Kime Anlatsam
Bir yüz yok yanımda,
Bir ses,
Ya da bir nefes...

Hiçbir şey yok,
Hiç kimsesiz kaldım ben.
Yollar uzun,
Uzun ve yokuş,
Çıkmakla bitmiyor.
Fakat insana en çok,
Şu yalnızlık koyuyor.

Daha dün böyle değildim oysa,
O vardı çünkü yanıbaşımda,
Gecenin bile kendine has aydınlığı vardı,
Hele güneş şimdikinden çok farklı parlardı.

Oysa bir de şimdi bakıyorum etrafıma;
O zamandan hiçbir şey kalmamış,
Sevdiklerim dağılmış,
Sevenlerim ayrılmış,
Umutlarım bile afallamış.

Bir sıcak gülüş olsa belki hepsi geçecek,
Geçecek bu geçmesi imkansız sandığım acılar,
Hayal kırıklıkları, umutsuzluklar ve yaslar,
Bıçak gibi kesilecek aniden bir gülüşle,
İşte o zaman yüzümde bir tebessüm belirecek.

Şimdi ben bu işi kime anlatsam?
Kim anlar ki yaşadığım hâlleri?

Bir yosun gibi yoksa her şeyi dalgaya mı bıraksam?
Bir parça mutlu olur mu o zaman şu garibin yüreği?

Bir yüz yok yanımda,
Bir ses ve bir nefes!
Çünkü belki ben de yokum,
Olmamalıyım...


Sadi Saçak

Korkuyorum
Her gülümseyişimde,
Her mutlu oluşumda,
Kederlenmekten korkardım sonrasında,
Gülmenin bedelini üzülerek ödemekten korkardım.

Her vuslat anında,
Ayrılmaktan korkardım,
Büyük bir özlemle beklediğim,
Sonunda kavuşabildiğim,
Sevdasını çektiğim o eşsiz düşten,
Ayrılmayı düşünür ve,
Korkudan solardım,
Sessizce.

Her koşuşumda,
Düşmekten korkardım sertçe.
Yanımda kimsenin olmayacağını bilirdim çünkü,
Yere düştüğümde.
Kolumdan tutacak kimse olmayacaktı düşünce,
Tek başıma olacaktım.
Ayakta olanlar çoktan gitmiş olacaklardı,
Onları yakalayabilmek için kalkmalıydım,
Ve koşmalıydım.

Her gece oluşunca,
Onu düşümekten korkardım.
Onu her düşündüğümde çünkü
Kimse fark etmese de sessizce ağlardım.
Gözyaşlarımı içime akıtırdım,
Kızılcık şerbeti içtim derdim ama ağlardım.
*******i bu yüzden bir türlü sevemedim,
Ve alışamadım karanlığa,
Karanlıkta çok şey tuzak kuruyor insana,
Çok kişi çıkıyor düşürmek için karşısına,
Sevmiyorum bu yüzden *******i
******* tırmalıyor içimdeki kederleri.

Her kar yağdığında,
Ben bir pastaneye girip,
Soğuğu dışarıda bırakarak ısınmaktan korkuyorum.
Çünkü onunla yapmıştık bunu,
Birlikte beslemiştik umudu.
İşte onu hatırlıyorum her kar yağdığında,
Kendime unutturmaya çalışırken ben,
Yüzüme çarpa çarpa tekrar gelmesinden korkuyordum.

Kızıl saçlı kadınlardan korkarım,
O`ndan ayrıldığımdan beri.
Korkarım her karşıma çıktıklarında,
Hepsini bir öldürmekten,
Sonra da kendimi...


Sadi Saçak

Kurtulacağım
Artık bırakın beni,
Düşürün ellerinizden yüreğimi,
Bir gece yararak korkunç geceyi,
Kaçacağım, kurtulacağım...

Çekin gözlerinizi üzerimden,
Kaldırın düşlerinizi kalbimden,
Silin hafızalarınızı ismimden,
Koşacağım, kurtulacağım...

