|
...Hayat Masum...
İnsan,insanı korkutuyor... Hayat masum... İnsan,insanı acıtıyor... İnsan,insanı yaralıyor... İnsan,insanı ağlatıyor... Hayat masum... Hayat masum... Anlamak için yıllanmaya gerek kalmadı... Tanımak için büyümeye gerek kalmadı... Zorla öğretiyoruz çocuklara,bebeklere bile! ... İnsan,insana kıydı... Hayat masum... İnsan,büyüdükçe küçüldü... Hayat masum... İnsan,bencilleşti... Hayat masum... İnsan,beynini de yüreğini de unuttu... Hayat masum... İnsan,insanlığını unuttu... Hayat masum... Sevnur Şaylan |
...Hayat&Sen...
Çocuktun oysa... Gözlerin sanki görmemiş geçip giden yılları... Masumdu bakışların,tüm günahlarına inat... Hayat affetmişti belki de seni... Kırdığın tüm kalpler umrunda değildi... Ve hayat katlamıştı her kırdığında sana verdiği değeri... Hayat gibiydin ya sen de... Bir anda gülümseyip,bir anda bırakıp giden... Ellerini avcuma alırken sanki tuttuğun ellerdi ellerimi sıkan... Gözlerin gözlerime her baktığında sanki onlar da bakıyordu ağlamaklı... Ve kaçırıyordum gözlerimi... Soruyordun nedenini... İçimden gelmiyordu ki... Seni sevmekten korkuyordum ki... Konuşurdun... Tükenmezdi sözlerin... Sözlerin sussa,şarkılar söylerdin... Konuş,derdin... Susardım... Biliyordum,hep de aşktan bahsedecektim... Biliyordum... Unutacaktın da... Bile bile susardım... Yürüdüğümüz her yolda,sarılırdın bana... Oysa el sallardı her direğin ardından yalnızlığım bana... Biliyordum... Bıraktığın anda girecekti koluma... Bitecekti bu sevda... Biliyordum oysa... Olmayacağını bildiğim her hayalini dinlerdim, Anlatırdın benli planlarını, Anlatır anlatır gülümserdin... Mutluydun hep yanımda... Sözler verirdin sayısız, Tutamayacağını bildiğin sözler... Gülümser,sarılırdın sonra sımsıkı bana... Oyunlar hep mutlu ederdi seni... Hayatı da oyun farzetmiş,oynuyordun insanların umutlarıyla... Masumdun belki de kendince... Hala çocuktun ya... Gözlerin hep ağlatmış, Bir damla yaş görmemiş ya... Ve hayat da seni seviyor ya... Sen gibi bir anda bırakıp gidiyor ya... Ve dert nedir görmez ya senin gibiler bu hayatta... Ama bu hayatın da öbür yanı var ya... Boşver... Sen gülümse şimdi... Sevnur Şaylan |
...Hayat...
Çözülemeyecek kadar karışıktı bu hayat... Çözmeye çalıştıkça, Karıştırdı bizi de... Yaşadık gitti şimdiye kadar, Varsa elimizde avcumuzda, Geride bıraktığımız onlarca yıl, Bu hayatı anlamamıza yetti... Kopardığım takvim yaprakları gibi, Bilemedim geçen günlerimin değerini... Bu hayat, Nereye kadar tahammül edecek bana, Bilemiyorum şimdi... Yorgunum... Çok yorgunum... Umutluydum oysa... İyisiyle kötüsüyle hayat,hayat işte... Bir tükeniş biçimi yaşaya yaşaya... Ağlamasıyla gülmesiyle hayat,hayat işte... Yıllar geçtikçe, Daha da kaybediyorum sanki... Belki de kaybedişler, Daha çok canımı yaktar oldu...Bilmiyorum... Yıllar geçtikçe, Küçük dünyamda birşeyler eksildi... Her yitiriş bir kazanç diye diye, Avuttum kendimi... Yitirişlerim devam etmekte... Kazançlarım? ...Nerede? ... Sustum... Susuyorum vedasız çekip gidenlere, Bir el bile sallamıyorum arkalarından, Uğurlamaya bile tenezzülüm yok, Artık, Çocukken olduğu gibi de, Darılmıyorum kimselere... Hiçbir duygu yok bende artık... Hani çocuk olsam, Olmadık şeylere ağlar, Anneme naz yapar,elde ederdim bir şekilde... Küçücük şeyler mutluluk sebebim olurdu... Ne güzel... Şimdi,ağlamaya bile değmeyeceğini biliyorum hayatın... Nazımı da annemden başka kimsenin çekemeyeceğini de... Artık annemin benden başka dertleri olduğunu da bilerek... Susuyorum... Ve o küçük şeylerden mutlu olmayı, O kadar çok özlüyorum ki... Yıllar geçtikçe, Kendinden başka dostu kalmıyor insanın... Hani annem bile, Bir yere kadar... Herkesin, Kendine göre dertleri var... Çekinirim... Kendime kalırım sonra... Ağlamam yitirdiklerime... Habersiz çekip gidenlere... Kalması gerekirken gidenlere... Hani kazandığım da varsa, Mutluluğum da bir anlık sade... Hayat! ... Benden de bir yere kadar... Dayanırım canım yana yana, Ama... Hani bendeki de can bi yerde... Bir yere kadar var olurum sende... Bir yere kadar tahammül ederim sana... Hayat! ... Bir yere kadarsın herkes için... Unutma... Ama sakın, Unutturma da! ... Sevnur Şaylan |
...Hayırdır İnşallah...
