Bir Gün

Mâzideki bir gündü,
Bir gün unutulmayan,
Demir atmıştı zaman.
Uykuda rüya gibi
Lâtif esmişti rüzgâr,
Çiçekler açtı birden.
Ay bile gülümsedi
Hayretle doğrulurken.
Sessizce doğdu güneş
Tepelerin ardından.
Toz pembe ışıkları
Yemyeşil ağaçların
Tazecik dal ucundan
Loş odaya sevgiyi
Uzattı avucundan...

Hâlenur Kor

Halenur Kor

Bir Irmak ki

Aşkla çağıldayan bir ırmağım ben,
Seneler suyuma bereket kattı.
Kollarım dört bir yana coşkunca akar,
Yatağımda yıllarca sevgiler yattı.

Arasan içimde neler bulursun,
Hazineler, defineler el sürülmemiş.
Sanki yeni doğmuş gibi olursun,
Öyle bereketliyim ki hiç görülmemiş...

Her yanımda gümüşten balıklar oynar,
Derinlere indikçe cennettir bahçem.
Aşk türküleri gür suyumda çağlar,
Her türlü sevgiyle doludur bohçam...

Buz gibi sularım zannetme soğuk,
Ateşlenmesin bir yakar içeni.
Kalplere doldurur sevgi dermanı
Dalgalarımda oynaşan aşk perileri...

Halenur Kor

Bir Peridir Kadıköy

Bir Peridir Kadıköy, süslü, telli, duvaklı,
O güzel yüreğinde sevgiler, sırlar saklı.

Erenköy'de çiçekli elbiseyle dolanır,
Moda'ya gider deniz kenarına uzanır.

Mor salkımlı sabahlık giyer güneş doğunca,
Kızıltoprak'da gezer, yanağı gonca gonca.

Göztepe'de dolaşır, yemyeşil bahçelerde,
Dudağından dökülür en güzel besteler de.

Kep giyer tülü örtmüş,pembe beyaz yüzünü,
Tramvayda, vapurda bulursun hep gizini.

Kadıköy, nârin gelin, salınır fidan gibi,
Onunla geçen ömür unutulmaz an gibi.

Halenur Kor

Bir Sabah Nedensiz

Okşadı yüzümü bir sabah
Aydınlığın eli,
İçimde nedensiz bir sevgi seli
Coşup coşup yükseldi,
Kalbimin yeşil filizlerine cansuyu geldi.
Yorgun düşünceler uçtu gökyüzüne,
Sevgiler, dostluklar üşüştü,
Pencereden odama doluverdi.
Gülüverdi gözlerim,
Dudaklarım gülüverdi.
Ellerim;
Ellerimse, biri hüzünleri
silkip atarken,
Biri umut bahçelerinden güller derdi,
Ellerim, uzatıp bana güller verdi.
Taa uzakta, ufukta, bir parçacık da olsa
Mutluluk görünüverdi...
Ellerim, dudaklarım, gözlerim
Nedensiz gülüverdi...

Halenur Kor

Biraz da Sevgi

İstediğim fazla değil, biraz mutluluk,
Bir sevgili, bir arkadaş, biraz da sevgi
Ne şöhret istedim, ne para na pul,
Bir sevgili, bir yuva, biraz da sevgi.

Tertemiz, küçücük, güzel bir evde,
Tertemiz bir hayat, biraz da sevgi.
Sıcacık bir soba, iki de minder,
Bir sevgili, bir arkadaş, biraz da ilgi.

Birbirine bıkmadan uzanan eller,
Huzur veren, öyle sıcak, güvenle dolu.
Yemyeşil bahçesinde eserken yeller,
Bacasından tütmeli, bembeyaz sevgi...

Güneş mutluluk olup girmeli camdan,
Hüzün, keder onu görüp kaçmalı geri,
Rüzgâr acıları kovsun kapıdan,
Nasıl özlüyorum böyle bir yeri...

Dertler, ne olur koyun yakamı,
Gönlümü avutup mutlu olayım.
Hayâllerimde olsun mes'ut yuvamı
Gözlerimi kapatıp bir an bulayım...

24/ 11/ 1983 Sivas

Halenur Kor

Biz İdik

Acep kimdik nerde gezdik yılların ötesinde,
Hangi dağda, hangi dalda yaralı kuşlar idik,
Bilinmezden bilinmeze kanat çırpan biz miydik?
Düşe kalka, kona göçe, mâziden geleceğe.

Kaya idik, damla damla akan sudan aşındık,
Denizde kum tanesiydik, sahillere taşındık.
Gökyüzünden bir kuytuya biz idik doğan huzme
Doğduk, öldük, bin dirildik, ibret olduk âleme.

Çiçekte toz, arıda bal, dağlarda yol biz idik.
Okyanusta yüzen balık, suda hayat yine biz.
Bizler idik düşen cemre, hava, su ve toprağa,
Yine bizdik, cansuyuyduk, hayat veren yaprağa.

