ömür için adım niyet,
Bugün servet yarın diyet,
Anda hükmüm varsa şâyet,
Zaman bile yorgun düşer.

Kader denen beher başa,
Karşı çıkmak inat boşa,
Yendim diyen kimse hâşa,
Bir mahşere sürgün düşer.

Can ahrâzim,güneş bile,
Yavaş yavaş döner küle,
Nasip ne ki,düşün hele,
Yıl yaması bir gün düşer.

Ahrazi

Ben insanlık işçisiyim

Ben insanlık işçisiyim,
Ağlamışsam eğer,
Yorgunluğuma ver.
Kazancın ne diye sorma,
Şu anlımdaki ter,
Bin altına değer.

Ben insanlık işçisiyim,
Kendi adımdan evvel
Seninkinin bekçisiyim!

Ahrazi