|
Dilek
Kuğu zerafetinde inceliğinde İpek böceğinin sabrında Ağustos böceğinin Fedakarlığında Olsun sevda Ama Kelebeğin ömründe Asla |
Düşman
Sevgi düşmanı İnsanlık düşmanı Sevginin düşmanı Kendinin de düşmanı |
Emrine Amade
Hayat her zaman Buyrun efendim Diyen bir garson Kılığında Çıkmaz karşına Çünkü yoktur borcu Sana bana |
Esaretim
Kör kuyu çıkmazında Kendimi terk Etmişliğimde Tutsağıydım yüreğimde Kendimin Sabrın çıkmazı Umudun çıkmazı Her biri bir Halkasıydı zincirimin Hayat bir açmazdı Tutsaklığımda Sevginin güneşi Önce eritti Zincirimi Tek tek Sonra yıkadı yüreğimi Hüznü yok ederek Akıp gitti esaretin Karanlık pası Aldı yerini Sevdanın ışıltısı |
Evren
Yüreği kadar aydınlık ve parlak Güneş yüklü gökyüzünün altında Kendi sevdasının uzun yolunda Yürür kendi yelkeniyle bir başına Kendi evreninin sevdasına Aynılıklara inat Aykırı bir hayat Kendi sultasında Sonra Yakamozların martı Çığlıklarını süslediği Yorgun yüzlü bir şehirde Bir gece Böldü uykusunu gizlice Ekmeğini bölüşür Gibi hem de sevgiyle Erkek sevdi kadının Hayata meydan okuyan sevgisini Bir gökyüzüne sığmaz yüreğini Hayatı taşıyan gözlerini Gözlerindeki nemi Astı yüreğine dolunayı Işıldasın diye sevdası Akşam yorgun bir kuş gibi İnerken o parka Erkek tuttu kadının elini Soğuktu kadının elleri Isıtmak için yüreğine Sokmak istedi Ama kadın bir yerlere yetişmeliydi Erkek verdi yüreğini Kadın aldı mı almadan mı gitti Belli değildi Yalnız mı kaldı sevgi Üstadın dediği gibi Zühre sevmese artık Tahiri Tahir kaybeder mi Tahirliğini |
Evrende Ben
Kokun üzerimde Kokun yüreğimde Sevginle Bakışlarının izi Gönlümde beynimde O izin sonundaki Evrende Benliğimle senliğimle Ben evrende Onun da bilmediği Bir yerde sevgimle |
Evrende Bir öykü
Tattı aşkı buruk şarap tadında Her kadehten sonra mehtaba Tükettiği sevdaları anlattı Hoyratça Anlattı kırılan kadeh gibi Yüreğinin kırıklığını yalnızca Her yudum şarapta bir yudum Daha efkarla sonunda Son kurşununu da sıktı mehtaba Kurşun döndü mehtaptan geriye Ve saplandı kendi yüreğine Yürek direndi ölüme Sordu sahibine neden kendini Sevmedi diye Işıksız bir gece kadar karanlık Issız bir gece kadar cılızdı yanıt Bir kere sevdim çok sevdim Yüreğimi birleştirdim Ama acımasızdı zaman Akıp giderken Aşkımızı da yıpratırken Beni yalnız bırakırken Bir aşkın içinde iki kişilik Yaşarken Anladım sonra aynı çatı Altında Herkes kendi dünyasında Ayrı dünyalarda yalnızlığıyla Kapattım yüreğimi aşkıma Ama aşklar yaşadım kazanova Ancak biri çıktı karşıma Anlattı beni bana Bir aşk başladı sonra Biliyordum aşkta duygular Kadar da vardı arzular Ama yetmedi duygular Arzuları yaşamaya Çünkü yoktu inancım Ne aşka ne de baharına Ve anlayabildim sonunda Yüreğimdeki kapı baştan Kapalıydı aslında Ben hep sevdim kendimi Ama sevemedim kimseyi |
Evrene
Gökyüzünden gök gürültüleriyle İnip yeryüzüne yeryüzünü Kasırgaya uğrayan okyanusların Savrulması gibi sallar aşk Ve sarsar yürekleri Ve bitmez hep yaratır kendini Doğa gibi evren gibi Ama sen tek seversen kendini Aşk da bitirir kendini Yaşamak hazırlanmaktır ölüme Ama aşk başlayan bitmeyendir Yürekte |
Gebe
Sevdaya durdu yürekler Çiçeğe gebe tomurcuk misali Gül kokusunda Güne gebe gece misali Işıl ışıl apaydınlık Yağmura gebe bulut misali Sel olup akmak için yüreklere Dünyaya gelmeye gebe Ana karnında bebe misali Yaşamaya hayatı dolu dolu Sevgi sevgi Sevinç sevinç |
Gel
Git şimdi Sevda Rüzgarları Getirsin Seni bana Git şimdi Toprağın Bereketinde Olsun dönüşlerin Git şimdi Yürek Çarpıntılarında Olsun gelişin Git şimdi Yüreğin Yüreğime Susadığında Bulsun beni |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 03:06 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.