Çisenti Bir Yağmur İçimdeki
Çisenti bir yağmur son günlerde içimdeki.
Aşk yumuşak bir dokunuş tenimdeki.
Tutamayacağımı sandığım hayaller yakınımda.
Ellerin ellerime değince anlıyorum, yüreğim hep sana hazır olda.
Gün dönümleri dudağıma bıraktığın tebessümler geceye sarktığında, hazzı eş anlamlı yaşıyoruz aslında.

Bazen şımarık bir çocuk içimde aşk, yaramazlık yapmaya başlıyor.
Bir uzak bir yakın bazen de gitmekle kalmak arasında çatışmalara kalıyorum.
Tutuyorsun yüreğimi o zaman, yaslıyor başını çocuk yanım omzuna.
Sonra bakıyorum da aslında sadece senin kadar sevdalanmaya korkuyorum.
Sonuçta hep çiseleyen bir aşk yağıyor yaşantıma.

Sevgilim..
Zaman ne hızlı aktı, yeni tomurcuklar bastı dalları.
Bir mevsim başlıyor şimdi, bizi kader çizgimize getiren.
Aslında dün gibi aklımda o ilk gülümsemen.
Mucizelere inanmaya senle başladım ben.
En uzun yolları gerimizde bıraktık şimdi.
Düşe kalka yara bere içinde kalsak da direndik aşka.
İnat ettik, sevda sözlerine tutunduk yalnızca.
Dengede tutmaya çalışırken birbirimizi bazen kendi dengemizden saptık.
Sonuçta hep aynı eksende döndüğümüzü anladık.
Kaçmaya çalıştıklarımız, en çok kızgınlıklarımız ve belki değiştiremeyeceğimiz yanlarımızla birbirimize yaklaştık.
Sınırlarımızı zorladı kimi gün aşk, en çok da benim sevgilim.
Şimdi bak neyi nereye kadar tolere edeceğini bilen kuvvetli yürekler yarattık.
Öyküler kaldı sonrasında gelecek zamana bırakılacak içimde.

Sevgilim..
Aşkın çiselesin hep üstüme.
Islak, sıcak ve hep hazzı çağrıştıran.
Aşkın hep konuğum olsun düşlerime.
Dört mevsim yaşarım senle yıllara meydan okuyaraktan.
Coşkulu ve tutunduğum aşka inancımı yitirmeden.
Severim seni her yeni mevsim yeniden.

Sevgilim..
Yüreğini açman zor bilirim.
O yürekte herkese yer yokken, araladığın kapıya şükran borçlu gözlerim.
Sevgilim..
Korkulara kalkan kocaman kalbim var bilirsin.
Kalbimde sen varken, gücüm tükenmez benim.

Çizik
Tek bir çizik at bildiklerin ya da sevda dediklerin üstüne..
Kaybı da ekle, dayanılır..
Çizik at ama kurşun kalemle ki sil baş etmek istemediğinde..
Ah; insan keşke kendiyle baş edebilse..

Çok Zor
Aklın yittiği yerdedir aşk
Kalbin attığı yerde
Biter gerçeklik başladığında
Kaybeder insan kendini, bilmez nerde

Hadi aklımı yitirt bana yeniden
Kaybolsam eskisi gibi gözlerinde

Çok zor,çok..

Kalp durdu, aşk aklı siper yaptı şimdi
Öyle bir farkında ki yürek düş gerçekle ezildi

Dağılıyor Kalbim
Paylaşılabilecek çok şey varken, anlamsız kaybolmuşluklarda yaşadığın, farkında olduğun ama işine gelmeyen durumlara yanıyor içim. Birlikte diyorum bir günü şöyle geçirsek, ilk başta heyecanla başlıyorum sonra elim telefona gidiyor, duraklıyorum; ne olsa açılmaz, vardır yabancı ve yalancı ötekilerle yapacakları, vazgeçiyorum.