Kaybettiğiniz yerde bırakın peşimi,
Akıllarınıza getirmeyin artık çehremi,
Yoktu aslında, hiç olmamış sayın sevgimi,
Gülüp geçeceğim, kurtulacağım...

Geçmişi silin atın bir köşeye,
Geçit vermeyin o hayallere,
İnanmayın artık sevgiye,
Nefret edeceğim, kurtulacağım...

Sevmiyorum bakın hiçbirinizi,
İstemiyorum hayatımda izinizi,
Hatırlamıyorum da isminizi,
Hepinize tek tek aşık olacağım,
Kurtulacağım...


Sadi Saçak

Koş
Eline al biraz umut,
Bir parça yürek,
Az da cesaret...
Sonra koş gözünün gördüğü en uzak ufka...

Durmadan, yılmadan, yorulmadan,
Karşına çıkanlara dönüp bakmadan,
Seni engellemeye çalışanları duymadan,
Ve hiç umursamadan koş yarına...

Koş ki seni bekliyor orada bir hayat,
Koş ki kararlılığın korkaklığa olacak bir tokat,
Koş ki karanlıklar yok olacak seninle!
Koş ki; büyüyeceksin! Heyhat...

Kişioğlu durdukça içi sıkılır,
Sıkıldıkça düşünüp, ruhu bunalır.

Durup düşünmek olmaz bu yüzden,
Bunu yaptıkça geriler en büyük erdem.

İleri atılmak elbette zafer getirir,
Atılamayanlar ise her zaman geridir.

Tarihe de bak, bugüne de bak hep görürsün,
Sadece ileri atıldığın zaman düşmanı ürkütürsün,

Ne diyor sana Ulu Önder'in?
'Yalnız yükselmektir kaderin senin'

Öyleyse sen de yükseleceksin başka yolun yok,
Yükselip ilerlemekten başka çaren yok.

Koşmalısın arkadaş durmadan ileriye,
Koşmazsan küsemezsin sen istikbaline.

Gelecek elbette koşanlarındır,
Nefesleri kesilmeden koşanlarındır.


Sadi Saçak

Mezara Kadar
Kaç gecedir uyku girmiyor gözüme,
Nefesim çıkarken zorlanıyor,
İçimde bir yerlerde duran,
Durgun nehir bile kabarıyor.

O'ndan ayrıldım ayrılalı,
Dünya gözüme karanlık görünüyor,
Konuşsam, hatta bağırsam bile,
Bir dirhem sesim çıkmıyor.

Kuşlar her sabah derdimi dinliyor,
Yıldızlar *******i bana yoldaş oluyor,
Bulutlar da yağmurlarını gönderip bana,
Gözyaşlarımı saklamamı sağlıyor.

Havada bir Sibirya soğuğu duyuyorum,
Hele o buluştuğumuz yere gidince donuyorum,
O kadar uğraşıyor, çabalıyorum,
Yine de O'nu aklımdan silip atamıyorum.

Korkarım bitmeyecek bu içimdeki duygu,
Korkarım çekeceğim ölene kadar!
Belki sönüp ufalır bu korkunç duygu,
Ama bence sürecek mezara kadar...


Sadi Saçak

Ne İstiyorum Acaba?
Gece olup da yıldızların alınca başımın üstüne,
Aramızda biraz da bulut görünürse,
Başlıyorum ne istediğimi düşünmeye...

Çoğu zaman cevap veremiyorum kendime,
Çoğu zaman susakalıyorum,
Çıt çıkmıyor ağzımdan,
Rüzgârdan korkan bir kedi yavrusu gibi,
Kendi sokulup üşüyorum,
Ne istediğimi bilmiyorum...

O zaman *******i neden hüzünleniyorum?
Neden sarıyor o lanet olası duygu yüreğimi?
Neden sızlatıyor bu ıstırap kalbimi?
Ve bu nedenleri neden bir tek nedene bağlayamıyorum?

