Korku Yalnızlığı
Dön gel karanlıktaki yalnızlığım, dön gel.
Görünmeze boya, seni saran korku çemberini
Sırtına güneşi, alnına bulutları al da gel
Dost edin onları korkuya inat.

Serinlesin acıların zıpkın gibi güneş altında
Bundan böyle bulutlarla yarışmalısın
Bir yudum cesaret, sevgi biraz da
Dost edin onları korkuya inat.

Bir daha bırakma korkularını karanlıkta
Tutma ellerini dost bildiğin alkolün
Bakma gözlerine, mavi umut sunmuş olsa da
Dost edin cesaretini tüm korkulara inat.

Köroğlu'na
Bir zamanlar dimdikti başınız
yere göğe sığmaz
gurur, şan ve şeref sahibiydiniz.
tek başına koşmuştunuz tüm hızınızla,
kötü ve aykırı olan pek çok şey üstüne.

Toz ulaşmaz, kartal kalkmaz tepelerde
rüzgarın aslan yeleli atıydınız
gece düşünceli, taş kalpli pek çok kafa ezdiniz
dağlarda belinize kadar karda, kışta.
böyleydiniz, böyle de olunmalıydı
bir eliniz doğruda, zayıfın yanında
diğer eliniz kızıl kandaydı.

Ama bu böyle sürüp gitmedi
sonunuzu getirdiler; yağ sürdüler kötülerin ekmeğine.
doğruluğu, dürüstlüğü çuvala hapsettiler.

Sonuçta mı?
sonuçta yazık oldu!
bunca aslan yeleli Köroğlu'nun e m e ğ i n e.

Kötü Düşünce
Bir zulüm işareti var
Sebepsiz okşayan ellerinde
Boşuna durgun değil
Düşüncelerindeki telaş.
Yaklaşıyor mu dersin acaba!
Hırs denizindeki gemi
Yavaş yavaş.

Sakin ol, dizginleri vur hırsına
Gün doğacak düşündüklerine
Nasıl olsa.
Hem, kendini ne diye zorlayacaksın
Bir garibin getirmek için sırtını yere.
İşin çok kolay, okşamaya devam et
Garip! sevildiğini sanır, olsa olsa.

Küçüğüm
Biliyor musun küçüğüm?
Sen ve ben bir bütünün
Sanki iki değişmez parçasıyız;
İkimizin de yüreği
Terk edilmenin acısını tatmış.
İkimizin de gözleri
Gidenler için
o masum gözyaşlarını akıtmış.

Söylesene küçüğüm!
Senin sevdiğin geri geldi mi,
Sana seni yeniden verdi mi?
Bak bana!
Başıboş viranelerin tek temsilcisi
Bana bak!
O gitti ve bir daha asla geri dönmedi
Kurudu artık göz pınarlarım
Yaş yerine kan akıyor,
Canım yanıyor, yüreğim sızlıyor
Ben onu özlüyorum ama...
O bir türlü gelmiyor.

Sence küçüğüm!
Ben ona ne yaptım,
Neden bıraktı beni dersin
-İhanet mi?
-Asla.
Sevgimden mi şüphe etti
yoksa;
Onu ölesiye severken burada?

Senin sevdiğin vefasız güzel gibi
Terk etti beni
Hem de yalnızlığın tam ortasında.

Sen olsan küçüğüm!
Beni sever miydin,
Ya da terk edip gider miydin?
Söylesene bana
Bu aşk masalında eksik olan ne?
Ben onu canımdan bile çok severken
Neden gitti O,
Bilmediğim vefasızların eline?

Ne Olursun
Doya doya öpsem güzel yanağın
Bir şeyler fısıldar küçük dudağın
Erişilmezisin sen bu sevdanın
Ne olursun beni sensiz bırakma.

O kara gözlerin siyah incidir
Bir benzeri yoktur hep birincidir
Beni aşka salan ta kendisidir
Ne olursun beni onsuz bırakma.

Saçların rüzgarla savrulup dursun
Sımsıcak dudaklar beni kavursun
Sevdayı ancak sen bende bulursun
Ne olursun beni sensiz bırakma

Yumuşak ellerin, öpüp koklasam
Uyusam dizinde hiç uyanmasam
Seni sevdiğimi her an anlatsam
Ne olursun beni dilsiz bırakma.