Her tesadüfün bir anlamı var mı gerçekten? Yoksa,anlam yüklemek istediğimiz için mi bu düşünceler? ... Bir bit yeniği arıyorum sende… Yoksa,sana aşık mı oluyorum ne? ... Hayatıma aniden giren bir çok insan varken, Neydi sende beni düşündüren? ... Neydi bende bu işe bir hayır aramalar? ... Yoksa,hayırdır mıdır ne? ... Hayırdır inşallah… Hayırdır inşallah… Sevnur Şaylan |
...Hey Gidi Hey! ...
Hey gidi sevgili sen,hey! ... Hey gidi uğruna ömrümü serdiğim sen,hey! ... Uzun bir zaman mıdır ki sensiz geçen bir yıl? ... Ne de çabuk geçmiş de aşmış sensizliğin ayları parmaklarımı! Saymayı bile unutmuşum demek ki, Bir gelişme var bu viran yürekte! ... Ne de uzundu uykusuz geçen ******* oysa! Seni düşüne düşüne yazılan ıslak şiirler sayılamaz oldu da, Nasıl da geçmiş sensiz o bir yıl! ... Ardına geçip seyrettim seni daha dün! ... Hadi dedim,hadi,çarpsana yüreğim yine deliler gibi! Az mı duracak oldun aylar önce her gördüğünde bu sevgiliyi! Hey gidi koca sevdam,hey! ... Başını kaldırıp bakamazdın onun yüzüne, Vedasız terkeden sendin sanki sevdam,sanki! ... Hadi,dedim,nerde kaldı zavallılığın hadi,eğ başını eğ! ... Dimdik tutuyorsun şimdi! Hiç çekinmeden de bakıyorsun ardından ona acırcasına! Hey gidi sevgili ben,hey! ... Hey gidi sevgili sen,hey! ... Başını eğiyor o eski gururlu sevilen! Utanmayı da öğrenmiş,öğretilmiş mi artık bilmem! ... Bulduğu herşeyi kaybetmiş, Ben kaybettiklerimi bulurken! ... Hey gidi koca adalet,hey! ... Sevnur Şaylan |
...Hiç Mi? ...
Sana son şiirimi yazıyorum… Susmak bilmediğimiz *******den birinde… Seni özlediğim… Özlediğimi kendime itiraf ettiğim, Senden yoksun bir gecede… Yoksun… Bilmiyorum, Beni,hiç mi özlemiyorsun? ... Aklıma geliyor çocuksu gülüşlerin… Sözlerin… O en sıcak bakışların… Bir eksik kaldım senin yokluğunda… Bilmiyorum… Hiç mi özlemiyorsun? ... Mutluluk,seninle varoldu bende… Seninle sarıldım sımsıkı bu dünyaya… Seni aradım en coşkulu anlarımda… Hüznümde… Yoksun… Hep,yanımda olacaktın ya bu hayatta… Hiç bırakmayacaktın ya beni… Yaşayamazdık ya birbirimizden eksik, İyi ki karşılaşmıştık ya… Bilmiyorum şimdi… Beni,hiç mi özlemiyorsun? ... Kimselere anlatamıyorum şimdi seni… Anlatsam da,sevinirler de belki… Eksiğim sensiz… Eksiğim… Senin için ağlıyorum… Ağlıyorum… Yoksun… Sözlerin bittiği yerdesin… Gözlerimde hala… Ömrümün bittiği yerdesin… Kalbimde hala… Sevnur Şaylan |
...Hoşçakal...
