Gelincik zamanı
bilinmezi cazip
iki tuşa
karanlık
güzel
korkutan
ses...
meraklı
sık nefes adım
memleketin
siyah kokan bulut
yüksek mor tepesi
kavrulmuş
susuz toprağın
bahar yağmuru
ardına batan güneş
avucunda
gelincik zamanı
vurulan
geçmiş

bindi
b/oynuna
asılan takvim

1/5/7
Zeynep Tavukçu

Genç bir balıkçı gözlerini kapamış göğe karşı
genç bir balıkçı gözlerini kapamış göğe karşı
otların üstüne bırakmış ıslak bedenini
çiçek kokulu hayallerini paketliyor
iki numara büyük naylon terlikleri

henüz on ikisinde idi zaman çıplak göğsünde çırpınan
zaten telli duvaklı gelin idi zaman yanağından süzülen

mazisini salıyor ılık esen rüzgarla
sarı etek uçlarından yakalayıp çekiyor sonra
dualarının çıplaklığına sığınıp yardımsız kalkıyor ayağa

anasının azar verdiği azık söğüdün yanında
şeftali ve gül reçeli kavanozu üstüne sineklerin üşüştüğü
içindeki dantel örtüsü kahve lekeli
yarım somun ekmek bakır bir tepside
boş balık sepeti akşam nafakasını bekleyen
üstü pullu yemenisi ile örtülü

elinde eski bir olta ata yadigarı
dere kenarından soğuk suya atılıyor aksak adımlarla
sarsak serzenişli küfür dudaklarına bulanıyor
güneşin dokunduğu durağan sığ yerlere kaçıyor gönlü

dibe indikçe kaşındıran kum taneleri
ışık vurdukça parlıyor saçlarında

ağaçların gölgesinde üşümüş akan tatlı su
hayatın hızlı akışı gibi bacaklarından süzülüp
taze gövdenin dik duruşunu kendine engel biliyor

ayağına sürünür korkusuz geçerken kedibalığı
kaya içinden çıkan bir yengeç ısırığı kan katıyor olaya
bir alabalık çırpınıyor gerilen ağda
ağanın oğlu gizleniyor çalı ardında
bir gözü tepside, balık sepetinde
diğeri çıplak bacakta


20/3/07
Zeynep Tavukçu

Gölgem semada
şeftali kokulu
karanlık yutulan deniz
kuşku dehlizimin sesi
cila yüzü görmemiş
tahta iskeleye vurgun

yosun tutmuş
dokuz köşeli yıldızıma
bir yarım ay
baba kucağında
yetim kanımı içmiş

iki seçenekli yolum
pabuç dilimde biri kir
tükürsem
kedi kılı...

kaşlarım arasında sancı
acı yangın
kırmızı noktam
kor...
siyah hatmi çiçeği
iki kelime kifayetsiz
esteyim...

bıraktım çocuksu düşlerimi
artık ruhuma dar
üç beden büyümüş
şafak mahkumuyum

zamana aldanan güneş doğuyor ayaklarımın altında
gölgem semada

30/6/7
Zeynep Tavukçu

Gülümse...
ey yansımam!
gülümse
sana sesleniyorum...

heba ettiğin
yanan gözler hareli
geçmiş bu köyde
b/öldük
artık söz beş para etmez
yürü...
başka kapıya
Tanrım versin

yüzüne vuran ışık
her hareketi saklı sır
arada kaldı cam
ardında
hep kusurlu idi altı
duy arsız
artık
derin düşünce
nefesi
buda benim sana

al hediyem olsun

bıçak sırtında
dans ediyoruz...

sıcak
gülümse...
Zeynep Tavukçu