Hal böyle olunca da alıkoyamıyor insan ne yaşanıyor sorgulamasından kendini. İlişki dediğin, başlığına gerek yok paylaşımların yarattığı değil mi? Ne yaratıyoruz biz öyleyse, düşlerimizden oluşan ve sadece içimizde kalan, kaçamak yaşanan ama sakın gitme korkusuyla sarsılan, bu mu özrüne karşılık olan? Bırak zaman yaratsın dediğimiz ortaklık, uzaklaşmaz mı paylaştıklarımız olmadan? Uzlaştığımız noktalara inanmak zorlamaz mı beni? İçimin kırık yanı isyanı değil ama nedenleri bırakamaz ki. Sen yoksan, ben yoksam, ne yaşanan günün anlamı var, ne dünlerin. Heyecan dediğin yiyip gitti mi, aşk kalkan olmuyor sana dair duyguları tutmaya. İnanç sarsılıyor belki biraz.

Sonra kalabalıklarda dokunan sözler, ilgiden geçer yakınlıklar, aklın karışmasa da çekiyor ötekine bir şey, senden farklı ama. Sen duygudan uzak dururken ötekilerle, ben duygusuz olamam. Orda işte, biter düşlerimiz. N’olur yapma sevgilim, içimdeki yerine tutun, sıkı tutun. Kalamıyorum. Gidemiyorum da derdim önceleri, şimdi adım adım ilerliyorum. Sevgim değil derdim, sensizliğim. Bu kırgınlık bitirecek bizi. Dağılıyor kalbim, hadi birlikte toplayalım her köşesini.

Dağınık Günlerim
Dağınık günlerim. *******in sonu yok, dipsiz kuyu gibi sürekli düşüyorum. Düştüğüm yerde batıyor tenime çakıl taşları, cam kırıkları, dikenler. Kan revan her yanım.

Öyle soyut bir karmaşa ki beynimi ele geçiren yalan desem değil gerçeğe dokunuyor, gerçek hiç değil baştan başa oyun kokuyor. Delirant bir durum içindeyim. Üç gün, üç gece göz tavanda, yaşların hızı her önüne takılanı dağıtıyor.

Sahip olduğumu sandığım her şey insafsızca çekip gidiyor. Gülümsemeler ekşi. İnandıkların direnmeye çalışıyor bir şey neye bilmiyor sanki. Gök iniyor tepeme sonra, elimden kayıyor bir sıcak kahve bardağı acıyamıyorum. Donuyor her şey, kalbim sanki dünyanın ortasında atıyor, herkes duyuyor da sevgili dediğin değersiz bir nesne halinde duymuyor.

Kendi içimde olup bitenleri yakalayamıyorum şimdi. Akıl oyuna yenildi yenilecek. Yalan diyor gözünün bebeğine inandığın ve içini çize çize sürüdüğü yüreğiyle sevgili, oysa dilim bile varmıyor şimdi sevgi içine alan kelimelere.

Dağıtıyorum sonra her şeyi zamanın donuk hali içinde. Baka kalıyorum etrafa içinden geçiyor her şey bakışımın, takılan yok. Sıcak bir omuz yaslıyor zorla başımı omzuna, dayan geçecek, hafife alıyorsun kendini bak buradayım ben, orda mı?

Savruk oluyorum sonra, hesapsız tavırlarım ayağımı taşa çarptırıyor. Saklanmaya çalışıyorum dünyadan, ulu ortayım aslında. Sözler bıçak gibi hedefe giderken, aman diyorum önüne geçiyorum sevdiğim adamın fısıltı yaptığım adıyla, bir bir saplanıyor bedenime, her darbede deliniyor içim, kan akmıyor.

Üç gün üç gece, zihin volta atıyor uyku peşinde, var yok, iyi gelir diye söylenen dağıtıyor. Söylemek istedikleri vardır sanıyorsun. Karambole gelen hayatını anlatırken birisi, nasıl değer bu diyorsun kendine, içinden bir şey duyuluyor gümbür gümbür, ya dönersen geriye.

