Birgün sende anlayacaksın..
Kalabalıklardan kaçıp,
Dizlerini karnına kadar çekip ağlayacaksın!
İşte o an özleyeceksin..
Eski sevgilini değil,
Pili bitmiş oyuncak ayını...
Yanından ayırmadığın saflığını..

Sen de birgün anlayacaksın
O küçük kız çocuğu değilsin artık..
özlem duyacaksın çoğu şeye..
mesela, tel sarar kızıma tel sarar diyen babana...

Benzemeyecek hiç bir erkeğin gözleri
Ve özleyeceksin kendini...
O küçük kız çocuğu değilsin artık..
Ama birgün sende anlayaca

BEN SENİ SULAR GİBİ SEVDİM

Gözlerinde yıldız görüntüleri
Yüzün bir ay olup doğuyor geceme
Yer altı suları seninle daha serin
Göğsüne can yürüyor bitkilerin

Sen şimdi endamlı bir lâle olup
Geçiyorsun kalbimin içinden
Ey bahçemin hercâi menekşesi
Ah hiç yorulmayan dünya ecesi

Vurulduğum serin ırmak sendin
Eksik yanımı sen tamamla
Bir şarkı dökülsün dudaklarından
Kalbimin ateşinde gül topla

Saklandığın bu dağın ardında
Anla ki batan bu kızıllık
Akşamın bu erguvâni rengi

BİR GÜN İSTANBUL

Güzeldik biz, öyle öğretmişti atalarımız
Bir Afrika göğü kadar geniş
Ceylan gibi güzel bir yüzümüz vardı
Aya bakıp gülümserdik gizlice

Bu saati kim bozdu?

Heyecanlı nal seslerini tarih yapıp
Karacaahmet’te
Ölümün mahremiyetini bozan adam
Barbar bakışlarıyla
Fotoğrafımızı çekiyor şimdi
Bizi bir kere daha öldürmenin hazzını
Kendine saklayarak
Şapkasına binip tramvaya biniyor

Fatih suskun
Suları kurumuş çeşmelerin

SENİN İÇİN

Kalp yorgunsa kurur hayat
Aynalar pas tutar
Şehrin âsî çocukları
Unuturlar göğe bakmayı

Bir kuş uçmayı bırakır
Irmakta sular durulur
Bir şarkı biter
Gelir ejderhanın yedi kanatlısı

Parklarda güz serinliği
Kaybeder bütün sevincini
Bütün çocuklar
Unuturlar çiçek adlarını

Sen olmazsan
Kim sağar yaralarını onların
Gel ve bağrımızda aç
Çoğalsın suyu sarnıçların

Denizler korsanların olsun
Şapkalar kadınların
Başkalarını unut şimdi
Beni çoğalt rüyâlarında

EYLÜL KIZI

Sen eylülde doğdun
Hüzün bahçelerinde adın kondu
Bitti yaz aşkları
Bitti sarı sayfalar
Sen baharı hiç görmedin
Gözlerinde hep hüzün bulutu

Vakit geceydi
Yıldızlarla aktın içime
Yolun buraya çıktı
Seni rüzgârlar getirdi bana
Gelip kıyılarıma vurdun

Bense kendi düşlerimde
Dilimde hüzzam bir şarkının ritmiyle
İçimde yangınlar büyütürken
Aynamda seni gördüm
Uzun bir gecenin içinde

Kimsesizdin kırılmıştın yorgundun
Deniz resimleri çiziyordun defterine
Sevindim v

Seni tanımak kadar bişey olamaz.Sen benim tanıdığım en,
mükemmel insan değil bir meleksin,tertemiz bir kalbin ve
dünyalara değer güzelliğinle sen bir cansın canımsın.

AŞIĞIM SANA GÜZEL GÖZLÜ MELEĞİM,
SEN BENİM YAŞAM KAYNAĞIM,
MUTLULUK PERİMSİN.
BÜTÜN MUTLULUKLAR VE
GÜZELLİKLER SENİNLE OLSUN.

BİTANEMMMMMMMMMMMMMMMM!!!!!.

Gitme dedim
kararlı gözlerine son kez bakarak...
Bilirim inatçıydın
Biliyordum Gideceksin..
Ama dilime yapışmıs
3-5 harflik yakarışımı
Duyurmam lasımdı kulaklarına ...
''Gitmee'...


Gitme
Çünkü anlamı kalmaz bu şehrin...
Gitme razıyım binbir vurusuna..
Gitme Çünkü Kaybolurum..
''Gitmee''...


Gittin
Gidişine binbir kılıflar uydurup ..
Sahteliğine
birkaç arsız küfür savuruyorum...
Cinnet saatlerini susturup..
Sonsuza dek uyuyorum...

Sen...Yüzümdeki gülüşlerin,ellerimdeki terlemenin,yüreğimdeki deli
atışın sebebi...Her gece uykum,her sabah güneşim.Yıldızım,ay'ım,akan
kanım.Bitmeyen masalım.Bahçedeki çiçeğim,çiçekteki
rengim.Gökyüzüm,denizim,mavim sen...
Sevdamın adresi,aşkımızın menzili,içkimdeki tat,yaşadığım hayat
sen...Sebebim,niyetim,geleceğim,geçmişim,bilinmezl
iğim,belirsizliğim,kararlılığım,kararsızlığım sen...Bitmez
yolculuğum,sonsuzluğum.Sen,gözüm,elim,yüreğim...

şimdi tut ellerimi düşmeden karanlıklara
kolay olan belki de konuşmaktır şu anda
uyandırmamak için seni yıllanmış rüyalarında
bırakıp gitmek mi lazım seni bensizliğe

senin bensizliğin senelerce varolurken
ben hep sende uyandım vakti geldiğinde
belki alaylı rüzgarlarla savruldum
ama belli etmedim sevdiğimi hiçkimseye
lanet olsun şu belkilere,belki de
bile bile şahitlik ettim gidişine
ağırdan,biterek,küskün ve isyankar

kim anlar ki beni
dinletmem ki söylemediklerimi

örtmek gerek bu külleri
dökmek gerek kalan gururları
susmak lazım gidişlere
yine bakmadan,yine sormadan
okuyup unuttuğum hikayeler gibi
bir anlatımlık masallar gibi
sadece birgün belki hatırlarsın diye
beceriksiz ve taştan kalbimle
ılık gözyaşları dökerken bu sayfalara
ne olur ki birgün de ben yağsam bu şehre
taşsa tüm nehirler,vursa dalgalar bendlere
aşsa tüm engelleri aşk
biliyorum unutmazsın beni sen
sen sakince,korkusuzca bağışlarken sevgini
ben çok önceleri eriyip biten bedeni