Ateşte köz, mânâda öz, dilde ifşâ biz idik,
Söylenen söz, kalplerde göz, ruha şifâ yine biz.
Kâinatın terazisi, ölçeği adaletin,
Biz mi idik, acep yine sonsuzluğu evrenin?

Halenur Kor

Bu Sevgide Bende Suç

Aşka uzanıp giden yollarım uçsuz,
Bu sevgide bende suç, yüreğim suçsuz.
Gözüm gel gel ediyor, yok diyor kalbim,
Sonbaharımda çiçek açıyor niçin?

Ateşi sardı teni, yanıyor içim,
Çıkmıyor ki aklımdan, onsuz bir hiçim.
Zamansız doğmuş güneş parlar ufukta,
Sonbaharımda çiçek açıyor niçin?

Halenur Kor

Cadılar

Dağ tepelerine çıkmış cadılar,
Saklanıyorlar.
Bakıyorlar gizlice tepelerin ardından.
Ara sıra görünüyor kara külâhları.
İki yuvarlak göz
Işıldıyor simsiyah
Olurken sabah.
Gözlüyorlar etrafı
Kayaların arasından.
Kötülük süpürüyor
Savrulan süpürgesi.
Fırlatmaya hazır
Avuçlamış taşları,
Eli kartal pençesi.
Sırıtıyor dişleri ağzındaki ininden,
Alnından ter damlıyor, irinden.
Karanlık bir kuyudan biteviye
Çıkrıkla kin çekiyor,
Ekiyor ha ekiyor
Nefret bahçelerine.
Pusu kurmuş cadılar
Dağların tepesine.
Çatlamış kötülük tohumları
Boy veriyor
Sevgisiz kalplerinde.

Halenur Kor

Cüneyt'e

(Akrostiş)

Canımdı o, cânânımdı, ciğerpâremdi,
Ümidimdi, her şeyimdi, o bir tânemdi.
Nasıl yanmaz buna kalbim, uçup da gitti,
Elem yıldızı gibi kayıp da gitti.
Yok, bilirim bir çâresi onulmaz derdim,
Takât bulsam peşi sıra ben de giderdim.
Koklamaya doyamadan güzel yavrumu,
Onu asker eylemeden şehit eyledim,
Rabbimize, yavrumuzu emânet ettim.

Halenur Kor

Çanakkale Arslanları

Gözler şimşek, gönül ateş koştular,
Alnında nur, arslanla eş coştular,
Göğsü iman, dili Kur'an taştılar,
Allah Allah! diye dağlar aştılar!

Zafer aşkıyla yandılar, yandılar,
Vatan için koştular, dayandılar,
Şehit olmak onların emelleri,
Mehmet'i korkar da kaçar sandılar.

Şehadete koşuyordu her nefer,
Tarihler yazacak, destan bu sefer,
Düşman dayanamaz, yok gözünde fer,
Allah için koşun, bizimdir zafer!

Akıyoruz, geliyoruz sel gibi,
Vatanımız; duramayız el gibi,
Türk'üz, her gönülden sesleniyoruz,
Vatan sevgisiyle besleniyoruz!

Kükreyerek atıldılar bak mertçe,
Bağrın açmış, siper etmiş cömertçe!
Tekbir sesleriyle inledi gökler,
Yalın kılıç savaştılar, erkekçe!

Anafartalar'da Mustafa Kemâl,
Arıburnu cephesi şehitlerle al,
Esat, Vehip Paşa, Birçok miralay,
Koşuyor askerler bak alay alay!

Hepsinin yüreği şimdi bir volkan!
Yiğit askerlerim düşmana kalkan!
Dereler, tepeler boyanmış al kan!
Atam sesleniyor:''Vatanım çalkan! ''

Bir değildi, iki değil, beştiler,
Aynı köyden, yanan kor ateştiler!
Sanılırdı, hepsi de kardeştiler,
Ufukta parlayan bir güneştiler!

On sekiz Mart kahramanı Cevat Bey,
Diyor:''Zaferimi duysun dünya, hey!
Verdik, burda koşup binlerce şehit,
Kimse diyemez Ki; ''Türk'e başın ey! ''

Cana bin can katmış askerim sanki,
Bu öyle bir savaş, öyle bir an ki,
Hangi ilden bunca şehit seçilmez,
Diyorlar kiANAKKALE GEÇİLMEZ! ''

Şehit, besmeleyle toprağa konur,
Babalar ürpermiş, duyarlar onur.
Anadır, olsa da gözleri yaşlı;
Başlarında hâle, yüzlerinde nur!

Vatan aşkı Mehmet 'de çağlıyordu,
Düşman yenik düşmüş, kan ağlıyordu.
Mustafa Kemâl'le yer gök inlesin!
İstiklâl Marşını herkes dinlesin!

Hâlenur Kor (30 Ocak 2000)

Halenur Kor