Bir Güldü

Bir güldü
Uzatılan güle.
Uzak bir iklimin
Ayaz kokusuydun simdi.
Sert rüzgarlarla sınanmış
Hıncında yüzen
Berrak gözlerinle
İsyanın bulaştığı
Eşsiz güzelliğinle
Yanımdaydın işte
Zoraki mi? gülümsüyordun
Olsun ben sana sarıldım
İnadına kavradım seni
Kollarımla inadına.
Ve bir gül uzattım güle
Dikenleri içinde
Özgürlüğünü arayan
Kıpkızıl bir gül.

Ufuk Nazım

Bir Gün

Bir gün sağalacak dertleri insanlığın
En güzeliyle dermanların
Bütun yolların sonunda
Artık aşka varılacak bir gün...

Noktalardan noktalara dosdoğru
Işıyacağız yaratmak için yeniden
Yeniden karanlığında savaşların
Ortasında güller büyütmek için...

Bir toplama varabilmek için
İnsanlığın kayıp hafızasında
İnsanca bir yer bulabilmek
Bir gün gercekleşecek...

Ufuk Nazım

Bir Tutam Yalnızlık

Bir tutam yalnızlıktır,
Uzaklardan sunulan.
Ve çenkirirken köpekler,
Uzaklardan;
Soluk soluğa kalan,
Yorgun bir atlıdır,
Zaman.
Ve sonda,
Belkilerin sonunda ki;
Nokta kadar karadır.
Göz bebeklerinin;
Korkudan küçülen,
Dut karası.

Ufuk Nazım

Biter Elbet

Biter elbet
Her yaşam sonunda.
Sonun da;
Tatlı bir
Gözyaşına girer
Bütün sevgiler
Umut denilen
Her sevda fırtınası
Diner elbet.

Ufuk Nazım

Bize Düşer

Yaşamda değişen
Ne varsa.
Ardında bir gölge taşır...
Sağır bir ayazda
Sessiz sedasız dolanır ay.
Ve karanlık gecede
Rüzgarlar uğuldar
Saçaklarında evlerin...
Her rüzgar
Bir gölge saklar içinde
Ayda karanlık olursa
Geceyi aydınlatmak
Bize düşer.
Şiir şiir ağarız
Göğün yüzüne...
Ardımızda bir nefes
Ve soluğumuzla
İleriye doğru yol alır
Şiir gemisi,
Ay karanlık olsada
Biz var oldukça...

Ufuk Nazım

Boğuldukça

Gözlerindeyim,
Ey sevgili.
Masmavi gözlerinden,
Yol alıyorum yüreğine.
Umutlu ve bulutsuz,
Masmavi gözlerinde,
Boğuldukça diriliyorum.
Daldıkça derinlerine.

Ufuk Nazım

Borsalar Yükselirken

Sesleri uzak ve yalın
Bir matlıkla yankılanıyordu
Hepsi evlerine hapsolmuş
Devasa kalabalıklardı...
Kah bürolarında kah arabalarında
Yada internet ve televizyon başında
Ömür törpüleme saatlerini tüketiyorlardı...
Yaşamak daha cok kazanmaktı
Gözler uzak bir ufukta donuklaşmış
Ve eller kelepçelenmişti
Ekonomik endekslerle...
Kuşlar ölmüş, ağaçlar kurumuş
Dünya sapsarı bir çöl sıcağında
Eriyen bir kar tanesine dönüşmüştü...
Yok olan koca bir dünyaya tezat
Borsa Hisseleri yükselmekte
Ve insanlar ekranlara taşınmaktaydı...
Her şey sahte
Ve herkes herkese yabancıydı
Bir gün bütün ışıkları söndü
Mavi dünyamızın
Bankerler çoktan
Başka gezegenlere göçmüşlerdi
Ve borsaları hala işliyordu...

16.03.07

Ufuk Nazım

Boş Deniz

Yürüyorum;
Bir yokuştan aşağı.
Boşalıyor bütün kıyılarım.
Artık boş bir denizim.
Bana kalan tuzlardır.
Çekildi işte sular,
Savruldu tuzlar,
Kavruldu içimdeki canlar.
Yürüyorum kendi içimde;
Arıyorum hayatı.

Ufuk Nazım

Boşunamı

Sonsuz bir okyanusta;
Boşuna mı?
Kürek çektik.
Nuh’un gemisinden;
Hiç inmedik mi?
Belki de:
Hafızalarımızı kaybettik,
Ve hiç uğramadığımız,
Yerlerdeymişiz gibi.
Yarattığımız şeylere;
Tapmaktayız.

Ufuk Nazım

Bozkırda

Solda deniz gülümsüyor
Sağ yanımda
Alabildiğine bozkır
Ufka uzanıyor.
Kapkara bir yorgan gök
Yığılmış toprağa
Ve gecenin gülleri
Yıldız yıldız açmış
Gönlüme.
Deniz gülümsüyor
Bozkırın mutsuzluğuna
Dalga dalga
Tebessümler saçıyor geceye.
Dengemi sınayarak
Yürüyorum kıyı boyunca
Doğan ayın
Soğuk ışığıyla.

Ufuk Nazım