Renksiz insanlar



aslında kireçle kapatmak
sadece duvardaki yazıları
yokolur kılmak değildi
idealizmin köküne de
amonyak dökülüyordu
ve bir sürü şey
yokolup gidiyordu
badana fırçasının
her darbesiyle
acımasız bir erozyon dalgası
alıp götürüyordu kum gibi
birçok şeyi
ve her yer kaybolan
silikleşen
kişiliksizleşen
renksiz insanlarla doluyordu

Salkım-söğüt kokulu tepe



nasıl uyudun bunca zaman
'kasım'
öldüğünü umdum
uyanmaz bu uğursuz
68 yıldan beri uyuyor dedim
yanılmışım
azraile yataklık yapan kahpe
beni de gömün
beni de
artık bu ayda
bin yıllık ardıç ağaçının altına
olmazsa
anıtkabire yakın
bir yere
o da olmazsa karaoğlanı gömecekleri
yerin yakınında
varsa
salkım-söğüt kokulu bir tepenin
yamaçına

Sebep



Bugün
Gündüz-güpegündüz
Günün beyaz vaktinde yani
Gökyüzünden yeryüzüne
Yıldızlar yağıyor
Serseri mayınlar gibi
İntihar ediyorlar
Bütün mesele
Günün karanlık yüzünde
Ayyüzünü onlara çevirmediğinden
İçlerinden birini seçip
Dilek tutmadığındandır

Ses rengi



Kısık bir ses
yardım sesi ama;
Kısık bir ses.
Yardım manasını yüklemekte
ve benimsemekte zorlanıyor.
Belli ki zor iş! ! ! !
Sesini yardım rengine boyamaya
pek meyilli değil.
Kısa kesiyor,
yarın yine arayacağını söylüyor.
Oysa telefonun karşısındaki adam
maalesef dünya düzenini sapına kadar
özümsemiş ve insancıklarını da tanımıştır,
ve de aynı zamanda tedaylardan
hayata dair ne veriler çıkarmasını
maalesef öğrenmiştir.
Boşunadır yine, maalesef boşunadır,
geçiştirmek vakit kaybından başka nedir,
bu uğurda yapılan her hamle boşunadır,
subjektif tavırların getirisi nedir ki?
Rüzgarlı bir havada, elimizde ki
kuş tüyleri gibi direnemeden,
ve savrulup gitmekten başka nedir;
yalpalayarak bilmediğimiz yerlere.
...............
Yine arayacakmış! ! !
................
Belki asli görevini
bundan ibaret sayıyor.
................
Aramak! ! !
Sesine yalan yükleyerek aramak! ! !
................
Ama bilmiyor tohumu kuruyor.
Ve acı bir şamar semiriyor bir köşede;
suratına ineceği günü bekliyor.