İstanbul

bu ne esrarı ney ki perde perde yükselmekte,
ruhum eşsiz bir hal almış, yüreğimi delmekte,
gökkubbeden beş vakit ezan sesi gelmekte,
hasretsin özlemsin, cansın sen, canansın sen İstanbul…

uğruna ölen binlerce insandı yücelten o eşsiz ruhunu,
bu ne tutkudur ki, yüreğim çepe çevre senden bir hale,
çiğnenmedi sendeki ne sünbül, ne bir gül, ne bir lale,
senin için dünyalar yandı, senin için topa tutuldu Çanakkale…

boğazına takılı kaldı düşmanın o iğrenç emelleri,
değdirmedi mabedinin göğsüne namahrem eli,
seninle yok olmak, var olmak kadar güzeldi,
insanlığı yerinden, yurdundan ettin İstanbul…

bu ne şehri muazzam ki yakar içimi İstanbul,
mazinin alevidir yükselen, çehreni değiştiren hal,
sende olan hiç bir yerde yok İstanbul,
arasan bulunmaz cihanda mücerredsin istanbul...

seni gören ağlar, görmeyen ağlar,
sen yazdın tarihi, seninle varoldu çağlar,
böylesini tanımadı dünya, kendine ram eden bir varlık,
sensiz bir rüya, sensiz bir hayal kuramadı insanlık...

duygularımı serin sularına gömdüm,
izler her geçen vapuru kız kulesinden gözlerim,
boğazın raks eden ışıklarıyla kıpır kıpır gönlüm,
sendeyim İstanbul, bendesin İstanbul, çok özledim…

seni anlatmak çok zor, yaşamak gerek İstanbul,
aşk nedir deseler bana, sen derim sen İstanbul,
daldığım en güzel hayal, gördüğüm en güzel rüya,
dünyadaki en güzel yar, sen derim ben, sen İstanbul…

sen beni sevmesen de, ben seni seviyorum,
hayallerim, rüyalarım, bütün dünyam,
seni özlüyorum İstanbul…

İstanbul Biri Sen, Biri De Benim

istanbul, gözümde ki damla damla yaş,
buram buram, hasret kokan sevgilim.

söndür gönlümdeki ateşi, gel yavaş yavaş,
iki garip yoldaş, biri sen biri de benim.

istanbul, içimdeki ateş, düşümde ki göz,
yeşil gözlü, hoş bakışlı sevgilim.

aşkım, sevgilim, öğrendiğim iki söz,
iki garip aşık, iki sevgili, biri sen, biri de benim.

istanbul, kavuşmak istediğim nazlı yar,
yaklaştıkça uzaklaşan, dertli sevgilim.

gezsem de aşkından, yerbe yer diyar diyar,
çile çeken, dert çeken, divane benim.

bu yolun yolcusu olduk, dönülmez artık,
kalk gidelim, biz zaten zor yola çattık.

bak buluşma zamanı, güneş ufukta,
dönmeyeceğiz aşkımızdan asla, ölsekte kalsakta,

İstanbul!
bu yolda sözveren iki sevgili, biri sen, biri de benim...

İstanbul Hep Seninle Kalsaydım

istanbul, seni görüpte aşık olmayan var mı?
sanmıyorum, senden daha güzel bir şehir olsun,
sende kalıpta şair olmayan, his nedir anlar mı?
ey canımdan bile çok sevdiğim şehir,
bazen çok güzelsin, bazen hırçınlaşıyorsun,
bilmem ki, seni bu hale sokan insanlar mı?
doğduğum gün sevdim, ismini bilmeden, görmeden seni,
güzelliğinin farkına varamıyorlar, söylesene neden?
hiç bırakır mı, güzelliğini farkeden seni,
bu güzellik karşısında, bunca çirkinlik!
işte bunlar canım istanbul, beni kahreden,
isterdim semtinin biri de erzurum olsaydı,
tüm hatıralarım yalnız sende kalsaydı,
çünkü aşkım sende başladı, seninle başkaydı,
sabah seninle, akşam seninle olsaydım,
yorulana kadar dolaşsaydım, dolaşsaydım,
keşke istanbul keşke, hep seninle kalsaydım...