Bilmiyorum!
Hiçbirini ve hiçbir şeyi bilmiyorum.
Sadece dikip gözlerimi göremediğim karanlığa,
Karanlıktan cesaret alıp kimin duyduğunu bilmeden soruyorum;
Neden bilmiyorum tam olarak ne istediğimi?
Ve neden başaramıyorum kendi yüzümü güldürmeyi?

Aslında bunu neden bu kadar önemsediğimi de bilmiyorum.
Çok mu mühim sanki mutlu olmak?
Olmasam ne çıkacak?
Elbette koskoca bir hiç.
Çıkacak hiçbir şey yok.
Yine de alışılmışlık işte,
İnsan bir parça gülmeyi istiyor...

Yalnız kalmak;
Acaba bu şey iyi mi kötü mü?
İnsanı tek başına güldürür mü?
Bunu da anlayamadım daha,
Kişi acaba rahatlar mı yalnız kalınca?

Kalabalıklar içinde olmak,
Onlarla akıp gitmek hoştur,
Fakat ebedi yalnız kalmak;
İşte her insan buna mahkum olmuştur.
Kişiler gelip geçicidir, sonsuza dek kalmazlar,
İnsanlar başkalarıyla her zaman mutlu olmazlar,
Ebedi saadet denen nesne içeridedir, onu bulmalı,
Bulmak için de her zaman koşuşturmalı.

Neyse, düşünme bunları,
Bunlar insanı yoran şeyler,
Sen yine kaybetme umutlarını,
Elbet olur hayatında, anlayabildiğin bir şeyler...


Sadi Saçak

Ne Söyleyeyim?
Şimdi ne söyleyeyim ben?
Her şey yok,
Her şey bitti,
O güzel bakışların da...

Şimdi ne denir söylesene?
Ne güle güle, ne de elveda,
Hiç biri söylenmiyor...

Şimdi ne diyim?
Ne söyleyim?
Bilmiyorum!

Yalnız şunu biliyorum;
Senin gerçekten yok olduğuna inanmıyorum...


Sadi Saçak

Nereden Geldin Aklıma?
Nereden geldin aklıma?
Nereden bu saatte?
Ben herşeyi unutmuştum, herşeyden kurtulmuştum,
Her bir şey tek tek silinmişti zihnimden,
Sessizce kaybolmuştum.

Beni ben bile bulamazken,
Söyle sen nereden buldun?
Kim söyledi bu saklandığım yeri,
Kendimden bile kaçtığımı sana kim söyledi?

Susuyordum,
Hiç konuşmuyordum sen duyma ve bulma diye,
Ağlıyordum,
Yosun tutan taraflarında kayaların,
Sen görüp üzülme diye,
Neden kaybolduğumu anlayamamıştın belki daha,
Bilmiyordun...

Benim gidiş nedenim çok farklıydı oysa,
Kendi eksiklerimi sayende gördüm,
Sayende görüp geri sana küstüm,
Saçma değil mi?
Biliyorum hem de çok saçma.
Yine de sen bana bakma...

Nereden geldin bu saatte aklıma?
Ben daha seni düşünecektim...


Sadi Saçak

Neredesin Şimdi
Daha dün yanımdaydın hatırlıyorum,
Fütursuzca üflediğim dumandın,
Nikotin bağımlısı dudaklarıma,
Sigarayı bile yasaklardın.

Sanki dün geceydi o bana gelişin,
Dün geceydi sanki saçlarını okşadığım,
Dün gece sanki yanımdaydın,
O yeminleri ve sözleri dün gece sanki ortaya atmıştın.

Oysa şimdi bakıyorum yoksun,
Gözlerime acı bir pus iniyor seni göremeyince,
Oysa dayanıklıyım sanardım son derece,
Belki bu acı dayanılmaz olanından,
Hani çocukken çok istediğimiz oyuncağı,
Başkasının elinde görürüz ya;
İşte öyle bir şey bu da galiba,
Ben böyle küçük acıları düşünmezdim yoksa.

