Erken Uyan

Haydi yavrum, güzelim kalk!
Minik kuşlar uyandı, bak!
Saat çalar:Tik tiki tak...
Erken uyan!
Erken uyan!

Uyku bitti, güne yürü,
Hakka edip teşekkürü.
Horoz öter: Ü ürü ürü...
Erken uyan!
Erken uyan!

Cıvıl cıvıl bir kuş sesi...
Düşün, mutluluk gölgesi.
Minarede ezan sesi,
Erken uyan!
Erken uyan!

Rıfkı Kaymaz

Erzincan'ım

Ayrıyım, dertliyim gurbet ilinde,
Erzincan, bir hasret oldu dilimde
Bir hasret, bir ateş yanar gönlümde,

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Kazankaya, burcu burcu kokuyor.
Şelale çağlıyor, zikir dokuyor...
Ayrı kalmak yüreğimi yakıyor,

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Ilgıt ılgıt eser tatlı rüzgârın.
Dört yanında, sıra sıra dağların...
Yeşil yeşil, canlanıyor bağların,

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Yüce tepesiyle sarar insanı,
Munzur Dağı, sonsuzluğun mekânı...
Ekşisu, Beytahtı, güzel dört yanı,

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Terzi Baba, öte dünya kapısı,
Mezar taşlarıyla, derviş kokusu...
Pir-i Sami, Paşa Dede... Hepisi...

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Salih Baba, aşkla yazmış divanı,
Tasavvuf kokusu kaplar her yanı,
Manevî bir alem sarar insanı,

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Salihoğlu, der ki yetmez bu sözler!
Erzincan gönlümden hiçbir an gitmez!
Onu anlatmaya satırlar yetmez;

Gönlümde tutuşan bir odsun canım,
Erzincan, Erzincan, ah... Erzincan’ım! ..

Rıfkı Kaymaz

Filiz

Çilenin tohumu toprağa düştü,
Eridi kabuğu çekirdeğinin.
Işıklar yakıldı, kuşlar ötüştü,
******* içinde bir geceleyin.

Uzandı toprağı deldi bu filiz,
Saplandıgöğsüne sessiz gecenin.
Uzaktan uzağa bir ses:Geliniz!
Sırrını çözelim bir bilmecenin.

Yemyeşil rengiyle kızıl toprakta,
Büyüdü çiçekle, tohumlar verdi.
Çağlayan pınarda, düşen yaprakta,
Gölgesi görünen bir şaheserdi.

Rıfkı Kaymaz

*******

Eser içerime bir rüzgâr gibi,
Doldurur ruhumu serin *******.
Gündüzün elinden çekerek beni,
Uyutur göğsünde derin *******.

Gece ki döşeği tatlı uykunun,
Akan gözyaşının, derin duygunun,
Kanayan, sızlayan, taşan ruhumun,
Üstüne perdeyi gerin *******.

Sararken ruhumu derin düşünce,
İçimde bir rüzgâr esiverince,
Gitgide yollar da ikileşince,
Bana düşünceyi verin *******.

Rıfkı Kaymaz

Gelişin

Ve bir gün bir koşu başlar doğudan
Bir koşu ki gece geride kalır.


******* ardından kopan sabahlar
Yüreğimde derin renginiz kalır.

Ve o renk içimde çalkanır durur
Dirilen, canlanan ruhum yıkanır.

Rıfkı Kaymaz

Gemiler

Gemiler yol alıyor
Sular yine dalgalı
Gözler ufka dalıyor
Gözler ufka dalıyor

Ufukta bir kızıl iz
Ruhlarda bir ürperiş
Canlanır mavi deniz
Canlanır mavi deniz

Ve nihayet uzaktan
Görüldü parlak ışık
Artık ağarmakta tan
Artık ağarmakta tan

Rıfkı Kaymaz

Gider

Yollar kıvrım kıvrım bükülür gider
Acılar, özlemler, dökülür gider
İnsan çilelerle yoğrulur her dem,
Ölüm ötesine sökülür gider.

Rıfkı Kaymaz

Gidip de Gelmemek

Hayat bu, neler olur:'Gün doğmadan ne doğar! '
Herkes bilir yokuşun elbette inişi var.
Ne çıkar önümüze: Hayat, ölüm, ayrılık...
'Gidip de gelmemek var, gelip de görmemek var.'

Rıfkı Kaymaz

Gidişin

Sen gittin ve götürdün gündüzümüzü
Her yanda gecenin izleri kalır.

Eller kir pas içinde, bir yığın ettir yürek
Durulan gözlerde şaşkınlık kalır.

Tutar karamsarlık bütün yolları
İçimde bir tutam burukluk kalır.

Yollar uzar da uzar, akşamlar uzar
Göklerde yalancı ışıklar kalır.

Rıfkı Kaymaz

Gidiyorum

Gecenin yalnızlığı beni alıp giderken
Ufuklardan göründü sallanan beyaz mendil
Gitgide yüreğimde irileşen karanlık,
Silindi birden bire yandı içimde kandil

Yalnızlığın tutmuştum acılı hayatını
Yalnızlıktı dayanan boğazıma çelik el
Karanlığı titretti içten içe yankılar
Yankılardan bir hayal: dedi “haydi durma gel! ”

Gösterdi hasretine yandığım diyarları
Yalnızlık sana veda ben sevgi kucağına
Gidiyorum sevinçle oraya gidiyorum
Gidiyorum ümitle sonsuzluk ocağına

Rıfkı Kaymaz