Yatağına sığmayan nehir gibi, taşıyorsun da sevdana söz ettirmeme çabasıyla sevdayı parçalıyorsun. Gözünün yaşı kurudu, çatlıyor için, bu nasıl vicdan.. nasıl.. hadi topla bu sefer dağılan sevdamı varsa yüreğin?

Dansetmali
Rastlantıların olduğunu söyleyen öğretilerle büyüdük belki çoğumuz
Hayatı kadere eşitledik, geldiği gibi kabul ettik kimi zaman
Doğruydu aslında koşulsuz kabul ama hiçbir şey rastlantı değil
Vakit tamam dediğinde içinde bir yer, o andır kader denen
İşte bu zaman, işte bugün, doğum günün paylaşılan
Farkında olmalı insan yaşadığı her saniyenin, ötesi yalan

Kim bilir hangimiz nereye dokunuyor bir diğerinde
Samimiyet dediğin önce kendinden başlamıyorsa niye
Bu sebepten belki kendimizi arıyoruz ötekilerde
Temel bir problemin ortasında tanıştık seninle
Zordu attığım adımın ardından geleni bilmemek
Sayende gördüm ki kontrolü bırakmak değilmiş mesele
Meğer kendini yitirmiş yakın dediklerim

Samimiyetine dokunmasın hayatın dikenli yolu
Yüreğini sağlam tut
Yaş ilerledikçe en çok o olacak ihtiyaç duyulan
Şimdilik oldukça az belki paylaşılan
Yine de hayatıma dokunuşun tesadüf değil, doğru zaman
Baki kalsın isterim dostluğun bende
Mutluluk eşlik etsin nefes aldıkça sana, dansa devam

Doğum günün adına yazıya düşen kelimeler benden sana armağan
Başka bir ritim kattın hayatıma farkında olmadan
Dileğim; koru içindekileri ve tanıdığım gibi kal
Yitirme isterim gülümsemendeki samimiyeti
Ve hep dansetmali
Bugün değişen tek şey artı bir eklenen yaş olsun
Dostluk dediğin her müziğe uyum sağlayan bir durum
Nerde ihtiyaç duyarsan orda olurum
Seni tanıdığıma memnunum
Nice mutlu senelere, iyi ki doğdun

Daraldı Paylaştığımız Mekanlar
Ağlattın İstanbul’u mayısın sonunda
Dayanamadı riyakarlığına sıcak zamanlar
Gök savruldu kara bulutlarla
Çöktü üstümüze değersizliğin ağırlığı
Daraldı paylaştığımız mekanlar
Sen suya kulaçtın kendinden ve gözümden kaçarken
Ben camekan ardında gazete haberine sığınak
Biraz kaçak, biraz farkında olarak
Baktık birbirimize zihnimize takılanlarla
Acıdı sen yanım,
Pervazsızdı sözüm de en çok yine ben ağladım
Sen çıktın sessizce, aman yol kesişmesin yürekle
Ben yağmura vurdum kendimi
Yüzümde yapay bir gülümseme, aman bilmesin kimse
Ilık rüzgar birkaç damlayla değdikçe tenime
Küçüldü adımlar, daralttı duygular
Kaldırıp başımı baktım da gökyüzüne savruluyordu bulutlar
Sonrası gözümde yaşla anlattığım haksızlıklar
Dinleyene tuhaf gelen, bu nasıl değer dedirten yanlışlıklar
Öfke can yakıyor, düşününce kendime isyanlar
Sevgili,
Bu muydu mevsimin bize seçtiğin rengi -kara-
Bu muydu sevgimin sendeki yeri -yara-
Etme eyleme dedim de sana
Kaldın şimdi elinde ne yapacağını bilemediğin ahlarla

Dayan
Kendime bir söz söyledim,
Kara geceden kalma rüya ertesi; dayan.
Geçecek elbet zaman, dinecek sancıyan yerlerin acısı,
Hayat inandıklarının mükafatını verecek aşkla; dayan.

