bedenimden kopan bir sarkıydı, sanki ellerin
gözlerindi bir ayna, o yüzün buğulanmasın
eylülde başlayan sevgimsin, en güzelisin
sessiz çalan şarkılarda, ben hep seni istedim

hayatta en büyük korkum, seni kaybetmek deseydim
söylesene ey güzel, bu neyi değiştirecekti
şimdi ise, yorgun dargın ellerim
gözlerimde, hiç dinmeyecek yağmurlar
anlamsızdı haşkırışlarım, sen yoktun yanımda

köşeme çekilip, tek başıma kaldığım anlar
beni senden çaldılar
karanlık odalarda ben ve aynalar

bir sonbahar akşamındayım ;
sararmış bir yaprak gibi,
bak yağmur yağıyor,
bak yine sen varsın. o yağmurda
gözlerin göz perdemi aralıyor,
bilsem gitmezsin; bilsem hep yanımda olacaksın,
ahh.. bilmiyorum.
hafif bir rüzgar sesi geliyor,
o ses, o his sen değilsin biliyorum.
gitme! ne olursun gitme.
yağmurlar düşmanım olmasın,
o yağmurlarda tanıştık senle.
rüzgar ahım olmasın,
bizim sesimiz o rüzgardaydı.
şimdi ağlıyorum, yağmur gözyaşlarımı kıskanıyor
biliyormusun?..
gitme benim

Öyle yürekten ki bu özleyişim
Yıllardır beklerim haydi durma gel.
Beni kahrediyor, yol bekleyişim
Sevgimizde ayıp, günah görme gel.

Ferman dinlemiyor gönlüm bir âlem,
Yolumu kaybettim sensin meşalem,
İki gözüm ciğer parem, bir tanem,
Yalvarırım ne olur beni kırma gel.

Yüreğime koydun sönmeyen kor,
Söndürmek istiyorum ama sönmüyor.
Sensiz yaşanmıyor, sensiz olmuyor.
Sakın, bir başkasına söz verme gel.
HASAN YAKUT

Deli sevgim, öylesine büyür içimde
Kimsesiz yaptın sen, esen rüzgarda beni
Kaybolur sokaklarında, bu beden unutulur
Kanayan yaramın dinmeyen, durmayan kanı
Akar durur, inkar edilemez, rüyalarda ikimiz
Bir tercih yapman gerekirdi, aslında
Yaban eller mi yoksa, ben mi, söylesene

Ömrümün nakaratlarına, yazdım ismini
Kopan yapraklara, sor gurbeti
Ancak onlar bilir, yokluğun ne anlama geldiğini
Sen benim olmasanda, bu beden hep senin

Olmadığın okyanuslarda, boğulan şarkılar

yanan bir mum gibi sevgim
sevdikçe yanıyorum
yandıkça eriyorum
eridikçe bitiyorum
sen üflesende,üflemesende
günün birinde,
sönüyorum...
HASAN YAKUT

gideceğim buralardan
ne ismin kalıcak bu şehirde,
ne de yüzünün resmini anlatan bir yazı...

sesini anlatan tüm şarkılar silinecek,
çıkmayacak yağmur sonraları gülüşün gökyüzünde,
olmayacak seni tanıyan bu şehirde
ben gidince...
HASAN YAKUT

Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan
Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam...
Ben seninle bir gün Veyselkarani'de haşlama yeme ihtimalini sevdim.
İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında
Ankara'da karbonmonoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman
özlemeye başladım herkesi...
Ve bu hasret öyle uzun sürdü ki, adam gibi hasretleri özlemeye
başladım sonra..
Bizim Kemalettin Tuğcu'larımız vardı...
Bir de camların buğusuna yazı yazma imkanı...

ne kadar uğraşsam da çelikten zırhını giyemiyecek kalbim
uçsuz bucaksız bir gökyüzü sana verebildiğim
yalnızlığımı tutabilir misin ellerinle...

ben düşen bir yaprak,sen bana tutunmaya çalışan yağmur damlası
yoksulluğun resminde ruhlarımız birer aşk acısı...
şafakta aydınlanır umutlarımız ama
ölüm beklenen bir son,gece yarısı
HASAN YAKUT

Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun ?

Utanırım,
Utanırım fukaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun ?

Binlerce yıl sağılmışım,
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar
Nazlı, seher-sabah uykularımı

Maviye/Maviye çalar gözlerin,
Yangın mavisine/Rüzgarda asi,
Körsem/Senden gayrısına yoksam
Bozuksam/Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Hadi gel,
Ay karanlık...
İtten aç/Yılandan çıplak,
Vurgun ve bela
Gelip durmuşsam kapına
Var mı ki doymazlığım?
İlle de ille/Sevmelerim,
Sevmelerim gibisi?
Oturmuş yazıcılar
Fermanım yazar
N'olur gel,
Ay karanlık...
Dört yanım puşt zulası,
Dost yüzlü,
Dost gülücüklü
Cıgaramdan yanar.
Alnım öperler,
Suskun, hayın, çıyans