Pişmanlık Türküsü

Eğer bu şehir
Beni harcamazsa
Bir yosmanın bacak arasına benzeyen
O hissiz
O duygusuz
Issız varoşların karanlığında
Seni tanımadan
Çok önce
Pişmanlık türküsünü söyleyeceğim
Gün için sakladığım
Bir kaç sözcük mırıldanacağım
Bir gün
Bir İstanbul gecesinde
Şehir hatları vapurlarından
Sahipsiz martılara
Çığlıklarımla
Çığlıklarına karışıp

Plaklar

Plakların dönüşüne daldı gözlerim ıslanarak
Tıpkı mazim gibi dönüyorlar yalpalayarak
Hafız Burhan huşuyla makberi okuyordu
Benim gibi aşkını ruhunda saklayarak

Yanlız gözlerim değil kalbimde ağlıyordu
Plaktaki nağmeler gönlümü dağlıyordu
Ne umdum da ne buldum şu kırık taş plaktan
Bir su değirmeni gibi dönerken çağlıyordu

Posta Kutuları

Selamın vardı
Posta kutum da
Aldım

Gözyaşın vardı
Yağmur da
Kokladım

Ve yaşadıkça
Ne zaman
Yağmur yağsa...
Posta kutularında
Seni aradım...

Postalda Açan Zambak

Dudaklarda tükenir ıstırap
Issız bir sokağa sorarsan ikimizi
Eğilde bak bir kere
Gördüğün..
Yanlızca gölgemidir
Sevdiğin...

Postalda açan zambak
Ömrü kadar sır tutmaz ki
Koklanırsa
Apoletler sökülür
İncecik bir çizgide
Yürüyorsa insanlık...

Buhar olup uçmaz ki
Gülücükler gün be gün
Büyüdükçe utanır
Sende olan senindir
Olmayanlar göğsünde
İki büklüm dolanır
Şapkayı bırakırsan...
Elem yine uçacak
İnsafsız vadilere
Bugün gitme....
Dönülmez yollar kadar
Yorgunum acılardan

Pürtelaş

Şüphem odur ki
Sahnede oynanan oyun
Kuliste dram
Fuayede komedi rol alıyor
Sen kendini ararken
Sakın yanıldığını
Hatırlama
Ben zaten
Beynime kazıdım
İhanetin resmini
Su kuşları gibi
Bir dalıp bir çıktı kader
Başımı her kaldırışımda
Düşüncede yaşayan gerçeğe dönüştü
Gerçekler düşe...
Düşüm düşüncemde velhasıl
Kibirim korkumun gözlerinde
Hep aynı şarkıyı çalıyor
Dünya denilen plak
Sahne, kulis,fuaye pürtelaş
Oyun hep aynı komedi
Hep aynı dram
Çıkışlar sağ kapıdan