Az buruk olsa da için, kırgınlıklarla baş etmeyi bilirsin,
Hislere yeter ki kötü söz gelmesin, kem göz değmesin.
Acıyı harman etmem bu sefer yalnızlığa,
Dayanmaksa yaşanan güzel zamanlar adına,
Saygıda kusur etsen de yüreğime, sevdamı vermem ellere.

Kaybı bilmek sağlamlığı gerektiriyor,
Hoyrat olmadan, sakince kendinle olmayı öğrenmekten geçiyor.
Büyürsün sevdiğim sen de bensizlikte,
İçersin her kadehte hüzne yakın rengiyle kırmızının, şarap diye,
Karışır vicdanın da içine.
Yarına bırakırsın izleri sonra, belki karşılaşmalara,
Kalır mı bilmem sevginin büyüsü yarına.
Dayan derim sabırla da bilmem kalır mıyım yarına.

Denizkestaneleri
Bütün köşe başlarını sen tutmuşsun şehrin
Attığım adımların ardı sıra izin sürüyor
Her oturduğum masada canlanıyor gözümde kareler
Geçmiş zaman yâd ediyorum üç kişi ortasında
Gülümsemeye gözyaşı dahil oluyor arada
Özlem bacaların dumanı gibi geziniyor karanlıkta
Ha şimdi ha biraz sonra karşıma çıkarsın umuduyla
İyi dilekleri alıyorum ezan eşlik ederken yatsıda

Gün bitmiş, beden uykuya yenik düşmüş
Aşkım halen coşkuyla hazırlık yapıyor rüyaya
Sessizliğine eşlik etmeye çalışıyorum şehrin karmaşasında
Yalancı dostluklardan doğruları arındırıyorum
Ayrık otları misali çıkmışlar yakınında
Sana zarar vermesinler diye ayıklıyorum
Anılara sözüm yok onlar can yoldaşım
El ele yürüdüğümüz bir akşamdı, anımsıyorum
Gözünün bebeğine adadığım adaklar var
Kış bitsin bahara sevdiğin çiçekler gibi açarım
Denizkestanelerini iyi sakla emi sevdiğim
Her birinde iyot kokulu sevda sözlerim var

Derinliğimsin Benim
Yalansın sen koca bir yalan
Yokluğu da varlığı da masallara ait olan
Güzel bir gecede uyku öncesi okunan
Sevdam sadece gerçek olan
Öyle derin yerlere dokundun ki içimde
Benliğimi bile şaşırtan
Yalansın sen koca bir yalan
Söylediğim ve inandığım en güzel olan
Kim kime yalan söyledi nedir aslolan
Beni sensiz bıraktın sandın da yanıldın
Şimdi ben gidiyorum sensin bensiz kalan
Son gemi kalktı yüreğimden adı sen olan
Şöyle hakkını verdiğin bir uğurlama isterim ardımdan
Uğurla beni yeni başlangıçlara
Sana başlamaya belki yeni bir aşkla
Belki bir başkası olur boşluğunda
Yine de aşkım daimi kalır bunca yalan arasından

Gidiyorum sevgilim hadi yolcula beni
Dilinde geleceğe edilen dualarımız
Gözünde iki damla yaşın olsun ardımdan
Dönüp bir bak sonra neydi yaşanan
Aslında tek gerçek vardı
Sen bendesin hala, yaşadıkça nefesim ikimiz adına
Ben sende hiç olmadım bensizliğin var geriye kalan
Yalnızsın bundan öte yalanın kendine
Yolculuyorum seni tüm zamanların en koşulsuz sevgisiyle
Ve seni seviyorum sevgilim
Yokluğunla varlığınla yüreğimde kalacak aşk hikayemsin inan
Derinliğimsin benim, belki vurgunum bundan