İstanbul Seni Özledim

ne güzel bir yersin sen istanbul,
ne güzel bir yarsın sen istanbul,
tenin yem yeşil sarıyor beni,
gözleri mavi güzel istanbul...

hülyalarımda hep sen vardın,
seni düşünüp her gün ağlardım,
gözlerim senin hayalindeydi,
yüreğim senin derdindeydi...

akşam güneşi çamlıcadan,
hüzünlü hüzmeler gerdanında,
yürüyen nağmeler üsküdardan,
özleminle yüreğimde batıyor,

canım istanbul özledim seni,
unuttum artık derdi kederi,
çaresiz kaldığım tek derdim,
canım istanbul seni özledim...

İstanbulda Bir Akşam...

istanbul'da bir akşam ve yalnız,
yedi kişilik bir oda, bomboş ve kimsesiz,
bir ses odanın bozuyor ahengini,
oturmuş bir kişi, dinliyor sesesiz sessiz,
oda dilsiz anlatamıyor, gönlüm sensiz,
aç olan karnım, bas bas bağırırken,
ayaklarım harekete geçiyor hesapsız,
bu kadar olurmu ey mide, ipsiz sapsız,
belkide haklıydı, bu açlık hesapsız,
bir haftalık iki dilim ekmek dolapta,
isteksiz uzanan ellerim açarken dolabı,
buruşan yüzüm, küflenmiş iki dilim ekmek,
sen bilirmisin aç mide, açlık ne demek?
sen sus dedikçe o bağırıyor!
bollukta tıka basa dolan mide,
açlıkta istiyor, senden etli pide,
günler böyle geçerken, kadıköy, çamlıca, üsküdar,
ey mide sabret, sabah peynir, öğlen üzüm, akşama karpuz var....

İstanbulu Esir Aldılar

sevdiğimin hayalini kurardım senin içinde,
senin hayalini kurardım sevdiğim içinde,
ayrılmazlar olduk, hepimiz birimiz,
birimiz hepimiz olduk...

biliyor musun?
unuttum gözlerinden denize düşen yakamozları,
unuttum hangi vapurlara el salladığımızı,
tatlı bir soğuk işlerdi içimize hoşumuza giden,
unuttum, çay mı, kahve mi içtiğimizi...

üzerimizden şarkılar söyleyen kuşlar uçardı,
elimde bir el, yüreğimde koca bir dağı taşıyordum,
patlıyordu, lavlar etrafa dağılıyordu, ben yanıyordum,
istanbul yanıyor, sen yanıyordun...

yalınayak yürürdün sahil boyunda,
ayaklarına taş batar diye korkardım,
sen güneşi seyreder, ne güzel derdin,
ben seni seyreder, seni özlerdim...

istanbulu esir aldılar benden, varlığım yokluğuma karıştı,
son lokma, bir balıkçı teknesinde boğazımda kaldı,
kapanışıydı gözlerimin, seni son görüşü,
ruhumdan geriye acı bir tebessüm bıraktım,
bak ateş almış yanıyor istanbul, ben yokum artık ben yokum...

Kaderim

kalbime nakış nakış, işlenen şiirsin sen,
ellerimden semaya, yükselen duasın sen,
yüreğimde sızlayan, bir narı bestesin sen,
zamanın her anında, aklımda ki yarsın sen,

dudağımdan dökülen, sevdiğim isimsin sen,
gözlerimde parlayan, en tatlı cisimsin sen,
yüreğimde sızlayan, en güzel acısın sen,
benden uzak olsan da, en yakın diyarsın sen,

özleminle, matemlere bürünmüş benliğim ey yar,
yoksun, ******* gündüzler senin için ağlar,
kaderin taktiridir, elden hiç bir şey gelemez,
Allah dilerse eğer, hiç bir şey engelleyemez,