Şimdi göremiyorsun beni,
Ve duyamıyorsun.
Suskunluğum peşinde,
Haykıradursun.
Eminim sen onu da duymuyorsun,
Ve mutlaka beni şimdi hatırlamıyorsun.

İtiraf edeyim onca şeyden sonra;
İsterdim şimdi yanımda olmanı,
İsterdim hep benimle kalmanı.
Hani o gün gelmiştin ya yanıma,
O günden sonra hep benimle kalmanı,
Çok isterdim aslında,
Bugün imkansız olduğunu biliyor olsam da.

Çocuktum belki de o zaman,
Aklım şimdiki gibi ermiyordu,
Tarihi hatırlamıyorum,
Saati bilmiyorum,
Sadece seni çok,
Çok sevdiğime inanıyorum.

Sen gidince çok şey silindi hayatımdan,
Silinen şeylerin yerine, uymayan nesneler koydum hep,
Ama senin boşluğuna koyduğum,
Bütün unutma taklitleri boşa gitti,
Ne yaparsam yapayım,
O senin geldiğin aceleci sabah karşıma dikildi.

Senin aşkın bir tohum mu toprağa düşen?
Öyle olmasa her gün biraz daha sana aşık olmazdım,
Her gece camın sağ tarafına geçince,
Seni kaybettiğim için kendime kızmazdım.

Şimdi sen bu şiiri okusan bir gün bir yerde,
.....
Ya da her neyse,
Sana yazdığımı tahmin etmezsin bile...


Sadi Saçak

Neredesin Şimdi?
Daha dün yanımdaydın hatırlıyorum,
Fütursuzca üflediğim dumandın,
Nikotin bağımlısı dudaklarıma,
Sigarayı bile yasaklardın.

Sanki dün geceydi o bana gelişin,
Dün geceydi sanki saçlarını okşadığım,
Dün gece sanki yanımdaydın,
O yeminleri ve sözleri dün gece sanki ortaya atmıştın.

Oysa şimdi bakıyorum yoksun,
Gözlerime acı bir pus iniyor seni göremeyince,
Oysa dayanıklıyım sanardım son derece,
Belki bu acı dayanılmaz olanından,
Hani çocukken çok istediğimiz oyuncağı,
Başkasının elinde görürüz ya;
İşte öyle bir şey bu da galiba,
Ben böyle küçük acıları düşünmezdim yoksa.

Şimdi göremiyorsun beni,
Ve duyamıyorsun.
Suskunluğum peşinde,
Haykıradursun.
Eminim sen onu da duymuyorsun,
Ve mutlaka beni şimdi hatırlamıyorsun.

İtiraf edeyim onca şeyden sonra;
İsterdim şimdi yanımda olmanı,
İsterdim hep benimle kalmanı.
Hani o gün gelmiştin ya yanıma,
O günden sonra hep benimle kalmanı,
Çok isterdim aslında,
Bugün imkansız olduğunu biliyor olsam da.

Çocuktum belki de o zaman,
Aklım şimdiki gibi ermiyordu,
Tarihi hatırlamıyorum,
Saati bilmiyorum,
Sadece seni çok,
Çok sevdiğime inanıyorum.

Sen gidince çok şey silindi hayatımdan,
Silinen şeylerin yerine, uymayan nesneler koydum hep,
Ama senin boşluğuna koyduğum,
Bütün unutma taklitleri boşa gitti,
Ne yaparsam yapayım,
O senin geldiğin aceleci sabah karşıma dikildi.

Senin aşkın bir tohum mu toprağa düşen?
Öyle olmasa her gün biraz daha sana aşık olmazdım,
Her gece camın sağ tarafına geçince,
Seni kaybettiğim için kendime kızmazdım.

Şimdi sen bu şiiri okusan bir gün bir yerde,
.....
Ya da her neyse,
Sana yazdığımı tahmin etmezsin bile...


Sadi Saçak