Deha Nedir?

Bakın insanların suratlarına lapır lapır aptallık akmaktadır. Çünkü insanların gözlerini bencillik, para, hırs, tamah bürümüştür. Evet evet insan iyiliği kadar, dürüstlüğü kadar, cömertliği kadar zekidir. Bu yüzden peygamberler dahidir. Bu yüzden insanlar hep bataktadır. Bu yüzden dünya savaşlar yaşamaktadır. İşte bu yüzden insanlık aptallıktan kurtulamamaktadır. Yani iyilik yapmamaktadır. Yani beyni şeytanlığa çalışmaktadır.
Bazı insanlar başkalarını kandırmayı kurnazlık sanmaktadır. Üstüne üstlük bir de kendinle övünmektedir. Bunu bir zeka göstergesi olarak algılamaktadır. İnsanları üzmeyi, onlara eziyet etmeyi tilki kurnazlığı sanmaktadır. Bunun da Türk zekası olduğuna inanmaktadır. Hatta Türkiye'ye gelip dolandırılan turistleri aptal saymaktadır. Aklınca günahının affolacağına inanmaktadır. Avrupalının yaptığı sömürü bencilliğini bu sefer onlara iade etmektedir. Böylece aptallık ikiye katlanmaktadır.
Size sorarım? Birisini mi ezmek istersin yoksa birisinin seni ezmesine mi razı olursun. Evet bir üniversitede ters yönde giden bir arabanın altında üniversiteli kız kalarak ölmüştür. Aptallık her yere girmiştir. Bizi de bulma ihtimali ortadadır. Ama hayır ben bir aptalın arabasının altında kalmak istemiyorum da diyebilirsin. Bu sadece temennindir. İyiliklerini arttırıp aptallığın belki biter. Fakat dünyada yüzlerinden aptallık akanların oranı çoğunluktadır.

Osman Demircan

Deli Gömleği

Aynaya bakmaya korkuyorum.
Gözlerimin içinde kurtlar kuzular
Aynı anda dolaşıyor.
Hain hain bakıyorum.
Bayramlık elbiselerimi çıkarıyor;
Deli gömleği giyiyorum.
Ben ara sıra çıldırıyorum.
Anlayacağınız yine şiir yazıyorum.
Ben kafayı şiirle bozuyorum.

Osman Demircan

Deniz Kabukları

Bır kıyı uzanır oturduğun şehrin altında kirpiklerinin ucunda
Vurur sahile okyanustan gelen bakışların ve yosun gözlerin
Dalga dalga saçlarından ellerime, avuçlarıma güzellik dolar
Kumlar havalanır, palmiyeler sallanır, eser endamın yanımda

Sonsuz bir sevi yankılanır kulaklarımda deniz kabuklarından
Bir okyanus manzarasından fışkıran güzeliğinin yankısı gelir
Canıma ciğerime tuzlu suların dolar, hararetin kalbimi yakar
Öpüp öpüp yıktığın yerlerin koru gözlerinden gözlerime akar

Osman Demircan

Denizleri Yara Yara

Beklediğini biliyorum.
Güne vuran güneşle,
Sımsıcak bir gülüşle
Döneceğim sana.
Belki ilk vapurla,
Denizleri yara yara...
Belki kara trenle
Yeni bir istasyondan,
Yepyeni bir hayatla,
Döneceğim sana.
Bekle beni sevgilim.
Kurşun sıkıp sensizliğe
Bütün korkularını
Sıyırıp üzerinden
Pazılarımı yastık
Yapacağım sana.

Osman Demircan

Derinliğine Sevmek

Biliyordum hayatımızı anlamsız ve renksiz bulurdun.
Burada intihar duygusu bile anlamını yitirmiş derdin.
Ve sen gecenin bir vakti, çekip giderdin.
Gece karanlığında bastığın yerde kurtulmak isterdin.
Kurtulmak için gittiğin yer kaybolmuş ömrün olurdu.
Sonra sonra günlerce sokağa çıkmazdın.
Hiçbir yerde hiçbir şey yok boşuna onca insan derdin.
O kırık pencerenin ardından uzakları seyrederdin.
Ardından dönüp bile bakmadan hayatımızdan giderdin.
Arkanda o kırık penceredeki kimsesiz kanın kalırdı.
Bense beni bıraktığın gibi durur uzaktan seni izlerdim.
Sonra sonra zifiri karanlıkta evine geri dönerdin
Eskisinden daha yorgun eskisinden daha paramparça.
Hiçbiri parçalarını uzaklardan toplayıp sana dönmedi.
Derinliğine aşkı yaşama adına yaralar alıp bana geldin.
Ben seni tanıdığım için farklı olan benim bunu bildin.

Osman Demircan

Dua İle

Allah'ım sen olmasan gücüm neye yeter
Bütün vapurlar beni terkeder trenler ezer
Suya düşer sevdanın en hası en mavisi
Yorgun ellerimde seni dileyen güller biter

Bulutlardan avucuma yağmur suyu düşer
Parmaklarım titrer solgun güller harelenir
Acıyı toplarım gül bahçesinden birer birer.
Kelebek konar Allah'ın güzelliğine dua ile.

Osman Demircan

Duvar

Sana söyleyecek çok çok sözüm vardı oysa
Bir kez olsun durup dinlemedin ki sen beni
Hep asılı kaldı sözcüklerim ikimizin arasında.
Zamanla, vura vura bir duvar ördün aramıza...

Duvara çektiğin dikenli tel elimi kanatıyorken
Ne çok şey vardı seninle yaşamak istediğim.
Aramızdaki duvara bir tuğla daha ekliyorken
Suskunluğum büyüdü kalbimse küçüldü iyice.

Osman Demircan

Dünyanın Yüreği Avuçlarında

Hangi bacaklar ayaklanır da
Hangi göz keskin bakışıyla
Yer kabuğunu soyar.
Bir gövde gösterisi bu.
Aslanı yaratan mı yarattı seni.
Pençelerini bana bağışla.

Çünkü kıyamet yaklaşmakta.
Aslan kükremesiyle korkar dünya.
Belki vazgeçer sevdasından.
Tutamaz yüreğini avuçlarında.

Osman Demircan

Dünyaya Benzersin Yine

Sen de bu dünyalı değil misin söyle
Birden çekip gidersin şafak sökende
Bir şey olmamış gibi başlarsın güne
Güvendiğim dağlara kar olursun yine
Tüm ölüm beyazlığını dökersin önüme
Sonra güler gül açar gözünün içinde
Beni unutur gibi ağlamayı unutursun
Zulüm olursun yedi veren karanfilime
Sen de bu dünyalı değil misin söyle
Nasıl inanırım sözlerine ve güzelliğine
Beni üzersin dünyaya benzersin yine

Osman Demircan

Düşünmesi Bile Korkunç

Aklımdan neler geçiyor?
Tren geçiyor.
Vapur geçiyor.
Bir dolu otobüs geçiyor.
Yol alıyorum düşünce iklimlerine.
Düşünmesi bile korkunç
Bazen ordu geçiyor.
Bir savaş alanı oluyor başım.
Beynime kan sıçrıyor.
Yüzümü toprağa sürdüğümde
Alnımdan halkım geçiyor.
Bulutsuzluk özlemi içinde ülkem,
Alabildiğine aydınlık günler istiyor.
Yerle gök arasında alnımıza,
Toprağımızın yazgısı düşüyor.
Saçlarımız bayrak gibi dalgalanırken
Vatan sevgisiyle okşanmak istiyor.

Osman Demircan