ümidimdir, sana kavuşacağım günler gelsin,
sana olan sevgimi, dünya alem bilsin,
sen ki, benimle kaderin birleştiği noktadasın,
ben nerdeysem, sen de orada kalacaksın,

gönlümde solmayan, bir gülsün sen,
her halimi süsleyen, koca bir ömürsün sen,
unutma, seni çok sevdiğimi,
sevdiğimsin, hep sevdiğim kalacaksın,

ey yar,
güneş, gözlerimde seninle doğar seninle batar,
sen ki, sevdiğim, canımda cansın,
unutma ki, uğruna canımı verdiğim canansın,

yüreğimi kanatan, ali bir sevdasın sen
hayatımı süsleyen, koca bir ömürsün sen,
elerinde açan güller, solmasın ey sevgili,
yüreğimde açan, solmayan bir gülsün sen.

Kanatları Kırık Yelkenimin

ağlamak istiyorum, doyasıya ağlamak,
kalbim yerinden sökülecek bir hal almış,
fırtınalar kopuyor yorgun ruhumda,
sensiz kaldığıma ağlamak istiyorum...

mavi hülyaların eşliğinde büyüdüm,
seni tanıdığımda mesut ve bahtiyardım,
erken değil mi ayrılık besteleri?
öyle bir hal ki sensizlikten sarardım...

içime öylesine işlemiş ki sevgin,
her molekülünde sen varsın hücrelerimin,
ağlamak istiyorum, doyasıya ağlamak,
düşünülür mü sensiz yaşamak...

içimde garip bir sıkıntı, sensizlikten olmalı,
seni ne kadar çok sevmişim böyle,
bir çırpınış bir heyecan sarmış ruhumu,
yine seni düşünüyorum ondan olmalı...

bir gönül sevdası ki, tutturmuş gidiyor,
bedenim alevler içinde ruhumla birlikte yanıyor,
bir elimde dünyam, birinde ümitlerim,
sen yoksun, kanatları kırık yelkenimin...

Kandiller Yaktım İstanbula

kandiller yaktım, kalbimin her yanına,
isminin her harfini, yüreğime kazdım tek tek,
istanbul, bende seninle olmak, en büyük istek,
mecalim kalmadı, bitap düştüm gelemem yanına,
sende sevdiğim var istanbul, ümitlerim var yarına,

tenine dokunmak ve gözlerine doyasıya bakmak,
mağrur bakışlarıyla, nasılda kükrüyor bir bak,
elimde değil, unutamıyorum baksana çamlıcaya,
ellerimi açtım, yalvararak, ağlayarak semaya,

yaktığım kandillerin ışığı geliyor parlayarak,
ziyalar yayılmış dört bir yandan, seviniyorum artık,
artık sevinme zamanıdır, yaklaşıldı vuslata,
rüya mıdır gördüğüm, yoksa bir garip hülya,

istanbul, beni sana bağlayan o aşkın varya,
karşımda cihanı bile bulsam, asla eğilmem,
içimdeki sırrımı, ölürüm kimseye vermem,
metetseler de dünyaları, istanbul, sana değişmem...

Kardelen

kış şiddetini olanca hızıyla sürdürüken,
kaybolmaya yüz tutmuş, ümitlerle donanır benliğim,
kaybettim, eyvah yine kaybettim baharımı derken,
bir anda çıkıverir kardelen…

avcıdan kaçan tavşan gibi küt küt çarpan,
tavus kuşunun zarafetinde saklı yüreğim,
hayatım bir şerit gibi geçer gözlerimin önünden,
yüreğimin simgesidir kardelen…

soğuk bir el uzanır bilmediğim bir yere,
irkilirim birden, ben içinde bir bendir bu,
yaşlı gözlerle, bakar uzaklardan gözlerimin içine,
canımın içinde, bir candır kardelen…

şebnemlerinde sevdiğim yaz sabahları gitti,
elimdeki eller, bir bir çekildi,
boynu bükük bir gül vazomda bekler,
hayallerimin, müjdesidir kardelen…

kışta doğdum, birlikte filizlendik onunla,
baharı müjdeledi insanlığa, ümitli olmayı,
zor zamanların dostudur kardelen,
memleketimin tek gülüdür kardelen…