Neden Unuttun?
Beni istediğin o günler üşüyordun
Kollarını sarıp kollarının üstüne
'Beni böyle sar, haydi durma' diyordun
Söyle şimdi neden yanıyorsun?

Bir bakışımı bin manaya yoruyordun
Arada bir 'sevgilin var mı' diyordun
Beni bakışlarınla yiyor hazmediyordun
Söyle şimdi neden hazımsızlık çekiyorsun?

Böyle böyle bağladın beni kendine
Hayran- hayran bakıp durdun gözlerime
Hani bir sevgili bulmuştun ya kendine
Söyle şimdi neden benden kaçıyorsun?

O mutlu günleri hemen nasıl unutuverdin
Hani beni bırakman mümkün değildi
Her gün bin kez 'seni seviyorum' derdin
Söyle şimdi bunları neden unutuyorsun?

Nerede Dürüstlük?
Sahibin gibiydi, sahibin olmayan kimileri
Seni kullanmaya gerek olmayan zamanlarda
Şimdi:
İhtiyaç var, sen varsın, onlar var
Yok olmuş iradeler
Değişmiş renkler
Tutulmuş diller
Bir türlü söyleyemiyor gerçekleri.

Sattılar seni biliyor musun? Sattılar;
Sattılar! Hem de korku denen o basitliğe
Unutulmayacak asla bu yapılanlar
Dürüstlük denilen o güvenilirliğe.

Onurum Kırıldı
Kestim diye ben selamı sabahı
Sanma ki seni unuttum sevgili
İçimde sönmez bir yanardağ aşkın
Suçlu benim,yok kalbimin günahı.

Sevmek başka şey, onur daha başka
Ömrüm boyunca kırdırmadım onu
Kalbim ıstırap çekse de değişmez
Bende onur hep üstün geldi aşka.

Sevmiş olsaydın kırmazdın onurum
Gülüp geçerdin hatalarıma hep
Sevgi denen şey asla yokmuş sende
Gerçek bu onu gösteriyor durum.

Ölüm Gerçeği
Bir rüzgar var ortada esip duran
Dur demeye kimsenin yok hakkı
Odur solduran, odur döküp kıran
Onun yanında yok kimsenin farkı.

Ne tohuma, ne tomurcuğa acır
Ne dala, ne çiçeğe ne meyveye
Her giden ardından dilenir sabır
Sonrası herkes çekilir bir köşeye

Bir yandan kırılan dala yanarım
Diğer yandan onda solan çiçeğe
Şaşkın bir halde kendime sorarım
“Alışır mıyım” diye bu acı gerçeğe.

Özgürlüğe Kaçış
Basit bir nedenle ayrıldık... Şimdi hatıralarımdasın
Hatırlarım belki zaman zaman deli dolu günlerimde
Belki kahkaha olur dökülen titreyen dudaklarımdan
Belki de bir kaç damla yaş gözlerimde.

Hala o anlatılmaz günler gelir aklıma... Neydi o günler!
Ufacık bir espiri bile öldürürdü bizi gülmekten
Sonra sıkı sıkı sarılırdık hiç neden yokken birbirimize
Aldırmazdık kimseye, çatlasınlar isterdik sevgisizlikten.

Şimdi sen başka gönüllerde misafirsin ben başka
Sıkılıyorum ben bu halden... Seni bilmem ama
Birileri dese ki ''durma çek git bu esir kampından''
Hemen giderim sığınmak için tek sen gelirsin aklıma.

Bilmem haklılık var mı bu anlattıklarımda sana
Yoksa hata edip güldürüyor muyum seni kendime
Yoksa sende mi sıklıldın esirlikten, tıpkı benim gibi
Hasterliğin arttı mı seni sevip- saran kişiliğime.

Haydi çöz zincirlerini de son ver şu mutlu köleliğine
Dört nala koşarak gel o güzel günleri dikkate alıp
Yine sevda yağmurlarıyla ıslanalım göz göze hep
Sonra da sarılalım eskisi gibi hülyalara dalıp dalıp.