Kaderinin bir parçasıydım sadece… Belki de kıyısında köşesinde… Herhangi bir yolunun varış noktasıydım sadece… Belki de bir tesadüften ibarettim sende… Her ne olursa olsun… Var oldum sende… Unutmuştum… Belki de unutmak istemiştim, Her yolun bir dönüşünün de olduğunu… Yanımdaydın… Yanındaydım… Yüreğimde,içimde,hayallerimde,hatta her anımdaydın… Ve ben bir yolunun varış noktasıydım sadece… Gittin… Seni hep en yanıma ait sanırken ben, Sen ait olduğun uzak şehrine gittin… Geldiğini fark etmediğim gibi,gidişini de fark ettirmeden… Sessizce… Gittin… Bilirim… Bir daha asla yolunun düşmeyeceği bir şehirdeyim… Oysa… Bu şehir sevmişti seni… Bu şehir… Çok sevmişti seni... Sevnur Şaylan |
...Hüzün Günahı...
Sonbahara atıyorum günahını hüzünlerimin... O sararttıkça yaprakları, Kopardıkça tutunacak tek dallarından, Ben de kopuyorum hayata tutunduran umutlarımdan... Yeni yetme mutluluklarım vardı yazdan kalan, Bir göçmen kuşun kanadına asılı kaldı sanki... Ne kadar mutluluğum varsa dünden kalan, Bu mevsimle beni terkedip gitti... Kalıcı olmayacaklarını biliyordum, Geçiciydi her biri, Senden öte ne varsa gelip geçiyor, Senden öte! ... Bak,sen yokken de oluyor,diyerek de, Kendimi avutuyordum... Küçük bir oyun oynadım kendimle, Bitirdim bu mevsimle... İçimde bir yerde, İçimde bir yerin en derinlerinde, Bir saklı sevda vardı... İçimde bir yerde, Hayatımla birlikte, Yarınlara devrediyordu... Oysa biliyordum, Hep varolan bir gerçekti bu, Ben bu mevsimle onu kabulleniyordum... Hiç bir zaman sana, Bir zamanlar olduğu kadar yakın olmayacaktım... Uzaktan, Bir elden de öte, Sana hep yabancı kalacaktım... Bazen, Bazen hiç umulmadık bir anda karşına çıkacaktım, Gözlerimiz değecekti birbirine, Bir tesadüf daha eklenecekti bizim biten hikayemize... Ve son noktası hiç olmayacak bir hikayeye... Hayatımın en güzel, Hayatımın en acı tesadüfüyle başlayan hikayemize... Birimizin canı yanacaktı, Birimizin umrunda olmayacaktı... Biri o anı bir ömre yayacakken, Birimiz o anda unutacaktı... Anlamak çok zor değil... Birimiz hep sevecekti.... Birimiz hiç umursamayacaktı..... Sevnur Şaylan |
...Islak Avuçlarım...
Koynumda yaralı bir aşk saklıyorum... Avuçlarımda sayısız gözyaşları... Yaz bitiyor... Ve tükenen ağustosa inat, Hala ıslak avuçlarım... Hala... Bir fotoğrafın bile yok bende... Hani olsa, Çoktan külleri savrulmuştu belki de... Ben de, Avuntumu ateşlere atmak istedim... Hayalini... Tek avuntumu elimde avucumda olan... Hayalini... Ne yapmam gerekti? ... Bilmiyordum... Kaç gün batımı çıkıp dolaştım seni düşünerek, İsmini çağırdı içim, Yüreğim suskundu... Küskündü sana... Küskündü sevdalara... Sana yazdığım her bir şiiri yanıma alıyordum, Her vardığım uçurumda rüzgarlara verecektim... Sözde... Onları... Bağrıma mı bassam,rüzgarlara mı versem bilemedim... Avuçlarımda sımsıkı tutuyordum gözyaşlarımı... Ve biten ağustosa inat, Hala ıslaktı avuçlarım... Çünkü ben, Her gece ağlıyordum... Koynumda yaralı bir aşk saklıyordum... En önemlisi de... Ben seni, Hala seviyordum... Sevnur Şaylan |
...İbaret...
Korkuyorum seni özlemekten… Kendimle dolu hayatıma bırakmalıydın beni… Ki benden ibaretti hayatım,sen gelmeden önce… Şimdi,ne bu senden ibaretlik? ... Korkuyorum özlemekten seni… Sevnur Şaylan |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 04:54 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.